Morgunblaðið - 05.01.1964, Blaðsíða 30

30
MORGUNBLAÐIÐ
, !, ’ i I V fi' a ' l ■ 't
T*‘, -■ >■ H --L-—-
Þannig urðu endalok Lakonia
- LAKONIA
Frarrnhald aí bls. 13.
um vera það eina íslenzkt,
sem brunnið hefur um borð í
þessu glæsilega skipi. .
-- XXX ---
Ég vakna snemma á degi
heilags Þorláks, og opna fyrir
útvarpið, meðan ég raka mig.
J>á heyri ég fréttamann lesa
fregn um, að skip sé að brenna
Ég heyri ekki nafn skipsins,
en þulurinn telur það vera á
leið frá Bretlandi til Madeira,
með 650 farþega og 3—400
manna áhöfn.
Ég hrekk við, því að þetta
er farþegatala Lakonia. Ég
leita uppi ferðaáætlun skips-
ins, og það virðist geta komið
heim. Hún hefði átt að fara frá
Southapton fyrir þremur
dögum. Síðar koma nánari
fregnir, og þá heyri ég, að
skipið er Lakonia.
Það kom ónotanlega við
mig, og ég sé fyrir hugskots-
sjónum mínum andlit þeirra
manna, sem á skipinu störf-
uðu. Þó þekkti ég aðeins tvo
þeirra með nafni.
Alla jólahelgina er ég a'ð
heyra nýjar, dapurlega fregn-
ir af þessu mikla sjóslysi. Ég
hugsa til björgunaræfinganna,
og þeirra leiðbeininga, sem yf
irmenn gáfu farþegum. Hvað
skyldu margir hafa gefið
þeim gaum? Hvað skyldu
margir hafa öðlazt lífsreynslu
og æðruleysi reynds sjó-
manns? Sennilega vart fleiri
en 40—50. Aðrir úr áhöfn eru
mest megnis þjónustufólk, sem
hefur að mestu starfað við
gistihús á þurru landi. Þótt
þetta fólk sé gott fólk, þá er
annað að vera sjómaður í söl
um stórskipa, en stunda venju
lega sjómennsku.
Næst verður mér hugsað til
þeirra farþega, sem áður
hafa aldrei séð sjó, sumir gaml
ir og lasburða. Mér verður
einnig hugsað til Zabris, skip
stjóra, sem verður að horfa á
eldtungurnar læsa sig um skip
ið. Við hlið sér í björgunar-
starfinu hefur hann 12 menn,
eða 13, allt trúnaðarmenn . . .
Flugvél flýgur hjá og varp
ar út gúmmíbát. Skipstjóri og
trúnaðarmennirnir fara síðast
ir frá borði. Belgiskt skip tek
ur þá um borð og flytur brott
'til Santa Cruz, þar sem ís-
lenzk hjón lyftu glasi með
skipstjóra fyrir þremur mán-
uðum, og óskuðu honum vel-
gengi í ferðum og starfi.
Hann hliðraði sér við að
svara spurningum frétta-
manna, en það mættu þeir og
aðrir hafa hugfast, að menn
ættu ekki að dæma aðra, svo
að þeir verði ekki dæmdir
sjálfir.
II
Þótt för okkar hjónanna
með Lakonia hafi verið á-
kveðin, þá hafði ég samt löng
un til að kynnast stórskipinu
•Leonardo da Vinci, en með
því skipi.höfðum við upphaf
lega ætlað, þótt af því yrði
ekki þá, þar eð skipið var
fullbókað svo löngu áður.
Að morgni 7. september
kom Leonardo da Vinci til
Napoli á Ítalíu frá New York.
Síðar um daginn átti skipið
að halda til Cannes í Frakk-
landi.
Ég hafði hug á að komast
með þrátt fyrir fyrri synjun,
og gerði því aðra tilraun. Hún
tókst.
