Morgunblaðið - 07.11.1970, Blaðsíða 23

23
MORGUNBLAÐH), LAUGARDAGUR 7. NÓVEMBER 1970
Guðmundur Helga
son, Súluholti
motSð lækmshjálpar Ólafs Helga-
sonar, mimmuimst hans sem
ágæts og samvizkusams lækinls
og kveðjum hann með söknuði.
Frá heimili sínu á Hávallagötu
17 hér í bænum hefur hann jafn-
an verið boðinn og búinn til að
veita þeim öllum hjálp, sem leit-
uðu hans þangað og hann hugs-
aði aldrei um erfiði eða fyrirhöfn,
þegar til hans var leitað, enda
brást aldrei hjálp hans, þegar
hennar var þörf.
Ólafur Helgason var fæddur
14. janúar 1903 á Akureyri. For-
eldrar hans voru Helgi Guð-
mundsson, málarameistari þar
og fyrri kona hans, Guðný Ólafs-
dóttir. Hann lauk stúdentsprófi
frá Menntaskólanum i Reykjavík
1922 og kandidatsprófi i iæknis-
fræði frá Háskóla Islands 1927.
Framhaldsnám stundaði hann
erlendis svo sem á sjúkrahúsum
í Kanada og Bandaríkjunum árin
1927—1928. Og margar náms-
ferðir fór hann utan síðan.
Starfandi læknir í Reykjavík var
hann frá árinu 1928. Jafnframt
var hann um langt skeið aðstoð-
arlæknir Matthíasar læknds Ein
arssonar á Landakotsspítal-
anum. Skólalæknir Miðbæj-
arskólans i Reykjavík var Ólaf
ur einnig um langt skeið. Hann
kynnti sér einnig trúnaðarlækn-
isstörf í Noregi og Danmörku
árið 1960 á vegum Vinnuveit-
endasambands Islands og hefur
síðan verið trúnaðarlæknir ým-
issa fyrirtækja í Reykjavík.
í stjóm Læknafélags Reykja-
víkur var Ólafur 1933—1937.
Eftirlifandi konu sinni, Kristínu
Þorvarðsdóttur útgerðarmanns i
Keflavík, Þorvarðssonar, kvænt
ist hann 15. júní 1929.
Við hjónin sendum innilegai
samúðarkveðjur eftirlifandi ást-
vinum hins nýlátna vinar og vel
gerðarmanns.
Sveinn Sigurðsson.
ÞANN 28. öktóber sl. andaðist að
heimili sínu á Selfoissi Gu'ðawumd
ur íHelgason fyrrv. bóndi í Súliu-
holti. Vil ég sem þessar Bnur rita
leyfa mér alð minnast þessa látna
merkismianns með faum orðum
hér í Maðinu rnú á útfarardegi
hans, en útför ham« verður gerð
frá Hramnigerðiisikirfkju í dag.
Guðmundur Helgason fæddist
í Súlulholti 31. ágúst 1883 og
voru foneldrar hains hjónin Sig-
ríðuir Björnsdóttir og Heligi Guö-
mundsson er þar bjuggu tmjöig
lemgi, var hann nœst eilztur af
11 bömium þekra hjóna. Náðu
þau ölil fullorðinisaldrd, en aif
þeim lifa nú aðeina 4. Guðlmund-
ur ólst upp á heimiM foreldna
sinna í himiulm fjölmienna systk-
inalhópi. Qkkur þegnum velferð-
arrikisins, sem eigi þeklkjum
annað lif en það sem verndað
er af tryggingum og margslags
almiainnœforsj á frá vöggu til igraf
ar mun bresta huganfilug tifl. þeas
að geta ímyndalð okkur við hver
kjör og aðbúnað sú kymislóð ólst
upp sem sleit barnisSkómum á
harðindaárum síðustu áratuga
19. aldar. Sú kynslóð, sem með
lífskrafti sánum átti eftir
leiggja grunn að velgengni og
framförum nútímans. Bkki þanf
að efa að baráittan hefur þá ver-
ið ærið hörð fyrir einyrkjabjóin
með 11 böm sitt á (hvetrju ár-
inu og að haigsýnii ag dugnaiðuir
hafa orðið að rikja á því heim-
ilii til að allt færi vei.
