Vísir - 24.12.1953, Blaðsíða 16

16-
. JÖt>ABLA»*'¥lSlS'
t*vfftur trtlun itt rttr ttii
hrrnntt \t>tr 1 ttrh iit tish tt.
eftir HEHBERT RAVEXEE SASS.
Skömmu fyrir klukkan 5 síS-
cegis var Robert Martin ofursti
í 10. riddaradeild frá Kentucky
á ferli eftir Breiðgötu í New
York-borg. Þetta var árið 1864.
Hann lagði leið sína inn í
Astorgistihúsið, sem var fræg-
ast af hinum mörgu gistihúsum
í borginni.
Þótt hann væri í dökkum
borgaralegum fötum var hann
maður, sem vakti atygli, hvar
sém hann fór. Hann var ungur
þrátt fyrir frama sinn, hár ög
grannur, en auðsjáanlega
styrkur. Hann var dimmleitur
og hvasseygur, minnti á haulc,
og hafði það að vísu sómt sér
vel er hann reið fyrir hersveit-
inni í Kentucky og var fagnað
vel af hinum blóðheitu íbúum
þar. En hér í New York var
það ekki sérlega ákjósanlegt og
það fór heldur um hann er hann
varð þess var að fólk starði á
hann. Farmst honum þá, sem
snaran herti þegar að háisi sér.
Mesti fullhugi
Suðurríkjanna.
Þetta var vitanlega ímyndun,
en það var gagnleg ímyndun.
Það minnti Martin ofursta stöð-
ugt á að vera ekki mikilí á lofti,
ekki stika um göturnar með
yfirlæti en setja upp deyfðar-
svip til að dylja eld augna-
ráðsins. Og þegar hann gekk
inn í hinn skrautlega forsal
gistihússins tókst honum vel að
leika hlutverk sitt. Hina skart-
búnu gesti, sem þar. voru a
ferli gat ekki grunað að þessi
hái f jörlausi maður væri djarf-
ur fullhugi og foringi í liði
Suðurríkjamanna, sem hefði
komið frá Kanada til New
York í þeim furðulega tilgangi
að ná borginni á sitt vald og
koma henni í bandalag við
Suðurríkin.
Ofurstinn gekk að afgreiðslu-
borði húsvarðar, ávarpaði hann
vinsamlega eins og góðan
kunningja og spurði hvert hr.
Haines frá Ohio myndi vera
staddur í herbergi 204.
„Nei, herra,“ sagði húsverður
þegar, „því miður hafið þer
aftur misst af honum. En hr.
Haines bað mig að segja yður,
þegar þér kæmið, að hann ætl-
aði í Barnum-safnið. Hann
sagði að sig langaði til að sjá
Indíánaprinsessuna, sem allir
væri að tala um. Hann sagði
myndi vera þar til kl. 5 og
stakk upp á að þið hittust þar
fyrir utan á þeim tíma.“
Húsvörðurinn leit á klukku,
sem hékk á veggnum bak við
,hann. „Þessi klukka er dálítið
fljót. Klukkuna vantar nú 15
mín. í 5,“
Martin ofursti kinkaði kolli
og sagði dálítið læviskulega:
„Hann er eíris ög fló á skinni,
hann Haines. Það er erfitt að
handsama hann:“:
Falið
fífldjarft erindi.
Martin virtist ekki vera á
hraðri ferð. Honum geðjaðist
vel að húsverðinum eins og að
mörgum af þessum „bannsettu
Norðurríkjamönnum“. — Hann
leit á vindla, sem til sölu voru
á afgreiðsluborðinu og valdi sér
tvo. Hann virti fyrir sér. dag-
blöðin og keypti eitt, sem með
stórum fyrirsögnum sagði frá
aðförum Sheridans í Shenan-
doahdalnum. Þá komu gestir að
máli við húsvörðinn og gekk
ofurstinn þá á burt um fram-
dyrnar og fór sér að engu óðs-
lega.
Hinum megin við Breiðgötu,
skáhalt á móti gistihúsinu, stóð
Barnum safnið, við hornið á
Annstræti. Á framvegg húss-
ins voru risastórar auglýsingar
með alls konar furðuskepnum
'einnig voru þar stærðar svalir
þar sem hornaflokkur lék af
fjöri og hávaða. Ofui'stinn nam
staðar á brún gangstéttárinnar,
kveikti sér í vindli og hugsaði
sig um.
Því að hér var mikið um að
hugsa. Það var ekki í fyrsta
sinn sem hr. Haines í 204. her-
bergi hafði gert honum orð með
hinum málglaða húsverði. Gest-
urinn, sem stóð á skrá gisti-
hússins undir nafni W. L.
Haines frá Ohio, var í rauninni
John Headly frá Kentucky, og
var hægri hönd ofurstans í