-- XXX -----
Laugardaginn 7. september
kvöddum við Rom, og fórum
með hraðlest til Napoli. Við
áttum að vera komin um borð
kl. 2 síðdegis, en skipið átti
að sigla þremur stundum síð-
ar. Fyrir hvern þann farþega,
sem fór í land í Napoli, kom
annar í staðinn. Löngun min
var að sjá skip á borð við
þetta, hlaðið farþegum á hafi
úti, því að það er aðeins svip
ur hjá sjón að skoða slík skip
í höfn.
Að gefa viðhlítandi lýsingu
er geysilegt vefk, og þótt ég
væri á ferð og flugi allan tím
ann, komst ég ekki yfir að
skoða þetta undraverk tækni,
sem hefur á sér slíkan glæsi-
brag.
Lyftur þjóta með miklum
hraða milli 10 hæða, en eru
þó alveg hljóðlausar. Sam-
kömusalir eru glæsilegir, svo
sem við var að búast. Eitt
vakti þó sérstaka athygli
mína. Farþegadekk er yfir
stjórnpalli, og þar geta um
300 manns staðið, og fylgzt
með því, sem gerist. Fannst
mér það ævintýri ýlíkast að
standa þarna, er skipið lét úr
höfn í Napoli, þar sem Vesu-
vius gnæfir í bakgrunni, en
Capri er framundan.
Ekki varð ég var við nein-
ar bátaæfingar eða tilkynn-
ingar um, hvað gera skyldi,
ef óhapp bæri áð höndum.
Verður að telja víst, að þær
leiðbeiningar hafi verið gefn-
ar í upphafi ferðarinnar, er
skipið lét úr höfn í New
York.
í herbergi okkar fann ég þó
björgunarvesti og leiðarvísi,
og í litlum ramma á veggnum
var tilkynning, sem sagði til
um, til hvaða björgunarbáta
skyldi haldið, ef kveðja þyrfti
í báta. Annar rammi var
þarna, sýnu stærri og viðhafn
armeiri. Þar var að finna nafn
herbergisþernunnar.
Sjálft herbergið var nokkuð
stórt, með tveimur rúmum,
tveimur hægindastólum og
ísnyrtiborðlL Veggir þaikktir
harðviði, ótal takkar til hring
inga á þjónalið, svo og sími.
Aldrei fann ég þó hátalarann.
og virtist hljómlistin koma úr
öllum áttum.
Morguninn eftir komum
við til Cannes í FrakklandL
og flýtti ég mér upp á efsta
dekk, til þess að geta notið
innsiglingarinnar. Þegar far-
þegar og farangur höfðu ver-
ið flutt í land, var ankerum
létt, og haldið meðfram
strönd Frakklands, fram hjá
Antibes, Nizza, Monte Carlo
og síðan áfram til Genúa.
Fólkið svamlaði í þremur
útisundlaugum, sólaði sig og
naut veitinga. Þótt sunnudag
ur væri, voru allmiklar sigl-
ingar til og frá þessari miklu
hafnarborg. ítalirnir voru
glaðir, brosandi og léttir í
spori. Um morguninn höfðu
þeir farið til kirkju, og feng-
ið (væntanlega) fyrirgefn-
ingu synda, ef einhverjar
hafa verið.
Á efsta dekki hitti ég bar-
þjón, sem spyr mig á þremur
tungumálum, hvort ég vilji
þiggja kveðjudrykk. Um leið
og ég lyfti glasinu, spyr ég
hann að því, hvað hann mæli
á margar tungur. „Raunveru-
lega tala ég enga þeirra vel“,
segir hann. „Ég hræri þessu
bara öllu saman, eins og kok-
teilunum, og allt gefst vel.“
-- XXX ----
Leonardo da Vinci rennir
fögru stefni sinu inn fyrir
hafnargarðana í Genúa. Ég
hrekk upp við 2 öskur úr
hljóðpípum skipsins, og ég lít
til skipstjórans. Hann gefur
stundum merki með fingrin-
um, ég get aðeins greint orð-
ið macchina.
