Skírnir - 01.01.1980, Blaðsíða 177

SKÍRNIR
LEIKRIT OG LEIKHÚS
175
drykkju", Rit I, Rvk 1944, bls xiii, og grein Nordals um Jóhann í
Áföngum II, Rvk 1944, bls 237—8.
6 Sbr grein Jóns Viðars Jónssonar, „Loftur á leiksviðinu", hér að framan,
einkum bls 27-32, 61-73.
I Sjá ma. frásögn Brynjólfs Jóhannessonar í endurminningum hans, Karlar
eins og ég, Rvk 1966, bls 58—60.
8 „íslensk leikritun eftir 1874“ í Almanaki Þjóðvinafélagsins 1949, bls
91-92.
0 Reynt er að lýsa í stórum dráttum þróun leikhúsa og leiklistar eftir
tilkomu atvinnu-leikhúsa í grein minni „Ekki bara hús. Þjóðleikhúsið
í 30 ár“ í afmælisriti leikhússins, Þjóðleikhúsið 30 ára, sem væntan-
lega kemur út í haust.
10 Skrá um viðfangscfni Leikfélags Reykjavíkur frá stofnun þess og fram á
leikárið 1971—2 er í riti Sveins Einarssonar, Leikhúsið við Tjörnina, sem
gefið var út í tilefni af 75 ára afmæli félagsins 1972. Viðfangsefni Þjóð-
leikhússins eru talin í skýrslum um starfsemi þess sem birst hafa í ritun-
um Þjóðleikhúsið 5 ára, 1955, Þjóðleikhúsið 10 ára, 1960, Þjóðleikhúsið
20 ára, 1970, Þjóðleikhúsið 30 ára, sem út kemur 1980. Árlega birtast
skýrslur um starfsemi leikhúsanna umliðið leikár í leikskrám þeirra.
11 Sjá um revíur grein Páls Baldvinssonar, „Og þú skalt sofa f hundrað
ár", hér að framan, einkum bls 115—120.
12 Sjá leikdóm Ásgeirs Hjartarsonar í Tjaldið fellur, Rvk 1958, bls 172—5;
sbr ennfremur leikdóma um Kjarnorku og kvenhylli, bls 199—201, og
Gauksklukkuna, bls 287—9.
13 Sbr Peter Hallberg: „The Dialogue in íslandsklukkan" í Scandinavica,
Supplement 1972, bls 33—44.
ll Leikgerð Þjóðleikhússins eftir Sjálfstæðu fólki var sýnd á tveimur leik-
árum, 1971—2 og 1972—3, og sáu hana alls rúmlega 27.000 manns. Taka
má eftir því að Sjálfstætt fólk er eina leikgerðin eftir skáldsögum Hall-
dórs sem hann hefur ekki látið gefa út.
15 Sjá td. Peter Hallberg: Skaldens hus, Sthlm 1956, bls 489—92; ennfremur
grein hans „Laxness som dramatiker" í Scripta Islandica 14, Uppsala
1963.
16 Sjá ennfremur um leikrit Halldórs Laxness greinar Stefáns Baldursson-
ar: „Uppþornuð sítróna og tvær rauðar jólakúlur", Sjö erindi um Hall-
dór Laxness, Rvk 1973, bls 81—105; og Jóns Viðars Jónssonar: „Endur-
reisn eða auglýsingamennska? Nokkur orð um gróskuna í íslenskri sam-
tímaleikritun" í Tímariti Máls og menningar 1979, bls 16—19. Jóni
Viðari finnst mest til um þjóðfélagsádeilu í leikritum Halldórs og telur
að ádeilugildið stafi af nýstárlegri fonngerð þeirra
il Sjá Peter Hallberg: „Litla bókin um sálina og Halldór Laxness", Tíma-
rit Máls og menningar 1962, bls 119—131; sbr ennfremur grein mína
„Taó“ 1 Jólablaði Alþýðublaðsins 1966.
18 Dúfnaveislan, fyrsti þáttur, annað atriði, bls 12—16.