Morgunblaðið - 02.11.2010, Blaðsíða 22

22 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 2. NÓVEMBER 2010
✝ Jóhann Árnason,húsasmíðameistari
og byggingafræðingur,
fæddist í Keflavík 23.
janúar 1985.
Dagbjört Þóra
Tryggvadóttir bygg-
ingafræðingur fæddist
á Ísafirði 20. janúar
1976.
Þau létust af slysför-
um í Tyrklandi 20.
október 2010.
Foreldrar Jóhanns
eru Árni Ingi Stefáns-
son, f. 20. október 1955
í Keflavík, og Halldóra
Húnbogadóttir, f. 12.
apríl 1956 í Sandgerði.
Bræður Jóhanns eru tveir, Frið-
rik, f. 6. apríl 1977, giftur Hrafn-
hildi Ýri Hafsteinsdóttur, f. 22.
júlí 1975, þeirra börn eru Sindri,
f. 1. ágúst 2000, Logi, f. 2. sept-
ember 2006, og Emilía Glóð, f. 26.
ágúst 2008. Húnbogi Þór, f. 21.
Tryggvi Þór Guðmundsson sjó-
maður, f. 9. febrúar 1940 í Þara-
látursfirði á Hornströndum, og
Rósa Harðardóttir, f. 19. febrúar
1942 í Bolungarvík. Bræður Dag-
bjartar eru þrír, Heimir, f. 18.
september 1963, giftur Kristínu
Guðnadóttur og eiga þau þrjú
börn, Haraldur, f. 18. janúar
1966, og á hann tvö börn, og
Gunnar, f. 15. ágúst 1969, giftur
Úlfhildi Leifsdóttur og eiga þau
þrjú börn auk tveggja sem Gunn-
ar á frá fyrra hjónabandi.
Jóhann og Dagbjört voru bæði í
mastersnámi í verkefnastjórnun,
hann að byrja og hún að klára.
Þau voru búsett í Horsens í Dan-
mörku.
Dagbjört og Jóhann láta eftir
sig soninn Daníel Erni Jóhanns-
son, f. 8. apríl 2010.
Útför Dagbjartar og Jóhanns
fer fram frá Ytri-Njarðvík-
urkirkju í dag, 2. nóvember 2010,
og hefst athöfnin kl. 14.
ágúst 1979, unnusta hans er
Harpa Geirþrúður Sigurjóns-
dóttir, f. 26. september 1982, dæt-
ur þeirra eru Halldóra Margrét, f.
12. febrúar 2007, og Hafdís Rán,
f. 30. september 2008.
Foreldrar Dagbjartar eru
Þetta er afmælisdagurinn hans
pabba þíns og hann ætlar að vígja
fánastöngina sína sem hann fékk að
gjöf frá foreldrum sínum og bræðr-
um. Hann flaggar og kíkir svo í kaffi
til mín í vinnuna. Við erum að hella í
bollana þegar okkur eru færðar þess-
ar hörmulegu fréttir. Þetta gat ekki
verið satt, það hlýtur að vera einhver
ruglingur hér á ferð.
Fáninn er kominn í hálfa stöng.
Dagarnir líða og þetta er að síast
inn. Margar minningar koma upp í
hugann. Við flettum myndum og
náum að brosa við skemmtilegar
minningar þeim tengdar. Margar
þeirra eru af sundmótum en Jóhann
æfði sund í mörg ár hjá UMFN og
síðar ÍRB og var þetta stór hluti af
hans lífi og segja má að þjálfarinn
hafið verið eins og annar pabbi þessa
samhenta hóps.
Okkur auðnaðist að eiga yndisleg-
an tíma með Jóhanni, Dagbjörtu og
Daníel litla í september sl. þegar við
dvöldum hjá þeim í hálfan mánuð á
heimili þeirra í Horsens í Danmörku.
Þetta er okkur ómetanlegt í ljósi þess
sem gerst hefur.
Takk fyrir allt elsku Jóhann minn
og Dagbjört. Þið skiljið stærstu gjöf-
ina ykkar eftir, hann elsku Daníel
litla, „kraftaverkabarnið“, og munum
við öll hjálpast að við að passa hann
fyrir ykkur elskurnar.
Knús og kossar,
Árni Ingi og Halldóra.
Það er janúar 1985 og ég er í
kennslustund hjá Ásgerði í Njarðvík-
urskóla. Við vorum að vinna verkefni
um fjölskylduna og meðal annars átt-
um við að teikna fjölskylduna okkar.
