Norðurljósið - 01.01.1986, Side 83

NORÐURIJÓSIÐ
83
yfir djúpan dal fyrir neðan. Þeir skriðu á höndum og hnjám á
brúnina á þverhnípinu og voguðu sér að gægjast yfir það.
Þeir höfðu ekki séð svo djúpt gil áður og þeir hörfuðu aftur
með svima. Eftir það sátu þeir um stund og hvíldu sig. Þeir
gengu þá svolítið lengra, þangað sem var hilla í þverhnípinu.
Þessi hilla var lítið eitt fyrir neðan þá. Þið munuð sjá hvers
vegna ég lýsi þessu svo nákvæmlega.
Þeir höfðu nú tekið eftir fugli, sem var að fljúga fyrir ofan
þennan klett, hann flaug fram og aftur og gargaði hátt. Að
síðustu flaug hann burtu út yfir dalinn. Georg sagði að
hreiðrið hans hlyti að vera einhvers staðar hérna, og hann
vildi þá gjarnan sjá það. Hann leit yfir klettasylluna og þarna
rétt á brúninni gat hann séð hreiður með einu, tveimur,
þremur, fjórum, fimm fallegum eggjum grænleitum að lit.
Karl gat ekki skilið hvers vegna Georg klappaði saman
höndunum og leit svo ánægður út, því hann gat aldrei
ímyndað sér að hann hugsaði til að ná þeim og varð hræddur
þegar bróðir hans sagði: — „Verða þau ekki falleg Kalli, að
hengja þau upp í röð á arinhillunni. Ég verð að ná þessum
eggjum einhvern veginn.“
„Ó, Georg! sagði Karl. „Ég er viss um að þú getur ekki náð
þeim. Þú mundir detta niður og brotna í þér hvert bein. Þú
gætir aldrei seilst svo langt.“
„Ég veit það, en við gætum það báðir ef við förum þarna
eftir syllunni í klettinum, sem stendur þarna út. Þá getur þú
haldið í mig, svo ég detti ekki, eins og þú gerðir í gær þegar ég
var að seilast í villtu jarðarberin.“
„Æ, en þá, hefði það ekki gjört svo mikið til þó þú hefðir
dottið, þú hefðir aðeins dottið niður í skurðinn, en hérna —
Ó, Georg! Ég þori ekki að halda þér. Setjum sem svo að
fóturinn á þér renni til og þú dettir, eða setjum sem svo að ég
neyðist til að sleppa — eða setjum sem svo“ —
„Setjum sem svo — Vitleysa! Ef þú ætlar að taka öllu illa
aðeins af því að ég segi það, þá skaltu sjá hvort ég bið þig
nokkum tíma aftur að hjálpa mér. Og hvað sem því líður að
þú missir mig þá gerðir j?ú það ekki í gær og ég býst ekki við,
að ég sé neitt þyngri núna en ég var þá — ha, Kalli? Komdu,
vertu ekki hugleysingi, þú ert góður lítill náungi. Ég veit að