Um síðustu aldamót var af-
ikoma bænda í neðamverðri Ár-
nessýislu að hálfu bundim við
sjósókn á opnum bátum firá
strömidinni og varð það útræði
mörgum til lífsbjargar og hafði
svo verið öldum samam. Að
þessu starfi hvarf Guðmundur
strax um farminigaraldur með
föður sánum, en hann stunidaði
sjó frá Loítssta'ðasaindi um ára-
bil. En um aidamótin, þá 17
ára gamall hóf hainin sjósókn á
Skútum frá Reykjavílk og niá-
grenmi og var við þaö óslitið á
vertíðum í meira en 20 ár eða
allt til 1924, að umdamslkiildum
4 til 5 vertíðum, er hann reri á
opnu skipi írá Þorlálksfhöfn.. —
Mörg hin síðiuistu árin vair hamm
með kunmuim skipstjóra, Birnl
Jónssyni frá Ánainiaiustum.
Guðmundur var sjómaður af
lífi og sál. Honum haifðá hlotn-
azt sá hæfileilki meira en flest-
um mönnum að vera fisGtímað-
ur. En svo sam kuinnugt er voru
á skútumum eimgöngu stundaðar
hanidfæraveiðar, voru því góðir
fislkimienn eftirsóttir . og gátu
vafliiö úr sfkipsrúmi. Skútuöldin
er niú lönigu liðin og fulltrúar
hemmar hinir flíðustu óðum að
flcveðja. Blómaskeið hennar voru
síðustu áratugir 19. afldair og
fyrstu áratugir þeirrar tuttug-
ustu og átti hún drjúgan þátt í
framfarasókn þjóðarinnar þótt
hún krefðist ægilegra fórna
vegna tíðra síkiptapa.
Miikil fróðleiksnámia var að
heyra Guðmunid segja frá þess-
um lönigu l'iðnu dögum, að 'heyra
hann lýsa mamnfláfi og verfk-
tækni dkútualdarinnar bæði þá,
er allt lék í lyindi og einnig er
sjávarháska bar að höndum, en
slikt mátti Guðmundur reyn'a
einis og flestir þeir er stunda
sjó mjög lenigi þótt hann sflyppi
frá því óskaddaður.
Þann 23. -dktóber 1920 kvænt-
ist Guömunduir eftirlifandi konu
sinni, Vilborgu, dóttur Jóns Vig-
fússonar steinsmiðs í Reykjavik
og ikonu hanis Hellgu Sigurðar-
dóttur, en þau hjón bæði voru
Ramgiæingar að ætt og uppruinia.
Árið eftir hófu umgu hjónim bú-
skap á föðurleifð hans, Súflu-
holti og bjuggu þar óslitið til
1963 er þau brugðu búi og flutt-
ust að Selfossi, þar sem þau
fengu íbúð í húsi dóttur simmar
og tenigdasonar. Stóð þá Guð-
mundur á áttræðu og starfsget-
an þrotin.
Guðmundur var aflila táð í
íremistu bænda röð, átti gott bú
og gagmsamt. Hainin vair ætíð vel
bingur af heyjuim, svo sem hial
iir beztu búmenn hafa jafnan
áistundað. Jörð sínia bætti hamn
bæði að ræktun og byggingum.
Hann átti því láni að fagna að
bróðiir hans, Helgi starfaði að
búiinu í Súluholti ailia tíð af
milklium dugnaði og trúmemnstou
og höfðu þeir bræður aldrei ákii-
ið.
Heimilið í Súluholti var lenigat
um fjöilmennt. Þar dvöldu for-
eidrar hans til dauðadags og síð-
ar tengdaforeldrar, en þau lét-
ust þar bæði í hárri elli.
Mesta láfslám Guðmuindar var
án efa kvanfangið. Unga Reykja-
víkurstúlkan, sem hamn vafldi
sér a'ð láfsförunaut reyndist hon-
um frábærlega vel og var sölkum
dugnaðar og hæfileilka vissulega
á réttum stað sem húsmóðir á
fjölmiemmu og umisvifam'iklu
sveitaheimili. Qg hin möirtgu
elliár, sem vissufl'ega voru lörng
miklum starfsmanni, þegar (kraft
ar voru þrotnir, naut harnm frtá-
bærrar umlhyggju henmar. Þaiu
hjón, Vilborg og Guðmunduir
áttu barn'aláni að fagna. Þaiu
eignuðust 5 börn, sem öll lifa,
en þau eru, Helga, búsett á 9al-
fossi, gitft Karfli J. Eiríks fuiR-
tma hjá Kaiuipfélagi Árnesimiga,
Sigurður. bóndi í Súluhoilti,
kvæntur Guðrúnu Hjörleifsdótt-
ur, Ingibjörg, búsett í Reytkja-
vík, gift Jóhain'nesi Qhristensen,
starfsmanni hjá Sememtssiölumim,
Kristín, búsett í Reykjavílk, gift
Halldóri Þorsteinssyn'i húsgagna-
smið og Halgi tré-imiður á Seíl-
fossi, kvæntur H-elgu Guðjóns-
dóttur.
