Morgunblaðið - 05.08.1971, Blaðsíða 18

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUÍDAGUR 5. AGOST 1973
Síra Guðmundur P.
Jónsson — Minning
NÝLEGA barst mér fregnin um
amdlát síra Guðmundar Páls
Jénssonar vestan um hafið,
Hann haíði veikzt í vor, lagðist
á ejúkrahús og var gerður á
howum skurður. Tveim dögum
síðar var haran iátinn. Dánar-
dægur hans var 20. mai. Hann
var jarðsunginn 25. maí í Brem-
t
Sesselja Á. Þorkelsdóttir
andaðist 3. þ.m. að Hrafnistu.
Sólveig Gunnarsdóttir
og Jóhann .lónsson.
t
Móðir okkar,
Guðný Einarsdóttir,
lézt að heimiii sinu Gljúfri,
Ölfusi, 3. ágúst.
Börnin.
erton, en þar hafði hann átt
heima síðustu árin. Meðal þeirra
sem voru viðsitaddir jarðar-
förina var forseiti lúterska
kirkjuíélagsins á Kyrrahafs-
ströndinmi, en þrír aðrir prestar
tóku þátt í athöfininni.
Síra Guðmundur Jónsson var
VestfÍTðingur. Hann var fædd-
ur í Dýrafirði 26. apríl 1886.
Voru foreldrar hans hjónin Jón
Zakaríssom og Ingibjörg Jó-
hanna Jónsdóttir, er bjuggu að
Botni og Dröngum. Fram til
nitján ára aidurs átti síra Guð-
mundur heima á æskustöðvum
sínum. Hleypti haran þá heim-
t
Maðurinn minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
Lúðvík Rudolf Kemp,
Karlagötu 20,
sem andaðist 30. íyrra mán-
aðar verður jarðsunginn frá
Sauðárkrókskirkju laugar-
daginn 7. ágúst kl. 2 e. h.
Blóm vinsamlega afbeðin, en
þeim sem vildu minnast hans,
er bent á liknarstofnanir.
Elísabet Kemp,
börn, tengdabörn og
barnabörn.
t
Eiginkona mín,
HJÖBDlS PÉTURSDÓTTIR.
lézt að heimili sínu i Egilsstaðakauptúni, sunnudaginn 1. ágúst.
Fyrir hönd barha, tengdabama og barnabarna,
Bergur Sigurbjörnsson.
t
Maðurinn minn,
KJARTAIM THORS,
Smáragötu 13,
andaðist i Landspitalanum aðfaranótt 4. ágúst.
dragaraum og dvaidi meðai aran-
ars í Noregi um skeið. Ekki veit
ég með vissu, á hvaða skóla
harun hafði gengið, en um skeið
gerðist hann leikpredikari hér
í Reykjavík. Ekki þekkti ég
t
Björn Magnússon,
Baugsnesi 1A, Skerjafirði,
andaðist 3. ágúst.
Fyrir hönd aðstandenda,
.Jóhanna Jónsdóttir
og Markús Jónsson.
t
Hér með tilkynnist vinum og
vandamonnum að maðurinn
minn, faðir okkar og stjúp-
faðir,
Ófeigur Ólafsson,
húsasmíðameistari,
andaðist að heimili sínu,
Melabraut 38, Seitjarnarnesi,
4. þ. m.
Valgerður 17>a Eyþórsdóttir,
Hafdís E. Ófeigsdóttir,
Gísli Ófeigsson,
Þórir A. Sigurbjörnsson.
hansn neitt pensórmlega á þeim
árum, en síðar urðum við iraá-
grannaprestar á siéttum Vestur-
Kanada. Síra Guðmundur hafði
komið vestur árið 1926 ásamt
konu sinni, Mótrgrétu Ágústu
Tómasdóttur. Áður höfðu þau
dvalið í Noregi við störf að
kristind óm sm álum.
Eftir að vestur kom, lagði
síra Guðmundur stund á að
auka menntun síraa. Hann nam
guðfræði við Lutheran College
and Seminary í Saskatoom,
Saskatchewan og var veitt
prestsvígsla á kirkjuþinginu í
Selkirk á sjálfri Jónsmessurani
árið 1934, Hann hafði prests-
þjónustu i Foam Lake, Leslie,
Hólar, Kristnes, Mozart, Wyn-
yard, Kandahar og Saskatoon.
