Dagblaðið Vísir - DV - 04.09.1996, Blaðsíða 12

12
MIÐVIKUDAGUR 4. SEPTEMBER 1996
Spurningin
Hvaða merkingu hefur
haustið í þínum huga?
Hrafn Pálsson deildarstjóri: Eftir
svona gott sumar hlýtur að koma
góður vetur.
Agnar Daníelsson: Slátur og berj-
amó.
Jón Bjarmi nemi: Skemmtanir og
skóli.
Davíð Reynisson nemi: Marglit,
folnuð tré.
Bjarni Reynisson nemi: Skóli og
skemmtun.
Már Valþórsson nemi: Vont veð-
ur.
Lesendur
Fræða þarf fólk
um brennivínið
Hér reyna krakkarnir jafnvel að verða sér úti um óþverra eins og landa til
þess eins að verða blindfullir, segir bréfritari meðal annars. - Lögreglan hef-
ur hér gert upptæk bruggtæki og landa.
Áhyggjufullur faðir skrifar:
Mér hefur verið hugsað til þess á
undanfórnum vikum hvert okkar
ágæta þjóðfélag stefni. Varla líður
sá dagur að ekki sé sagt frá því að
einhver sé rændur, brotist sé inn í
íbúðarhús og eigur fólks skemmdar
eða þeim stolið, bílar séu brotnir
upp og öllu stolið úr þeim sem hægt
er og svona mætti áfram telja. Allt
er þetta sprottið af einum og sama
meiðinum þótt greinamar séu
kannski tvær eða fleiri.
Ein greinin er sýnu hættulegust
og það eru fíkniefnin. Ég fagna
reyndar viðleitni lögreglunnar til
sinna verka en spyr um leið hverju
þau verk skili. Kannski er það rétt
sem forsvarsmenn lögreglunnar
hafa haldið fram að með því aö
vakta þessi svokölluðu fikniefna-
bæli og leita á öllum sem þar fara
um sé yngsta fólkinu haldið frá
þeim. Ég vil leyfa mér að draga það
í efa. Unga fólkið veit nefnilega ná-
kvæmlega hvemig fara á að til þess
að verða sér úti um þessi viðbjóðs-
legu efni. Ég skal þó viðurkenna
strax að ég hef ekki lausnina á reið-
um höndum. Ég hef aðeins miklar
áhyggjur af því hvað fikniefnaneysl-
an er farin að hafa alvarlegar afleið-
ingar í for með sér. Þetta fólk þarf
að fjármagna kaupin og það gerir
það örugglega ekki með því að
vinna heiðarlega vinnu, a.m.k. ekki
í langflestum tilvikum.
Hin greinin á áðurnefndum meiði
er að sjálfsögðu áfengið. Er það ekki
undanfari fikniefnanna í flestum til-
fellum? Mér finnst að umræða um
áfengi mætti vera miklu meiri. Við
byrjum á því að fræða bömin um
reykingar í barnaskólanum og ekki
skal ég mæla gegn því að það sé
gert. Hins vegar finnst mér brenni-
vínið ekki síður vera mikill skað-
valdur og þess virði að um það sé
talað. Ég ætla að leyfa mér að halda
því fram að ef meira væri talað um
vínið, það væri selt á fleiri stöðum
og ef það væri ekki svona dýrt, þá
væra vandamálin miklu færri. í
öðrum löndum era léttvín mikið á
borðum og þar eru vandamál vegna
drykkju sterks áfengis ekki eins
mikil og hér. Hér reyna krakkarnir
jafnvel að verða sér úti um óþverra
eins og landa til þess eins að verða
blindfullir, jafnvel þótt hamrað sé á
þvi að landinn geti verið hættuleg-
ur. Við þurfum nauðsynlega að fara
að einbeita okkur að því að fræða
ungt fólk um áfengi. Ef við gætum
fækkað drykkjumönnum áfengis
um einhver prósent myndi fíkni-
efnaneytendum án efa fækka að
sama skapi og þá um leið glæpum
og ofbeldisverkum.
