Morgunblaðið - 03.12.1988, Side 48

48
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 3. DESEMBER 1988
Séra Jón Árni Sig-
urðsson- Minning
Fæddur 30. de9ember 1917
Dáinn 22. nóvember 1988
Mágur minn, séra Jón Árni Sig-
urðsson, fyrrverandi sóknarprestur
í Grindavík, verður jarðsunginn í
dag. Útförin fer fram frá Grindavík-
urkirkju og jarðsett verður í kirkju-
garði staðarins. Hann hafði verið
prestur Grindvíkinga nærri fjóra
áratugi er hann lét af störfum síðla
árs 1985. Með honum er horfmn
af sjónarsviðinu hógvær og vamm-
laus embættismaður, dugandi
prestur og drengur góður. Er mér
ljúft að minnast hans með nokkrum
orðum að lokinni samleið.
Hann fæddist 30. desember 1917
á Auðshaugi á Barðaströnd. For-
eldrar hans voru Sigurður bóndi
Pálsson og kona hans, Valborg
Þorvaldsdóttir. Hann naut ekki
lengi umhyggju móður sinnar, því
að hún andaðist þegar hann var á
öðru ári. Honum var þá búinn sama-
staður hjá móðurbróður sínum, séra
Jóni Þorvaldssyni á Stað á Reykja-
nesi, sem gerði hann fóstursyni
sínum. Naut hann góðrar umhyggju
hans og konu hans, frú Ólínu Snæ-
bjamardóttur frá Hergilsey. Hann
lauk stúdentsprófi frá Menntaskól-
anum á Akureyri í júní árið 1940
og guðfræðiprófí frá Háskóla ís-
lands 25. maí 1944.
Það varð hlutskipti séra Jóns
Áma næstu árin að þjóna sama
prestakalli og fósturfaðir hans hafði
þjónað, fyrst við prédikunarstörf á
námsárum og síðan vígðist hann til
prestsstarfa þar 18. júní 1944. Var
hann þar sóknarprestur uns hann
var kjörinn prestur í Grindavík í
desember 1947 og fluttist þangað
vorið 1948.
Mér er minnisstætt frá þessum
ámm, að Jón Ámi var í hópi nokk-
urra guðfræðinema, sem tengdust
sérstaklega og tóku þátt í frjálsa
kristilega starfinu á vegum KFUM
og Kristniboðssambandsins og þ.á
m. almennu kristilegu mótunum,
sem haldin vom á Akranesi árin
1942-1944. Fannst mörgum þátt-
taka þeirra boða nýja vortíð í starfi
kirkjunnar hér á landi, og vissulega
má telja að á þessum tíma hafi
orðið nokkur straumhvörf, því að
sjónarmið aldamótaguðfræðinnar
vom á miklu undanhaldi næstu árin
og ungir guðfræðingar með glóð í
hjarta og lifandi áhuga fyrir út-
breiðslu hins gamla og sígilda fagn-
aðarerindis um náð Guðs í Jesú
Kristi, gengu til liðs við kirkjuna.
Ég get ekki stillt mig um að
tengja þessum fáu minningarorðum
hluta úr lítilli frásögu, sem ég á í
fórum mínum, frá ferð séra Jóns
Ama, þegar hann fór til heima-
byggðar sinnar skömmu eftir
prestsvígsluna, til þess að taka við
embætti þar. Koma glögglega í ljós
í frásögunni fmmstæðir ferðahættir
þeirra ára og einnig hugrenningar
hans gagnvart mikilleik þeirrar
þjónustu, sem hann var að takast
á hendur.
Eftir viðburðaríka en tafsama
ferð frá Reykjavík, sem hófst kl. 7
að morgni, var komið að Kinnastöð-
um kl. 4 um nóttina. Komst hann
þar í bát frá Hvallátmm, sem var
að sækja annað fólk er komið hafði
með sömu ferð. Var síðan haldið
út Þorskafjörðinn í yndislegu veðri.
Komið var að svonefndum Skútu-
naustum, fomum lendingarstað.
„Þar gekk ég á land," segir hann
í frásögn sinni, „skildi eftir pjönkur
mínar og lallaði heim, en það er
tæpur hálftíma gangur. Og þama
gekk ég einmana, langþreyttur og
lotinn ferðamaður. Ég virti fyrir
mér umhverfið. Margt kom mér í
hug. Átti ég framvegis að slíta skó-
sólunum og veikum kröftum á þess-
um æskuslóðum? Héma, þar sem
ég þekkti svo að segja hvem stein
og hveija þúfu? En hvað þetta var
allt undarlegt. Það var eins og allar
endurminningar liðinnar ævi rifjuð-
ust upp fyrir mér nú. Flestar þeirra
voru góðar en aðrar ekki. Nú horfði
ég á lífíð í öðru ljósi en ég gerði
fyrir sumarið 1942. Ég var að koma
heim. Nu sá ég aðeins ofan á hús-
þökin. Enginn maður sá til mín.
