Morgunblaðið - 08.10.1967, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 8. OKT. 1967
MAYSIE GREIC:
27
Læknirinn
og
dansmærin
að þau skyldu geta komizt hing-
að.
— í>ú vilt sjálfsagt sjá hann
Tim Atwater? sagði Marcel. Ég
sagði þér, að hann hefði orðið
fyrir áfalli, en það er bara ekk-
ert verulegt.
— Já, ég vildi gjarr.a sjá hann.
En hvorugt þeirra sýndi á sér
neitt fararsnið.
AUt í einu sagði hann og rödd-
in var hás: — Ég hef saknað þín.
— Ég 'hef líka saknað þín,
sagði hiún lágt.
— Komdu í stofuna til mín ein
hvern daginn og láttu mig líta
á fótinn á þér.
— Ég hef alltaf verið að hugsa
um það, en aldrei haft uppburð
í mér til þess.
— Hversvegna það?
— Ég veit ekki. Ég hélt, að
þú værir algjörlega búinn að af-
skrifa mig.
Hann svaraði í bænarrómi: —
Hversvegna gæti ég það, þegar
þú ert mér jafndýrmæt og raun
er á.
— En ekki nægjanlega til þess
að varpa þessum frönsku siða-
reglum þínum fyrir borð, mín
vegna, sagði hún gremjulega.
— í>ú mátt ekki ögra mér,
sagði hann. — Ég hef mínum
skyldum að gegna við Alise.
— Og metur það meira en
ástina?
— Ég veit ekki. Ég botna
hvorki upp né niður í þessu.
Það er togað í mig úr ölluin
áttum. Þú verður að reyna að
hjálpa mér.
— Hvernig get ég það öðru-
vísi en með því að halda mig
sem lengst frá þér?
— Það er engin ]ausn á mál-
inu, flýtti hann sér að segja. —
Það gerir mig aðeins hálfbrjái-
aðan. Hann greip hönd hennar.
— Þú ætlar að koma til mín, er
það ekki? Eftir þessa sennu við
frú Hennesy, get ég ekki fram-
ar komið þarna í húsið.
— Það er einkennilegt, að hún
skyldi einmitt lenda í sjúkrahús-
inu þínu.
— Það er ekkert einkennilegt.
Slysið vildi til skammt hér frá.
Ég hef sent eftir öðrum lækni tii
að ráðgast við. Ef nakk.ur von
væri, mundum við sennilega
gera upþskurð á henni.
Hún greip andann á lofti af
hræðs'lu. — Svo að þú heldur
þá, að þarna sé engin von.
— Víst sáralítil, sagði hann.
S'vo virðist sem billinn hafi rek-
izt á vörubíl og farið tvær velt-
ur. Hún kastaðist út á veginn.
Skaddaðist hræðilega á höfði.
Ég 'hef gefið henni morfín, til
þess að draga úr mesta sársauk-
anum.
— Er Tim með meðvitund?
— Já, nokkurn vegmn. Ég
býst við, að hann muni þekkja
þig. Hann var heppinn að sleppa
þó þetta vel. Ég skal fara með þig
til hans.
Hún rétti fram höndina og
snerti við armi hans. — Við er-
um vinir, Marcel?
— Hann lyfti hendi hennar
og kyssti hana. — Já, við verð-
um alltaf vinir, elskan mín. Og
ég vildi óska, að við gætum ver-
ið meira.
Hún sagði ekkert og svo leiddi
hann hana eftir langa gangin-
um, og opnaði dyrnar á einka-
herbergi. Þar lá Tim með um-
búðir um höfuðið, en hann var
kominn til meðvitundar aftur.
— Halló! sagði hann, þegar
Marcel og Yvonne komu inn í
Skjóttu karlinn pabbi, hún er hlaðin, ég fyllti hana áður en
ég fór að sofa.
tofuna.
—- Ég er enn hálfringlaður.
Hvernig stendur á þínum ferð-
um hingað, Yvonne?
— Sellier læknir hringdi til
okkar.
— Ég skil. Og þú komst hing-
að til að líta á líkin?
— Þú ert ekkert lík, sagði hún.
— Hvernig er Grace? flýtti
hann sér að segja. — Þessi árekst
ur var nú ekki mér að kenna,
en mér finnst ég bera ábyrgð á
hunum samt.
— Það er vafasamt, að frú
Hennesy lifi þetta af, sagði
Marcel alvarlega.
— Yður er ekki alvara? Tim
varð náfölur. Þetta er hræðilegt.
En ég sver, að þetta var ekki
mér að kenna. Er hún með með-
vitund? Get ég fengið að sjá
hana?
— Ég held ekki, að það væri
ráðlegt, eins og á stendur. Þér
eruð alls ekki fær um að vera
á ferli. Verið þér kyrr í rúm- I
inu. Þér verðið uð vera þar i
nokkra daga til- að jafna yður.
Ég ætla að skilja ykkur ungfrú
Jason eftir hérna.
— En Yvonne vildi ekki, að
hann færi. Hún vildi ekki verða
ein eftir með Tim. Þau höfðu
svo mjög fjarlægzt hvort annað,
síðustu vikurnar, þegar hann
hafði verið á ferð og flugi með
Grace. Hún vissi varia, hvað hún
átti að segja við hann.
Hún gekk að rúminu. — Ég
vona, að þú sért eitthvað betri,
Tim. Hann setti upp skakkt
bros. — Ég er seigur. En þetta «r
hræðilegt með hana Grace.
— Varstu orðinn ástfanginn af
henni?
— Ég veit ekki. Þú hefur verið
svo erfið, síðustu vikurnar, Yv-
onne. Þú veizt, að ég vil giftast
þér, en hef bara ekki efni á því.
Ég veit ekki einu sinni, hvernig
ég fer að því að greiða legu-
kostnaðinn hérna.
— Ég á eitthvað ufurlítið, sem
ég hef sparað saman, flýtti hún
sér að segja. — Ég skal með
ánægju greiða reikninginn fyrir
þig.
Föla andlitið roðnaði. — Þú
gerir mig alveg að ræfli. Ég lofa
þér þvi, að þegar ég losna héð-
an, skal ég reyna að fá mér eitt-
hvað að gera. Ég gæti kannski
gert eitthvert gagn í einhverri
D ðaskrifstofunni.
— Það gæti verið ágætt. En
á hverju hefurðu lifað undan-
áiið, Tim?
— Mér tókst að pína ofurlitla
viðbót út úr lögfræðingunum í
London, en nú segja þeir, að ég
fái ekki grænan eyri meira.
E LTT3>T.I IT
#_
m
GRETTISGATA 35
NÝ SENDING
TELPNAKÁPUR
komið afturl
Þingholtsstr. 18 - Sími 24333
Við höfum átt við vandamál að stríða að
undanförnu. Megrunarkexið LIMMITS
og TRIMMETS seldist upp á mun
skemmri tíma en við áttum von á.
Nú er það komið í allar lyf jabúðir.
Gjörið svo vel, þér
getið valið um
kremkex, smur-
kex og ískex — allt
ljómandi bragð-
gott.
Heildsölubirgðir: G. Ólafsson hf.. — 8ími 24418