Morgunblaðið - 07.11.1970, Side 28

28
MORGUN’BLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 7. NÓVEMBER 1970
á eftir þeim. Kathleen fannst
þetta flest vera geðugt fólk.
Hún vonaði, að foreldrar hennar
fengju skemmtilegt samferða-
fólk á þessari fjögurra mánaða
ferð sinni . . . fjórir mánuðir
voru langur tími!
Nú komu ýmsir í heimsókn,
félagi Lawson Roberts ásamt
konu sinni: — Skrifstofan verð
ur i gangi, eftir sem áður og
og við skulum hafa auga með
blessuðu barninu fyrir þig. Svo
kom yngri meðeigandinn og nýja
konan hans, skrifarar og ung-
frú Jervis, einkaritari Roberts
LAMBA-V*.
^pTEIK^
PHAWAIIl jj
RSKUB.
sími 38550
... vinir og kunningjar. Allir
töluðu hver í kapp við annan
og flöskur voru opnaðar .. .
Kathleen beið alveg fram á
fram á síðustu stund. Hitt fólk-
ið var farið, sem betur fór. Hún
gat nú faðmað pabba sinn og
mömmu.
— Gráttu ekki, mamma, sagði
hún. — Þannig máttu ekki
byrja seinni brúðkaupsferðina
þína!
Marion snuggaði: — Ég byrj-
aði nú líka þá fyrri grátandi
sagði hún og henni svelgd-
ist á orðunum. — Skórnir mínir
voru svo þröngir og lífstykkið
ætlaði alveg að drepa mig.
Allir í land! var nú kallað,
og þau hrukku við og litu hvert
á annað. Kathleen sagði: —Ég
skal ekki fara að grenja! en
tárin runnu samt niður kinnar
hennar. — Já, skemmtið þið
ykkur vel. Sendið þið mér
bjánalegt póstkort með „þú ætt
ir að vera komin hingað", og
„hafðu engar áhyggjur".
Móðir hennar sagði og gat varla
komið upp orðunum: — Vertu
ekki að standa á bakkanum. Það
er alltaf svo kjánalegt — að
bíða eftir að skipið leggi af stað,
og fólkið, sem er að fara, vill
fara niður og hinir, sem ekki
eru að fara . . .
Þau voru að ýta henni eftir
göngunum og komust loks út að
landganginum. Hún lét berast
með fólksstraumnum í land, og
þegar niður kom, leit hún upp
til að sjá, hvort þau væru enn
uppi á þiljum. Og þar voru þau
og hölluðu sér út yfir borð-
stokkinn, rétt eins og hitt fólk-
ið, sem móðir hennar hafði ver-
ið að tala um. Og þau veifuðu..
Hún dokaði því við, enda þótt
hún sæi varla neitt, þangað
til hún þoldi ekki lengur við.
Og þá fór hún af stað.
Hún tók leigubíl heim í íbúð-
ina, til þess að gráta þar dá-
lítið með arma Mary um herð-
arnar og John að klappa
henni á öxlina. Enn átti hún
eftir að flytja eitthvert dót heim
til Hönnu.
Þegar hún var tilbúin að
fara, var hringt i símann og það
var Paul MeClure. Hún sagði,
hissa: — Ég var einmitt að
hugsa til þín.
— Tek mér til inntekta. Og
voru það fagrar hugsanir?
Nokkuð svo. Ég var að
hugsa um, hvað þú værir mikill
spámaður, þar sem ég er að
flytja i íbúð í Austurbænum.
Sá er bara gallinn á, að ég
vissi það í samkvæminu hjá
Eloise og þú vissir það líka.
Ég flyt til Hönnu.
Hann sagði: — Hanna sagði
ekkert um það . . . hvenær það
yrði.
— Núna strax. Ég ætla að
hringja á bil.
Það var stórkostlegt. Hvern-
ig væri, að ég kæmi og hjálp-
aði þér að flytja?
— Nei, þakka þér fyrir. Ég
er alls ekki búin undir heimsókn-
ir.
— Finnst þér það ekki sið-
samlegt ?
— Jú, en ég er bara í bágu
skapi. Ég var rétt að fylgja for-
eldrum minum til skips.
— En hvað segirðu þá um
kvöldverð með mér í kvöld?
Vel á minnzt, ég geng út frá,
að þú hafir fengið þessa vinnu?
— Já, það gerði ég, svaraði
hún, og gat varla leynt kætinni
í röddinni.
Það er rétt eins og þú sért hrif
in af þessari vinnu, sagði hann
og var forvitinn.
Það er ég lika.
— Jæja, ég sæki þig klukkan
sjö heim til Hönnu.
Hann hringdi af og hún var
mmmim
ven-na\
sokkabuxur
" r
Hrúturinn, 21. marz — 19. apríl.
Allar ráðstafanir, sem þú gerir fyrir hádegi ern éæskilegar.
Nautið, 20. aprii — 20. maí.
Fólk er ákaflega heimtufrekt f dag, og því skaltu hrynja þig gegn.
Tvíburamir, 21. maí — 20. júní.
Þér gengur aUt i haginn, ef þú heidur þig við gerðar áætlanir, þrátt
fyrir ruglinginn, sem aUs staðar er.
