Morgunblaðið - 06.08.1999, Blaðsíða 42

M3 FÖSTUDAGUR 6. ÁGÚST 1999
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+ Helgi Bjarnason
fæddist á Prest-
hólum í Núpasveit
9. október 1925.
Hann varð bráð-
kvaddur á Húsavík
28. júlí síðastliðinn.
Hann var sonur
hjónanna Kristjönu
H. Helgadóttur, f. 8.
nóvember 1905, d.
7. ágúst 1976 og
Bjarna Ásmunds-
" sonar, f. 26. október
1903, d. 22. mars
1989. Helgi ólst upp
á Húsavfk frá
tveggja ára aldri og bjó þar síð-
an. Hann var elstur sjö bræðra
en þeir eru: Ásmundur, f. 1927;
Halldór, f. 1929; Hallmar Freyr,
f. 1931, d. 1987; Hreiðar, f. 1934;
Pétur, f. 1941 og Jón Ágúst, f.
1944. Helgi kvæntist hinn 6. júlí
1950 Jóhönnu Aðalsteinsdóttur,
f. 15. ágúst 1924 frá Vaðbrekku
í Hrafnkelsdal, dóttir hjónanna
Ingibjargar Jónsdóttur, f. 10.3.
1901, d. 17.12. 1987 og Aðal-
steins Jónssonar, f. 6.12.1895, d.
3.2. 1983. Börn Helga og Jó-
hönnu eru: 1) Aðalsteinn, f. 13.9.
1949, viðskiptafræðingur, bú-
settur á Akureyri, kvæntur
Ágústu Á. Þorsteinsdóttur, f.
2.12. 1949, hjúkrunarfræðingi.
Börn þeirra eru: a)
Helgi, f. 19.7. 1973,
M.Sc. í alþjóðavið-
skiptum, í sambúð
með Ragnheiði Páls-
dóttur, f. 8.11. 1976,
háskólanema. b)
Rósa, f. 19.7. 1973,
kennari, í sambúð
með Hiimari Ágústs-
syni, f. 21.5. 1972,
verkfræðingi. Þeirra
sonur er Ágúst, f.
16.3. 1998. c) Krist-
ján, f. 3.11. 1983,
nemi. 2) Kristjana, f.
24.9. 1950, meina-
tæknir, búsett í Kópavogi í sam-
búð með Arnari Björnssyni, f.
22.5. 1958, fréttamanni. Dóttir
þeirra er Kristjana, f. 16.8. 1990.
Sonur Arnars er Egill, f. 22.8.
1980, nemi. Kristjana var áður
gift Páli Friðrikssyni, f. 3.6. 1943
og eru börn þeirra: a) Jóhanna, f.
4.9.1969, húsmóðir, gift Jóni Arn-
ari Baldurs, f. 20.3. 1968, við-
skiptafræðingi. Börn þeirra eru
Ása Karen, f. 7.12. 1992, Unnar
Páll, f. 8.12. 1994 og Krislján
Ingi, f. 31.8. 1998. b) Unnar Frið-
rik, f. 22.9. 1973, háskólanemi, í
sambúð með Auði Þorgeirsdóttur,
f. 18.3. 1975, flugfreyju. 3) Bjarni
Hafþór, f. 22.8. 1957, viðskipta-
fræðingur, búsettur á Akureyri,
kvæntur Laufeyju S. Sigurðar-
dóttur, f. 26.11. 1958, BA í
frönsku frá HÍ. Börn þeirra eru:
a) Atli, f. 24.4. 1978, nemi. b)
Anna, f. 25.1.1988.4) Helgi, f. 8.8.
1959, verkstjóri, búsettur á Akur-
eyri, kvæntur Onnu Guðrúnu
Garðarsdóttur, f. 5.10. 1960,
sjúkraþjálfara. Börn þeirra eru:
a) Hanna Sigrún, f. 10.4. 1982,
nemi. Unnusti hennar er Davíð
Þór Helgason, f. 10.5. 1980, nemi.
b) Inga Steinunn, f. 9.10. 1985. c)
Helgi Flóvent, f. 23.12. 1987. d)
fna Rúna, f. 28.7. 1993. 5) Ingi-
björg, f. 18.6. 1961, þjúkrunar-
fræðingur, búsett í Kópavogi, gift
Halldóri Benediktssyni, f. 16.11.