Það er einkennilegt með
ítölsk stórskip. Þau hafa að
nafninu til 2 skipstjóra; þann,
sem stjórnar skipi sínu, og
vakir yfir hreyfingum þess,
og annan, sem gengur prúð-
búinn meðal farþeganna, og
drekkur með þeim kokteila.
Er skipið hefur snúið sér,
og er að leggjast að, leikur
skipshljómsveitin síðasta lag-
ið, Arrivederci Roma.
Við gengum gegnum Lido-
bar, sem nú er auður. Þar
situr nú aðeins barþjónninn,
sem bauð okkur staup í
kveðjuskyni. Við mætum sam
kvæmisskipstjóranum, og um
leið og hann gengur fram hjá
okkur, hrekkur út úr mér:
Gracia, Signor Commandante,
og hann nikkar til mín, og
ber höndina að einkennishúf-
unni.
Vernharður Bjarnason.
Sunnudagur 5. jan. 1964
— Jón. Krabbe
Framh. af bls. 3
árum fyrir ísland til þess að
taka öll sín mál í eigin hendur.
Það má nærri geta að maður
sem þessum störfum hefir gegnt
og auk þess unnið að margvds-
legri lagasetningu fyrir ísland
kann frá mörgu að segja um
framvindu mála í sambandi við
síðustu átfanga sjálfstæðismáls-
íns, og eins um þá menn sem þar
kornu fram, einkum í samskipt-
um Dana og Islendinga. Er svo
fyrir að þakka að Jón Krabbe
lét tilleiðast að skrifa mdnninga-
bók um þennan þátt í starfs-
ferli sínum. Kom hún út fyrir
nokkrum árum hjá Almenna
bókafélaginu undir nafninu Frá
Hafnarstjórn til lýðveldis. Bókin
er skrifuð af þeirri hógværð
sem einikennt hefir allt s'tarf
Jóns Krabbe og er eitt óhlutdræg
asta heimildarrit um þennan þátt
Islandssögunnar svo langt sem
hún nær.
Árið 1899 gekk Jón Krabbe að
eiga Margrethe Casse, dóttur
yfirréttarmálaflutningsmanns í
Kaupmannahöfn. Eiga þau 5
börn, Guðrúnu, Niels, Bodil, Bir-
gitte og Henning, sem öll eru
búsett í Danmörku. Frú Krabbe
lifir enn, en því miður ekki við
nægilega góða heilsu.
Margs mætti minnast til við-
bótar á þessum heiðursdegi hins
aldna höfðingja. Með þeim aldar-
anda sem nú ríkir mætti t. d.
ætla að Jón Krabbe hefði hagn-
azt vel á því að gegna tveim
svo ábyrgðarmiklum opinberum
störfum. Sannleikurinn er og sá
að hann mun mikinn hluta æv-
innar hafa haft mjög ríflegar
tekjur, því að auk alls annars
, var hann yfirréttarmálafærslu-
maður á rðorgnana — með mági
sínum — og breyttist ekki í em-
bættismann fyrr en hann hafði
neytt hádegisverðar. Morgun-
stund gefur gull í mund, segir
máltækið, og það sannaðist hér.
Um laun fyrir embættisstörfin
var Jón Krabbe aldrei kröfu-
harður, og ég held að verulegast-
ur hluti þeirra hafi farið til styrkt
ar íslenzkum námsmönnum og
listamönnum.
Okkur ungum íslendingum,
sem vorum í þjónustu danska ut-
anríkisráðuneytisins á sambands-
lagatímanum til þess að læra af
þeim handverkið, var hann holl-
ur og ljúfur ráðgjafi og af fáum
sem ég hefi kynnzt hefði ég get-
að lært fleira gott.
