Skírnir - 01.04.1909, Blaðsíða 76

172
Hitt og þetta um drauma.
undir smiðjubelgnum. Svo var að orði kveðið í hámælí
manna,- að stúlkan hefði fyrirfarið sér. En í tæmtingi
var hitt haft, að sonur merkisbóndans hefði stungið stúlk-
una til bana — þungaða af völdum sjálfs hans.
Þetta mál er nú komið undir græna torfu, að því
leyti, sem sannleikann snertir: hver valdur var að dauða
stúlkunnar. En hitt er enn ógrasgróið: að stúlkan dó
af knífstungu, og hitt er jafnvíst: að mæðgurnar dreymdi
svo sem fyr er frá sagt á undan gestinum í vetur, sem
kom til okkar, og átti enginn maður von á honum, því
að hann var ekki heimagangur á bæ mínum, né tíður
komumaður.
Marga drauma gæti eg sagt, sem verið hafa fyrir
gestkomum. En þennan læt eg mér nægja. Fjöldi dæm-
anna hefir ekkert gildi fram yflr það sem eitt dæmi hefir,
ef það er vel valið.
Vorið ÞJ06 dó merkur bóndi í Iieykjadal: Haraldur
Sigurjónsson. Hann var kunnur fjölda manna, af því að
hann var í þjóðbraut fjölfarinnar póstleiðar og kunnur
öllum almenningi að greind og gestrisnu. Hitt var ekki
alþjóðu kunnugt, þótt það væri allmörgum mönnum ljóst,
að hann var enginn hjátrúarmaður, og hneigðist að trúar-
skoðunum þeirra manna hér i sýslu og víðar, sem trúa
ekki á bókstaflnn. — Haraldur vissi fyrir dauða sinn, ári
áður en hann dó og hafði orð á því við son sinn eitt sinn,
er þeir vóru að kasta heyi í hlöðu. Hann gat þess þá,
að þetta sumarið yrði það síðasta, sem þeir ynnu saman
að þessu verki, og hafði hann orð á því, við son sinn,
hvernig haga skyldi búsýslu og fjárreiðum, ef sín misti
við. Harald mun hafa dreymt fyrir dauða sínum og oftar
en einu sinni. Eftir samtal þeirra feðganna í hlöðunni,
sem eg gat um, dreymdi hann eitt sinn á þá leið, að hann
þóttist vera í orustu einhverri og fekk lag í brjóstið og
var sárið mikið, og þóttist hann í svefninum mundi bíða
bana af þessu sári. — Hann dó úr brjóstveiki,
og lá lengi, á því ári, sem hann sagðist mundi síðast lifa.
Steinþór Björnsson heitir bóndi á Litluströnd við Mý-