herferðinni gegn New York.
Martin ofursti hafði raunar
sent hann yfir á Washington-
torg þennan dag, til þess að
annast fífldjarft erindi og hann
vissi því að hann gat alls ekki
verið í Barnum safninu.
Hvað táknaði
orðsendingin?
Hvað þýddi þá þessi villandi
orðsending? Raunar voru
svona blekkingar venja hjá
þeim samherjunum. Þeir þurftu
alltaf einhverja smugu til að
smjúga um, ef út af bæri. Ef
illa færi við Washington-torg
gat húsvörðurinn borið því vitni
að Haines hefði verið í Barnum
safninu á þessum tíma. Það var
ljóst að Headly vildi að hann,
Martin, yrði fyrir utan safnið
kl. 5. En hánn var viss um að
Headly gæti ekki vei'ið þar.
Hvar átti þá að hitta hann þar?
Héadlý gat ekki sagt honurn
það greinilega, því að í orð-
sendingum sínum nefndu þeir
aldrei nöfn, hvort sem þeir
settu orðsendingar í dagblöðin,
eða létu húsvörðinn koma þéim
til skila. En skrítið var þetta
með Indíánaprinsessuna. Satt
var það, að Barnum hafði ný-
lega fengið nokkra Indíána til
að sýna sig í safninu og þeii'ra
á meðal var hörundsdökk mær,
svo undurfögur að öll borgin
stóð á öndinni yfir yndisleik
hennar. Var það þá nokkur
furða þó að Headly nefndi
hana er hann talaði við sinn
málgefna kunningja, húsvörð-
inn? — Líklega hafði þetía tal
um hana enga þýðingu. —
Martin íhugaði þetta vel og
þóttisf loks geta ráðið í það
hver myndi hitta hann þarna.
Stúlka kemur
á vettvang.
Hann gekk nú út á götuna, en
gat varla þverfótað, — öll
borgin virtist vera á róli enda
var þetta merkisdagur, því að
þakkarhátíð var haldin þenna
dag. Þarna voru strætisvagnar
á ferðinni, smávagnar og
skrautvagnar, ríðandi menn og
fótgangandi. — Fyrir framan
Bárnum-safnið var þröng, þvi
að þar var márgt að sjá, t. d.
hafmey og dreng með hunds-
haus, svo að eitthvað sé nefnt.
Fyrir utan stöðu ríkir og fátæk-
ir í hnapp, frakkaklæddir menn
og menn í vinnufötum, fínlegar
tizkúkonui' og áðrar sem voru
silk'iklæddar og skrautlegar um
of, liðsforingjar með gull-
skreytta einkennisbúninga og
bláklæddir fótgönguliðsmenn
úr liði Butlers herforingja,
sém sat í borginni.
Martin ofursti var kominn
yfir götuna og sneri nú áleiðis
frá innganginum í safnið.
Hávaðinn frá horrtaflokknum
ætlaði alveg að æra hann.
Augnabliki síðar snart einhver
handlegg hans og hönd hans
gréip þegar eldsnöggt um
pistóluna, sem hann bar í vas-
anum. En jafnskjótt sá hann.
að ein af hinum skrautklæddu
náttförum götunnar gekk við
hlið hans. Hattur hennár var
hvítur með rauðum, stórum
strútsfjörðum og voru börð
hans svo breið, að hann sá
ekki í andlit hennar. Hún
reyndi ekki að talá, enda hefði
það ekki verið til neins, þar sem
ekki heyrðist mannsins mál
fyrir hornaflokknum. En hún
hélt um arm hans og stýrði
honum þannig fyrir hornið a
safninu og inn í Annsti’æti.
Kunningi
frá Toronto.
Þegar þau voi-u komin góðan
spöl inn í Annsti'æti leit hún
upp til hans og brosti lítið eitt.
Og jafnvel þó að hún væri
•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••*«••••••••••>.
•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••e
• •

• -

Munið hattaviðgerðir okkar
Gerum gamla hatta sem nýja
Vönduð fagvinna

*•

Hatahreinsun
Fatahreinsun
Biettahreinsun
. ■ Litun
Hattaviðgerðir ú
Pelsavöruhreinsun
Guíupressun
Einkunnarorð okkar er: Fljótt og vel af hendi leyst.
& y
tt -
ALLAR
STÆRÐBR
. r ' ■> •„ '■•' • rj,
Barnaskautar m.ejð lykli kr. 97,50, — Listskautar kr.
172,00, — Lístskáutar á hvítum skautaskóm kr.
391.00 Hlaupaskautar á skóm kr. 575.00.
[ Mýja efnalaugin h.f.
| Höfðatún 2. -— Sími 7264. -— Laugaveg 20 B.
Ö