Morgunblaðið - 06.08.1999, Blaðsíða 40

30 FÖSTUDAGUR 6. ÁGÚST 1999
MORGUNBLAÐIÐ
ERNA GUÐRÚN
t EINARSDÓTTIR
+ Erna Guðrún
Einarsdóttir
fæddist í Phila-
delphia, Bandaríkj-
unum 24. júlí 1944.
Hún lést á krabba-
meinsdeild Lands-
spítalans 29. júlí
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
hjónin Halldóra
Oskarsdóttir, f.
27.2. 1925, d. 30.10.
* 1993, og Melvin
Gerald Waters, f.
13.1. 1921, d. 16.5.
1983. Þau skildu.
Seinni eiginmaður Halldóru og
kjörfaðir Ernu Guðrúnar var
Einar Sigurðsson, hæstaréttar-
lögmaður, f. 22.4. 1923, d. 29.9.
1994. Erna Guðrún var elst
fjögurra systra. Þær eru: Dóra
Geraldine Einarsdóttir, f. 1946,
Þuríður Einarsdóttir, f. 1956,
og Guðrún Einarsdóttir, f. 1957.
Árið 1964 giftist Erna Guð-
rún Emil Theodóri Guðjónssyni,
f. 7.1. 1945. Dætur þeirra eru:
í dag kveð ég þig, elsku mamma.
Fram streyma endalausar minning-
ar um þig. Þú varst vönduð á allan
hátt, traust, áreiðanleg og hjarta-
hlý. Þú barðist við sjúkdóminn af
hugrekki. Gekkst í gegnum margar
erfiðar lækningarmeðferðir en
varst ákveðin í að gefast aldrei upp.
Ávallt svo hugrökk og sterk.
Fegurð þín kom jafnt utan frá
sem innan. Þitt dökka yfírbragð,
þín fallegu dökkgrænu augu, þitt
einlæga bros og þín fágaða fram-
"%oma. Þú varst alltaf tignarleg
kona. Þér líkaði ekki sjálfshreykni
eða uppivöðslusemi í fari fólks, né
hvers kyns hégómi eða smáborg-
araháttur. Mast þú menn að verð-
leikum eftir látleysi þeirra og hóg-
værð.
Ég er þakklát íyrir öll þau ár er
við áttum saman og þá yndislegu
daga þegar þú komst að heimsækja
mig til Kaupmannahafnar í október
síðastliðnum. Kaupmannahöfn var
þér ætíð ofarlega í huga þar sem þú
dvaldist þar á æskuárum þínum.
Það var unaðslegt að geta notið
þess að sitja og tala saman á dönsk-
um kaffihúsum og spókað okkur í
j£ínum antikverslunum. Antik og
arkitektúr voru þér mikið áhuga-
mál, enda bjóstu þér og okkur afar
fallegt og virðulegt heimili.
Það er svo sárt að missa þig og
ótímabært. Ég kveð þig, elsku
mamma, með söknuði, og þakka
þér traustið og allt sem þú kenndir
mér.
Nú fínn ég angan löngu bleikra blóma,
borgina hrundu sé við himin ljóma,
og heyri aftur fagra, foma hijóma,
fínn um mig yl úr brjósti þínu streyma.
Ég man þig enn og mun þér aidrei gleyma.
Minning þín opnar gamla töfraheima.
Blessað sé nafn þitt bæði á himni og jörðu.
'*T >
Brosin þín mig að betra manni gjörðu.
Brjóst þitt mér ennþá hvíld og gleði veldur.
Fú varst mitt blóm, mín borg, mín harpa
og eldur.
(Davíð Stef.)
Guð geymi þig.
Þín
Theodóra.
Nú ertu leidd, mín ljúfa,
lystigarð Drottins í,
þar áttu hvíld að hafa
hörmunga og rauna frí,
viðGuðþúmáttnú mæla,
miklu fegri en sól
unan og eilíf sæla
er þín hjá lambsins stól.
Dóttir, í dýrðar hendi
Drottins, mín, sofðu vært,
Wf hann, sem þér huggun sendi,
hann elskar þig svo kært.
