Andvari - 01.01.1939, Síða 99

Andvari
íslenzkt þjóðemi
95
landinu nýfundna vestur í Atlantshafinu. Þar mynduðu
þeir sitt eigið ríki, svo sem bezt þótti henta.
Hvert eiga nú þessir fyrstu merkisberar forníslenzkrar
menningar ættir sínar að rekja? Legstaðir víkingaaldar-
>nnar, hin þúsund ára gömlu, þöglu vitni, leiða oss að
ráðningu þeirrar gátu. Fornminjafræðingarnir hafa sýnt,
að bálfarir tíðkuðust um gjörvöll Norðurlönd á næstu
ntannsöldrunum fyrir íslands byggð, nema á dönsku eyj-
unum og Jótlandi sunnan Limafjarðar. Þannig virðist einn
al meginstofnum íslenzkrar þjóðar vera að öndverðu
vaxinn upp í hjarta hins forndanska konungsríkis. Með
dönskum útflytjendum berast danskar trúarhugmyndir og
9reftrunarsiðir til Noregs og síðan frá Noregi til íslands
^eð niðjum þessara manna. Frá Víkingaöld finnast engir
brunalegstaðir á íslandi og hinum dönsku eyjum, segja
fornmenjafræðingarnir. Sú staðreynd gefur eigi litla bend-
ln9U um uppruna íslendinga.
Vér snúum oss þá aftur að þeim stórfellda mun, sem
heimildirnar benda til, að verið hafi á þjóðarháttum ís-
lendinga og Norðmanna víkingaaldarinnar. Hann verður
ómögulega skýrður til neinnar hlítar út frá þeirri for-
Sendu, að ísland hafi verið norsk nýlenda. Það er öld-
Un9is út í bláinn að tala um goðana, yfirstétt íslenzku
þióðarinnar, sem arftaka hersanna í Noregi, þjóðfélags-
le9a séð. Enda mun sú skoðun nú eiga fáa eða enga
formælendur meðal fræðimanna. En jafn ólíklegt er það,
hið sérkennilega íslenzka goðaveldi eigi sér ekki fyrir-
^Ynd meðal forfeðra íslenzku þjóðarinnar. Þúsund ára
9ömul vitni láta aftur til sín heyra. Eydanskar rúnaristur
ra víkingaöld færa oss heim sanninn um það, að goðar,
Sein höfðingjastétt, hafi verið til í Danmörku á þeim
ltnum, sem ísland var numið, og einmitt þar sem engar
'kbrennslugrafir hafa fundizt frá 9. öld. Aðeins á meðal