1959, lækni. Synir þeirra eru: a)
Benedikt, f. 13.9.1987. b) Steinar,
f. 7.3. 1989.
Helgi stundaði sjómennsku frá
15 ára aldri á síldarbátum á
sumrin og vertíðarbátum frá Suð-
urnesjum og Reykjavík á vetrum.
Árið 1949 keypti hann með föður
sínum Svan TH-77 og gerði siðar
út báta og rak fískverkun ásamt
föður sínum og bræðrum til árs-
ins 1971. Eftir það starfaði hann
bjá Kaupfélagi Þingeyinga til árs-
ins 1994. Hann var formaður
Verkalýðsfélags Húsavíkur frá
árinu 1977 til 1991, formaður
Stangveiðifélagsins Flúða 1974 til
1996 og sat í sljórn Safnahússins
á Húsavík frá 1970 til dauðadags.
Hann byggði húsið Grafarbakka
árið 1946 og bjó þar til æviloka.
Útför Helga fer fram frá Húsa-
víkurkirkju í dag og hefst athöfn-
in klukkan 14.
HELGI
BJARNASON
Tengdafaðir minn var óvenju
skemmtilegur maður, húmoristi af
Guðs náð sem kunni þá list betur en
margir að búa til ævintýri úr engu.
Lítið hversdagslegt atvik varð að
leikriti í frásagnarlist hans og við
sem fengum að njóta urðum ríkari
■ fyrir vikið. Það sem maður er búinn
að hlæja að öllum sögunum þínum
og oftar en ekki voruð þið Jóhanna
stödd í söguþræðinum miðjum.
Við Didda hlökkuðum til að fá
ykkur Jóhönnu í heimsókn nú í
ágúst eins og til stóð. Við vorum
búin að hugsa um að gera eitthvað
skemmtilegt með ykkur, ætluðum
meðal annars á fótboltamót um
miðjan mánuðinn til þess að leyfa
ykkur að fylgjast með dótturdótt-
urinni í keppni. Hún var farin að
hlakka til að fá ykkur Jóhönnu í
heimsókn og gott ef hún ætlaði ekki
að leggja sig sérstaklega fram í
mótinu fyrir afa sinn og ömmu. En
jjKvo tekur þú upp á að kveðja þenn-
' an heim. Það var svo eftir öðru að
þú skyldir deyja nánast í fanginu á
þínum besta vini, Nafna Héðins.
Vart er hægt að hugsa sér fallegri
ferðalok. Þú kveður Jóhönnu að
Persónuleg,
alhliða útfararþjónusta.
Svemr Olsen, Sverrir Einarsson,
útfararstjóri útfararstjóri
Útfararstofa íslands
Suðurhlið 35 ♦ Sími 581 3300
Allan sólarhringinn. www.utfararstofa.ehf.is/
morgni, ferð niður fyrir Bakka,
leggur netin og heilsar upp á Nafna
Héðins í skúrnum. Þú deyrð á þeim
stað þar sem þú áttir sumar þínar
bestu stundir, innan um vini og fé-
laga sem margir hverjir eru farnir
yfír móðuna miklu. Þetta kalla ég
að kveðja með reisn. En við áttum
eftir að heyra margar fleiri sögur
og hlæja með þér miklu lengur. En
við hlæjum nú samt því sögurnar
lifa sögumanninn.
Núna þegar ég kveð tengdaföður
minn rifjast það upp fyrir mér að
fyrir nákvæmlega 20 árum stofnaði
ég ásamt tveimur vinum mínum
Víkurblaðið. Þessi tími var einstak-
ur og mér er enn þá minnisstætt
hvernig þú hvattir okkur til dáða.
Þetta var mörgum árum áður en ég
tengdist fjölskyldunni. Til marks
um stuðninginn við brölt okkar í
blaðaútgáfunni kom upp sú hug-
mynd að kaupa prentsmiðjuna Tröð
í Reykjadal til Húsavíkur. Vanda-
málið var að lítið var um hentugt
húsnæði á Húsavík. Þú taldir nú
ekki vandkvæði á því og bauðst til
þess að leyfa okkur að fá neðri
hæðina í Grafarbakka undir prent-
smiðjuna. Þetta var þér líkt, þú
varst alltaf tilbúinn að hjálpa ef
málstaðurinn var réttur. Til þess

Legsteinar
í Lundi
v/Nýbýlaveg
áOLSTEINAK 564 3555
Blómobúðtn
öaúðskom
v/ T-ossvogskirUjuga^ð
Sími: 554 0500
Þegar andlát ber að höndum
Útfararstofan annast meginhluta ailra útfara
á HöfuSborgarsvæSinu. Þar starfa nú 15 manns
við útfararþjónustu og kistuframleiðslu.
