Hlín - 01.01.1954, Qupperneq 153

Hlín
151
Kaupfjelögin í landinu hafa tekið upp þann góða sið, að bjóða
fjelagskonum í tveggja daga skemtiferð um landið á sinn kostn-
að. — Á tveim dögum má að sjálfsögðu sjá margt og njóta margs
góðs, en langferðir verða þreytandi, ef fljótt er farið yfir. —
Vopnafjarðarkonur voru á ferð um Norðurland fyrir stuttu í
boði K. V. — Til þess að lengja ferðina og geta farið hægra yfir
bætti kvenfjelagið við 3. deginum. — Var það vel til fundið. —
Það ættu fleiri kvenfjelög að gera.
„Hægra er að styðja en reisa.“
Frá Kvenfjelaginu í Fellshreppi í Skagafirði: Við höfðum
vefnaðarnámsskeið mánaðartíma í fyrra vetur, og voru 18, sém
tóku þátt í því. — Ofnir voru 56 m., af því 5 bekkábreiður, mjög
fallegar. — Kennari var Sigríður Stefánsdóttir, Glæsibæ, hjer í
hreppi..— Við erum afarhrifnar af vefnaði, en vefstólar eru víst
ekki fáanlegir í lítil húsakynni, og er það mjög bagalegt. —
Okkur langar til að hafa vefnaðarnámsskeið í vetur, ef ástæður
leyfa. — Áhugann vantar ekki.' — Við höfum sent nokkur
hundruð krónur til Sjúkrahúsbyggingar á Sauðárkróki, og svo
langar okkur til að prýða kirkjuna okkar. — Það er eins og þar
stendur: „Mikið má ef vel vill.“ — Fundirnir hafa fram að þessu
verið haldnir hjer hjá mjer. Hjer er hljóðfæri og syngjum við
mikið okkur til ánægju ú fundunum. — Jeg hef stundum söng-
æfingar í sambandi við fundina. — Er forsöngvari í kirkjunni
okkar, hef verið það í 35 ár, þó litlar sögur fari þar af, enda lít-
ið að segja. — En nú fer maður að hætta þessu og taka lífinu
með meiri ró. Þó viljinn sje nógur að verða til gagns á sem
flestum sviðum, þá er getan að verða minni. — V. F.
Gömul kona úr Snæfellssýslu skrifar: Þá er maður kominn í
skarkalann í borginni! — Það eru viðbrigði, eftir að hafa lifað í
sveitinni mikið af æfinni. — Jeg ljet síðustu kúna mína í haust,
og það var ekki sársaukalaust, en þó bót í máli, að hún fór í
góðan stað hjer í nágrenninu, (Fossvoginn). — Jeg fer stundum
að sjá hana, hún þekkir mig altaf. — Mjer finst það sálrænt að
fylgjast með skepnunum, og sjá þeim líða vel, og maður missir
mikið að geta ekki verið fjelagi þeirra .— Setjast á góðhest og
fara ferða sinna út í náttúruna, það eru þær unaðslegustu stund-
ir, sem jeg hef lifið á æfi minni.
Úr Hvítársíðu er skrifað sumarið 1954: Sambandsfundur borg-
firskra kvenna var haldinn að Reykholti dagana 11. og 12. júní
s.l. í boði Kvenfjelags Reykdæla. Þær kostuðu fundinn að öllu
leyti, og veittu mat og kaffi af hinni mestu rausn og höfðings-
skap. — Seinni daginn voru allar kvenfjelagskonur á sambands-