Morgunblaðið - 07.11.1970, Blaðsíða 3

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 7. NÓVUMBER 1970
3
Áttræðis-
afmæli
ÍSAEIRÐI. — í dag er 80 ára
fnú Lára Eðva rð ardióttir, Hafn-
arstræti 1 á ísafirði. Erú Laira
Ihefuir teíkiið miikmin. Þ'ártt í aOils
komar félaigBStarfsemii á ísa-
firði, stoínandi og stjóxmairtm'öð-
Oiiimwr í mlörigum félaigssaimtökiuim
og á sæti í Skólamefnid ŒMs-
mæðraskólamis á ísafirði.
Viinár og kumniiinigjiair senda
henmi á þessu menkisafmæli
beztu heillaóskir.
Frá æfingn á „blýhólknum“
Gríma byrjar
á miðvikudag
— með frumsýningu á:
„Hvað er í blýhólknum“
eftir Svövu Jakobsdóttur
LEIKFELAGIÐ Gríma hefur
starfsemi sína á þessum vetri
með frumsýntngu á fyrsta leik-
riti Svövu Jakobsdóttur „Hvað
er í blýhólknum“ í Lindarbæ
n.k. miðvikudagskvöld. Leik-
stjórí er María Kristjánsdóttir,
leikmyndir og búningar eru
teiknaðir af Ivan Török.
„Hvað er í blýhólknum11 fjall
ar um konuna Ingu, dæmigerðá
íslenzka nútímakonu. Höfundur
lýsir með dokumentarisfcu ívafi
Leiðrétting
í SAMBANDI við grein um
Blindrafélagið skal tekið fram,
að Bliindnafélagið sér um eigin
fjáröflunar- og atvinnumál, og
að styrktarfélagar þar eru 200
auk 46 blindra, sem í þvi eru.
í húsi félagsins er Blindra-
vinnustofan, þar sem auk íbúa
hússins margir aðrir hafa vinnu.
áhrifum samfélagsins á mótun og
örlög henmar.
Æfingar á lei'kritinu hófust í
september, hefur höfundur fylgzt
með æfingum og gerði síðuistu
hreinskrift verksins á æfingum.
Þetta er fyrsta verfcefni leikstjór
ans Maríu Kristj ánsdóttur, en
hún lauk námi í leikhúsfræðum
í A-Þýzkailandi í vor. Leikmynda
teiknarinin, Ungverjiim Ivar Tör-
ök, hefur áður gert leikmyndir
hér á landi fyrir „Það er bomiinn
gestur" og „Spanskflugan".
Leikendur eru átta taisins: —
Briet Héðinsdóttir leikur Ingu,
aðrir leikendur er fara allir með
fleira en eitt hlutverfc eru Guð
rún Alfreðsdóttir, Guðrún As-
mundsdóttir, Guðrún Guðlaugs
dóttir, Randver Þorláfcsson, Sig
urður Karlsson, Sigurður Skúla-
son og Þórhallur Sigurðsson.
Ekið á kyrrstæða
bifreið
EKIÐ var á kyrrstæða bifreið í
fyrrinótt, eða einhvern tíma á
tímiabilinu frá kl. 23,50 hinn 5
nóvember og þar til á hádegi í
gær. Bifreiðin, sem er Rússa
jeppi, rauður að neðan og ljós
leiitur að ofan, stóð sunnanvert
við Hverfisigötu á móits við hús
nr. 58. í skemmdum á stuðara og
vinistna frambretti var merki eft
ir hvíta málningu.
Þeir, sem orðið hafa varir
þessa áreksturs eru vinsamleg-
ast beðnir að hafa tal af ramn-
sóknarlögregluinni, svo og sá er
tjóninu olli.
Ferming í
Langholtssöfnuði
FERMING í Langholtssöfnuði,
sunnudaginn 8. nóv. kl. 1,30 e.h.
Prestur sr. Árelíus Níelsson.
Sigurbjörg Albertsdóttir,
Gnoðarvogi 36
Stefaníia Þórarinsdóttir,
Hlunnavogi 9
Ásbjöm Morthens,
Gnoðarvogi 24
Páll Þorsteinsson,
Karfavogi 58.
Kirkjuráðkosið
STAK8TEINAR
Á FUNDI Kirkjuþings á fimmtu
daginn, fór fram kjör kirkjuráðs
til næstu 6 ára. Kosnir voru 4
menn, tveir prestar og tveir leik
menn og fjórir til vara.
Þessir hlutu kosningu:
Sr. Bjarni Sigurðsson, Mosfelli;
sr. Pétur Si'gurgeirsisom, vígislu-
biskup, Akureyri; Ásgeir Magn
ússon, forstjóri, Garð'ahreppi og
Þórarinn Þórarinssoln, fyrrver-
andi s'kólastjóri, Reykjavík.
Varamenn voru kjörnir:
Sr. Eiríkur J. Eiríksson, Þing-
völlum; sr. Sigurður Guðmunds-
son, prófastur, Grenjaðarstað;
Hákon Guðmundssan, yfirborgar
dómari, Reykjavík og Þórður
Tómasson, safnvörður, Skógum.
Á þinginu var afgreitt frum-
varp til laga um bálfarir, flutt
af kirkjuráði. Hafði löggjafar-
nefnd þingsins fjaliað um málið.