Alúlleg þjónusta sem bjrggir á langri reynslu
Útfararstofa Kirkjugarðannaehf.
Vesturhlíð 2 - Fossvogi - Sími 551 1266
kom þó ekki því við hættum við
kaupin. Ég veit að þú varst ekki bú-
inn að bera þetta undir Jóhönnu
þína en hún hefði samþykkt þetta
umyrðalaust.
Það verður vonandi fallegt veður
í dag þegar þú verður til moldar
borinn. Ég ætla að horfa út á
Skjálfandann og kíkja á Kinnar-
fjöllin. Kannski ná geislar ágústs-
sólarinnar að leika sér á spegilslétt-
um Flóanum. Sú mynd er öðrum
myndum fegurri. Við andlát þitt er
Húsavík góðum liðsmanni fátækari.
Nú verður öðruvísi að koma í Graf-
arbakka, þetta félagsheimili undan-
farinna ára. Ásgarðsvegur 15 sem
þú byggðir 22 ára að aldri hefur
alltaf iðað af lífi. Þetta félagsheimili
við Búðarána á Húsavík var alltaf
öllum opið. Þangað kom fólk, borð-
aði og gisti og skipti ekki máli hvað-
an úr heiminum það kom. Að hugsa
sér að heimili ykkur Jóhönnu héti
Grafarbakki. Það var svo sem eftir
grallaraskapnum í ykkur.
Ég kveð þig, góði drengur, og
þakka fyrir mig.
Arnar Björnsson.
Með örfáum orðum viljum við
minnast Helga, tengdaföður og afa
okkar. Dauði Helga var ótímabær
en kringumstæður allar voru eins
og hann hafði óskað sér og það
þökkum við fyrir. Fyrir vikið verð-
ur minningin um þennan sterka og
skemmtilega persónuleika ennþá
skýrari í hugum okkar. Ógleyman-
legar eru fyrstu veiðiferðirnar sem
ég fór í Reykjadalsá með Helga.
Með honum veiddi ég fyrstu laxana.
Tilfinningin og virðingin sem Helgi
hafði fyrir veiðiskapnum og náttúr-
unni allri var einstök. Öll náttúran
var samfelld upplifun. Hann benti
okkur á hnísur að stökkva úti á
Skjálfandaflóa eða uglu sem sat úti
í móa. Helgi hafði einstakt lag á að
ná til afabarnanna enda varðveitti
hann bamið í sjálfum sér. Hvers-
dagslegir hlutir eins og að taka upp
kartöflur, fara í berjamó eða fjalla-
grös gerði hann að ævintýri sem
okkur verða ógleymanleg. Stund-
imar með Helga og Jóhönnu em
eitthvað sem við eigum alltaf eftir
að geyma í hjarta okkar. Steinar
vill minnast afa síns með nokkmm
línum.
Afi minn, þú varst mér kær
en farinn ertu til himna nú.
Tárin renna af kinnum oss
á meðan þú lifir í hjarta mínu.
Halldór, Benedikt og Steinar.
í upphafi var það rúnturinn á
Cortínunni, bumbubílnum, sem dró
okkur afa saman. Þá keyrðum við
norður fyrir bæ og ég fékk að
stýra. Það var alltaf jafn indælt
þangað til við mættum lögreglunni,
þá var mikill handagangur við að
koma mér yfir í hægra sætið. Afi
hafði ómælt gaman af þeim handa-
gangi og ég held hann hafi ætíð
reynt að mæta lögreglunni. Þegar
þessar mætingar voru afstaðnar
fórum við og keyptum hlaup. Það
þótti mér góður kostur því afi var
með falskar tennur og því helmingi
lengur en ég með hvert stykki.
