SunnudagsMogginn - 05.02.2012, Side 9

29. janúar 2012 9
Bjór er oft sagður tengjast boltanum. Eða var það öfugt? Allir sem vilja,vita að þetta er satt að því leyti að margir stuðningsmenn neyta áfengsöls á meðan þeir horfa á leiki í sjónvarpi. Í sjálfu sér er líklega til einskisað fást um það, en gott að muna að allt er best í hófi.
Þeir sem vilja, vita líka að ein ástæða þess hve stemningin er frábær á knatt-
spyrnuvöllum á Englandi er sú að margir fara á pöbbinn á undan og smyrja radd-
bönd og aðra líkamshluta með söngolíu. Kannski þýðir ekkert um það að fást
heldur. Hver er ég a.m.k. að gagnrýna það?
Verra er hins vegar ef leikmenn sjálfir
eru mikið fyrir sopann, sem var reyndar
um árabil alþekkt vandamál, ekki síst á
Englandi.
Óli Stefán Flóventsson úr Grindavík
sem þjálfar Sindra á Hornafirði, skrifaði
merkilegan pistil á vefsíðuna fotbolt-
i.net í vikunni. Pistillinn hófst með
þessum orðum: „Ég heiti Óli Stefán og
er alkóhólisti.“ Hann ákvað að taka sér
tak, 34 ára gamall. „Ég hafði í raun vitað
lengi að áfengisdrykkja var vandamál
hjá mér en ekki haft kjark í að gera neitt
í því fyrr en þarna.“
Hrósa verður Óla Stefáni fyrir að stíga
þetta skref því margir íþróttamenn hér-
lendis eru eflaust í sömu sporum og
hann var og vonandi opnar umræðan
augu einhverra.
Hann lýsir skemmtanahaldi í
tengslum við fótboltann og bendir á hve
áfengisneysla sé algeng í því sambandi.
„Ég hef spilað yfir 200 leiki í efstu deild
og nokkra Evrópuleiki. Ég er að sjálf-
sögðu ánægður með það, en stóra
spurningin sem ég berst við í dag er,
hefði ég getað gert betur eða náð lengra?
Ég hafði hæfileika en hvað eru hæfi-
leikar ef þeir eru ekki fóðraðir rétt?“
Áhugavert atriði sem fleiri mættu hug-
leiða.
Á hátíðarstundum er talað um hve
íþróttir séu góð forvörn og ég er reyndar
sannfærður um að svo sé. Auðvitað er
vandamál á Íslandi eins og annars staðar
í hópi íþróttamanna, en ég er nokkuð
viss um að það er ekki vegna þess að
þeir eru íþróttamenn, heldur vegna þess
að þeir eru alkóhólistar. Vonandi verður
iðkun íþrótta í hópi ekki til þess að fleiri
drekki og verr en ella hefði orðið.
Drykkjuskapur var á árum áður mikið
vandamál í ensku knattspyrnunni. Það
var hreinlega lífsstíll sumra að drekka
ótæpilega, jafnvel nokkrum sinnum í
viku! Eftir leiki fóru menn gjarnan saman á leikmannabarinn á vellinum og fengu
sér nokkra bjóra. Virka daga var svo stundum dottið í það líka.
Þekkt er ástandið hjá Manchester United þegar Alex Ferguson tók þar við
stjórnvelinum fyrir rúmum aldarfjórðungi. Hann segir frá því, í stórmerkilegri
sjálfsævisögu sem kom út 1999, að sumir leikmenn liðsins – jafnvel sumir þeirra
allra frægustu – voru örgustu fyllibyttur og það hafi greinilega staðið þeim fyrir
þrifum. Árangurinn var eftir því; liðið var nánast rjúkandi rúst.
Ferguson segist hafa tilkynnt sínum mönnum, þegar hann komst að því hvers
kyns var, að þeir skyldu gjöra svo vel að breyta hugsunarhætti sínum og fram-
komu; United væri knattspyrnufélag en ekki skemmtiklúbbur.
