Morgunblaðið - 08.10.1967, Blaðsíða 8

8
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 8. OKT. 1967
r-
„EWBANK“
TEPPABURSTINN
FYRIR ALLAR
GERÐIR OG ÞYKKTIR
TEPPA - ÓMISSANDI
Á HVERJU HEIMILI
MÁLARINIM HF.
BAIMKASTRÆTI 9
ÞAKJARN
RED SHIELD
Lysachts þakjárn er sér-
staklega gott og verðið ó-
venjulega hagstætt, enda
keypt inn sameiginlega fyr-
ir öll Norðurlöndin. Það fer
selt til yfir 50 landa i
þak- og veggklæðning
ar. Vinsamlega kynn-
ið yður verð og gæði.
THAULOW*S0N
«7/.
TRONDHEIM

PRDDUSENT: JOHN LYSAGHT (AUSTRALIA) LIMITEO
Byggingavöruverzlun Kópavogs
Kársnesbraut 2 — Sími 41010.
„Skrambi slæmir dampar
upp úr malbikinu....“
Afmælisrabb við Stefán
Guðnason 85 ára —
„Jú, blessaður vertu, ég er
fæddur Reykvíkingur, og mér
finnst í aðra röndina, að ári i
hafi Iiðið fljótt, jafnvel alltof
fljótt, og þannig meint, að ég
sé ekki eftir neinu mínu spori,
og gæti vel hugsað mér að
byrja upp á nýtt án breyt-
inga.“
Sjálfsagt eru það fáir, sem
þannig geta mælt við spurul-
an blaðamann Morgunl'aðs-
ins, sem eftir ýmsum leiðum
komst að því, að Stefán
Guðnason næði 85 ára aldri í
dag, 8. október. Allir Reyk-
víkingar hljóta að muna eftir
Stefáni með stóru trumbuna
í Lúðrasveit Reykjavíkur, jafn
vel börn, sem þá voru, uppúr
1930, muna vel eftir þessum
glaðlynda manni, og ósjálf-
rátt tengdum við hann við
þessa stóru trumbu, og þótti
gott að hlýða á hennar reglu-
bundnu slög.
Og nú erum við setztir í stól
á vistlegu heimili Stefáns á
Bergstaðastræti 17, lítum á
falleg málverk á veggjum, og
virðum fyrir okkur þennan
aldna heiðursmann, sem á
móti okkur situr.
,,Fyrst er auðvitað, Stefán,
að spyrja þig um ætt þína og
uppruna.“
„Því er raunar fljótsvarað.
Ég er fæddur í Reykjavík,
þar serr. nú er Laugavegur 30.
Þar var þá gamall bær. Lauga
veg 32 átti í þá tið Guðjón
frá Laxnesi. Bæinn okkar
hafði áður átt Jón steinsmið-
ur, sem um tíma var skrifari
hjá Halldóri, bæjarfógeta,
Daníelssyni. Guðni faðir minn
var ættaður trá Hraðastöðum
í Mosfellssveit, af Leirvogs-
tunguætt, en Gróa, móðir mín
var ættuð frá Kasthúsum í
Reykjavík, rétt austan við
Klapparstíg, Eg held þeir hafi
verið eitthvað um sex, þessir
Kasthúsabæir. Auðvitað voru
þetta allt torfbæir, og þar
lærði ég að stafa.“
„En lærtíir þú einhvern-
tíman að blása, Stefán?“
„Jú jú. biddu fyrir þér. Eg
lærði að blása. Það má segja
það. Ég byrjaði að blása hjá
Jóni Laxdal. Það brást ein-
hver maður, hann var raunar
frændi minn, við vorum syst-
kinabörn, og þannig gerðist
þetta. Og þetta var vestur á
ísafirði. Og það er löng saga
að segja frá því. Þá var eng-
inn Iðnskóli, í ekkert hús að
venda, en ég í skósmíðanámi
og elti minn meistara, Jóhann-
es Jensson alla lefð til Isa-
fjarðar.