Fyrir rúmum áratug breyttist
andrúmsloftið hjá okkur afa. Ég
hafði þá fengið krónískan áhuga á
skipum og ekki var að spyrja að
viðbrögðum hans. Þó ég væri ekki
nema ellefu ára var ég einhvern
veginn strax vígður inn í veiðisam-
félagið fyrir neðan Bakka. Því
fylgdu tilheyrandi selaróðrar í
Sundið, fundahöld í skúmum hjá
Helga Héðins og eilífar spekúla-
sjónir úti á Gónhól, en þangað var
iðulega farið- eftir lestur veður-
frétta í útvarpinu. Grafarbakki var
í mínum huga orðinn mikið „sálar-
hospital" og það átti eftir að áger-
ast með árunum. Það fór nefnilega
svo að ég varð óskaplegur bóka-
ormur og enn kom afi til skjalanna.
Og nú í liði með ömmu. Grafar-
bakki er eitt allsherjar bókaheimili
og þar týndumst við afi og amma,
hvað eftir annað, í óravíddum
bókaheimsins. Við stúderuðum
ógrynni af sjóarabókum með
Skútuöldina í broddi fylkingar,
komumst í kompaní við allífið með
Þórbergi og bísnuðumst yfir landi
og þjóð með Laxness.
Þegar ég var aðeins farinn að
stálpast, fór ég að fara í rjúpur
með pabba. Hann var oft með ein-
hverjum fleirum og þeir náttúru-
lega hundvanir allir saman. Þá var
gott að hafa afa með. Hann hafði
alltaf tíma fyrir mig. Afi var þá
orðinn slakur í hnjánum og var því
oft í bílnum, sem hentaði byrjand-
anum vel. Hann rúntaði bara þang-
að til hann sá fugl og sagði mér svo
tfl. Hann stóð við öxlina á mér þeg-
ar ég skaut fyrstu rjúpuna og það
er ógleymanlegt. Einnig veittist
mér sá heiður að stunda með hon-
um laxveiðar í Laxá í Aðaldal. Með
afa voru þær alveg sérstakar. f
upphafi veiðivaktar horfði maður
til skiptis á hann og ána og hugs-
aði; skyldi vera fiskur hérna?
Manni fannst einhvern veginn að ef
fískur væri á staðnum, yrði honum
ekki lengri lífdaga auðið. Það var
alltaf svo spennandi að veiða með
afa.
Flestir miklir veiðimenn bera
virðingu fyrir náttúrunni. Vorin
voru alveg sérstakur tími fyrir afa.
Þá var gaman að fara austur á
Húsavík og vera nokkra daga í
Grafarbakka. Afi var fuglaspeking-
ur mikill og við fylgdumst ætíð
grannt með tilhugalífi fuglanna,
varpinu og svo ungunum. Það var í
þessum vorskoðunum okkar sem
ég fékk flestar sögurnar frá hon-
um. Um leið og við fylgdumst með
allri þessari kviknun lífs, þá lærði
ég um lífið sjálft. Afi fæddist fá-
tækur, hann langaði að læra tónlist
og var sleipur í kristnifræði. En
hann var elstur margra bræðra á
snauðu heimili og það gekk fyrir.
Þrátt fyrir það dó hann ríkur. Með
stórmerkilegri konu varð honum
margra barna auðið, hann lifði og
hrærðist í kompaníi við náttúruna
og af því varð hann ríkur af tilfinn-
ingu og næmi. Afi bar virðingu fyr-
ir því sem mönnum ber að virða.
Hann var samkvæmur sjálfum sér
og mjög hjartahlýr, þó lífshlaupið
hafi myndað utan um hann harða
skel sem stundum var erfitt að sjá í
gegnum. Rúmum sólarhring áður
en afi dó, tókst mér að bjarga seiði
úr svelti í Brunná í Öxarfirði. Mér
auðnaðist ekki að segja honum frá
því og fyrir vikið situr þetta atvik í
mér sem eitthvað táknrænt milli
okkar tveggja og stúderinga okkar
um lífið og tilveruna. Seiðið mitt
synti út í lífið um leið og hann féll
frá. En afi kom sínu til skila og að
því mun ég búa allt mitt líf.
Atli Hafþórsson.
Elsku afi.
