Dvöl - 01.01.1940, Blaðsíða 7

DVÖL
Dvöl að sliilnaöi
Þegar Framsóknarmenn stofnuðu dagblaS í höfuðstaönum árið 1933, létu þeir
Dvöl fylgja því. Átti Dvöl að flytja gott lesmál til fróðleiks og skemmtunar, einkum
skyldi liún þó flytja úrval smásagna ýmisra góðskálda. Dr. Þorkell Jóhannesson var
ritstjóri fyrsta árgangsins og hlaut Dvöl strax, undir ritstjórn hans, vinsœldir margra
mœtra manna. Ritstjórn tveggja nœstu árganga annaðist svo sá, er þetta ritar, í hjá-
verkum, ásamt tveimur œskumönnum, er unnu að ritstjórninni öðru hvoru. En þegar
ég hœtti að starfa við Nýja dagblaðið, ákváðu eigendur þess að leggja Dvöl niður. Þá
var ekki annað sjáanlegt en að hún liœtti aö koma út. Ég réðist þá í að gera hana að
sjálfstœðu tímariti með aðstoð nokkurra góðra manna — einkum ungra mennta-
manna. Það var auðvitað talsverðum órðugleikum bundið að brjóta nýju tímariti
braut, láta það ná tryggri fótfestu og œtla því að flytja vandað lesmál, sem vitað var
að aðeins minni hluti fólks kynni að meta að réttu. En Dvöl byrjaði nú samt fyrir
fjórum árum síðan að koma út sem sjálfstcett tímarit, án þess að þá vœri nokkur
kaupandi vis. En brátt gerðust allmargir kaupendur, og síðan liefir þeim siöðugt
fjölgað.
Til útgáfu Dvalar stofnaði ég aldrei í fjárgróðaskyni. Mér hefir lengi verið
nokkuð Ijóst, hve lélegt lesmál spillir máli og smekk manna. Mér fannst 'fœst af tíma-
ritum seinni ára svara til þess, sem vœnta mátti af þeim, ef um framför átti að vera
að rœða frá því er þau voru þegar ég var að alast upp. Ég mundi hvað góð tímarit
voru kœrkomin þá, og hvað ég átti þeim mikið gott upp að unna. Ég vildi nú reyna
að gjalda gamla skuld, og leitast við að fœra lestrarhneigðu fólki gott lesmál, sem
meðal annars vœri heppilegt að halda saman í bókum, er eigulegar vœru í heimilis-
bókasafni. Eftir að Dvöl byrjaði, haja svo komið ýmsar bókaútgáfur, sem virðast
vera í samkeþpni um að gera heimilum kleift aö eignast góðar bœkur í söfn sín.
Þar sem mjög lítill tími er oft til lestrar, fannst mér að stuttar sögur og annað það
lesmál, sem Dvöl flytur, myndi sérstaklega heppilegt i stuttum og stopulum frístund-
um vinnandi fólks. Langri sögu byrja menn tóepast á, þó að smásögu, sem oft er meira
af list og lœrdómi í heldur en löngu sögunni, geti þeir lesið og lokið við á stuttri
hvildarstund.
Það hefir tekið langan tíma og kostað mikla fyrirhöfn, að vita um hvaða menn
vœru skilsamir og áncegjulegt að skipta við. En nú virðist kaupendahópur Dvalar
orðinn traustur, þótt örfáir einstaklingar bregðist þar öðru hvoru.
Nokkur halli var á útgáfunni fyrst í stað, en nú er Dvöl farin að bera sig fjár-
hagslega. En fyrri vildi ég helzt ekki láta liana til annarra., Það gleður mig því, að
afhenda Dvöl nú til mér yngri — og ég vona mér fœrari manna, — í trausti þess, að
henni haldi áfram að fara fram. Ég tel, að þessi tilraun mín, með menningarlegt
tímarit hafi heppnazt.
Dvöl hefir alltaf verið í frœndsemi við Framsóknarmenn, en marga lesendur
og góða stuðningsmenn hefir liún jafnan átt í hópi jrjálslyndra andstœðinga þeirra,