Á sumum þessum stöðum
voru skipulagðir söfnuðir, en.
amnars staðar samtök um ís-
lenzkar guðsþjónustur, eftir þvi
sem ástæður ieyfðu. Ég var
prestur hjá söfnuðum Samein-
aða kirkjufélagsins, en í Vatna
byggðutnum lá í landi sá siður,
að samiviinina væri miMi prest-
arana, og minnist ég góðra sam
verustunda við sira Guðmund
og konu hans. Það sem mér er
miranisstæðast í fari síra Guð-
rrauradar, er vingjarnleg og
glaðleg framkoma, einiægni,
haras og alúð. Það leyndi sér
ekki í kynnum við síra Guð-
mund, að trúboð hans var
grundvallað á persónulegri
reyraslu. Sem ungur maður
hafði hann vafalaust orðið dýpst
snortinn af heittrúarstefnum,
en aldrei varð ég þess var í
fari haras, að hann hefði til-
hneigingu til að áfeliast þá, er
farið hefðu aðrar leiðir i guð-
fræði eða trúarlífi. Trúira var
honum hin mikla uppspretta
sanrarar gleði, og hjarbahlýju.
Og mildin var ríkur þáttur í
skapgerð hans og tilfmningalífi.
Árið 1939 gerðist síra Guð-
mundur prestur vestur á Kyrra
hafsatrönd. Fyrstu sjö árin í
Blairae, Washiragton. Ein þrjú
ár var haran prestur í Bellirag-
ham. Þegar aldurinn færðist yf
ir hann, hætti hann að hafa
fastara söfnuð, en þjónlaðd á
vegum lútersku kirkjumnar á
ýmsum stöðum, tíma og tíiraa í
eirau, á Kyrrahafsströndirani,
bæði í Bandaríkjunum og Kan-
ada. Þegar hann hafði þjónað
í 26 ár, var honum fært sér-
stakt heiðursskjad af hálfu
hinraar íslenzku og amerisku
syraodu. Margs konar önnur
viðurkennirag hafði horoum ver-
Agústa B. Thors.
t
Faðir okkar og lengdafaðir,
KRISTJAN helgason,
fyrrum bónda á Dunkárbakka,
lézt að EHi- og hjúkrunarheimilinu Grund 3. þ. m.
Jarðarförin ákveðin síðar.
Böm og tengdaböm.
t
Hjartkær eiginkona mín,
ELINÓRA GUÐBJARTSDÓTTIR,
lézt í Borgarspítalanum að morgni 4. ágúst.
J6n S. Hermannsson
frá Læk, Aðalvík.
t
Faðir okkar, tengdafaðir og afi,
GUÐMUNDUR EINARSSON,
andaðist að Hrafnistu 1. ágúst.
Jarðarförin hefur verið ákveðin frá Frikirkjunni laugar-
daginn 7. ágúst klukkan 10.30.
Sigfrið Guðmundsdóttir, Kenneth Breiðfjörð,
Agústa Guðmundsdóttir, Þorleifur Thorlacius,
Pálfríður Guðmundsdóttir, Steinþór Ingvarsson,
Ragnar Guðmundsson og bamaböm.
t
Þökkum auðsýnda samúð við andlát og útför
JÓHANNS KOLBEINSSONAR,
bónda á Hamarsheiði.
Aðstandendur.
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð og vinarhug við andlát
og jarðarför
KARA GUÐMUNDSSONAR,
flugumferðarstjóra.
Eiginkona, synir, foreldrar og bræður.
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð og vinarhug við andlát
og útför hjartkærrar eiginkonu minnar, móður, tengdamóður
og ömmu,
GUÐRlÐAR HANSDÓTTUR,
Laugateigi 42.
Sérstakar þakkir til lækna og hjúkrunarfólks i Landakots-
spitala.