Krabbinn, 21. júni — 22. júli.
Þú segir ýmist of mikið, eða of lítið, eftir þvi, hver á i hlut.
Ljónið, 23. júlí — 22. ágúst.
Ýmsir viðburðir gærdagsins endurtaka sig í dag.
Meyjan, 23. ágúst — 22. september.
Óstöðugur kunningsskapur getur verið breytingum undirorpinn.
Vogin, 23. september — 22. október.
Næstu dagar valda t»ér dálitlum áhyggjum.
Sporðdrekinn, 23. október — 21. nóvember.
Svarðu ekki lasti eða lofi, og gieymdu þvi, sem gerðist framan af
degi.
Bogmaðurínn, 22. nóvember — 21. desember.
Vertu ákveðinn og tUkynntu öUum, sem hafa vilja afstöðu þina.
Steingeitin, 22. desember — 19. janúar.
Það sýnist sitt hverjum. Farðu þér hægt og hikaðu hvergi.
Vatnsberinn, 20. janúar — 18. febrúar.
Kringumstæður gærdagsins virðast ekki hafa verið aigerlega út-
ræddar og er því mál að gera slíkt.
Fiskamir, 19. febrúar — 20. marz.
Gerðu ekki ráð fyrir lokasvörum og biddu átekta með að gera málið
upp við sjálfan þig og aðra.
í bezta skapi. Allt var gott til
að dreifa huganum, jafnvel Paul
McClure, hugsaði hún . . . meðan
hún var að venjast óreglulegum
lifnaðarháttum Hönnu og því a,ð
vera ein síns liðs.
Hún hafði rétt lokið við að
laga til í skemmtilega svefn-
herberginu sínu með útsýninu
yfir olíugljáandi ána, þegar
Hanna kom þjótandi inn
með hattinn á ská og brosandi
út undir eyru.
— Æ, þetta er dásamlegt,
elskan mín! sagði hún.
— Hvað er dásamlegt? sagði
Kathleen. Hún var í gömlu pilsi,
ennþá eldri peysu og með upp-
brettar ermar. Hún hafði tekið
upp fötin sín og bækurnar, hengt
upp myndirnar sínar, sem henni
þótti svo vænt um, á fíkjulitu
veggina hjá Hönnu. Hún kunni
vel við þetta herbergi, það var
svo skemmtilegt og svo skrítið
i laginu.
— Það er dásamlegt, að þú
skulir vera kominn hingað. Ég er
viss um, að ég verð miklu vin-
sælli fyrir vikið, sagði Hanna
með hæversku.
— Ég skal ekki verða fyrir
þér, lofaði Kathleen. — Segðu
mér bara til, hvenær ég á að
vera að heiman — og ég skal
segja þér það sama.
— Æ, hjálpi mér, ég átti alls
ekki við það. Heldur hitt, að ég
verð ennþá vinsælli eftir en
áður. Það geturðu skilið. Hanna
lét fallast niður á legubekk, og
æpti: — Amelia!
Amelia kom inn. Hún var
svört og feit. Og hún var ágæt-
is eldabuska og gekk vel um
beina. Hún kunni ráð við
höfuðverkjum og timburmönn-
um. Hún sópaði ruslinu út í
horn og inn undir ofna, en
Hanna, sem hafði haft hana f
þrjú ár, fyrirgaf henni það allt
og fékk sér bara hreingerninga-
konu einu sinni í viku.
— Martini, sagði Hanna, —
og þú verður að taka þátt í því
með mér Kathleen. Við verðum
að halda þetta eitthvað há-
tíðlegt.
— Æ, það er of snemma dags.
— Góða mín, þú ætlar þó
ekki að fara i bindindi? sagði
Hanna kviðin.
— Nei, ekki nema í hófi, sagði
Kathleen.
— Jæja, sagði Hanna. —- Er
fjölskyldan farin?
— Já, og þau fengu ágætis
klefa og samferðafólkið leizt
mér vel á . . . og þetta er indælis
skip. Mamma var alltaf að gráta
og pabbi að bölva og snýta sér.
Og ég grenjaði eins og krakki.
Félagsskapurinn KYHING auglýsir:
Óskið þér að kynnast lífsförunaut, vin, vinkonu? Ef svo er,
gerið svo vel að fylla út seðilinn að neðan og senda í póst-
hólf 948, merkt KYNNING, ásamt þátttökugjaldi kr. 500 —
KYNNING mun siðan leitast við að kynna fólk við hæfi á öll-
um aldri. Félagsskapurinn KYNNING er ekki ágóðafyrirtæki,
og mun þátttökugjoldum varið til líknarmála. Með allar um-
sóknir verður farið sem sérstakt trúnaðarmál. Vinsamlega
skrifið með upphafsstöfum.
Nafn ..................................................
Heimilisfang ......................... Sími ...........
Fæðingardagur og ár ...................................
Menntun ...............................................
Starf .................................................
Ahugamál ..............................................
Ég óska að verða kynnt(ur) fyrir væntanlegum maka, vin,
vinkonu. (Strikið yfir það, sem ekki á við).
Hver á aldur væntanlegs maka, vinar, vinkonu að vera? .
Annað, sem þér óskið að taka fram .....................