Ársrit Hins íslenska fræðafjelags í Kaupmannahöfn - 01.01.1918, Qupperneq 113

Norðurlönd
»»3
margir Norðmenn og Svíar hafa farið til Danmerkur og
sitja þar lengri eða skemri tíma. Að komu manna frá
Svíþjóð urðu svo mikil brögð í vor, bæði í apríl og í
maí, að skipin, sem flytja menn yfir Eyrarsund, voru
troðfull, einkutn þau, sem ganga á milli Helsingjaborgar
og Helsingjaeyrar. fað komu um 3000 manna á dag
yfir um sundið, margir að eins til þess að fá sjer kaffi
og kökur eða til þess að borða sig sadda. Margir tóku
líka að kaupa föt o. fl.; kvað svo mikið að því, að Svíar
keyptu upp allan fatnað og fataefni, sem til var í sumum
búðum; einstaka menn reyndu líka að lauma burtu »gummí«
og öðru, sem bannað er að flytja af landi burt. Til þess
að vandræði hlytist ekki af þessu, varð danska stjórnin
að taka í taumana og banna sölu á öllum klæðnaði til
annara en þeirra, sem búsettir eru í landinu.
íslendingar hafa á ófriðarárunum fengið meira af
nauðsynjavörum frá Danmörku en áður. Tegar eftir að
ófriðurinn hófst, jókst vöruflutningur þaðan svo, að 1916
voru fluttar 20650 þungalestir til Islands, eða rúmlega helm-
ingi meira en flutt var að meðaltali á þremur hinum síð-
ustu árum fyrir ófriðinti. Mest af vörum þessum voru
kornvörur og aðrar vistir og nauðsynjar. Pegar hinn
ótakmarkaði kafbátahernaður hófst 5. febrúar í fyrra
{1917), stöðvuðust allar siglingar til íslands um stund,
sökum þess að Englendingar heimtuðu að skipin kæmu í
enska eða skotska höfn eins og áður, þótt Tjóðverjar
ætluðu að sökkva þeim, ef þau kæmu inn á kafbáta-
hersvæðið í kringum Bretland. Skipaeigendur vildu eigi
hætta skipum sínum, er þeir gátu komist hjá því. Allir
Islendingar, sem þá voru í Kaupmannahöfn og ætluðu til
íslands, eða þurftu að senda vörur þangað, munu muna
eftir því, hve ástandið var þá ískyggilegt. Hinn 7. mars
hjeldu þeir fund í Grundtvígshúsi. Par skýrði framkvæmda-
stjóri Eimskipafjelagsins frá því, hvernig ástandið væri,
8