Ægir - 01.03.2011, Blaðsíða 9

9
M E Ð H Ö N D L U N F I S K S
um borð í bátana en það ger-
ist síður þegar vinnslur kaupa
hráefni á mörkuðum. Þá
komast skilaboð og óskir um
meðhöndlun og kælingu ekki
eins greiðlega til sjómann-
anna,” segir Jónas.
Hægari dauðastirðnun eftir-
sóknarverð
Þó ísun og kæling skipti
verulegu máli í meðhöndlun-
inni segir Jónas að blóðgunin
sé einnig mjög mikilsverð.
„Við hvetjum til þess að
menn séu með blóðgunarker
á dekkinu með rennandi sjó
og að fiskurinn sé blóðgaður
beint ofan í það. Þar sé hann
í um það bil korter áður en
hann er ísaður ofan í ker í
lest. Þetta hafa okkar prófanir
sýnt að er besta ferlið gagn-
vart gæðum og geymsluþoli
fisksins. Með því að fiskurinn
fari strax niður í 0 gráður var-
ir hið mikilvæga dauðastirðn-
unarferli mun lengur og það
hefur minni áhrif á gæði
holdsins. Ef fiskurinn er ekki
kældur hratt niður eftir veiði
þá getur dauðastirðnunarferl-
ið gengið yfir á um hálfum
sólarhring og þá fer hið eig-
inlega skemmdarferli strax í
gang. Af þessu má sjá að allra
fyrstu handtökin um borð
skipta öllu máli um það sem
á eftir kemur,“ segir Jónas.
„Margir telja sig vera að ísa aflann vel úti á sjó en eru hreinlega ekki að ísa nægjanlega mikið. Í sumum tilfellum eru menn
t.d. að búa til krapa með ís og sjó en þegar sjór er hlýr yfir sumarið þá misreikna menn sig gjarnan á ísþörfinni þannig að afl-
inn fær engan veginn nægilega kæling,“ segir Jónas.