Ég átti í vandræðum með hvort ég
ætti að teikna Jóhann á myndina því
að mamma var á fæðingardeildinni.
Daginn eftir mæti ég í skólann að
springa úr monti því ég hafði eignast
lítinn bróður.
Árin liðu og Jóhann varð skemmti-
legur og þroskaður unglingur, mikill
sundmaður og átti fullt af góðum vin-
um og félögum.
Elsku bróðir, þú varst skarp-
greindur drengur og hafðir mikið
jafnaðargeð og það var gott að um-
gangast þig. Það var gaman að sjá þig
vinna því þú varst svo útsjónarsamur
og áttir auðvelt með að leysa flest
vandamál sem komu upp hvort sem
það var á blaði eða í verki. Það var un-
un og gaman hversu hjálpsamur þú
varst og alltaf tilbúinn að koma og að-
stoða við að smíða eða leysa málin
þegar á þurfti að halda.
Ég met mjög mikils alla hjálpina
þegar við byggðum húsið okkar í
Vogum.
Þegar þú talaðir um að flytja til
Danmerkur vorið 2006 hlakkaði ég
mikið til að fá þig. Þegar þú komst til
okkar til Horsens leið mér vel og mér
fannst gott að hafa þig í kringum okk-
ur. Þú varst góður við börnin okkar
og þau hlökkuðu til þegar Jóhann
frændi kæmi. Þau eiga eftir að sakna
þín mikið elsku Jóhann minn. Við
munum segja þeim frá þér.
Jóhann kynntist Dagbjörtu sinni í
Danmörku og voru þau mjög ástfang-
in hvort af öðru. Þau upplifðu mjög
margt á þeim fáu árum sem þau áttu
saman í okkar jarðvist. Þið áttuð enn
eftir að gera svo margt en það bíður
nú betri tíma sem koma.
Það var gaman að fylgjast með
þeim þegar þau eignuðust Daníel
Erni í apríl sl. Þau voru einstaklega
góðir foreldrar og hugsuðu vel um
Daníel Erni.
Elsku Jóhann og Dagbjört, við
komum til með að sakna ykkar mikið.
Minning um fallegt lífsglatt fólk í
blóma lífsins lifir. Þannig ætla ég að
muna eftir ykkur.
Kæri vinur ég sakna þín,
ég vildi að þú kæmist aftur til mín.
En þú ert umvafinn ljósi þar,
eins og þú varst reyndar alls staðar.
Sárt er að horfa á eftir þér,
en ég veit að þú munt muna eftir mér.
Því þitt hreina hjarta og bjarta sál,
mun þerra okkar tregatár.
(Sigríður Vigdís Þórðardóttir)
Friðrik Árnason.
Elsku bróðir, þú varst alltaf góður
vinur minn, glaður og hlýr. Við áttum
sameiginlegan áhuga á mörgu og gát-
um talað um allt, báðir enduðum við í
að læra húsasmíði og fara utan í
byggingafræði. Ófáum stundum
eyddum við í skúrnum á Holtsgöt-
unni að „taka til“ þ.e. að færa draslið
úr einu horninu í annað. Þú áttir al-
veg eftir að gefa út matreiðslubókina
um stöppuna, það er sú grein sem þú
fullkomnaðir með því að blanda sam-
an ½ pakka Maryland og ½ pakka
Ballerina í stórt mjókurglas og etið
með bestu lyst, þessu gátum við líka
deilt þar sem mikið af kexi gat horfið í
sama kaffitímanum.
Þegar þú fluttir til Danmerkur og
kynnist Dagbjörtu þinni þá held ég
að þú hafir fundið mikla hamingju,
þið gerðuð ótal hluti á stuttum tíma,
ferðuðust mjög mikið bæði hérlendis
og úti í heimi. Þegar fjarlægðin er
mikil er gaman að geta skoðað mynd-
ir af ykkar stundum, hvað geislar af
ykkur og sjá allt sem þið hafið upp-
lifað.
Við skulum sjá til þess að hugsað
verði vel um litla ljósið ykkar hann
Daníel Erni. Við munum veita honum
alla okkar ást og umhyggju sem við
eigum, hann er ljósið í myrkrinu.
Elsku Jóhann og Dagbjört við
söknum ykkar sárt, hugur okkar er
ávallt hjá ykkur. Þetta var skelfilegt
slys og alltaf vaknar maður og óskar
þess að þetta hafi verið hræðilegur
draumur en ekki veruleiki.
Hvíl þú í friði elsku bróðir
ástin þín bjarta dvelur þér við hlið
með söknuð í hjarta, faðir og móðir
drengurinn fagri veitir okkur yl.