Drykkja er ekki sama og drykkja. Ferguson er þekktur fyrir áhuga á rauðvíni og
býður þjálfurum gestaliðsins oft upp á rauðvínstár á skrifstofu sinni eftir leiki á
Old Trafford. En honum tókst að útrýma vitleysunni í herbúðum United, rétti
skútuna við og er nú sigursælasti þjálfari í enskri knattspyrnusögu.
Þessi frábæri þjálfari kom flestum í skilning um að með drykkjunni brygðust
þeir liðsfélögunum, vinnuveitandanum og stuðningsmönnunum, sem greiða að-
gangseyri að leikjum og eiga heimtingu á því að menn standi sig.
Síðast en ekki síst bregðast knattspyrnumennirnir sjálfum sér og sínum nánn-
ustu með mikilli drykkju. En það á reyndar við alla, hvaða atvinnugrein sem þeir
stunda.
Lífsblómið má
ekki drukkna
Meira en
bara leikur
Skapti Hallgrímsson
skapti@mbl.is
Alex Ferguson
Óli Stefán Flóventsson.
Ljósmynd/Jón Júlíus Karlsson
Reuters
’
Sumir frægustu
leikmenn Man-
chester United
voru örgustu fyllibyttur
þegar Alex Ferguson tók
við stjórninni.
Fyrir rúmum tveimur áratugumsló kanadíska söngkonan Al-annah Myles rækilega í gegnmeð lagi sínu Black Velvet sem
var mest spilaða lag í útvarpi í heiminum
tvö ár í röð, 1989 og 1990. Lagið var á
fyrstu breiðskífu Myles sem bar einfald-
lega nafn hennar og fór á topp vinsælda-
lista í Bandaríkjunum og í annað sætið í
Bretlandi. Myles hlaut Grammy-
verðlaunin sem besta rokksöngkona árs-
ins 1991.
Myles er sannarlega „eins lags-undur“
en næstbesti árangur hennar á stóru vin-
sældalistunum er 19. sætið í Bandaríkj-
unum með laginu Love Is af sömu plötu.
Myles fylgdi frumburðinum eftir með
þremur plötum á tíunda áratugnum en
engin þeirra náði lýðhylli, ekki einu sinni
í heimalandinu. Hæst náði önnur platan,
Rockinghorse, í 9. sætið í Kanada 1992.
Alannah Myles fæddist í Ontario á jóla-
dag 1958 og er því 53 ára gömul. Ung var
hún gefin rokkinu og dró um tíma fram
lífið með því að syngja lög hljómsveita á
borð við T. Rex, AC/DC og The Rolling
Stones á knæpum áður en hún var upp-
götvuð og fór sjálf að taka upp plötur.
Um miðjan níunda áratuginn kom hún
reglulega fram í smærri hlutverkum í
kvikmyndum og sjónvarpsþáttum í Kan-
ada.
Myles hvarf af sjónarsviðinu undir lok
tíunda áratugarins en skaut öllum að
óvörum næst upp kollinum í Svíþjóð fyrir
sjö árum, þegar hún tók þátt í forkeppni
Júróvisjón þar um slóðir ásamt rokk-
sveitinni Kee Marcello’s K2. Lagið, We
Got It All, stóð því miður ekki undir nafni
– fékk hraksmánarlega útreið og hafnaði
í sjöunda sæti af átta lögum.
Kee þessi Marcello er líklega þekkt-
astur fyrir að hafa um tíma leikið á gítar í
sænska hármálmbandinu Europe.
Myles sendi frá sér plötu með því
frumlega nafni Black Velvet árið 2008 og
síðast komst söngkonan í fréttirnar í
fyrra þegar hún upplýsti að hún glímdi
við taugaskemmdir í mænu eftir harka-
lega meðferð hjá kírópraktorum. Fyrir
vikið getur hún hvorki hreyft höfuð né
háls. En röddin er enn á sínum stað.
orri@mbl.is
Ekki er annað að sjá en að kanadíska söngkonan Alannah Myles hafi elst vel. Hún er 53 ára.
Alannah Myles?
Hvað varð um …
Myles í þá gömlu góðu daga.
Umslag fyrstu breiðskífunnar. Myles er sögð elsk að hestum.