Vísir - 24.12.1953, Blaðsíða 20

■.22!L.&S2Sea**T~-~*>« -■••rywt!-'
JÓLABLAÐ VÍSIS
Þrjú brcf til Torfa í
[Torfi Bjarnason var
í'æddur 28. ágúst árið' 1838
á Skarði á Skarðsströnd, en
dó 24. júní 1915. Hann var
kominn af bændaættum á
Vesturlandi. Torfi var skóla-
stjóri búnaðarskólans í Ól-
afsdal 1880—1907. Hann er
einhver mesti búnaðarfröm-
uður, sem lanaið hefur eign-
azt. Hér fara á eftir þrjú
bréf til Torfa frr öldinní
sem leið. — Einar Guð-
mundsson].
Undirfelli,
26. apríl 1 '86.
Herra búnaðarskólastjóri
Torfi Ólafsson.
Bjartmar Kx-istjánsson, sem
hefur verið önnur hönd okkar
Vatnsdæla í tvö ár, er hér
ætaddur og lofar mér að koma
seðli þessum fljótlega til yðar.
Svo er mál með vexti að mér
hefur komið til hugar að fá
mér einhvern duglegan og út-
sjónargóðan mann til að segja
fyrir verkum við heyskap í
sumar. Eftir því, sem eg (hef)
reynt sunnlennzka kaúpmenn,
ær tæpast að ætla að maður
hitti upp mann, er væri fær til
l>ess starfa. Maðurinn þyrfti
.sjálfur að hafa verið undir
xstjórn og hafa lært að láta
rstjórna sér, vera lipui', en þó
æinbeittur og kunna að
„konduite“ eða haga sér eftxr
Jcringumstæðunum. Mér hefur
því til hugar komið að leita
fyrst til yðar, þar sem menn
-af yðar skóla eru hér orðnir
kunnir að dugnaði og óserhlifnx,
.Ég þykizt hafa reynslu fyrir að
það muni borgá sig að kaupa
mann nokkuð dýran til að
fylgja fólki og sjá um verk
■þar sem margir ganga til hey-
rskapar einnig hér (þetta tólf
til þrettán manns) og um helm-
ingurinn kaupafólk, sem gefst
misjafnlega og hugsar meira
um kaupið en vinnuna. Það,
sem mér virðist vera mein-
legast um heyskapartímann er
einmitt skortur á svoleiðis
mönnum, sem geta sagt fyrir,
sem venja fólk á að vinna með
reglusemi og bi'úka tímann.
Vinnutíminn er kannske hjá
oss oft óákveðinn og fólk verð-
ur við það daufai'a og slæpist
meir. Mér kemur til hugar að
fá manninn, ef þér gætuð út-
vegað mér hann, tólf vikur af
sumri og hann væri svo til
rétta. Þetta gæti þó munað dá-
litlu eftir því, sem tíð hagar
sér þannig, að hægt væri að
byrja fyrr (sem mér þykir
bezt) og hætta fyrr. Væri mað-
ui'inn góður, vildi ég gjalda
honum þrjár krónur um deginn.
Þó ég sé yuur ökunnugur
og þér mér, hef ég samt það
traust til yðar að þér, sem
manna bezt hafið stutt búnað
vorn, munið gei'a svo vel og
reyna að útvega þenna mann,
sem ég tala um, sem þér væruð
viss um að mér gæti að liði
orðið og gera svo vel og láta
mig vita, hvað þér í þessu getið
gjört fyrir mig með fyrstu ferð.
Ég ætla ekki að oi'ðlengja
þetta neitt meir, en enda þess-
ar línur í trausti til yðar vel-
vildar og með beztu kveðjum.
Yðar einlægur skuldb. vin.
• Hjöi'l. Einai'sson.
Snæfoksstöðum,
28. desemb. 1896.
Kæri skólastjóri!
Þakkir góðar fyrir allt gott
og síðasta bréf þitt ds. 14. sept.
þ. á.
Enda þótt ég sé ekki upp-
lagður til að skrifa nú, þá
ætla ég að hripa þér nokkrar
línur. Mér þótti vænt um, að
þú getur selt Jóni bi'óður mín-
um kerruna, sém ég pantaði
fyrir 'háhn.
Héðan er ekkert að frétta.
Heilsufar manna* hér fremur
gott, enginn merkur dáið, nema
séra Sæmundur í Hraunagerði.