Húnbogi Þór Árnason og
Harpa G. Sigurjónsdóttir.
Minn elsku besti vinur. Mikið er
þetta óréttlátt, ég sit hér og skrifa um
þig hinstu kveðju, hugsandi til þess
að ég muni ekki hitta þig á ný, hringja
og heyra í þér röddina, spjalla við þig
á msn eða skemmta hvor öðrum og
fíflast eins og áður. Við vorum æsku-
vinir, frændur, bestu vinir og nánast
eins og bræður. Við náðum afskap-
lega vel saman og ófá voru uppátækin
okkar. Það var ekki alltaf mæðrum
okkar til mikillar gleði en feður okkar
hlógu að þessum uppátækjum enda
held ég að við höfum minnt svolítið á
þá sjálfa. Þær minningar sem við
skópum saman voru góðar, sumar
hér á eftir munu þó örugglega koma
mér í klípu. Ég tek það á mig fyrir
okkur báða.
Flesta daga var planaður hittingur
strax eftir skóla og eyddum við,
ásamt Hilmari, dögum og kvöldum
við að dunda okkur saman. Dót, hvort
sem það voru hjól, fjarstýrðir bílar
eða talstöðvar, fékk aldrei að vera í
friði hjá þér, það var skrúfað í tætlur
til að gera það stærra og betra, en
upp og ofan hvort það fór aftur sam-
an eða bara ofan í tunnu.
Þegar við vorum ungir og vitlausir
stálumst við í ákveðinn bauk hjá for-
eldrum þínum og röltum út í Fíabúð
með 5.000 kr. í vasanum og keyptum
Happaþrennur fyrir allan peninginn.
Við fundum okkur öruggan stað og
eyddum hálfum deginum í að skafa af
öllum miðunum. Við fögnuðum vel
þegar við unnum 2.000-kall, algjör-
lega grunlausir um að tapið væri þó
meira. Metnaðarfull framtakssemi
okkar hélt áfram þegar við ákváðum
að koma sjónvarps- og tölvukapli fyr-
ir í öllum herbergjum ykkar fjöl-
skyldunnar. Skríðandi um þröngt
háaloftið og upp um allt tókst okkur
ætlunarverkið en húsið leit út eins og
svissneskur ostur, allt útgatað eftir
borvélina.
Grallaraskapurinn fylgdi okkur
fram í fullorðinsárin og náði ég þér
ein jólin. Ég ákvað að gefa þér jóla-
gjöf, fór út í skúr, tók spýtu og negldi
nokkra nagla í hana og pakkaði inn.
Kom svo færandi hendi og þú varst
svo hissa þar sem þú hafðir enga jóla-
gjöf handa mér. Það var ekki spurt að
því heldur dreifstu mömmu þína með
þér í bæinn til að kaupa handa mér
jólagjöf. Mikið var hlegið þegar ég
fékk þessa fínu peysu. Stuttu síðar
kom símtal frá þér til að þakka fyrir
þig, þrátt fyrir að vera ekki alveg
sáttur við hrekkinn. Við skemmtum
okkur vel.
Þegar ég ákvað að fylgja þér eftir í
nám í byggingafræði til Danmerkur
tókuð þið Gunni mig að ykkur þegar
mig vantaði samastað. Við deildum
öllu, jafnvel rúminu, og vorum eins og
gömul hjón þar sem þú sofnaðir alltaf
með tölvuna ofan á þér og kom það
oft í minn hlut að ganga frá henni.
Svo vorum við líka svaðalegir töffarar
allir þrír þar sem við þeystum á scoo-
ter um bæinn. Mikið var þetta frábær
tími. Þú kynntist Dagbjörtu úti í
Danmörku og varðst ástfanginn upp
fyrir haus. Þið voruð mikið samrýnd,
ferðuðust mikið saman og fékk hún
þig til að prófa nýja hluti og bætti þig
á margan hátt. Hún varð stór hluti af
þér og áttum við þrjú góðan tíma
saman.
Afskaplega varstu hamingjusamur
og stoltur þegar Daníel Ernir kom í
heiminn. Þú þroskaðist mikið og
varst besti pabbinn sem hann gat átt.
Hans missir er mikill, ég skal passa
upp á hann og sjá til þess að hann fái
að heyra allar grallarasögurnar af
þér og hversu frábær pabbi hans var í
alla staði. Hann er heppinn strákur
að eiga ykkur Dagbjörtu sem for-
eldra.
Framtíðina sá ég okkur fara í
gegnum saman, eins og feður okkar,
þar til við værum orðnir gamlir kall-
ar, enn að grallarast eitthvað saman.