Halldóra, f. 2.12.
1963, og Theodóra,
f. 19.9. 1970. Þau
skildu. Erna Guð-
rún hóf síðar sam-
búð með Sigurði J.
Kristjánssyni, f.
21.3. 1944. Dóttir
þeirra er Guðríður
Arna, f. 13.8. 1979.
Barnabörn Ernu
Guðrúnar eru __ tvö,
Erna Katrín Árna-
dóttir, f. 12.10.
1989, og Pétur
Theodór Árnason, f.
4.6. 1995.
Árið 1961 hóf Erna Guðrún
störf hjá Hagstofu íslands og
starfaði þar til ársins 1973. Hóf
hún þá störf hjá Gjaldheimtunni
í Reykjavík þar sem hún starf-
aði til ársins 1998 og síðasta
starfsárið hjá Tollstjóranum í
Reykjavík.
Utför Ernu Guðrúnar fer
fram frá Fríkirkjunni í Reykja-
vík í dag og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
Þú lifðir góðum Guði,
í Guði sofnaðir þú.
I eilífum andarfriði
ætíð sæl lifðu nú.
(H. Pétursson.)
Elsku mamma mín. Ég þakka
þér fyrir öll þau ár sem við áttum
saman, og kveð þig með söknuði.
Þín
Guðríður Arna.
Elsku mamma mín.
Ég sit hér umkringd blómum frá
ættingjum og vinum, og ég sé þig
fyrir mér brosandi innan um gleym
mér ei og blágresi. Það er svo sárt
að þú skulir vera farin en þú ert
laus við veikindin og sú hugsun
gerir þetta þolanlegra. Hvernig þú
tókst á veikindum þínum er ólýsan-
legt, slíkur var dugnaðurinn og
alltaf varstu að hlífa okkur við
óþarfa áhyggjum. En þannig varst
þú allt þitt líf.
Það er svo margt sem kemur
upp í hugann, svo margt sem ég er
þakklát fyrir. Sérstaklega það að
börnin mín fengu að kynnast
ömmu sinni. Þú hafðir sérstakt lag
á börnum og þau hændust að þér.
Erna Katrín saknar þín, þið voruð
svo góðar vinkonur. Pétur Theodór
er enn of ungur en hann veit að þú
ert ekki lengur á Ránargötunni
heldur engill hjá Guði. Brátt verða
barnabörnin þrjú talsins þegar
Guðríður Ama og Örn eignast sitt
fyrsta barn eftir um það bil tvær
vikur. Það verður mikil gleði fyrir
okkur öll. Elsku góða mamma mín,
hafðu þökk fyrir allt, minning þín
lifir í hjarta mínu.
Halldóra.
Ég kveð þig með söknuði, elsku
systir. Við áttum svo margt sam-
eiginlegt þó við værum andstæður.
Við vorum ólíkar, en samt ein
heild. Við vorum Erna og Bíbí, óað-
skiljanlegar. Ég kveð þig með ljóði
eftir góðan dreng.
Ég vildi ég gæti verið blóm
verið í garði þínum
dáðst að þér og dáið svo
draumaheimi mínum.
Þá gengir þú um garðinn þinn
og grétir að blómi mínu
höndunum þínum hefðirðu mig
að hjarta þínu.
(Vilmundur Gylfason.)
Ég veit að Gudda mun taka vel á
móti þér og hugsa um þig eins og
hún alltaf gerði.
Þín systir,
Bíbí.
Með sárum söknuði kveðjum við
Emu systur okkar í dag. Eftir
MINNINGAR
fimm ára baráttu hefur hún beðið
lægri hlut í stríðinu við sjúkdóminn
illvíga. Baráttuna háði hún af
dugnaði og kjarki á sinn hljóðláta
hátt. Hjá okkur, sem eftir sitjum,
skilur Éma eftir sig ómþýðan og
sterkan hljóm minninga.
Fimmtíu og fimm ára ævi er
bæði löng og stutt. Erna fæddist í
Bandaríkjunum 1944, hún var „lýð-
veldisbarn“ og hún átti sterkar
rætur í gamla tímanum, rætur með
dönskum keim, sem hún hlúði að
og ræktaði.