Það var aðeins Guð einn sem sá
mig. Ég nam staðar næstum því
ósjálfrátt og tók ofan hattinn. Mér
var svo Ijúft og eðlilegt að kíjúpa
niður og þakka Drottni mínum fyr-'
ir alla handleiðslu hans og vemd
yfir mér, allt frá móðurlífi til þessar-
ar stundar og biðja hann fyrir
framtíð minni. Hann hafði ekki
gleymt mér. Hann hafði sigrað
hjarta mitt, þótt ekki væri langt
síðan. Ég hafði sannarlega ástæðu
til að lofa hann. — Ég stóð glaður
upp og gekk heim. Heilsaði fólkinu
og heyrði það segja: „Ninni er kom-
inn! Ninni er kominn! Klukkan var
þá um 9 f.h.“
Á þessum heimaslóðum var
starfsvettvangur hans næstu árin,
eins og fyrr segir. 30. júní 1945
kvæntist hann heitmey sinni, Jónu
Siguijónsdóttur og á Stað fæddist
fyrsta barn þeirra, Valborg Ólína.
Auk hennar eignuðust þau Guð-
laugu Ragnhildi, sem búsett er í
Reykjavík, og Ama Þorvald, sem
er nýkominn frá námi í Frakklandi.
Ég er ekki fær um að rekja
starfsferil séra Jóns Áma að nokkru
ráði, en hann var vel látinn kenni-
maður, samviskusamur en hlédræg-
ur, e.t.v. um of, því hann bjó yfir
mörgum góðum hæfíleikum. Hann
var vel hagmæltur, þótt hann flíkaði
því lítt, hafði góða söngrödd. Einn-
ig hafði hann næmt skopskyn, eins
og títt er um ýmsa alvöru- og trú-
menn. Ég minnist margra góðra
stunda á heimiii þeirra hjóna í
Grindavík á hátíðarstundum, eða
þegar hópar komu úr Reykjavík til
samkomuhalds í kirkjunni og er
þakklátur fyrir þær stundir.
Lýk ég svo þessum minningar-
orðum með einlægum samúðar-
kveðjum og blessunaróskum fjöl-
skyldu hans til handa, börnum og
barnabörnum._
Árni Siguijónsson
j i....irLnír“
í dag verður til moldar borinn
séra Jón Árni Sigurðsson, fyrrum
sóknarprestur í Grindavík. Hann
andaðist á Grensádeild Borgarspít-
alans að morgni 22. nóvemþer.
Útför hans verður gerð frá
Grindavíkurkirkju.
Séra Jón Ámi Sigurðsson fædd-
ist 30. desember 1917 að Auðs-
haugi á Hjarðamesi í Barðastrand-
arsýslu. Faðir hans var Sigurður
Pálsson cand. phil., bóndi á Auðs-
haugi, sonur Páls Pálssonar al-
þingismanns í Dæli í Víðidal og
konu hans, Þorbjargar Jónsdóttur.
Móðir sr. Jóns Áma var Valborg
Elísabet Þorvaldsdóttir, dóttir sr.
Gunnlaugs Þorvaldar Stefánssonar,
prests að Hvammi í Norðurárdal
ogseinni konu hans, Kristínar Jóns-
dóttur, en hún giftist síðar sr.
Bjama Símonarsyni, presti á
Brjánslæk.
Þegar Jón Ámi var á öðm ári
missti hann móður sína og var þá
tekinn í fóstur af móðurbróður
sínum, sr. Jóni Þorvaldssyni, presti
að Stað á Reykjanesi í Áustur-
Barðastrandarsýslu og konu hans,
Ólínu Kr. Snæbjamardóttur, en hún
var dóttir hins þjóðkunna sægarps,
Snæbjarnar Kristjánssonar í Her-
gilsey og konu hans, Guðrúnar
Hafliðadóttur.
Sr. Jón Árni ólst upp á Stað hjá
fósturforeldrum og fóstursystkin-
um, Snæbimi, Ragnheiði og Krist-
jáni, síðar borgardómara í
Reykjavík. Þegar í æsku kom í ljós
að Jón Ámi var góðum gáfum og
hæfíleikum gæddur, enda vel hlúð
að þessum hlutum hjá hinum unga
dreng á fyrirmyndarheimili, þar
sem menntun og listir vom í háveg-
um höfð.