Þannig leit framtíð mín út, með þig
ávallt nálægan. Þú verður enn nálæg-
ur, í hjarta mínu, í minningum og frá-
sögnum af þér og okkar tíma saman.
Ég mun sakna þín og ykkar.
Þangað til næst elsku vinir.
Egill Jónasson.
Elsku hjartans Jóhann okkar.
Aldrei hefði það hvarflað að okkur að
við þyrftum að setjast niður og reyna
að koma orðum á blað í minningu
þína. Við horfum á og lesum frétt-
irnar segja frá hörmulegu banaslysi
og sýna myndir af ykkur Dagbjörtu
en við náum engan veginn að tengja
ykkur við það. Þetta virðist allt svo
fjarlægt og ekki satt. Við reynum að
byrja að skrifa orð um þig en sitjum
stjarfar og tár leka niður vangann um
leið og minningar um þig þyrlast upp
í huganum. Hjörtu okkar eru buguð
og sorgin svo mikil en margar falleg-
ar minningar sem við eigum um þig
tínast fram þegar við tölum um þig og
þann tíma sem við eyddum saman.
Minningar allt frá blautu barnsbeini
þar sem þú varst litli ljóshærði
hnokkinn með saklausa prakkara-
svipinn og litla spékoppa í brosi til
ungs, myndarlegs og einstaklega vel
gerðs drengs með skemmtilegan
húmor og ákveðnar skoðanir. Þær
eru mikils virði og þökkum við fyrir
það.
Þær voru ófáar stundirnar sem við
fjölskyldurnar áttum saman enda svo
samtvinnaðar að þær eru eins og ein
stór fjölskylda. Daglegu heimsókn-
irnar, öll ferðalögin, hátíðarstundirn-
ar og allt þar á milli, stundirnar sem
við áttum saman og ætluðum að eiga
svo miklu, miklu fleiri verða nú án
þín. Við áttum líka alltaf eftir að fara
aðra ferð, öll saman, til Flórída aftur.
Hún var löngu komin á tíma, nú
sjáum við eftir að hafa ekki drifið
hópinn okkar stóra af stað.
Dýrmæt og minnisstæð er ferð
okkar mæðgna til ykkar félaganna í
Danmörku þegar þið bjugguð saman
og stunduðuð þar nám. Þegar við
komum til ykkar voruð þið frændur
svo að springa úr stolti hvað það væri
hreint og fínt hjá ykkur. Allt tipptopp
og flott. Mikið var gaman að vera með
ykkur. Sérstök var vinátta ykkar Eg-
ils bróður, mjög sterk og traust enda
bestu vinir og frændur. Þið voruð
miklir gaurar sem aldrei sátuð kyrr-
ir, það var alltaf eitthvað, misgáfu-
legt, sem þið gátuð fundið ykkur til að
dunda við. Við systurnar sáum fyrir
okkur ykkur félagana eldast saman
og að vinátta ykkar myndi enda jafn-
sterk og mikil og vinátta feðra okkar.
Þú varst sannur vinur og alltaf tilbú-
inn til að rétta hjálparhönd þegar
hennar var þörf. Ekkert var sjálf-
sagðara enda fjölskyldan þér mikil-
væg. Það sást bersýnilega þegar þú
eignaðist þína fjölskyldu með henni
Dagbjörtu þinni, þegar prinsinn ykk-
ar, Daníel Ernir kom í heiminn. Þú
varst svo stoltur af honum, að vera
orðinn pabbi, og þú tókst þig svo vel
út í því hlutverki.
Við vorum líka svo stolt og ánægð
fyrir ykkar hönd. Daníel Ernir átti í
ykkur bestu foreldrana og munum
við vera duglegar að rifja upp með
honum, fjölskyldum hans og Agli
bróður sögur af ykkur Dagbjörtu og
halda ljósi ykkar á lofti. Við munum
sakna þín elsku vinur, þíns geislandi
bross, tindrandi björtu augnanna
þinna og smitandi gleði sem þú barst
með þér hvert sem þú fórst. Það var
alltaf gaman að hitta þig og eiga með
þér ljúfar stundir, minningar sem við
nú höldum þétt að hjarta okkar og
lýsa okkur í myrkrinu. Nú hvílið þið
ástin þín saman, megi Guð varðveita
ykkur og lýsa ykkur veginn heim.
Elsku fjölskyldur og vinir Jóhanns
og Dagbjartar. Ykkar harmur og
missir er mikill. Megi ljúfar minning-
ar um þau bæði hjálpa ykkur í sorg-
inni.
