SunnudagsMogginn - 05.02.2012, Blaðsíða 17

29. janúar 2012 17
sáum um að reka félagið og hluthafarnir fóru með eign-
arhlutinn. Þegar ég kom að kaupunum með Stefni, þá var
allt annað löngu búið. Ég held það sé auðvelt að gagnrýna
eftir á, en ég held að menn hafi bara gert sitt besta við
þessar aðstæður.“
Þó að Erna sitji einnig í stjórn Haga er hún ekki hluthafi
í félaginu. „Hagar eru náttúrlega gott félag, eitt það flott-
asta sem ég hef kynnst, og það var gaman að fylgjast með
því hvernig skráningin gekk á hlutabréfamarkað. Mér
finnst stefnan með arðgreiðslur hafa virkað vel og tel að
Hagar eigi bjarta framtíð, en það er ekki hægt að fjárfesta
alls staðar.“
– Sumir segja að staða Haga sé það sterk að það þurfi að
brjóta upp fyrirtækið?
„Nei, það tel ég ekki. Eins og skýrsla Samkeppnisstofn-
unar sýnir, þá hafa neytendur notið stærðarinnar; af-
slættirnir fljóta áfram til neytenda og þeir fá að njóta
þeirra kjara sem Hagar hafa hjá birgjum.“
Aðspurð hvort hún hafi á tilfinningunni að hugs-
unarháttur hafi breyst eftir hrun í stjórnum fyrirtækja, þá
svarar hún að sér finnist fólk taka stjórnarsetu af meiri
ábyrgð og festu en fyrir bankahrun. „Áður voru sumar
stjórnir hálfgerðar afgreiðslunefndir, en mér finnst þær
hafa öðlast meira vægi, sem betur fer. Fólk hefur lært að
stjórnarfundir eru ekki bara kaffispjall. Auðvitað var það
ekki almennt þannig, en eflaust á einhverjum stöðum.“
– Hvað er mikilvægast í aðhaldi stjórna?
„Að fylgjast með því að reksturinn sé að skila sínu,
spyrja spurninga og gera sér grein fyrir hvernig tekjurnar
verða til – og kostnaðurinn. Fólk þarf að vera tilbúið að
velta við hverjum steini, en líka að vera opið fyrir nýjum
hugmyndum.“
– Ætlar þú í pólitík eins og móðir þín, Bessí Jóhanns-
dóttir?
„Nei, ég ætla ekki í pólitík. Mér finnst skemmtilegra að
hjálpa til bak við tjöldin. Það er reynslan eftir að hafa
horft á mömmu í póitík, auk þess sem það er ekki fjöl-
skylduvænt starf.“
Nánast bara karlar
„Ja-á,“ segir Erna, spurð um hvernig það hafi komið til að
hún keypti B&L og Ingvar Helgason. „Ég var ein ef þeim
sem fóru langt í tilboðum í söluferli Heklu á sínum tíma.
Þegar síðan þetta félag var auglýst til sölu, þá hafði ég að
sjálfsögðu áhuga, því ég þekki bransann meira og minna
og veit að það er mikið af góðu fólki sem hér vinnur. Ég
ákvað því að taka þátt í söluferlinu, sem var gríðarlega
umfangsmikið, setja inn tilboð og nokkrum mánuðum
síðar stóð ég uppi sem kaupandi að félaginu.“
Erna fór með starfsfólki frá B&L og Ingvari Helgasyni
utan í lok nóvember að heimsækja flesta birgjana. „Það
gekk vel og þess vegna var reynt að ganga frá öllum
samningum um áramótin. Þá hefst nýr kapítuli, við erum
með mörg merki og fjölbreytt, þetta er eiginlega tvöföld-
un á því sem áður var hjá B&L.“
Ingvar Helgason var stofnað árið 1964 og flutti þá inn
Trabant. Á veggnum hjá BL hangir einmitt uppi kvittun
frá 28. júlí árið 1964 fyrir „1 stk. Trabant limosine á 67.900
krónur.“ Datsun bættist við árið 1971, en það var ekki fyrr
en árið 1977 sem Ingvar Helgason hóf að flytja inn Subaru,
sem seldur er enn í dag.
Þegar skoðaðar eru myndir frá þessum tíma eru nánast
undantekningalaust karlar á þeim – er bílabransinn ekki
svolítið karllægur? „Jú, það eru nánast bara karlar. En
það er ekkert nýtt. Maður er vanur því,“ segir Erna og
lætur sér fátt um finnast.
– Af hverju er það?
„Ég veit það ekki. Kannski af því að körlum finnst
meira spennandi að tala um bíla. Erlendis er þetta að
þróast hægt og rólega, mér finnst ég alltaf hitta fleiri og
fleiri konur hjá framleiðendunum, þannig að það ýtir
undir jákvæð tengsl. Hér heima er þetta lítill og þröngur
heimur og kannski er það þess vegna sem konum finnst
meira spennandi að fást til dæmis við tísku.“
– Þetta er ákveðin tíska!
„Jú, jú, það er engin spurning. Það er alltaf gaman að
skoða flotta bíla.“
– Ertu með bíladellu?
„Já, í þeim skilningi að mér finnst gaman að tækninni
og þróuninni og að keyra góðan bíl, en ef þú skilgreinir
bíladellu út frá týpum, þá fell ég kannski ekki undir
það,“ segir hún og hlær. „Ég hef gaman af því að fara út
og prófa flotta bíla. Skemmtilegasti reynsluakstur sem ég
hef farið í var þegar ég prófaði Renault Kangoo, sendibíl
sem leit út eins og sá sem pósturinn Páll notar. Ætli ég sé
ekki með notendavæna bíladellu!“
Á fleiri stöðum
Bílategundirnar sem seldar verða í BL eru átta, þar af
koma fjórar frá B&L, BMW, Hyundai, Renault og Land
Rover. Hinar fjórar voru áður hjá Ingvari Helgasyni,
Nissan, Subaru, Isuzu og Opel. „Fyrirtækin voru rekin
sem sitthvort dótturfélagið undir einu móðurfélagi, en
hugmyndin núna er að móðurfélagið sjái um rekstur á
báðum félögum,“ segir Erna. „Það auðveldar reksturinn
og ýtir undir samlegðaráhrif að reka þetta allt í einum
pakka.“
– Af hverju BL?