En ég hafði áður verið í
Barnaskóla Reykjavíkur hjá
Morten Hansen. Sá skóli var
þar, sem nú er lögreglustöðin.
Fyrir 5—6 árum var þessi mynd tekin af þeim, sem þá voru
lifandi af stofnendum Lúðrasveitarinnar. Talið' frá vinstri:
Guðmundur Kr. Guðmundsson, Þórhallur Árnason, Einar
Þórðar.son, Stefán Guðnason og Agúst Markússon.
____Jónas Helgason söngkennari
kenndi okkur söng. Og hann
sagði við okkur: „Annaðhvort
lærið þið söng, eða þið lærið
hann ekki, en þið verðið að
sitja alla tíma hjá mér.“ Mor-
ten Hansen var úrvals maður,
Ijómandi maður, og mér líkaði
vel við hann. Hann gaf mér
samt einu sinni nótu, sjálfsagt
verið eitthvert prakkarastrik-
ið. Maður var svona í gamla
daga.
Hjá Jónasi Helgasyni lærði
ég nóturnar. Jónas kenndi af-
skaplega vandlega. Þarna var
með mér Pétur Jónsson, síðar
óperusöngvari Já, það mátti
segja, að við værum í uppá-
Stefán með bumbuna stóru, haldi, sem gátum sungið. Ef
eins og flestir Reykvíkingar einhver ætlaði sér eitthvað
muna hann. upp á dekk, þá var kjafts-
Afmælisbarnið, Stefán Guðna-
son. (Myndina tók Kristinn
Benediktsson).
höggið, já, Jónas hafði sínar
meiningar um menn og mál-
efni. Allir ur'ðu að mæta, og
allir urðu að fylgjast með.
Þótt ég hefði þarna lært að
lesa nótur, tók lífsbaráttan
brátt við. Ekki var til setunn-
Lúðrafélagið HARPA. Myndin er tekin við Vífilsstaðahæli ár-
ið 1917. Þá lék Stefán, sem er lengst til vinstri, á tenórhorn.
ar boðið! Ég var sendur sem
smali í sveit og á þaðan mjög
gó'ðar minningar. Ég minnist
aðeins á þrjá bæi hérna,
Hvanneyri, 1894, og jarð-
skjálftaárin á Hófakri, beint
gegn Hvammi í Dölum, og
síðar á Hjöllum í Þorskafirði.
Þar var Ari Arnalds fæddur.
Hvernig mér leið á ísafirði?
Svona la la. Þa'ð var í þá daga
ekkert nema fyllerí að hafa á
ísafirði. Ég var þar svo stutt,
sem betur fer. Ef ég hefði ver-
ið þar lengur en þessi ár, eitt
og hálft ár, býst ég við, að
ég hefði orðið drykkjumaður.
Frá ísafirði fór ég lærður
skósmiður.
Hann Nielsen var skipstjóri,
ég er búinn að gleyma skips-
nafninu. Síðan hef ég varla
yfirgefið Reykjavík. Ung-
mennafélag Reykjavíkur held
ég a'ð hafi verið stofnað 1905
eða 1906. Við vorum þar með
söngfélag og æfðum á Lindar-
götunni, í stóra húsinu á horn-
inu á Lindargötu og Klappar-
stíg. Við æfðum þá í kjallar-
anum.
Þegar ég kom frá Laxdal,
átti ég eitt hom, kornet, og
með því gat ég gefið söngfé-
laginu tóninn. Auðvitað vant-
aði okkur verkfæri. Við létum
okkur hafa það að skrifa bæj-
arstjórninni og biðja hana
ásjár. Jú, hún var fús til aS
hjálpa okkur, en samt me’ð
skilyrðum. Carl Ólafsson
myndasmiður hafði eignazt
hljóðfæri fyrir sex manns fyr-
Framhald á bls. 24