Morgunblaðið - 04.03.1971, Blaðsíða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 4. MARZ 1971
í minningu um bræðurna
Hjalta og Theodór
Sigurbergssyni
EKKI er ein báran stök, svo
stuttur var tími sá er skildi
milli lífs og dauða tveggja
bræðra af fjórum, sem þau
hjónin Ingveldur Guðmundsdótt-
ir og Sigurbergur Hjaltason
verða nú að sjá að baki og hafa
alið upp með einstakri um-
hyggju og ástúð tii að mæta
misvindum maninllifsins.
Þegar svo snöggt er höggvið á
þá traustu bræðrakeðju, að nú
eru eftir hirm fyrsti og síðasti
hlekkur hennar þeir Valur og
örn, veit ég að þeir reynast ekki
eftirbátar bræðra sinna, sem
þeir kveðja í dag með sárum
trega ásamt nánustu ættingjum
og ástvinum. Þeir snúa nú bök-
um saman til enn meiri hjálpar
foreldrum sinum til handa og
skyldmennum hinna látnu fyrst
og fremst, svo það geti orðið
þeim öiUum huggun harmi gegn.
Hálft annað ár var aldursmun-
ur hinna látnu bræðra. Theodór
fæddist 19. maí 1943 og var ný
genginn í hjónaband er hann
kveður þennan heim og lætur
eftir sig eiginkonu og þriggja
mánaða gamlan son, Sigurberg
og stjúpdótfur þriggja ára. Hann
heillast af sjónum þegar á ferm-
ingaraldri og siglir þá með það
fyrirheit að leiðarljósi, að ná
seinna hærri réttindum er timi
var til þess kominn og því tek-
t
Móðir okkar,
Sigríður óladóttir,
Tangagötu 10, Isafirði,
lézt í Sjúkrahúsi ísafjarðar
2. marz.
Mágnúsina Ólafsdóttir
Ólafur Ólafsson
Guðmundur Ólafsson
Halldór Ólafsson.
t
Systir min, tengdamóðir og
amma okkar,
Anna Brynjólfsdóttir
Hansen,
Barónsstig 13,
andaðist 2. marz.
Unnur Brynjólfsdóttir
Edda Guðmundsdóttir
og sonarböm.
t
Eigiremaður minn,
Sigurpáll Sigurðsson,
Skúlagötu 54,
andaðist í Landspítalanum
þriðjudaginn 2. marz.
Sigríður Tómasdóttir.
t
Faðir okkar,
Jóhannes Árnason,
fyrrverandi bóndi,
Gunnarsstöðum, Þistilfirði,
verður jarðsettur föstudaginn
5. marz frá Svalbaröskirkju.
Börn hins látna.
ur hann stýrimiannapróf. Hann
lifði ekki áratugi við það starf
en feilaði aldrei þótt ungur væri
að taka nákvæma stefnu milli
Skers og báru á þeim skipum
er hann réði sig á. Vair hann
samfleytt í fjögur ár á Keflvik-
ingi, en stýrði svo að sdðustu
m.b. Ásgeiri Magnúsisyni. Mér
hefur verið tjáð að Theodór heit-
inn hafi bjangað manni frá
drukknun, en komið fyrir hann
sjálfan, að falla útbyrðis og
sloppið naumlega frá því að
gista hina votu gröf.
Hjailti bróðir hans fæddist svo
I þennan heim 21. nóvember
1944. Hann lærir tifl. jámsmíðar
en að þvS námi löknu heiliast
hann einnig af sjónium og lýk-
ur prófi úr Vélstjóraskólanum
en lætur að því loknu ekkert
tefja sig frá því að sigla um
höfin landa í miTli. Hann ræður
sig því á Sambandsskip sem
vélstjóri, þó svo hann viti það
fyrirfram, að hann geti talið á
fingrum annarar handar hvenær
haim fær tækifæri til að heim-
sækja heimili sitt á þannig far-
kosti. Fékk hann þeim mun oft-
ar að heyra vélarhávaða skips-
ins og ölduganginn, sem sameig-
inlega léku sína sjávarsinfóníu,
ekki sízt þegar hann sjáifur hélt
með styrkri hendi um tónsprot-
ann og stjómaði.
Það er skemmst að minnast
þess, að á síðastliðnum jóium
lagðist skip hans ekki að
bryggju hér í höfn, en var látið
staldra stutta stund fyrir utan
innsigliniguna, svo að skipverj-
ar þess urðu að láta sér nægja
að horfa úr fjarska á höfuðborg
þessa lands.