Eftir að leiðir mömmu og föður
Ernu skildu fór mamma með dæt-
ur sínar tvær aftur í föðurhús að
Ingólfsstræti 21, þar sem þær
bjuggu þar til mamma giftist föður
okkar, Einari Sigurðssyni,
snemmárs 1956. Pabba þótti strax
mjög vænt um Emu og var hún
alla tíð í mestu uppáhaldi hjá hon-
um, sem annars vildi aldrei gera
upp á milli okkar dætranna.
I bók um afa okkar „Óskars sögu
Halldórssonar" er getið síðustu
dagbókarfærslu hans frá 24. des-
ember 1952: „Þegar þetta er skrif-
að er kl. 19 að kvöldi. Þá hefi ég og
bamabörnin mín, Bíbí og Erna,
verið tvo undanfarna tíma að punta
jólatréð og láta sælgæti í jólapok-
ana. Síðan kl. 20 koma börn mín og
bamabörn hingað í Ingólfsstræti
21. Þá förum við fyrst upp í kirkju-
garð og leggjum grenihríslur á
leiði Guðrúnar heitinnar...“.
Þremur vikum síðar var afi allur.
Guðrún amma lést 1939 en við lát
hennar tók mikil vinkona hennar,
Guðríður Jakobsdóttir, Gudda, að
sér heimilið. Ema bast Guddu
sterkum tryggðarböndum, Gudda
var henni sem fóstra og minntist
hún hennar ætíð með einlægri
hlýju og söknuði. Um hver jól lagði
Erna grenihríslur á leiði Guddu.
Þakklæti mömmu í garð Guddu var
alltaf ljóst.
Ema bar hlutverk sitt sem elsta
systir í okkar fjögurra systra hópi
með stakri prýði: rólynd, falleg,
vönd að virðingu sinni, ávallt vel til
fara, staðföst, vandvirk og iðin, hélt
í heiðri gamlar hefðir, var glöðust
og naut sín best í nánum hópi.
Áhugamál Ernu vom gamli tím-
inn og ættfræði, gamla Reykjavík,
gamla Kaupmannahöfn og hún
elskaði og safnaði fallegum göml-
um munum. Sem barn hafði Erna
farið til Kaupmannahafnar með
Guddu og til Kaupmannahafnar
fór hún sína síðustu utanlandsferð
sl. haust í heimsókn til dóttur sinn-
ar, Theodóru, og fann í leiðinni
einn antíkmun eða tvo í safnið.
Smátt og smátt skapaði hún af
smekkvísi heilan heim með göml-
um munum, heimili sem gott var
að koma á.
17 ára gömul fór Erna til starfa
á Hagstofu Islands og vann þar í
tólf ár. Hún talaði alltaf vel um
veru sína þar.
19 ára giftist hún Emil Theodóri
Guðjónssyni og eignaðist með hon-
um tvær dætur, Halldóru, sem var
fyrsta barnabarn í báðum fjöl-
skyldum og augasteinn allra, og
sjö árum síðar Theodóru, eða
Theobínu eins og pabbi kallaði
hana gjarnan og var hún ekki síður
augasteinn. Eftir skilnað sinn urðu
samverustundir okkar og Ernu
tíðari á Sunnubrautinni hjá
mömmu og pabba. Það var oft sól á
Sunnubrautinni og þegar við vor-
um öll saman, mamma og pabbi,
Erna, Bíbí og undirritaðar, og
tengdasynir og barnabörn sem
komu eitt af öðru, þá var eitthvað
svo sérstaklega gott að vera til.
Samband Ernu og Bíbíar var að
vonum náið, þær í senn ólíkar og
líkar, og oft hlógu þær innilegum
systrahlátri.
