Ægir - 01.03.2011, Blaðsíða 20

20
Æ G I S V I Ð T A L I Ð
Frystitogarasjómaður 17 ára
„Smábátútgerðin hófst í kjöl-
far þess að ég var búinn að
vera togarasjómaður í nokkur
ár. Þegar ég var í Dalvíkur-
skóla á sínum tíma var stýri-
mannabraut ennþá til hér og
þá tók ég 30 tonna réttindi.
Síðan fór ég í Verkmennta-
skólann á Akureyri og þar í
vélstjórann en entist ekki
nema hálfan vetur. Þá tók við
vinna í löndun heima á Dal-
vík en eftir sjómannadaginn
það ár þá tók Sigurður Krist-
jánsson, skipstjóri á frystitog-
aranum Blika, mig í pláss og
þar með hófst sjómennskan
hjá mér, 17 ára gömlum,“ rifj-
ar Ingvar Þór upp. Bliki EA
var gerður út af fyrirtækinu
BGB hf. en líftími þess var
ekki langur áður en Samherji
keypti útgerðina. Eftir að hafa
verið á Blika færðist Ingvar
Þór í pláss á öðrum skipum
Samherja og síðustu fimm ár-
in var hann á fjölveiðiskipinu
Vilhelm Þorsteinssyni.
„Þessi ár á Vilhelm voru
frábær tími og margt eftir-
minnilegt. Í minningunni
stendur líkast til upp úr að
hafa komið árið 2004 til Sval-
barða en þar höfðum við
áhafnaskipti. Mér fannst mikil
upplifun að koma til Long-
yearbyen, sem er stærsti bær-
inn á Svalbarða. Það er ekki
algengt að Íslendingar fari til
Svalbarða þannig að það er
gaman að geta státað af því,“
segir Ingvar en fjölveiðiskipið
Vilhelm Þorsteinsson er eitt af
best búnu vinnsluskipum Ís-
lendinga og stundar fyrst og
fremst veiðar á uppsjávarfiski,
bæði í íslenskri og erlendri
lögsögu. „Við vorum á síld
þarna norðurfrá þegar þetta
var og vorum með flutninga-
skip á svæðinu sem við lönd-
uðum í. Þetta var því langt
úthald en skemmtilegt en
raunar kunni ég alltaf best
við síldveiðar í nót. Einhverra
hluta vegna fannst manni
miklu meiri stemning yfir því
en flottrollsveiðunum,“ segir
Ingvar.
Í smábátaútgerð í kjölfar slyss
Þegar kom fram á árið 2007
fór Ingvar að hugsa sér til
hreyfings, þrátt fyrir að vera í
mjög góðu plássi á einu af
stærstu skipum flotans. Fjöl-
skyldulífið togaði í.
„Þarna var konan mín orð-
in ófrísk af okkar öðru barni
og ég var búinn að gefa
henni það loforð að þegar
barnið kæmi í heiminn þá
ætlaði ég að hætta á togaran-
um. Og það gekk eftir að ég
hætti um sjómannadag árið
2007. Fór þá að byggja ein-
býlis á Dalvík og vinna í fyr-
irtækinu hjá pabba, Steypu-
stöð Dalvíkur. Þar var ég í
hálft annað ár, fór þá í einn
túr á Aðalsteini Jónssyni SU
til að bæta aðeins fjárhaginn
eftir húsbygginguna en var
síðan ekki búinn að vera
nema þrjá daga heima í
vinnu á steypustöðinni þegar
ég lenti í slysi. Og það atvik
má segja að hafa verið upp-
hafið að smábátaútgerðinni,“
segir Ingvar en hann höfuð-
kúpubrotnaði í óhappinu en
var býsna fljótur að ná sér á
ný.
„Til að drepa tímann með-
an ég var að jafna mig þá fór
ég að grúska á sölusíðum fyr-
ir smábáta á netinu. Sjó-
mennskan blundaði í mér og
úr varð að með góðum
stuðningi Óskars Árnasonar,
föður míns og móðurafa
míns, Jónasar Stefánssonar,
þá var stofnað fyrirtækið
Óskar og synir og keyptur
Víking 800 hraðfiskibátur
vestur í Stykkishólmi. Þetta
var í janúar árið 2009, mitt í
fárinu vegna bankahrunsins.
Báturinn var með grásleppu-
leyfi og síðan ákvað ég að
leigja kvóta og reyna fyrir
mér á línu. Eiginlega má
segja að byrjunin hafi verið
svolítið ævintýraleg því á
heimleiðinni frá Stykkishólmi
fór ég inn á Bolungarvík þar
sem ég hafði frétt af manni
sem vildi selja línuúthald.
„Mitt markmið er að geta stundað smábátaútgerðina árið um kring og strandveiðikerfið hjálpar mjög til við að ná því,“ segir
Ingvar Þór.