Iðunn : nýr flokkur - 01.09.1931, Qupperneq 94

283
Stóri björninn á Senju.
IÐUNN'
og á meðan á ]>essu stóö notaði bangsi tækifærið og
■náði í gyltuna. I fyrstu hrein hún, því henni leizt sem
hér væri hætta á ferðum. Og þegar hún fann, að þetta
var sárt, tók hún til að veina ámáttlega og svo hátt,
að heyrðist yfir hálfa Senju. Pá komu mennirnir að,
og bangsi varð að flýja jafn-soltinn og hann kom.
Nú stóð björninn þarna, spölkorn uppi í brekkunni,
teygði fram álkuna og þefaði. Bóndinn stóð innan
við gluggann og horfði á hann og átti í stríði við'
sjálfan sig. Hetjan í honum eggjaði til dáða, en mann-
leysan í honum grét og bað um frest til annarar nætur
— þegar ekki væri eins bjart og nú. — Pað ýldi og
veinaði í nefinu á kerlingunni. Frá fjósinu heyrðist
bjalla hljóma, og strax á eftir kom fnæs frá bangsa.
Svo iagði hann af stað niður brekkuna.
Hann gekk kring urn fjósið og sá sig um með hlá-
legum kunnáttusvip. Það var ekki í fyrsta skifti sem
hann hafði farið inn í fjós og náð sér i kussu. Hann
vissi hvað hann var að gera.
Við hvert stig, sem hann tók, bráðnaði hélan undir
heitum hrömmunum. Visin stráin gægðust upp og
undruðust.
Bóndinn hafði hætt sér frarn að útidyrahurðinni. Hann
hélt henni í hálfa gátt, tilbúinn að skella í lás. Hann
var líka undrandi.
Glamur af gleri, sem brotnaði, rauf næturkyrðina.
Bangsi hafði brotið fjósgluggann.
lnnan úr fjósinu kvað við öskur, og bjöllukýrin
slengdi bjöllunni í ákafa. Sú, sem næst var litla fjós-
glugganum, tók viðbragð upp í básinn sinn, tróð sér
fast inn að jötunni, beygði sig saman í hálfhring og
litaðist um. Hún heyrði blástur og sá stóran hramm
úppi í glugganumi Klær rifu í vegginn að utan.