Guðmundur í Súluholti var
vel greindur maður og margfróð
ur af reynslu liangrar ævi. Vegrna
breyttra' þjóðfélagshátta deyr
með mönnuim eiinis og howum
mikifl þekki'ng og fróöleilkur uim
liðn>a tíð, sem ekkii verður bætt.
Guðmund'ur var glaðsimna og
dkemmtinn í viðræðluim og minn-
ist sá sem þessar línur ritarhaos
sem eins hins allra skeimmtiteg-
'asta mammís, er hainn á umga afldri
hafði kynrni af. Hainn var á roarg
•an hátt fjölhæfur maðuir. þótt
stairfssvið hans yrði við sjósófkm
ag landbúniað eirns og flestra jafin
aldra hans, en í báðuim þeim
greinum reymdist harnn með
freimstu mönmum.
Guðmundur náði háum afldri,
sfarfsdaigurmm var lamigur og
anniaisamur og mörig síðustu árin
var þrefkið aiveg á förum, kom-
ið sólarlaig í lífi han». Gott er
þreyttuim og lúnum að leggjast
til hvíldar að kveldi eftiir vel
unnið dagsverk. Vandaimönmum
hans skall hér vottuð sarnúð. En
vinir og samferðam'enin flytja
honum sjálfum að leiðarlidkum.
hlýjar þakkir fyrir góð kynni á
lífsleiðinni, því hér kveður milk-
ilil dremgskaparmaður, sem ekfki
mátti va,mm sitt vita í neinu.
Helgi ívarsson.
Lovísa Lúðvíksdótti
„Ég er þreytt
af þrautum dagsins
þróttur brotinn
máttlaust hjarta.
Drauma þrái ég
þögla bjarta,
þrái komu sólarlagsins.
Þannig fannst mér hugur og
heilsa Lovisu vinu minnar end-
urspeglast i orðum Huldu skáld
konu, þegar ég síðast sá hana
sárþjáða eftir langvarandi veik-
indi, sem hún bar af miklum
kjarki, æðruliausu trúartrausti
og þolinmæði, í hógværð sinni,
en þannig var hún i öllu lífi sínu,
ljúf, hlý, nærgætin og þjónandi.
Það var þvi ekki óeðlilegt, að
hún legði ung fyrir sig ljósmóð-
urstörf og hjúkrun sjúkra.
Hún var fædd á Djúpavogi 4.9.
1904 dóttir hjónanna Maxeninu
Jóhannssen og Lúðvíks Hansson
fór út til Noregs 1925 að Hauka-
landi við Bergen og var þar á
hjúkrunarkvennaskóla til 1928,
að hún hóf störf við hjúkrunar-
skýlið á Neskaupstað, og árin
1933 til 1946 er hún bæjarhjúkr-
unarkona á Akranesi og ljós-
móðir, og kynntist því snemma
raunum lífsins, sorgum og vanda
málum hinna sjúku og líðandi,
en líka gleði og hamingju þeirra
er lífið færði bata og mót meina,
börn mannvænleg, eða komust
heilir hildi frá úr hrömmum
dauðans.
Hún öðlast þannig mikla lifs-
reynslu, og þroska í þolinmæði,
umburðarlyndi, og skilningi í
skóla lífsins. Hún vék sér hvergi
undan vanda sínum, og gat
meira að segja bætt á sína byrði
vandamálum annarra og veikind
um oft við erfiðustu aðstæður.
Slík var þessi ágætis kona.
Hún var ein af stofnendum
kvennadeildar slysavarnafélags-
ins á Akranesi og í stjórn henn-
ar um árabil.
Hún giftist 1929 Ragnari Kristj-
ánssyni og eignuðust þau þrjú
börn, Kristján, Karl og Elínu,
sem öll eru á lífi. Kristján og
Elín eru búsett hér í Reykjavik
og Karl á Akranesi.