Við minnumst með þakklæti
þeirra yndislegu stunda sem við
áttum með þér. Það hefur alltaf
verið okkur ómetanlegt að koma til
ykkar ömmu í Grafarbakka sem
við höfum ávallt litið á sem okkar
annað heimili. Þetta á ekki síst við
á síðustu árum er við vorum bæði
búsett erlendis því þá skynjuðum
við betur en nokkru sinni hvar ræt-
ur okkar í rauninni liggja. I sumar,
þegar við fluttum til landsins á ný
ásamt fjölskyldum okkar, hlökkuð-
um við til þess að geta loks átt enn
fleiri stundir með þér. Þær stundir
urðu því miður alltof fáar.
Elsku afí, þú kenndir okkur svo
margt, margt sem við munum
reyna að miðla áfram til okkar af-
komenda. Alla tíð lastu mjög mikið
og þú lagðir mikla áherslu á að við
bærum virðingu fyrir hinu mikil-
væga gildi hins ritaða máls. Alltaf
höfum við getað leitað til ykkar
ömmu eftir ýmsum fróðleik enda
er bókasafnið ykkar í Grafarbakka
alveg einstakt.
Söngur og tónlist voru þér
einnig afar hugleikin. Þú varst
söngmaður mikill og það var alltaf
svo ljúft og skemmtilegt að hlusta
á þig syngja sterkum rómi. Við
munum sérstaklega eftir stundun-
um þegar þú sameinaðir fjölskyld-
una við jólatréð ykkar og við sung-
um og dönsuðum í kring.
Þú naust þess að vera úti í nátt-
úrunni og varst mikill veiðimaður.
Þú talaðir títt um veðrið, fuglana,
berjasprettuna og kartöfluupp-
skeruna og ósjaldan lögðum við
upp í ævintýraferðir með þér og
ömmu um Húsavík og nágrenni.
Það eru ógleymanlegar stundir
sem kenndu okkur að bera virð-
ingu fyrir náttúrunni. Umfram allt
var það fjölskyldan sem skipti þig
mestu máli og við fundum alltaf
hversu stoltur og hreykinn þú
varst af okkur öllum, konu þinni,
afkomendum ykkar og mökum
þeirra. Þú miðlaðir til okkar hinu
mikilvæga gUdi fjölskyldunnar og
þér leið aldrei betur en þegar við
vorum sem allra flest samankomin.
Þér var t.d. umhugað um að allir
hefðu nóg að bíta og brenna og við
minnumst þeirra stunda er við sát-
um í eldhúsinu hjá ykkur ömmu og
vorum búin að borða okkur
pakksödd af dýrindis mat. Þá
heyrðist ósjaldan frá húsbónda-
stólnum: „Er ekki eitthvað á eftir?“
Já, afi, minningarnar um þig,
þitt ljúfa bros og smitandi hlátur
munu svo sannarlega ylja okkur
um ókomna tíð. Við þökkum fyrir
þau forréttindi að hafa átt þig fyrir
afa.
Guð geymi þig, elsku afi.
Þín
Helgi (Nafni) og Rósa.
Helgi Bjamason í Grafarbakka
er allur, varð bráðkvaddur niðri í
skúr hjá nafna sínum og vini,
Helga Héðinssyni. Þótt dauðann
hafi borið þannig brátt að og sé sár
fyrir aðstandendur finnst mér ein-
hvern veginn að þessi elsti föður-
bróðir minn hafi ekki getað dáið á
„réttari" stað nema ef vera skyldi í
nýbyggingunni undir væntanlegt
sjóminjasafn í Safnahúsinu á Húsa-
vík.
Helgi var elstur sjö bræðra, sem
oftast voru kenndir við torfbæinn
Grafarbakka, sem stóð norðan og
austan Ásgarðsvegar 15 sem síðar,
eða frá 1948, varð heimili Helga og
Jóhönnu Aðalsteinsdóttur, konu
hans, svo og foreldra Helga, Krist-
jönu Hólmfríðar Helgadóttur og
Bjarna Ásmundssonar. Helgi
fæddist raunar austur á Presthól-
um í Núpasveit en þar voru for-
eldrar hans þá í vinnumennsku.
Ársgamall fluttist hann með þeim
til Húsavíkur og átti þar heima æ
síðan. Ef eitthvað öðru fremur setti
mark á æskuár Helga og annarra
bræðra hans sem næstir voru hon-