Þegar svo loks af þeim fáu
Skiptum, sem Hjalti heitinn
fær tækifæri til að gista heimili
sitt til tilhreytingar fyrir fáein-
um dögum, fer hann í smá
ferðalag með ungum sjómanni
og skipsféiiaga, sem hefur
þann endi, að þeir lenda í
áfceyrsiu, sem kostar þá báða
lifið. Því þykir manni sem oft
og tíðum einkennileg tilviljun,
þegar þeir sem allla sína starfs-
tíma stunda sjómiennsfcu, skuli í
stuttri landlegu farast af slys-
förum. Hj alti heitinn, sem var ný
trúlofaður, lætur eftir sig unn-
ustu og þriggja vikna gamlan
t
Jarðarför mannsins mins,
Böðvars Högnasonar
fer fram frá Dómkirkjunni
föstudaginn 5. marz kl. 13.30.
Blóm vinsamlega afþökkuð.
Una Sigiirðardóttir.
t
Útför föður okkar, tengda-
föður og afa,
Jóns Jónssonar
frá Mörk,
fer fram frá Dómkirkjunni
laugardaginn 6. marz kl.
10,30.
Þórir .Tónsson
Þóra Árnadóttir
Bergdís Jónsdóttir
Júlíiis Friðrlksson
Guðjón Jónsson
og barnaböm.
Theodór
son er hann hverfur á burt úr
þessu jaæðneska lifi.
Þessi miklu áföill verða nú til
þess að eiginkona, svo og unn-
usta, verða að sætta sig við að
taka mótílæti mannílífsins með
það fyrir augum, að sjá svo um
með fyrirbæreum, að föðuriausu
bömin dafni eftir beztu getu
og fái það góða uppeldi, sem
feður þeirra fengu. Þá geta þær
borið höfuðið há/fct, þvi svo ófcrú-
lega fljótt flýgur áfram ævi-
stundin, að fyrr en varir fá þær
að sjá 'áramigur erfiðis síns og
syni þessarra efnisbræðra vaxa
upp.
Ég minnist þess, að móðir
þeirra bræðra, Ingveldur Guð-
mundsdóttir, haíði eins og fleiri
sjómamnskonur, veg og vanda
við að sjá um syni sina fjóra,
þegar þeir hver af öðrum skutu
upp koTOnum. Þetta varð hún
að gera og gerði með eftir-
minnilegum dugnaði, þar sem
heimilisfaðirinn var öll þau ár
til sjós á togurum — orðlagður
atorkumaður og ósérhlífinm.
Ég iget ekki látið staðar
numið án þess að iáta í ljós
traust til þeirra bræðranna Vals
og Arnar. Báðir haifa þeir lagt
út á menntabrautána. Valur,
elztur bræðranna, lauk stúdents-
prófi fyrir mokkrum árum og
hefur notið góðs af því og kom-
izt vel áfram í liifsbaráttunni.
Yngsti bróðirinn Öm, kemur til
með að Ijúka kennaraprófi að
vori næstkomandi. Hann verð-
sfculdar innan okkar heimilis
milkið þakklæiti og það sökum
þess að sonur minn og hann
hafa ósiitið frá þvi þeir voru
bamumigir haildið vináfctu sem
bræður væru.
Það fer senn að vora og haf-
alda vetrarinis verður að bíða
með að klaika reiða og þilför
íslenzka flotans þann stutta
tima sem Mýir vindar fara um
þetta land okkar nyrzt í At-
lantsihaÆi.
Við hjónin og böm okkar
sendum fyrrverandi sambýlis-
fólki, þeim foreldrum hinna
láitnu bræðra og eftirliifandi
bömium þeirra innilegustu sam-
úðarkveðjur, svo og nánustu
skyldmennum, sem eiga svo sárt
um að binda, með þeirri ósk, að
styrkur Guðs, sem öllu ræður,
hjálpi þeton að sefa harminn.
Kristinn Magnússon.
NOKKUK KVEÐJUORÐ
1 dag verða til moldar born-
ir, bræðurnir Theodór og Hjalti
Sigurbergssynir, sem með svo
sorglegum hætti létust báðir
þann 24. febrúar. Hver hefði
Þökkum inmilega auðsýnda
samúð ðg vinariiug við and-
lát og úrbför eiginmanns mins,
föður, tengdoföður og afa
Elíasar H. Stefánssonar.
Ingunn Bjarnadóttlr,
börn, tengdabörn og
barnaböm.
Hjalti
trúað þvi daginn áður, að þess-
ir ungu og hamingjusömu menn,
sem framtíðin virtist brosa við,
ættu eftir að kveðja svo snögg-
lega þennan heim. Það er þung-
ur harmur kveðinn að fjölskyld
um þeirra. Hinni ungu eig-
inkonu og 3ja mánaða syni
Theodórs, unnustu og 3ja vikna
syni Hjalta, foreldrum þeirra og
bræðrum. Bið ég góðan guð, að
styrkja þau öll í þessari miklu
raun.