„Það er erfitt að hugsa um þessi nafnamál, það er mik-
ill hausverkur en skemmtilegur,“ svarar hún. „Það eru
svo margir fletir á þessu. Auðvitað er þetta ákveðin arf-
leifð af B&L, en svo getum við líka sagt að við eigum
dótturfélag sem nefnist Bílaland og selur notaða bíla –
það er líka tenging þar.“
Það stendur ekki til að breyta miklu fyrsta kastið, að
sögn Ernu. „En við gerum þó ráð fyrir að taka út að
minnsta kosti eitt merki og setja það upp annars staðar,
það verður líklega Hyundai. Og við erum að yfirfara hvar
við seljum Opelinn. Við erum með mörg merki á einu
gólfi, sem er alltaf erfitt. Framleiðendur hafa sýnt þol-
inmæði, en ýta á okkur að byggja upp hvert merki fyrir
sig um leið og markaðurinn stækkar.“
Salan hefur gegnumgangandi verið góð á þessum teg-
undum og markaðshlutdeildin samtals verið um 20-
25%. „Rúmlega fimmti hver bíll sem kemur á götuna er
frá okkur,“ segir hún. „Þannig að við eigum góðan við-
skiptamannagrunn og getum uppfyllt margar ólíkar
þarfir viðskiptavina.“
Eins og rússibani
Erna segir íslenskan bílamarkað líkjast rússibana ef horft
sé á söluna síðustu áratugi. „Hún fer alltaf upp og niður,
en sveiflan hefur að vísu verið óvenju djúp undanfarin
ár. Ég vona að uppsveiflan verði hægari, það getur verið
erfitt að stækka hratt.“ Endurnýjunarþörfin er orðin
mikil. „Íslendingar þurfa bíla,“ segir Erna. „Við höfum
ekki lestir og flugið er oft erfitt. Eins og tíðin hefur verið í
vetur, þá hjóla fáir í vinnuna. Þannig að annaðhvort tek-
ur fólk strætó, sem við seljum líka, eða ferðast á bíl. Svo
má deila um hvernig samsetningin á flotanum eigi að
vera, sumir vilja meina að við eigum að vera með einn
lítinn bíl og annan stærri undir ferðalögin.“
– Svo eru það rafbílarnir?
„Já, þeir munu koma inn hægt og rólega, minni bíllinn
á heimili gæti til dæmis verið rafbíll. Helsta vandamálið í
hönnun þeirra hefur verið batteríið og endingartími
þess. Síðan spilar ýmislegt annað inn í. Það gengur til
dæmis á rafmagnið við að hita upp bílinn í kulda og
hlusta á útvarp. Þá stytta hraðhleðslur líftímann. Á móti
kemur að við höfum gott rafmagnsdreifikerfi á Íslandi og
bílskúrarnir eru flestir hannaðir þannig, að lítið mál ætti
að vera að stinga bílum í samband.“
Blönduðu bílarnir verða því ofan á, að minnsta kosti til
að byrja með, að sögn Ernu. „Auk þess eru nýjustu vél-
arnar í bensíni og dísel að skila frábærum árangri. Re-
nault sem við erum með hérna á gólfinu eyðir 3,7 lítrum
á hundraði. Og framleiðendurnir vilja meina að næstu
skref verði tekin í bensínvélum, þær verði mun spar-
neytnari og eyði jafnvel minna en díselvélarnar. Mark-
aðurinn kallar á þetta, almenningur er ekki tilbúinn að
kaupa bíla nema þeir séu sparneytnir og það ýtir á fram-
leiðendurna að hraða þróuninni.“
Hún segir sparnað fólginn í því fyrir Íslendinga að
skipta yfir í minni og sparneytnari bíla. „Þá yrði rekstr-
arkostnaður lægri en á þeim sem sumir keyra í dag og
viðhaldskostnaður myndi lækka, því eldri sem bílar
verða, því meira viðhald þurfa þeir.“
Óháðir aðilar í stjórn
Erna á BL sem fyrr segir með eiginmanni sínum Jóni Þór
Gunnarssyni. „Við fengum með okkur í stjórn óháða að-
ila, kannski er það reynsla sem skapast af því að vera í
stjórnum annars staðar, að okkur þykir ágætt að fá góð
viðhorf og skoðanir utan frá.“
Í stjórn með þeim sitja Einar Þór Sverrisson hæstarétt-
arlögmaður, Guðbrandur Sigurðsson framkvæmdastjóri
Plastprents ehf. og Margrét Kristmannsdóttir frá Pfaff.
„Einar sat í stjórn með okkur hjá B&L á sínum tíma og
svo eru hin tvö til að halda okkur við efnið, eins og mað-
ur segir.“
Erna í sýningarsal BL á Sævarhöfða, þar sem átta merki eru til sýnis. Bráðum verða einhver flutt á aðra staði.
’
Áður voru sumar stjórnir
hálfgerðar afgreiðslunefndir,
en mér finnst þær hafa öðlast
meira vægi, sem betur fer. Fólk
hefur lært að stjórnarfundir eru
ekki bara kaffispjall. Auðvitað
var það ekki almennt þannig,
en eflaust á einhverjum stöðum.