Heimilistíminn - 05.04.1979, Blaðsíða 14

Staðreyndin er sú, matseðlarnir, sem
hermennirnir hafa borðað eftir, eru ekki
ólikir þeim matseðlum, ssm gestir fínustu
veitingahúsa fá I hendur til þess aö panta
eftir. Reyndar er framreiðslan dálitið
ööruvlsi, og umhverfiö lika, en maturinn
hins vegar ekki.
Dickson vitnar 1 tilkynningu, sem send
var til bandariskra herstjóra i siðari
heimsstyrjöld. Þar stendur m.a.:
— Matreiðslumaöur á vígvelli, sem
skortir hugmyndaflug, er ekki annað en
lélegur þræll launa sinna. Það sem skiptir
mestu máli, er að strá ofurlitlu aukalega
af kryddi Ut á réttina, bæta rUsinum i
salatiðogglassUr á kökuna. Aðsjálfsögðu
getur of mikið hugmyndaflug einnig verið
hættulegt. En við væntum þess, að yfir-
matreiöslumennirnir I hermannaeldhUs-
unum okkar kunni að rata hinn gullna
meðalveg milli hófs og óhófs, og noti
þekkingu sina til hins ýtrasta.
Þetta hefði rétt eins getað verið leið-
beining til yfirmatreiðslumanns i
einhverju veitingahúsi. En þarna var ver-
iðað hvetja til þess aö veita hermönnun-
um ofurli'tinn aukakraft tii þess að geta
staðiö sig i striðinu.
Þá er þvi haldiö fram i bókinni, að eftir
að styrjöldinni var lokið, hafi matreiöslu-
mennirnir i stórum stil fengið atvinnu hjá
þekktum og flnum veitingahúsum og
hótelum, þar sem kunnátta þeirra var
Framfarir í
matvæla-
framleiðslu
mestar á
stríðstímum
nýtt til hihs ýtrasta. Þaö hlýtur aö vera
eitthvert gagn að þvi aí> hafa æft sig I
matargeröinni undir byssukíilnaregni.
Hinir mörgu hermenn, sem börðust I
Vietnam eiga eflaust eiftir að minpast
hörmunga striðsins alla 'ævi. En þeih ku
lika eiga aörar og betri minningar, minn-
ingar um matinn, sem þeir fengu með sér,
þegar þeir fóru I langar ferðir, en þessi
matur var nefndur LURP.
Þetta var endurbætt Utgáfa á matnpm,
sem kallaður var C-skgmmtur i siþari
heimsstyrjöldinni. Þetta er þurrfryítur
mátur, sem er sagður hafa verið hinn
ágætasti i alla staöi. Að minnsta kosti hef-
ur hermönnunum þótt maturinn góður,
þvf daglega berast herst jórninni
bandarisku fyrirspurnir um það frá fyrr-
verandi hermönnum, hvar hægt sé að fá
LURP. Tilgangurinn er þá venjulega sá,
að geta haft með sér framUrskarandi
góðan mat á veiði- eða fjallaferðum, eða
öðru álika.
1 hita striösins geröu hermennirnir sér
trUlega ekki grein fyrir þvi, að þeir fengu
fyrirmyndar mat að boröa, en nú hefur
það auðsjáanlega runnið upp fyrir þeim
að lokum.
Sitthvað, sem til er i dag, á rætur að
rekja til þess, er menn reyndu aö uppfylla
kröfur hermannanna til góðs matar. Þar
m a til dæmis nefria kaffiduft, og þurr-
mjólkurduft, sem notað er m.a. út i kaffið.
Hvort tveggja var fundið upp á striöstim-
um.
Aö lokum er I bók Dicksons getið um
hina gullnu reglu, sem sprottin er af að-
stæðunum, sem hermennirnir hafa orðið
að búa við þrátt fyrir allt, en sem betur
fer á ekki við á friðartlmum og heima I
eldhúsinu hjá manni sjálfum : An nokk-
urrar áhættu er hægt að leggja sér til
munns hvaða lifandi veru, sem hugsazt
getur.
Þetta er leiðbeining, sem er svo sannar-
lega nokkuð vitæk!
þfb
Er það rétt, að vasinn stóri, inni i
stofu sé búinn að vera i eigu fjöl-
skyldunnar í fimm ættliði? — Já,
en hvers vegna spyrðu? — Jú,
vegna þess, að þaö er komiö að
minum ættliö að brjóta hann.
Ég hlýt aö Hta mjög hraustlega
út, úr þvi þið þurfið að vera f jórir.
Flugmaður til siglingafræðings:
Eru fleiri fyrirmæli að fara eftir.