Haraldur Pálsson skrifar:
Við hjónin höfum sótt danstíma í
Dansskóla Heiðars Ástvaldssonar
einu sinni á viku á veturna í yfir 30
ár og nú langar okkur til þess að
láta alla vita af þvi hvað þetta er
skemmtilegt. Við höfum haft mikla
ánægju af þessum tímum og hefur
næstum sama fólkið verið í okkar
hópi frá byrjun. Stuttu eftir að við
byrjuðum á dansskólanum gengum
við í klúbb sem heitir Dansklúbbur
Hvetjum alla í dansinn
Heiðars Ástvaldssonar. Hann er
orðinn 33 ára og starfar enn.
Dansinn hefur þróast mikið síð-
astliðin ár og má segja að nú í dag
skiptist dansinn í tvær greinar,
keppnisdansinn, þar sem pör æfa
oft i viku og stunda þetta sem íþrótt,
og svo almenna dansinn, þar sem
dansinn er stundaður einu sinni í
viku og kenndir eru dansar fyrir
alla aldurshópa. Þar kemur fólk
saman og lærir létt og skemmtileg
spor sem nýtast þeim svo á dans-
leikjum.
Við höfum kynnst báðum þessum
greinum því við eigum tvær dætur
sem eru lærðir danskennarar og
önnur þeirra rekur dansskóla.
Barnabörnin hafa náð góðum ár-
angri. Við hvetjum alla sem áhuga
hafa á dansi að drífa sig af stað því
það er mikil upplyfting og góð lík-
amsrækt fólgin í danslistinni.
Sement eða sænskt drullumall?
Skarphéðinn H. Einarsson skrif-
ar:
Um 1970 kom hér maður sem
hafði lengi búið i Bandaríkjunum
og unnið við vegagerð m.a. í Kali-
forníu. Hann boðaði nýja aðferð við
vegagerð, „MIT ON PLACE“. Allir
sem komið hafa til Bandaríkjanna
vita að þar er gott vegakerfi og þeir
eru þjóða- fremstir við lagningu
vega. Þessi fyrrnefndi maður vildi
innleiða þessa þekkingu hér á landi
en íslendingar voru á öðru máli.
Áróður og fáviska, reyndar ásamt
illgimi, kom af stað ýmsum sögmn.
Menn héldu að með þessari aðferð
væri hægt að aka um moldarflög og
mela og hræra sementi saman við
og útkoman yrði hraðbraut.
Um síðir var flutt aflóga vél frá
sima
0
lli kl. 14 og 16
l_____’ Á þjónusta
allan
Enginn efast nú um aö nota eigi íslenskt sement við vegageröina í staöinn
fyrir sænskt drullumall, segir Skarphéöinn. - Hér er unnið aö því aö malbika
Höföabakkabrúna. DV-mynd JAK
Kanada, gerð var tilraun við vondar
aðstæður, rigningu og kulda, uppi í
Kjós. Allir lögðust á eitt, Vegagerð-
in, ráðuneytið og fleiri, við að gera
þessa tilraun erfiða fyrir þennan
mann. Menn sögðu að við hefðum
ekki neitt að sækja vestur um haf.
Síðan þetta var hafa íslendingar
notað sænska aðferð þar sem kaldri
tjöru er sprautað á vegina og möl
síðan borin yfir. Síðan er umferðin
látin pressa þetta og hefur margur
bíleigandinn orðið fyrir tjóni vegna
þessa.
Nú sá ég í fjölmiðlum um daginn
að íslenskir aðalverktakar ætla í
samvinnu við Sementsverksmiðj-
una og Vegagerðina að gera tilraun
með vél frá Þýskalandi og leggja
sement á 5 km kafla við Blönduós.
Aðferðin er sú sama og kynnt var
hér 1970 og Bandaríkjamenn hafa
notað sl. 40 ár. Enginn dregur nú í
efa að við eigum að nota íslenskt
sement við vegagerð en ekki sænskt
drullumall sem kostað hefur is-
lenska bileigendur milljónir í formi
skemmda á lakki, rúðum og ljósum.
