Ægir - 01.03.2011, Blaðsíða 16
16
Í G R Á S L E P P U R Ó Ð R I
„Þeir sem veiða hrokkelsi eru
aldrei nefndir rauðmagakall-
ar, en altaf grásleppukallar,“
segir nóbelsskáldið á einum
stað í Brekkukotsannál. Og
ekki að ósekju, enda betri
helmingur hrognkelsisins,
grásleppan, mun eftirsóknar-
verðari en karlinn, rauðmag-
inn, sem þó er af þorra
manna talinn miklu betri mat-
fiskur. Það er hins vegar ekki
fiskurinn sjálfur sem menn
sækjast svo eftir, heldur grá-
sleppuhrognin sem þykja lost-
æti og eru þyngdar sinnar
virði í gulli.
Allt í kringum landið sækja
menn grásleppu í þarann
þessi dægrin. Þessi silalegi
fiskur er vorboði víða til sjáv-
ar. Á grásleppuvertíðinni fær-
ist líf á bryggjurnar sem aldrei
fyrr, því veiðarnar eru stund-
aðar af mörgum bátum og þó
að bátarnir séu jafnan smáir
eru tveir til þrír í áhöfn á
hverjum bát.
Einn þeirra sem nú á grá-
sleppunet í sjó er Óli Ægir
Þorsteinsson, trillukarl á Þórs-
höfn. Hann lagði gráslepp-
unet sín í 22 skipti nú í vor
og hefur lengst af gert út á
bát sínum Litlanesi ÞH. Það
hnussar lítillega í Óla þegar
hann er spurður að því hvort
að þetta sé virkilega svona
gefandi veiðiskapur, bæði
fyrir anda og auð. Eða hvað
er það sem dregur menn á
grásleppu ár eftir ár, áratug-
um saman? „Það bregst ekki,“
segir Óli, „að eftir hverja ein-
ustu grásleppuvertíð sver
maður þess dýran eið að
þessi vertíð hafi verið sú síð-
asta. En síðan er mann farið
að klæja í fingurna í febrúar
eftir því að komast á grá-
sleppu. Ætli þetta sé ekki
bara ávanabindandi and-
skoti.“
Launin yfirleitt þokkaleg
Óli leggur grásleppunetin í
Þistilfirði og út með Langa-
nesi, á miðum sem hann
þekkir eins og lófann á sér.
Hann hefur sér til halds og
trausts tvo fílhrausta menn,
þá Ragnar Sigfússon, bónda á
Gunnarsstöðum í Þistilfirði,
og Kristján Úlfarsson, trésmið
„Ávanabindandi andskoti“
- grásleppuvertíðin stendur nú sem hæst víða um land. Aflabrögð eru misjöfn, eins og
gengur, en í Þistilfirðinum eru aflabrögð í dræmara lagi. Ægir brá sér í grásleppuróður
Óli Ægir Þorsteinsson, trillu- og grásleppukarl á Þórshöfn.