Var frumvarpið samþykkt ein-
róm>a frá þiniginu með áorðnum
breytingum. Noikkur ný máil voru
lögð fram á þinginu og rædd við
fyrri umræðu.
Á föstudag var fundum þingis
ins haldið áfram. Kosinn var full
trúi Kirkjuþings í Skipulags-
nefnd kirkjugarða, Bjarni Ólafs
son, kennari, Reykjavík, o-g um-
ræðum baldið áfram um þimg-
mál.
Daglega eru haldnir fundir í
fastanefndum þingsins.
(Frá Kirkjuþingi)
OPIÐ
TIL
KL. 4
ALLA
LAUG-
AR
DAGA.
NYJAR
VÖRUR
VIKU-
LEGA
I
BÁÐAR
DEILDIR.
Aðstoð við
þróunarlöndin
Á undanfömum árum liefur
áhugi víða vaxið á því, að veita
vanþróuðum þjóðum aðstoð til
þess að rétta úr kútnum. Hér er
um alþjóðiega lireyfingu að
ræða, enda virðist það nú koma
á daginn, að víða gerir fólk sér
grein fyrir þvi, að tii frambúðar
er ógerningur að skipta heimin-
um í ríkar og fátækar þjóðir.
Hin mannlega samábyrgð hefur
hvatt margar þjóðir til þess að
aðstoða þróimarlöndin við upp-
byggingu landa sinna. Þegar til
lengdar iætur mim slík aðstoð
vafalaust koma öllum til góða.
Á Alþingi hefur prófessor
Óiafur Björnsson haft frum-
kvæði að tiilögugerð um aðstoð
íslendinga við þróunarlöndin. A
Alþingi 1964 tU 1965 flutti Ólaf-
ur Björnsson fyrst þingsálykt-
imartiUögu um þetta efni, sem
samþykkt var vorið 1965. Síðan
skipaði utanríkisráðherra nefnd,
sem gera skyldi tiUögur um
slíka aðstoð. Nefndin sldlaði
fyrst áUti 1966, en dráttur hefur
orðið á frekari framvindu vegna
efnahagsörðugleikanna, sem
dundu yfir 1967. Fyrir Alþingi
hefur nú verið lagt frumvarp tU
laga um aðstoð við þróunarlönd-
in, sem byggt er á tillögum þess-
arar nefndar, er skUað var i
febrúar sl.
Form
aðstoðarinnar
í framsöguræðu sinni fyrir
frumvarpinu sl. miðvikudag
gerði Ólafur Björnsson m.a.
grein fyrir þeim tveimiu- megin
leiðum, sem unnt er að beina
slíkri aðstoð inn á. í þvi sam-
bandi sagði Ólafur: „Rökin fyr-
ir því, að velja beri þá Icið að
auka framlög til alþjóðlegra
stofnana eru helzt þau, að með
því fáist betri trygging fyrir þvi,
að fé það, sem fram er lagt í
þessu skyni, nýtist að fullu án
þess að verulegur hluti þess fari
í kostnað við stjórmm á fram-
kvæmdiimi, en í öðru lagi hefur
því verið haldið fram, að okkur
skorti til þess þekkingu og að-
stöðu að taka að okkur verkefni
á þessu sviði, sem við ráðum við.
Um fyrra atriðið er það að segja,
að hjá kostnaði við skipulagn-
ingu og stjórnun slíkrar fram-
kvæmdar verður ekkl heldur
komizt þó að um framlög til al-
þjóðlegra stofnana sé að ræða.
Munurinn jrði fyrst og fremst
sá, að þá yrði þessi kostnaður
greiddur til þeirra erlendu aðila,
sem um framkvæmdina sjá. 1
öðru lagi þarf ekki að felast í
svokallaðri tvíhliða aðstoð, að við
þurfum að framkvæma hana al-
gerlega á eigin spýtur. I þessu
sambandi má á það benda, að
Norðurlöndin hin hafa með sér
nána samvinnu á þessu sviði og
gætum við gerzt aðilar að því
samstarfi ef við teljum okkur
slíkt hagkvæmt.
Að mínu áliti má í miklu rík-
ari mæli likja aðstoðinni við þró-
unarlöndin samkvæmt þeirri
merkingu, sem venjulega er í
það lögð, við eins konar byggð-
arþróunaráætlun á heimsmæli-
kvarða, er hjálp til lianda þeim
þjóðum, sem þessi lönd byggja
til þess að nýta betur þá fram-
leiðslumöguleika, sem þessi lönd
hafa yfir að ráða. Og þegar frá
iíður getur slíkt orðið öllum í
hag jafnvel þó að einvörðungu
sé á það litið frá efnahagslegu
sjónarmiði, þó að það kosti auð-
vitað fyrst tim sinn fómir fyrir
þá, sem aðstoðina veita. í þessu
sambandi er e.t.v. rétt að upp-
lýsa það, að það er ákaflega
litill hluti af heildaraðstoðinni,
sem veittur er á vegum alþjóð-
legra stofnana. Samkvæmt nýj-
ustu upplýsingum, sem ég hef
um það efni, eru innan við 10%
af aðstoðinni, sem veitt er á veg-
um alþjóðlegra stofnana. . . .“