Votta ég þeim, börnum þeirra
og öðrum aðstandendum henn-
ar, vinum og velunnurum mína
einlægustu samúð og hluttekn-
ingu í sorg þeirra.
Lovísu kynptist ég fyrir 20 ár-
um er hún hélt heimili með
Högna Gunnarssyni frænda mín
um og vini, og var ég þar tíður
gestur og ávallt velkominn og
átti ég margar ánægjulegar
stundir með þeim, stend ég í mik
illi þakkarskuld við þau bæði fyr-
ir tryggð þeirra, holl ráð og langa
vináttu.
Lovísa hætti hjúkrunarstörf-
um fyrir 15 árum, en var ávallt
sístarfandi, hjálpandi, hjúkrandi
og þjónandi sjúkum, og vann 1
forföllum annarra fram til árs-
ins 1957 með sínu heimili.
Á tímabili rak hún matsölu
og lagði á margt gjörva hönd,
var hagleikskona í höndunum og
eiga margir fagra muni heklaða,
prjónaða eða saumaða eftir hana.
Ég bið Guð að blessa hana fyr-
ir þjónustu hennar við lífið, og
þá er bágt áttu, þá skildi hún vel
og vildi verða til blessunar.
Enn mun samúð hennar með
lífinu ylja mér, og aldrei mun
ég gleyma hvað hún umbar með
ljúfum kærleika og þolinmæði
lífið, vandamál þess og skyldur,
og hafði opin hug fyrir öllu and-
legu fögru og mannbætandi. Það
var stórleiki þessarar einstæðu
ágætu konu og lífssigur.
Drottinn gefi dánum ró,
hinum líkn er lifa.
I Björn Ólafsson.
Húsnœði til leigu
á góðum stað við Ægisgötu. Hentugt fyrir skrifstofur, félags-
starfsemi, léttan iðnað o. fl. Laust nú þegar.
Nánari upplýsingar gefur Bergur Bjarnason hrl., Óðinsgötu 4.
Sími 20750—82424.
Verð fjarverandi
um óákveðinn tíma vegna veikinda.
Staðgengill Haukur S. Magnússon Klapparstíg 27.
Jón Hjaltalín Gunnlaugsson læknir.
KHISTIIBOÐSÐACURIl 1070
Vér viljum vekja athygli kristniboðsfélaga og annarra vel-
unnara kristniboðsins á því, að á morgun (sunnudaginn 8. nóv.)
verður kristniboðsins sérstaklega minnzt við guðsþjónustur,
þar sem því verður við komið. Á eftirtöldum samkomum og
guðsþjónustum verða ræðumenn á vegum Kristniboðssam-
bandsins:
Akranes:
Kl. 10,30 f.h. Barnasamkoma í „Fróni" (Vesturgötu 35).
Kl. 2.00 e.h. Guðþjónusta í Akraneskirkju. Séra Lárus Hall-
dórsson prédikar. Sóknarprestur þjónar fyrir
altari.
Kl. 8,30 e.h. Kristniboðssamkoma í samkomusalnum í
„Fróni". Baldvin Steindórsson talar.
Akureyri:
Kl. 10,30 f.h. Sunnudagaskólinn í „Kristniboðshúsinu Zion''.
Kl. 8,30 e.h. Kristniboðssamkoma í „Zion". Gunnar Sigur-
jónsson, guðfræðingur, talar. Sýndar verða nýjar
myndir frá kristniboðsstöðinni í Gidole.
Hafnarfjörður:
Kl. 10,30 f.h. Barnasamkoma í húsi K.F.U.M. og K. við Hverfis-
götu.
Kl. 8.30 e.h. Kristniboðssamkoma í húsi K.F.U.M. og K.
Séra Jónas Gíslason talar. Kristmboðsfréttir. —
Einsöngur.
Reykjavík:
Kl. 8,30 e.h. Kristniboðssamkoma í húsi K.F.U.M. og K. við
Amtmannsstíg. Nýjustu fréttir frá starfinu í
Eþíópíu. — Bjarni Eyjólfsson hefur hugleiðingu.
— Æskulýðskór K.F.U.M. og K. syngur.
Allir eru hjartanlega velkomnir á guðsbjónusturnar og sam-
komurnar. Gjöfum til ísl. kristniboðsins i Eþíópu veitt viðtaka.
— Vér hvetjum kristniboðsvini til þess að sækja samkomur
og guðsþjónustur dagsins, (sjá einnig messutilkynningar þessa
sunnudags).
Samband ísl. kristniboðsféiaga.