Réttur - 15.03.1935, Qupperneq 22

sósíalistiska lífs sigrað: sá, sem ekki vinnur, á heldur
■ekki brauð að fá!
Sem lýsandi stjarna bendir land verkalýðsins þjáðri
alþýðu auðvaldsheimsins á leiðina til frelsis og betra >
lífs, — „handan við markalínu auðvaldsins heldur
vöxtur mannlífsins áfram“.
Land þar sem ekkert auðvald er til. Engin kreppa.
Ekkert atvinnuleysi. Land verkalýðsins.
Fjöldi mála lá fyrir þessu þingi. Öll beindust þau
að einu marki, að ganga frá síðasta smiðshögginu til
aköpunar hins stéttlausa þjóðfélags.
Eitt þessara mála var stjórnarskrárbreyting. Á þess-
um tímum, þegar jafnvel hin elztu lýðræðis- og þing-
ræðislönd ,,endurskoða“ stjórnarskrár sínar á þann
hátt að takmarka meir og meir lýðræði sitt og gefa
út stöðugt ný umboð til einræðisstjórnar, hljómar orð-
ið stjórnarskrárbreyting illa.
Hitler, Dolfuss, Mussolini, Doumergue, Mac Don-
ald, — allir hafa þeir sýnt sig sem ,,umbótamenn“
stjórnaskrár sinna landa. Kreppu-bráðabirgðalögum
íslenzku ríkisstjórnarinnar gegn verkalýðsstéttinni
fjölgar stöðugt. Þingið er rekið heim samkvæmt kröfu
f jármálaauðvaldsins.
Og stjórnarskrárbreytingin íslenzka nú síðast, sem
kölluð er „framkvæmd stærsta réttlætismálsins“,
hafði það ,,réttlæti“ og það aukna ,,lýðræði“ í för með
sér, fyrir atbeina sjálfs lýðræðispostulans Héðins
Valdímarssonar, að flokkur verkalýðsins fær engan
fulltrúa á þingi, þrátt fyrir að hann hafi á fjórða þús-
und atkvæða. 1 4 ára áætlun sinni kallar Alþýðuflokk-
ui'inn þetta afrek sitt „árangur margra ára baráttu
fyrir auknu lýðræði í landinu“. Jafnframt því, sem
hann nú ekki hikar við, með þátttöku sinni í ríkis-
stjórninni, að framkvæma alræði innlend3 og erlends
fjármálaauðvalds gagnvart íslenzkri alþýðu, bendir
hann i sömu kosningarst’efnuskrá kjósendum á þá
22
1