Þjóðviljinn - 24.12.1948, Qupperneq 23

Jóli,ri 1948
‘ l' ^, — 4 , .
Hinn
$£:H
:'Trr br
Þ JOÐ VILJJNN
ríki unglingur
V
Smásaga eftir Elías Mar
í.
Hann er einn af þeim fáu, ungu mönnum í stétt
■ virðingarmánna og auðkýfinga, sem teljast undar-
“ legir.og öðruvlsi en fólk er flest. Hann er einhver
ríkasti maðurinn í byggðarlaginu, einkaerfingi að
geysimiklum áuðæfum, á völ á hverju því, sem hann
lystir, en er þó einrænn, ómannblendinn, jafnvel
feiminn o.g eins og hann búi yfir miklum harmi, sem
. ekkerti megni að bæta. Dögum saman er hann al-
feinn í: stórhýsi sínu, biður þjónustulið sitt um að
• láta sigtafskiptalausan, lokar sólargeislana úti.
; Mönnúm. her saman um það, að hann hafi alltaf
7Vérið. öðruymi en önnur börn, en aldrei þó eins
■ skrýtinn og; síðustu árin, — síðan faðir hans dó
og eftirlét ■ honum gullið og gersemarnar. Hann
hefur ekki fengið sér neina konu ennþá, og er þó
orðinn tuttugu og þriggja ára, og hjátrú hans og
r undarlegar skoðanir eru á hvers manns vitorði
:• í nærliggjandi byggðum. Hann er yfirleitt talinn
vera .stórgáfaður, jafnvel ofgáfaður, en fyrst og
•;;-fremst skrýtinn.
■ 2.
t gæi’ bárust honum til eyrna merkileg tíðindi, og
i nótt hefur hann ekkert sofið, Hann hefur ráfað úti
sinni. í greinarkorni þessu hefur verið geng-
ið fram hjá öllu því, sem Þ. E. ritaði í blöð
sín- um innlend stjórnmál og menningarmál,
en-sumt' af því er harla merkilegt og ber
sósíalistanum og húmanistanum, sem á penn-
anum hélt, fagurt vitni. Hygg ég, að það
muni auðsannað, þegar nánar verður kann-
aður ri.tstjórnarferill Þorsteins, að hann hafi
r-eigi aðeins verið vel hlutgengur á sviði blaða-
. mennskunnar, heldur framarlega í hópi ís-
tenzkra blaðamanna fyrr og síðar.
f. •. Og því mun eigi gleymt verða, að hann var
einn af. roikilhæfustu brautryðjendum sósíal-
ianans á íslandi, bæði með ljóðum sínum og
merkilegri ritstjórn.
; : ; Gils Guðmundsson.
alla nóttina, og, aldrei þessu vanur, gengið um
veginn. Það sem af er dagsins hefur hann vsrið
úti við. I morgunsárinu brá hann sér inn og þáði
brauðbita og krús af víni, en á meðan lét hann mejm
standa vörð um vðginn. Þeir áttu að segja honum
til, ef undarlegi maðurinn, sem kenndur var yið
Nazaret, kæmi í ijós, eri hans var von. Hann yar
í næstu byggð í gær, ásamt þeim hópi manna, sem
stöðugt fylgdi honum eða safnaðist utan vun hann,
en það voru mestallt aumingjar og flökkulýður, sém
vildi gera hann að kóngi. Allir þekktu þenpan mann;
hann var á ferð hér í fyrra um sama leyti, þa á
leið til 'hátiðahaldsins í Jerúsalem eins og nú. Hann
læknaði oft sjúkt fólk og hjúkraði því, gaf hungruð-
um matinn sinn, ef hann átti einlivern matarbita,
og prédikaði fyrir lýðnum nýtt þióðskipulag, nýtt
og betra líferni, endurnýjungu gamals lögmáls; og
lýðurinn hreifst gjarna af orðum hans, því var ekki
hægt að neita. Flestir betri borgarar og dyggir
þjónar keisarans höfðu horn í síðu hans og töldU
hann beinlínis hættulegan. Hvers vegna er hann að
flákka þetta og prédika? spurðu þeir. Af hverju hélt
hann ekki áfram að vera trésmiður og vinna heið-
arlega fyrir brauði sínu ? En þeir voru svosem fleiri,
sem flökkuðu og voru iðjulausir, hinsvegar enginn
annar, sem þorði að andmæla yfirvöldunum opin-
berlega og hvetja til uppreisnar. Fyrir hafði komið,
að hann tók menn frá störfum þeirra og kvaddi þá
til fylgdar með sér og stuðnings við málstaðinn; og
þeir höfðu fylgl honum cftir, — fiskimennirnir.frá
bátunum, smiðirnir frá hálfunnu verki, jafnvel kaup-
mennirnir. af sölutorginu. Margir leituðu ráða hjá
þessum undarlega farandmanni í helztu vandamál-
um sínum, og það ætlaði ríki unglingurinn, sem hér
er frá sagt, einmitt að gera. Hann ætiaði að leggja
fyrir manninn þá spurningu, sem honum hefur ekki
fundizt viðeigandi að leggja fyrir nokkurn mann
hingaðtil, allra. sízt mann úr lægri stétt, flökkumann,
byltingamann. Hann ætlar að biðja hann um að
segja sér, hvað hann þurfi að gera til þess að öðlast
sálarró; hvað hann eigi að t-aka sér fyrir hendur
í lifinu, svo hans verði getið og nafn 'hans verði
ættinni ekki til smánar þeldur sóma; hvernig hann
i