Innilegustu samúðarkveðjur,
Anna Steinunn Jónasdóttir,
Helga Jónasdóttir, Ólafur
Björnsson, Steinar Arason.
Og því varð allt svo hljótt við helfregn þína
sem hefði klökkur gígjustrengur brostið.
Og enn ég veit margt hjarta, harmi lostið,
sem hugsar til þín alla daga sína.
(Tómas Guðmundsson.)
Það er stutt á milli hláturs og
gráts. Það sem var notaleg ferð lít-
illar fjölskyldu breyttist í harmleik.
Jóhann og Dagbjört, ungt fólk í
blóma lífsins, látið. Eftir standa ætt-
ingjar og vinir og skilja hvorki upp né
niður í þessu lífi. Sólargeislinn í þess-
ari miklu sorg er þó litli drengurinn
þeirra, Daníel Ernir.
Jóhann okkar erum við búin að
þekkja frá fæðingu og höfum fylgst
með honum vaxa og dafna úr litlum
fjörugum glókolli í fullorðinn ábyrg-
an mann. Fjölskyldur okkar eru
hnýttar sterkum böndum vináttu og
frændsemi. Oft hefur verið hlegið að
því gegnum árin að þessi barnahópur
okkar tilheyri báðum foreldrapörun-
um. Og vissulega er margt til í því
þegar svona mikil og góð samskipti
eru á milli heimilanna eins og er í
okkar tilfelli. Undanfarna daga höf-
um við verið að rifja upp samveru-
stundirnar okkar, allar ferðirnar á
Kirkjuhól, norður, til Flórída, tjald-
útilegurnar, ýmislegt sem Jóhann og
Egill tóku sér fyrir hendur, stundum
við mismikla ánægju foreldranna,
eða bara samverurnar heima hjá
Árna og Dóru eða heima á Gili.
Jóhann var ekki gamall þegar
hann var kominn með hamar í hönd,
og góður smiður var hann, vandvirk-
ur og útsjónarsamur, og þykir Jónasi
afar vænt um að hafa átt allar þessar
stundir með honum við smíðar. Jó-
hann var eins og allt hans fólk, ákaf-
lega bóngóður og vildi allt fyrir alla
gera, brosmildur og ljúfur drengur.
Íslendingasögurnar segja um af-
burðamenn að þeir hafi verið drengir
góðir og þau lýsingarorð eiga svo
sannarlega við um hann Jóhann okk-
ar. Jóhann fór til Danmerkur í nám
og ári seinna fór Egill og bjuggu þeir
vinirnir saman fyrst um sinn. Dag-
björtu hittum við fyrst í Danmörku
þegar við vorum þar á ferð með Árna
og Dóru. Sáum við að þar var stúlka
sem vissi hvað hún vildi og var ákveð-
in í að mennta sig vel og búa sér og
sínum góða framtíð. Við héldum að
við fengjum nægan tíma til að um-
gangast þau og til að kynnast henni
betur.
Síðast þegar við hittum Jóhann var
hann staddur heima hjá Agli að sýna
honum Daníel Erni, fallega drenginn
þeirra Dagbjartar. Stoltur faðir með
frumburðinn. Stuttu seinna fengu
þau erfiðar fréttir og var það öllum
mikið áfall. En þau tóku á því með
mikilli reisn og dugnaði. Við fylgd-
umst grannt með, bæði með fréttum
frá Árna og Dóru og frá Agli og allt
virtist vera á réttri braut. Svo verður
þetta hræðilega slys. Við skiljum ekki
þennan gang lífsins. „Af hverju“ er
hugsun sem flýgur oft í gegnum hug-
ann en við því fáum við víst aldrei
svar. Þegar sorgin dynur á okkur eru
það minningarnar sem ylja og hjálpa
okkur, og þær eigum við svo sann-
arlega margar og góðar.
Elsku vinir okkar, Árni og Dóra,
Daníel Ernir og fjölskylda.
Orð eru fátækleg á stundu sem
þessari. Samheldni ykkar kemur
ykkur í gegnum þennan erfiða tíma
og minningin um unga parið lifir í
hjörtum okkar allra.
Þeir missa mikið sem mikið hafa
átt.
Foreldrum og ættingjum Dag-
bjartar vottum við okkar dýpstu sam-
úð.
Farið í friði, kæru vinir.
Jónas og Erla.
Ef bara allt gæti verið eins og það
var. Litla danska fjölskyldan í heim-
Jóhann Árnason og
Dagbjört Þóra Tryggvadóttir