Skírnir - 01.04.1909, Blaðsíða 57

Mærin frá Orléans.
153-
Enn þá leit guð í náð til síns fólks, segja trúræknir
söguritarar og sendi því unga stúlku til hjálpræðis. Þessi
stúlka var Jeanne, dóttir bónda nokkurs að nafni Jaques
d'Arc, er bjó í þorpinu Domremy í Lothringi. Móðir henn-
ar hét Isabella, að viðurnefni Romée; menn ætla af því,
að hún hafi farið pílagrímsferð til Rómaborgar. Þetta má
vel vera, því að öllum her saman um, að þau hjón hafi
verið kristin vel, þótt fátæk væru, og hafi alið börn sín
upp í guðsótta og góðum siðum. Jeanne var einkadóttir,
en átti fjóra bræður. Móðir bennar kendi henni að sauma
og spinna og allskonar innanhússtörf; en aldrei lærði hún
að lesa eða skrifa. Sjálf segir hún, að móðir sín hafi kent
sér Faðir vor og ýmsar bænir og sjálfsagt hefir hún einnig
sagt henni heilagramanna sögur eins og þá tíðkaðist. Alt
frá barnæsku hafði hún mikið yndi af að heyra hljóma
kirkjukluknanna og snemma vandi hún göngur sínar til
kirkju.
Þegar hún var 13 ára, heyrði hún einn góðan veður-
dag rödd frá himni, sem sagði við hana: »Jeanne, vertu
gott og hlýðið barn og farðu oft í kirkju.«
Hún segir sjálf, að í fyrstu hafi hún orðið mjög hrædd,
en smátt og smátt vandist hún við að heyra þessa raust,
og þóttist vita, að það væri engillinn Mikael, sem talaði
við sig, eða réttara sagt, hún þóttist sjá hann. Hin heil-
aga Margrét og hin heilaga Katrín birtust henni líka, og að
því kom, að þær birtu henni ætlunarverk liennar i þess-
um heimi. Þær töluðu við hana hér um bil á þessa leið:
»Dóttir drottins, Frakkland er í nauðum statt, þú verður
að hjálpa því og konungi þess.« Þegar tímar liðu fram,
urðu fyrirmæli þau, er hún fékk á þessa leið, ákveðnari,
og að lokum hélzt hún ekki við heima, þó að hún vissi,
að foreldrum sínum væri það móti skapi, að hún færi.
Fimm ár liðu frá þvi, að hún heyrði raddirnar fyrsta
sinn og þangað til hún loksins lagði af stað að heiman.
Má af því ráða, að hún hafi lengi hugsað sig um, hver-
jum bæri að hlýða, foreldi um hennar, eða hinum himnesku
röddum (mes voix — raddirnar mínar, eða mon conseil