Haustið 1935 settist Jón Árni í
annan bekk Menntaskólans á Akur-
eyri, en var til húsa hjá fósturföður-
bróður sínum, Árna Þorvaldssyni,
menntaskólakennara, og konu
hans, Jónasínu Hallgrímsdóttur.
Hjá þessum heiðurshjónum bjó Jón
Ámi á vetmm öll menntaskólaár
sín;
í Menntaskólanum á_ Akureyri
lágfu leiðir okkar Jóns Áma fyrst
saman. Þó var ekki um náinn kunn-
ingsskap að ræða fyrr en við sett-
umst í 4. bekk. Eftir það sátum við
hlið við hlið og lásum gjaman sam-
an nokkrar námsgreinanna uns
menntaskólanámi lauk. Á þessum
ámm tókst með okkur mikil og góð
vinátta, sem haldist hefur æ síðan.
Að stúdentsprófi loknu settumst
við haustið 1940 í guðfræðideild
Háskólans ásamt_ fjórum öðmm
bekkjarbræðmm. Á háskólaámnum
héldum við gjaman hópinn. Frá
þeim tíma er vissulega margra eftir-
minnilegra samvemstunda og at-
vika að minnast, en ekki verða þau
hér rakin.
Að loknu guðfræðiprófí vorið
1944 vomm við svo vígðir til prests-
þjónustu níu saman, 18. júní 1944,
daginn eftir stofnun lýðveldisins á
Þingvöllum. Eftir vígslu dreifðist
hópurinn víða um land. Sr. Jón
Ámi var þá settur prestur að Stað
á Reykjanesi, á sínar bemsku- og
æskuslóðir. Þess má geta að sumar-
ið áður dvöldumst við tveir saman
á Stað við prédikunarstörf og undir-
búning undir lokapróf, en á Stað
var þá búandi Snæbjörn, fóstur-
bróðir Jóns Áma, og kona hans,
-ihí.b jgo jauiuy wnux naíin
+
Móðir okkar,
SIGRÍÐUR BJARNEY EINARSDÓTTIR
frá Hreggsstöðum,
sem andaðist 27. nóvember, verður jarðsungin frá Dómkirkjunni
í Reykjavík föstudaginn 9. desember kl. 15.00. Jarðsett verður
sama dag að Lágafelli. — ~
Börnln.
t
Útför eiginmanns míns, föður okkar og tengdaföður,
SIGURÐAR JÓHANNESSONAR,
fyrrum fulltrúa hjá Tryggingastofnun ríkisins,
Drápuhlíð 39,
fer fram frá Fossvogskirkju mánudaginn 5. desember kl. 13.30.
Ágústína Eiríksdóttir, Anna Steinunn Sigurðardóttir,
Flosi Hrafn Sigurðsson, Hulda Sigfúsdóttir.
+
Útför sambýlismanns míns og föður okkar,
BALDURS NORDAHL,
Bólstaðarhlið 44,
Reykjavík,
fer fram frá Fossvogskirkju mánudaginn 5. desember kl. 1 5.00.
Þórunn Guömundsdóttir
og börn hins látna.
+
Þökkum innilega auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og jarðarför
ELSE A. SNORRASON.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á deild 14-G Landspitala.
Rögnvaldur Gíslason,
Hildur H.Tobin, JohnTobin,
Kristin Hauksdóttir, Jón Óskar Valgeirsson
og barnabörn.
+
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur samúð og hlýhug við
andlát og jarðarför
BRYNHILDAR GUÐMUNDSDÓTTUR,
Köldukinn II.
Guð blessi ykkur öll.
Kristófer Kristjánsson,
börn, tengdabörn og barnabörn.
+
Þökkum öllum þeim sem sýndu okkur samúð og vináttu við and-
lát og útför eiginkonu minnar, móður okkar, tengdamóöur, ömmu
og langömmu,
BJARGAR S. BJÖRNSDÓTTUR.
Sigursveinn Þórðarson,
Sæunn Sígursveinsdóttir, Vigfús Ármannsson,
Matthildur Sigursveinsdóttir, Haraldur Jörgensen,
Þórður Sigursveinsson, Guðmunda Hjörleifsdóttir,
Bjarni Sigursveinsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Unnur Guðmundsdóttir. Er mér æ
síðan minnisstætt hið svipmikla
landslag á Stað og fögur útsýn yfír
Breiðafjörðinn.
Þann 30. júní 1945 kvæntist sr.
Jón Ámi Jónu Siguijónsdóttur, mik-
illi myndar- og mannkostakonu.
Foreldrar hennar voru Siguijón
Jónsson, bóksali á Þórsgötu 4 í
Reykjavík, og kona hans, Guðlaug
Ragnhildur Árnadóttir. Voru þau
hjon, svo og böm þeirra öll, ein-
stakt mannkosta- og hæfíleikafólk.