Árið 1973 hóf Erna störf hjá'
Gjaldheimtunni í Reykjavík þar
sem hún var skrifstofumaður til
dauðadags, síðasta árið í veikinda-
leyfi sem starfsmaður Tollstjóra-
embættisins. í Gjaldheimtunni
kynntist hún eftirlifandi manni sín-
um, Sigurði J. Kristjánssyni deild-
arfulltrúa. Hann reyndist henni
traustur samferðamaður og sam-
band þeirra var gott. Þau voru
jafnaldrar, þau unnu saman, áttu
heimili saman og varð einnar dótt-
ur auðið, Guðríðar Örnu.
Erna og Siggi byggðu sér stórt
og myndarlegt hús við Jórusel
þangað sem þau fluttu með dæt-
urnar þrjár. Tíu árum síðar kusu
þau að færa sig nær miðbænum og
vinnustað og keyptu gamalt hús við
Ránargötu frá árinu 1906. Um
sama leyti greinist Erna með sjúk-
dóminn. Hún lét ekki bilbug á sér
finna og samhent unnu þau að því
að ljúka við að gera húsið upp.
Hann treysti alla út- og innviði af
sinni sérstöku elju og nákvæmni og
hún sinnti innréttingum, innan-
stokksmunum og garðinum. Yndis-
legt er að koma á heimili þeirra,
sem lýsir af vandvirkni og fegurð.
Erna og Siggi ferðuðust mikið
saman um landið. Sem barn og
unglingur var Erna mörg sumur í
sveit í Munaðarnesi í Borgarfirði
og fóru hún og Siggi þangað á
hverju sumri til dvalar í orlofshús-
um, sem lágu einmitt þar sem hún
var vön að sækja kýrnar. Þá dvöld-
ust þau nokkrum sinnum á sumri á
æskustöðvum Sigga að Mel í Stað-
arsveit á Snæfellsnesi í einni feg-
urstu sveit landsins. Þaðan fóru
þau gjaman í dagstúra á sögustaði
á Vesturlandi.
I hógværð sinni var Erna mjög
stolt af dætrum sinum þremur og
ömmubörnunum tveimur, Ernu
Katrínu og Pétri Theodóri. Sárt er
til þess að vita að þriðja ömmu-
bamið sem Guðríður Arna gengur
með skuli ekki fá að njóta samvista
við hana.
Við vottum Sigga, Halldóm,
Theodóru, Guðríði Órnu og fjöl-
skyldum þeirra dýpstu samúð
vegna fráfalls Emu. í trausti og
vissu um að mamma, pabbi og
Gudda séu með Ernu systur okkar
í ömggum höndum guðs, kveðjum
við hana með söknuði og þakklæti.
Lillý og Guðrún.
Erna Einarsdóttir er látin, alltof
fljótt, aðeins rúmlega 55 ára. Ég
hitti Ernu fyrst skömmu eftir að ég
kynntist systur hennar, Bíbí, sem
varð eiginkona mín fyrir níu árum.
Varla er hægt að ímynda sér ólík-
ari systur. Þær voru sem dagur og
nótt. Bíbí er ljós yfirlitum, kát og
hláturmild. Ema var dökkhærð og
ákaflega hlédræg. Hún var ekki
margmál nema Bíbí væri nálæg.
Þá skemmtu þær sér konunglega,
spjölluðu og hlógu. Slík áhrif hafði
Bíbí á Ernu.
Bíbí og Erna töluðu saman á
hverjum degi, ef þær hittust ekki,
þá í síma. Það var sama hvort við
vomm hér heima, á Kanaríeyjum, í
Karíbahafinu, London eða Kali-
fomíu. Bíbí hringdi í Ernu næstum
á hverjum degi. Það var nærri því
eins og Erna væri með okkur,
hvert sem við fórum. Svo nánar
vom þær, næstum eins og tvíbur-
ar. Nú syrgir Bíbí hluta af sjálfri
sér.
Erna er sú þriðja í fjölskyldu
sinni sem hefur látist nú á fáum ár-
um eftir langvinna baráttu við
krabbamein. Fyrst lést móðir
hennar, Halldóra Óskarsdóttir, síð-
an faðir hennar, Einar Sigurðsson,
og nú Ema sjálf. Megi Guð gefa að
áföllunum linni.