Ég heimsótti Jón Kr'abbe í
haust í Kaupmannahöfn. Hann
tók mér með kostum og kynjum,
sem fornbýll höfðingi lét hann
bera á borð sherrý úr ámu, sem
Gunnar Egilson fiskifulltrúi á
Spáni hafði sent þeim Sveini
Björnssyni fyrir nærri 40 árum.
Leysti hann mig síðan út með
gjöfum og þótt heyrn og sjón sé
mikið tekið að förlast var ekkl
við annað komandi en að hann
fylgdi mér á næstu sporvagna-
stöð. Líkamskraftar voru óneit-
anlega minni en forðum var, en
fjörið, lífsgleðin, sýndist ódrep-
andi. Megi sú góða gáfa endast
honum til hinnstu stundar. ,j
Pétur Benediktsson. /
— Minning
Framhaid af bls. 25. v.
hæfni við nám og síðar í starfi,
enda var hann greindur maður
og fullur af hugmyndum. Var
hann jafnan þegar ég hitti hann .
tilbúinn að ræða í góðu tómi,
hvernig bezt myndi vera að haga
hinum ýmsu hlutum á yerklega
sviðinu. Páll var giftur Elínu
Sæmundsdóttur, og áttu þau sam
an tvö börn. Áður en Páll giftist
átti hann barn með annari stúlku
og sýndi hann því mikinn hlýhug
á ýmsan máta.
Ég og mínir viljum með línum
þessum, votta eiginkonu Páls,
börrfám, foreldrum og systkinum
innilegustu samúð við fráfall og
jarðarför hans. _
í þessu lífi ganga menn ýmsar
leiðir, hver eftir sínum geðþótta,
og ef til vill í hinu næsta að
einhverju leyti. En að lokum
öðlumst við sennilega öll sama
áhugann að fara einu og sömu
leiðina, þar sem viS eigum eftir
að hittast öll. 1
Páll! Ég óska þér góðrar ferð-
ar. — Blessaður.
Steingr. Þórðarson. .
Agætt veður og
snjólétt í N-ís.
ÞÚFUM, Norður-ísafirði 31. des.
Ágætt veður var hér um allar
hátíðarnar, snjólétt hvarvetna I
byggð og vegir og samgöngur
allar í bezta lagi. Nýja Fagra-
nesið reynist ágætlega, m.unar
nokkru á ferðum þess hve það
er fljótara í ferðinni fyrir meiri
ganghraða. Fénaður hefir yfir-
l«itt verið -mjög léttur á það
sem af er og lítið fóður farið
enn í sauðfé.
Lokið var við byggingu tveggja
kennaraíbúða í Reykjanesi fyrir
jólin og er þegar flutt í aðra
þeirra. Þá hefir Guðmundur
Benediktsson, garðyrkjumaður
hafið störf við. endurbyggingu
gamalla gróðurhúsa í Reykja-
nesi og er búið að undirbúa þau
undir sáningu, svo uppskera
þeirra getur orðið snemma á
ferðinni næsta vor. Hið bezta
veðurfar hefir verið síðan í
byrjun desember.
Rækjuveiðar hafa verið stund
aðar mikið í haust og er mest
allt veitt í útdjúpinu. Virðist
sem svo að lítið veiðist nú í
innfjörðum djúpsins. — P.P.
Kosningum að ljúha
í Sjómannniélagi Rvíkur
Eins og sagt var frá hér í blaðinu í gær, er kosningum
senn að ljúka í Sjómannafélaginu.
í dag verður kosið frá kl. 14—20 að skrifstofu félagsins
í Alþýðuhúsinu.
JÓLATRÉSSKEMMTUN fyrir börn félagsmanna verður
haldin í Iðnó n.k. mánudag 6. janúar kl. 3,30 e.h.
Aðgöngumiðar eru seldir í skrifstofu félagsins á sama
tíma og kosið er.
Duglegur sendill
óskast til starfa á afgr. Morgunblaðsins.
Vinnutími kl. 6 — 9 árd. — Gjörið svo vel
að tala við skrifstofuna strax eftir helgi.