Morgunblaðið - 22.07.1981, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 22. JÚLÍ1981
„VlO B/ÁPUM ALVEQ S^RSTAKLEcSA UM
HER6ERQI MEÐ SVÖLUMÍ"
IICEAAl'íft
|iX<V 'Cí
Svo höfum við þessa speglagerð
— í líkamsstærð?
Læknirinn sagði, að þú gætir
strax tekið til við uppþvottinn,
þvi þér væri óhætt að nota
KÚmmíhanska!
HÖGNI HREKKVlSI
Orðsending til
stjórnarformanns
Sjóefna-
vinnslunnar hf.:
„Það er gull í sjón-
um líka, Guðmundur“
Mikið var gaman að heyra til
þín, Guðmundur, í Ríkisútvarpinu
núna um helgina, þegar þú varst
að segja okkur, hvað væru mörg
nytsamleg efni í sjónum, sem svo
auðvelt væri að vinna þarna við
hverahitann á Reykjanesi. Já, það
má nú segja. Þarna kom hvert
efnið af öðru, sem við Islendingar
þurfum á að halda og getum alveg
framleitt hér sjálfir, í stað þess að
flytja þau frá útlöndum, þar sem
þau eru unnin úr erlendu sjávar-
salti, sennilega af einhverjum
dularfullum auðhring, sem getur
svo látið verðið á þeim hækka í
hafi.
Og svo varstu svo bjartsýnn,
alveg einsog við vorum í ung-
mennafélögunum í gamla daga.
Maður varð ungur í annað sinn að
heyra þetta. Eg minntist fund-
anna okkar strákanna, þar sem
talað var af svo mikilli bjartsýni
um framtíðina, og svo var glímt á
eftir. Og mér fannst svo margt
ótalið þarna hjá þér, t.d. gullið.
Það er nefnilega ofurlítið af gulli í
sjónum, sem ætti að vera auðveld-
ara að vinna, þegar búið er að
eima vatnið í burtu hvort sem er.
Þetta gæti að sjálfsögðu orðið
nokkuð dýrt, þar sem svo lítið er
þarna af gullinu. En það gerir
ekkert til, því að iðnaðarráðherr-
ann okkar — blessað sé hans nafn
og forsjá — hann sagði, að ef ekki
fengist nægilegt fjármagn til
fyrirtækisins frá einkaaðilum, þá
mundi ríkissjóður greiða það sem
á vantaði.
En gullið er nú svo verðmætt og
auðvelt að selja það. Og það má
nota í svo margt, allt frá gull-
tönnum og upp í giftingarhringa
Útitafl:
„Ætti að sýna einhverja viðleitni
til að fara að vilja fólksins“
Hinar fáránlegu framkvæmdir á
Bernhöftstorfu hafa vakið mikla
furðu meirihluta borgarbúa í
Reykjavík. Ég læt eftir mér að
ganga heilshugar í lið með þeim
þúsundum sem alfarið eru á móti
þessu brambolti en ekki hafa verið
spurðir um uppátækið sem þessir
svokallaðir fræðingar, með sín
sérfræðipróf upp á vasann, hafa
smitað frá duttlungakötlum sínum.
Nokkrir spjátrungar hafa þá lýst
ánægju sinni með verkið og þar á
meðal nokkrir blaðapennar. Meðal
þeirra hinn kolsvarti Svarthöfði.
Hann, sem þó lætur frá sér fara
dágóðar glefsur oft á tíðum, skýtur
hátt yfir markið í Vísi þ. 14. júní sl.
og fyllir flokk þeirra sem gleypa
allt hrátt sem skipulagsfræð-
ingarnir bera á borð. Það er illa
farið þegar slíkir sérfræðingar,
sem skipaðir eru af dularfullum
toppkörlum í kerfinu, taka að
stjórna í stað meirihluta sem ekki
hefur fundið náð fyrir augum
hinna sjálfskipuðu menningarvita.
Þessir topphanar þrá alræðisvald
og rjúka upp til handa og fóta
þegar almenningur setur þeim stól-
inn fyrir dyrnar.
„Græn bylting" var meðal þeirra
málaflokka sem sjálfstæðismenn
settu á oddinn fyrir síðustu borgar-
stjórnarkosningar. Þeir ráða því
miður ekki húsum í Borgartúni
núna — en koma tímar, koma ráð
— það styttist óðum í kosningar.
Nú eru kommakarlarnir búnir að
gera í sig á nær öllum hornum sem
þeir tróna yfir — það merkilega er
að þrátt fyrir „róttæklinga“-nafnið
sem þeir hafa á sér, eru þeir á
mórgum sviðum þær afturhalds-
sömustu verur sem á jarðarkringl-
unni skríða. í það minnsta gildir
þetta um ríkisumsvifin — þeim má
aldrei draga úr og allar breytingar
sem hugsanlega gætu leitt til þess
Kristinn Magnússon
að svo yrði þar af leiðandi útilokað-
ar. En þetta var útúrdúr — græna
byltingin bíður síns tíma, þangað
til verðum við að standa saman um
að hindra skemmdarverk.
Mér þykir ekki til of mikils
mælst að þær þúsundir Reykvík-
inga sem vilja halda til haga
fallegum grasbletti í Bakarabrekk-
unni hafi sitt fram — og það þótt
þetta fólk sé ekki fulltrúar í
einhverri fínni nefnd sem kosin er
yfir kaffibollum. Kommaklíkan
ætti að sjá að sér og sýna a.m.k.
einhverja viðleitni til að fara að
vilja fólksins þennan stutta tíma
sem hún á eftir að ráðska með
umhverfismálin hér í borginni.
í lok þessa pistils ætla ég að
kjósa sjálfan mig í nefnd til að
starfa með sjálfum mér í nefnd.
Það fyrsta, sem þessi sjálfskipaða
nefnd mín vill bera fram tillögu
um, er að allir þeir sem ekki eru
dags daglega í sjónvarpi eða öðrum
fjölmiðlum beiti sér fyrir því að
taflþunginn verði fluttur á annan
stað hið bráðasta. Ég hef stað í
huga þar sem ég held að taflið
myndi sóma sér vel en þykist vita
að sérfræðingarnir séu mér
ósammála — og læt mér það í léttu
rúmi liggja. Eg held semsé að
kjörinn staður fyrir taflið sé á
suðvesturhorni Arnarhólstúns. Þar
myndu þeir sem flykktust í kring
um undrið hafa nóg olnbogarými
þegar fylgst væri með tafllista-
mönnum í tröllaskák.
Kristinn Magnússon