DV
Margir læknar við
Sigurjóna hringdi:
Ég hef legið heima í viku og
frétti það fyrir tilviljun að lítið
mál væri fyrir mig að fara til
læknis því allir þeir heimilis-
læknar sem ekki væru ráðnir af
heilsugæslustöðvunum væru við
á stofum sínum. Þetta sann-
reyndi ég með því að hringja í
lækninn minn og fá tíma innan
klukkustundar frá því að ég
hringdi. Stofan var gersamlega
tóm og ég furða mig á því af
hverju landlæknir auglýsir ekki
hvar fólk geti leitað læknis. Ég
skora á fólk að kynna sér hvar
lækna er að finna.
Út að ganga
Sigurður hringdi:
Við höfum haft það fyrir sið
hjónin í bráðum eitt ár að reyna
að fara í göngutúr á hverju
kvöldi, áður en við fáum okkur
léttan kvöldmat eöa strax á eftir.
Þetta er að vísu engin kvöð á
okkur og það skiptir okkur engu
sérstöku máli þótt eitt skipti falli
út i viku hverri eða svo. Eftir að
við byrjuðum þessar göngur
okkar finnst okkur við bæði
vera léttari í skapi á daginn og
ég tala nú ekki um hvað við
erum léttari á fætur á morgnana.
Við látum veðrið ekki hafa áhrif
á göngurnar og klæðum okkur
eftir því hvernig viðrar hverju
sinni. Það er fátt jafn gott og að
fá sér góðan göngutúr í rigningu
og jafnvel roki. Maður er svo
hress á eftir. Ég vildi bara fá að
hvetja fólk til þess að fara út að
ganga. Það kostar ekkert nema
ágæta skó og þá þarf maður að
eiga hvort sem er.
Skólinn í vanda
Gamall kennari hringdi:
Ég er að vísu hætt að kenna
vegna aldurs en það breytir því
ekki að ég fylgist náið með því
sem er að gerast í skólunum.
Mér finnst eins og viðvörunar-
bjöllurnar hafi aldrei glumið
jafn hátt og ég verð mjög hissa ef
stjómvöld bregðast ekki við.
Hvemig má það vera að yfirvöld
geti sætt sig við að skólar,
kannski aðallega úti á landi, hafi
aðeins um helming af kennurum
sínum með réttindi. Það sjá allir
sem vilja sjá að ekki tekst að
manna kennarastöður vegna
þess hversu launin eru hræði-
lega lág. Við skulum muna
hverjir eru við stjóm og minnast
þeirra ef þeir ekki bregðast við
hættunni sem blasir við skóla-
kerfinu.
Hraðakstur
Jónina hringdi:
Jónína hringdi og vildi vekja
athygli bílstjóra á því að fara sér
hægar í þröngum götum í bam-
mörgum hverfúm borgarinnar.
Hún sagðist hafa orðið vitni að
því í síðustu vikum að ungt bam
hefði hlaupið út á Bollagötuna
og næstum orðið fyrir bíl. Bam-
ið hefði hlaupið út á milli
tveggja bíla og ekki gáð að sér.
Mjög litlu hefði munað að illa
færi því ekið hefði verið of hratt
ekið miðað við aðstæður. Ekki
væri víst að næsta bam yrði
eins heppið. Jónína sagði að
hver kílómetri á hraðamælinum
skipti máli þegar menn þyrftu að
nauðhemla, t.d. vegna þess að
barn hlypi í veg fyrir bíl.
Bið í bíó
Eiríkur hringdi:
Ég brá mér í eitt af bíóhúsum
borgarinnar til þess að berja
augum hina geysivinsælu mynd,
Independence Day, og mér
blöskraði hvað ég þurfti að biða
lengi eftir því að myndin byrj-
aði. Mér finnst of mikið að þurfa
að hanga i 20 mínútur í bíósaln-
um meðan verið er að kynna
næstu myndir. Manni finnst al-
veg nóg að sitja yfir löngum
myndum fram að miðnætti
kannski þótt ekki sé verið að
lengja tímann en frekar meö
leiðinlegum auglýsingum.