Þau hjónin sr. Jón Ámi og Jóna
eignuðust jjijú böm, en þau eru:
Valborg Olína, læknaritari, gift
Berki Amljótssyni, flugvirkja; Guð-
laug Ragnhildur, húsfreyja, gift
Margeiri Á. Jónssyni, bifreiðar-
stjóra, og Ámi Þorvaldur, sem er
að ljúka arkitektúmámi í París,
kvæntur Guðrúnu Höllu Gunnars-
dóttur, landfræðingi. Em bama-
bömin 8 að tölu.
Árið 1947 fékk sr. Jón Ámi veit-
ingu fyrir Grindavík og settust þau
hjónin þar að vorið 1948. Þar þjón-
aði sr. Jón Ámi sem sóknarprestur
óslitið uns hann lét af embætti
haustið 1985.
Eins og oft vill verða með presta
úti á landi, hlóðust á sr. Jón Árna
mörg trúnaðarstörf. Auk þess að
stunda þar kennslu í áratugi sat
hann ámm saman í ýmsum nefnd-
um s.s. skattanefnd, skólanefnd,
bamavemdamefnd, sáttanefnd og
síðast en ekki síst í kirkjubygging-
amefnd. En það var honum mikið
og áleitið hugðarefni að ný kirkja
mætti rísa í Grindavík, því að gamla
kirkjan var orðin alltof lítil fyrir
hinn ört vaxandi söfnuð. Það var
því mikill gleði- og hátíðisdagur
fyrir sr. Jón Áma, og raunar alla
Grindvíkinga, er hin nýja og glæsi-
lega kirkja var vígð haustið 1982.
Eftir að þessu langþráða takmarki
var náð, fannst sr. Jóni Árna að
senn gæti hann farið að láta af
störfum. Hann varð þó þeirrar
ánægju aðnjótandi að fá að þjóna
við þessa nýju og glæsilegu kirkju
í þijú ár.
Séra Jón Árni var maður farsæll
í störfum. Hann vandaði prédikanir
sínar sem og önnur sín verk og öll
prestsþjónusta fórst honum vel úr
hendi, enda samviskusamur og trúr
sinni köllun. Hann var einnig gædd-
ur góðum gáfum og hæfileikum,
en einkar hlédrægur maður og sótt-
ist lítið eftir að vera í sviðsljósinu.
Því má kannski segja að hæfileikar
hans hafi ekki notið sín út á við
sem skyldi. Sr. Jón Ámi var söng-
maður góður, einkum á sínum yngri
ámm, söng m.a. á háskólaárum
sínum í kvartett og í Stúdentakórn-
um undir stjórn dr. Hallgríms
Helgasonar. Síðustu árin var þó
söngrödd hans mjög tekin að bila.
Hann var einnig einkar vel hag-
mæltur, enda í móðurætt kominn
af sr. Þorvaldi Böðvarssyni sálma-
skáldi í Holti. Var skáldgáfa mjög
rík í þessari ætt. Á skólaárum sínum
kastaði sr. Jón Árni oft fram einkar
smellinni og hnyttinni vísu, stund-
um heilum brag, okkur skólafélög-
um hans til óblandinnar ánægju og
skemmtunar. Þetta endurtók sig
einnig alloft á árlegum bekkjar-
kvöldum stúdenta frá MA 1940.
Kom þá ekki hvað síst í Ijós hversu
ríkri kímnigáfu sr. Jón Ámi var
gæddur. Ekki var síður aðdáunar-
vert, hversu vel honum tókst, jafn-
vel í tvíræðum hlutum, að sigla
milli skers og báru og koma til
skila hnyttinni gamansemi sinni,
hvort heldur var í bundnu eða
óbundnu máli, þannig að ósvikin
skemmtan var á að hlýða. í ljóðlist
sinni sló þó sr. Jón Árni vissulega
einnig alvarlegri strengi, enda í
eðli sínu alvömmaður. Þannig birt-
ist fyrir mörgum ámm sálmur eftir
hann í Kristilegu stúdentablaði og
sálm orti hann, sem sunginn var
við vígslu hinnar nýju Grindavíkur-
kirkju.
Við sr. Jón Ámi vomm lengst
af starfsævi nágrannaprestar, höfð-
um því allnáin samskipti og heim-
sóttum oft hvor annan, einkum fyrr
á ámm. Er mér ljúft að minnast,
hversu gott var að koma á heimili
þeirra hjóna. Viljum við hjónin
þakka af heilum hug allar þær
mörgu ánægjustundir, sem við átt-
um á prestsheimifinu í Grindavík,
þar sem gestrisni var frábær, en
'UJJOUMÚ* -I.1JJ !0*Í