Það er mér ógleymanlegt að
hafa séð þær systumar saman,
Bíbí sagði frá og þær grétu af
hlátri þangað til ég hélt að þær
yrðu veikar. Þannig vil ég minnast
Ernu, með Bíbí.
Með þessum orðum vil ég kveðja
sérstæða, hugljúfa konu. Vertu
sæl, Erna. Megir þú hvíla í friði.
Tom Holton.
Með sorg í hjarta kveðjum við
móðursystur okkar Ernu, sem fór
allt of fljótt frá okkur.
Sigga, Halldóm, Theodóru, Guð-
ríði og fjölskyldum þeirra vottum
við okkar dýpstu samúð. Megi Guð
styrkja ykkur á þessum erfiða tíma
og alla tíð.
Góða nú þér gefi nótt
guð af fóðurkærieik sínum.
Vertu sæl og sofðu rótt,
sorgartár af kinnum þínum
þerri svefnsins hulda hönd,
hægan, væran blund þú eigir,
svo, er gyllir sunna lönd,
sæl þú aftur vakna megir.
(Hannes S. Blöndal)
Inga Dóra, Halldóra Lillý,
Einar Helgi, Jóhann Óskar.
RAGNAR
SIGURÐSSON
+ Ragnar Sig-
urðsson fæddist
í Reykjavík 8. maí
1921. Hann lést 30.
júlí síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru Sigurður Páls-
son frá Eyri við ísa-
fjörð, f. 15.1. 1879,
sjómaður á ísafírði
og síðar togarasjó-
maður í Reykjavík
og kona hans
Sesselja Guðmunds-
dóttir frá Hrólfs-
staðahelli á Landi,
f. 15.12. 1884. Þau
eru bæði látin. Ragnar átti einn
bróður, Guðmund, f. 27.11.
1917, d. 5.11. 1990. Hálfsystir
samfeðra var Valgerður Sig-
urðardóttir, f. 30.7. 1913, d.
18.9. 1986, móðir hennar var
Margrét Kristín Árnadóttir.
títför Ragnars fer fram frá
Fossvogskapellu í dag og hefst
athöfnin klukkan 15.
Ég er þakklátur fyrir það að
hafa fengið að kynnast Ragnari
móðurbróður mínum, en það gerð-
ist ekki fyrr en í sjötugsafmæli
móður minnar, 30. júlí 1983, en þá
sá ég hann og Guðmund bróðir
hans í fyrsta sinn. Ragnar var með-
almaður á hæð, dökkhærður og
grannur. Þeir bræður héldu saman
heimili á Arnargötu 10 hér í borg,
en eftir að Guðmundur bróðir hans
lést, bjó Ragnar einn í húsinu við
Arnargötuna. Oft kom ég í heim-
sókn til þeirra bræðra
og voru þær heim-
sóknir bæði skemmti-
legar og fræðandi, því
báðir voru þeir vel
lesnir og höfðu þeir
mjög gaman af því að
ræða bókmenntir, sér-
staklega um ljóð. Guð-
mundur skólaskáld
var móðurbróðir
þeirra og í miklum
metum hjá báðum.
Þeir ferðuðust víða
bæði innanlands og ut-
an og Ragnari var það
einkar lagið að segja
frá þessum ferðum og gera þær
bæði skemmtilegar og lifandi. Ég
fór með Ragnari í margar ferðir
bæði hér í Reykjavík og víðar eftir
að Guðmundur bróðir hans lést. í
þessum ferðum, þó ekki væru þær
langar, sagði hann mér frá ýmsu
um bæði byggingar og fólk sem
þar hafði búið og starfað, en
Reykjavík og samtímafólk hans
vakti honum mikinn áhuga. Hann
las allt sem hann náði í um Reykja-
vík, enda var hann fróður um sögu
borgarinnar. Síðustu árin dvaldi
Ragnar á elliheimilinu Grund og
naut þar sérstaklega góðrar um-
önnunar frábærs starfsfólks, fyrir
það viljum við þakka af alhug.
Guð blessi og varðveiti minningu
þína, Ragnar minn. Þú munt lifa í
huga mínum og fjölskyldu minnar
um ókomna tíð.
Gunnar Reynir Antonsson.