Júlíus Jónsson,
Hans Júiiusson, Anna Hjartardóttir,
J6n Gunnar Jútíusson, Þuríður Beck,
Bima Júlíusdóttir, Hlöðver Oddsson,
Kristin Júliusdóttir, Guðmundur Ingóifsson.
og bamaböm.
ið sýnd, og þegar haran átti
áttræðisafm æli, var hotnim
haldið veglegt samsæti. Þvi get
ég um þetta hér, að þá þakk-
aði haran fyrir sig með ofur
látlausri greim, þar sem haran
fynst og fremst lagði út af þvi,
að það væri „gamara að vera átf
ræður." Þá var það vinairhiUigiur
fóiksins, sem gladdi haran, en
samofin þeim fögnuði var lífs-
gleði öldungsins, sem fundið
hafði lífsnautn síraa við þjóra-
ustu fagnaðarerindisins.
Það kemur fyrir, að vér lee-
um greinar um menn, sem virð
ast halda, að Vesitur-fslending-
ar hafi orðið það, sem þeir eru,
án þess að nokkuð hafi verið
gert fyrr en nú á sdðustu ár-
um til að varðveita ávöxt ís-
lenzkrar þjóðmenraingar vestan
hafs. Nú er varla minnzt á hlut
kirkjuraraar í þessum efnum. Og
þó er mála sannast, að án hins
kirkjulega starfs væru þeir
menn teljandi, sem vér nú raefn
um Vestur-íslendinga. Kirkju-
starf og þjóðrækniisstarf var svo
samofið hvort öðru, að hvorugt
var til án hins. Síra Guðmund-
ur lagði sinra skerf fram í
þessu efni. Hann var t.d. einn
af sfofnendum elliheimilisins
„Stafholts“ í Blaine, og formað-
ur fyrstu stjórnamefindarinraar
og frá 1949 tii 1955 haifiði harain
prestsþjónuistu helirnfiJSsáns á
hendi. Hann var áhugasamur
þátttakandi í starfi þjóðræknis-
félagsins á KyrrahafsBfröndiranL
Frú Margrét Johrason lifir
mann sinn. Henni vil ég senda
einlægar samúðarkveðjur íxá
mér og mínum og ég veit, að
ég tala þar fyrir hönd margra
vina. Ennfremur Dóm dóttur
þeirra og henraar börnum.
Ég mun eiga í fórum mínum
bréf frá síra Guðmundi, sem
bera vitni um tryggð hans og
góðvild, — ekki aðeins til þeas
fólks, sem haran hefir þekkt
fyrir mörgum árum, heldur til
fæðingarlands sins, sem hamra
alltaf þráði að fá aftur að sjá,
ef færi gæfist. En tækifærið
kom ekki, fyrr en þá eftir að
ellin fór að bregða fæti fyrir.
Ég fer nærri um það, hversu
barnslega hrifinn síra Guð-
mundur hefði orðið, ef honum
hefði auðnazt að „koma heim“.
Raunar átti haran orðið allt sitt
i „hinni nýju heimsálfu", og
þar hafði hann unnið mestan
hluta sins ævistarfs og eéð það
bera blessunarríkan ávöxt. Þó
hygg ég, að í brjósti hans hafi
eiranig búið öninur heimþrá, sú
sem lýsir sér i orðum postul-
ans: „Föðurland vort er á
himni.“ Það er von mín og trú,
að því föðurlandi hafi haran
heilsað með gleði þess manras,
sem finnur, að hann er komiran
heim.
Jakob Jónsson.
Kínverjar:
Ekki
kjamorku-
veldafund
Peking, 2. ágúst — NTB.
KÍNVERSKA Alþýðulýðveldið
hefur afhent talsmanni sovézka
sendiráðsins i Peking bréf,
þar sem hafnað er tiltiigu
Sovétstjórnarinnar um fund
æðstu manna þeirra fimm ríkja,
sem ráða yflr kjarnorkuvopnum.
Kína hvatti i orðsendingunnl
Bandaríkin og Sovétríkin til að
skuldbinda sig til að beita aldrel
þvilíkiun vopnum.
Forsendur fyrir neitun segja
Kínverjar að séu að ekki myndi
hvarfla að þeim að taka þátt í
viðræðum um aívopnun eða tak-
mörkun vígbúnaðar vegna
þeirra þjóða sem ekki ættu slík
vopn og gætu þar af leiðandi
ekki fengið að senda fulltrúa til
slikra viðræðna.