Skírnir - 01.04.1909, Blaðsíða 81

Hitt og þetta um drauma.
177
i engar ógöngur né fólk mitt þau missiri — var auðvitað
skammaður eitthvað i sumum blöðunum eins og vant var
■— en ekki heldur meira en vant var, svo að fyrir þeim
viðkvæmnisbeyglum, sem opinberum illyrðum fylgja, gat
mig ekki dreymt í þetta sinn, fremur en önnur missiri,
þegat' eg var þolandi í þeim sökum. —
En Stefán kennari slapp ekki alveg við skarðan hlut:
Hann lagðist fáum dögum eftir brottför mína úr húsi hans
í »skarlatssótt« með svo miklum ofurhita, að nálega tók
yfir líf hans og krafta. En þegar hann kom fótum fyrir
sig, lagðist húsfreyja hans og barn þeirra annað í tauga-
veiki og mátti segja að sverð dauðans héngi yfir húsinu
hálfan veturinn.
Þá sá eg hvað draumur minn þýddi: Hættan, sem
yfir mér vofði, var táknuð með jarðhúsinu og göngunum.
Ef eg hefði dvalið lengur hjá Stefáni í þetta sinn, mundi
-eg hafa lent niðri í jarðhúsinu og komist í þvílíka tví-
sýnu með líf mitt, sem mér þótti tvísýnt í svefninum, að
eg ætti aíturkvæmt úr jajðhúsinu og upp fyrir mjóddina
í göngunum, ef eg færi niður i þá kjallaravist. —
Mér þykir þarfleysa að segja fleiri drauma úr rusla-
skrínu sjálfs mín. Þessi er fullgildur og mun hann eigi
fyrnast mér meðan eg lifi. Það þykir mér einkennilegt í
þessum draumi meðal annars, að tröppugangurinn lá niður
í jörðina móti vesturátt — móti dagsetrinu og nóttinni,
en þar sem dagurinn deyr og sólin sloknar, hugsum vér
okkur dyragátt dauðans. —
Þannig eru draumarnir: eins og hálfkveðin vísa, eða
gáta, stundum eins og hálfgildings skáldsaga, sjaldan blátt
áfram, eða líkingalausir, þeir sem nokkuð kveður að. En
flestir draumar ern lítilsháttar, enda er flestum ofurefli að
ráða þá.
En hvernig stendur þá á draumunum? Eg get ekki
látið vera að varpa fram spurningunni, þótt eg geti ekki
flvarað henni til hlítar.
12