Man ég vel, þá er ég fyrst
sá þá bræður fyrir 25 árum síð-
an, en þá var Hjalti ársgamall
og Theodór 3ja ára. Fluttumst
við hjónin þá í sama hús og for-
eldrar þeirra. Höfum við búið I
sambýli með þeim æ síðan. I
gegnum öll þessi ár höfum við
fylgzt með æsku þeirra og upp-
vaxtarárum og séð þá verða að
mætum mönnum. Þeir voru ein-
staklega prúðir í framkomu og
góðlyndir báðir tveir, og vegna
þessara góðu eiginleika þeirra
áttu þeir marga vini sem sárt
munu sakria þeirra. Dætur okk-
ar munu ávallt minnast þeirra
með hlýju, sem góðra vina og
leikfélaga í æsku.
Vil ég með þessum fátæklegu
orðum, mega þakka þeim bræðr-
um fyrir þá innilegu hlýju og
vinarhug, sem við ÖU fundum
svo vel hjá þeim.
Minningin um þá mun lifa
björt og fögur meðal okkar
allra.
Ástvinum þeirra öllum flyt ég
okkar innilegustu samúðarkveðj
ur.
Hulda Vietorsdóttir.
Mitt í lifi erum vér
umvafðir með dauða
stendur í þúsund ára gömlum
latneskum sálmi. Fyrir tiltölu-
lega fáum árum uxu bræðurnir
Theodór og Hjalti Sigurbergs-
synir upp hér, á Viðimel 21,
eins og fíflar í túni. Haustíð
virtist vera þeim svo viðs f jarri.
En á sama sólarhringnum
slökkti andgustur dauðans hinn
skæra og glaða lífsloga, og er
það kunnara af fréttum en frá
þurfi að segja ýtarlegar. Hvor-
ugur bræðranna náði þritugs-
aldri. Báðir láta þeir eftir sig
konur og börn. Hinir mætu for-
eldrar þeirra: frú Ingveldur
Guðmundsdóttir og Sigurbergur
Hjaltason — bæði af vestfirzku
bergi brotin — fluttust að visu
héðan á Meistaravelli 7 fyrir
nokkrum árum ásamt sonum
sínum fjórum. En skammt er á
milli þessara staða. Og ég fylgd-
ist með bræðrunum, vissi, að
þeir luku námi og urðu nýtir
menn á skipaflotanum.
Ég finn algeran vanmátt orða
minna gagnvart ótímabærum
dauða þessara ungu, hraustu
manna. Foreldrum þeirra votta
ég samúð og sizt hefði ég óskað
þeim andstreymis af neinu tagi
eftir margra ára góða kynningu
og hjálpfýsi i okkar garð á Víði-
mel 21.
Bræðurna látnu kveð ég síð-
an með ljóðlínum skáldsins frá
Hvítadal:
Er Hel í fangi
minn hollvin ber,
þá sakna ég einhvers
í sjálfum mér.
Einar Guðmundsson.
Jón Þorleifur Jóhann-
esson fyrrum bóndi
á Kjalveg — Minning
Fæddur 25. marz 1885.
Dáinn 24. febrúar 1971.
Hinn 24. febrúar síðastliðinn
andaðist á Sjúkrahúsinu i
Stykkishólmi Jón Þorleifur Jó-
hannesson, fyrrum bóndi á Kjal
veg í Neshreppi utan Ennis í
Snæfellsnessýslu, en nú síðast
verkamaður til heimilis að Enn-
isbraut 18, í Ólafsvik.
Mig langar til að minnast
þessa mæta manns, vinar og sam
starfsmanns, með nokkrum orð-
um í dag, þegar líkami hans
látinn, er til moldar borinn í
Ingjaldshólskirkjugarði.
Jón Þorleifur Jóhannesson
var fæddur að Görðum í Ber-
vík hinn 25. marz 1885 og var
hann þannig fullra 85 ára gam-
all er hann andaðist.
Foreldrar hans voru hjónin
Jóhannes Jónsson, og Ingibjörg
Pétursdóttir, er þar bjuggu þá.
Þau voru bæði af sterkum og
traustum bændaættum af Snæ-

fellsnesi. Bændur á utanverðu
Snæfellsnesi hafa um aldaskeið
bæði verið sveitabændur og út-
vegsbændur, og þvi verið dugn-
aðarmenn bæði við landbúnaðar
störf og sjóvinnu. Þessa erfða-
Alúðarþakkir til allra þeirra er auðsýnt hafa okkur samúð
og vinarhug við andlát og útför systur og fóstursystur okkar
INGIBJARGAR NIELSEN
frá Neðra-Hreppi.
Elka Jónsdóttir,
Jón G. Jónsson,
Ingigerður G. Jónsdóttir,
Hansína Einarsdóttir.