Tíðarfar fremur óstöðugt, en
þó hefur ekki fénaði vei'ið gef-
ið enn, því frost hafa ekki ver-
ið mikil, mest 10° einn dag,
en vanalega ekki meira en
3—4°.
Nú er þeim voðaiegu jarð-
skjálftum farið að linna, en þó
finnast þeir við og við, og nú
ekki alls fyrir löngu varð einn
kippui'inn svo snarpur í Bang-
ái'vallasýslu að fólk hljóp úr
baðstofum, en sá kippur var
ekki svo harður í Árnessýslu.
Hér búa margir við kulda og
klaka að því leyti að ekki var
; hægt að koma upp húsurn í
liaust, sums staðar ekki nema
eitt torfþak á baðstofunni og
má nærri geta, hvaða lif
það er, en flestir gátu þó byggt
viðunanleg skýli undir vetur-
inn, en margir rétt til bráða-
birgöa, og er líklegt að það
dragi dilk eftir sér, hvað efna-
hag snertir.
Hér um slóðir er ekki fjörugt
menntalíf, því menn þykjast
hafa nóg við sína peninga að
gjöra, þó ætlar einn piltur
héðan á Hvanneyri í vor. Ég
spurði hann, hvers vegna hann
færi þangað fi'emur en í Ólafs-
dal. Orsökin var sú að Sig-
urður búfræðingur Sigurðsson,
læi'ður frá Hólum, hafi stungið
þeirri rúsínu að honum, að
vinnuharka væri svo mikil í
Ólafsdal. Ég hef ekki fundið
Sigurð síðan, en ekki veit ég,
hvort satt er, að Sig. hafi sagt
þetta, en ég hélt, að Sigurður
væi'i enginn lygaslúðrari. Mér
þykir Hvannéyrarskóli vera far
inn að hefja sig. Ég heyri sagt,
að vestan úr Dölum fari tveir
piltar á hann, annar í voi', en
hinn í haust. En ekki þuría
þeir að sækja fremur að
Hvanneyri en Ólafsdal, að ekki
er minni vinnuharka þar. —•
Nú er fólk íarið að hlakka
til að sjá hið mikla blað, ís-
land, sem Þorsteinn Gíslason
ætlar að fara að gefa út, og'
hafa sumir góðar vonir um að
hann muni' segja til syndanna.
En aftur eru guðsmennirnir,
pi'estai'nir, sem ekki gleður það
neitt og halda jafnvel að þeir
nafnar, Þorst. Eiiingsson með
Ðjarka og Þ. G. með ísland,
muni steypa öllu til Vítis með
öllu sínu trúleysi, en ekki er
því að neita, að báðir eru trú-
litlir.
j Nú er árið ’96 19. aldar farið
j að telja út með öllu sínu and-
j streymi, með öllum sínum gæð-
j úm, með allri sinni blíðu og
| höi'ku; gæði þess hafa varla
| vegið á móti öllu hinu stríða,
sem það hefur fært,' en þökkum
guði íyiir. Ég óska þér gleði-
legs nýjárs. Ég óska að hið
nýja ár færi þér blessun, ao
það veiti þér þau gæði, sem
það bezt hefur í té að láta.
Kveðja til konú þinnar.
Þinn Engilbei't (Sigui'ðsson).
26. Bateman Street,
Cambridge
13. júnL 1874.
Kæi'i vih!
Yður satt að segja hef ég
nú í méira en , ínánuð . verið
þeim önnum kafinn, að ég hef
aðeins haft tíma til naðsynlegr-
ar hvíldar fyrif sál og skrokk
afgangs dagsins busli. Við sitj-
um nú, bókavei'ðirnir hér, dag
eítir dag yfir að semja reglu-'
jgjörð fyrir stjói'n og fyrii'komu-
lag safnsins, ei'um jafnframt
að taka bókatal, sem ekki hef-
ur verið tekið í 150. ár, sem
er sein og þreytandi vinna í
bókasafni, sem í ei'U hátt á
fjói’ða hundrað þúsunda binda.
j—» Vegna þess hef ég lagt í
j lágina bréfaski'iftir, er ekki
; hefur riðið því meira á og yður,
j sér í lagi, vegna þess að ég sá
l að ekkert var í húfi, þó ég
þegði um tíma, nema þaö að
yðar ráðvanda sál yrði óróa-
söm út af óvissunni, hvort mér
kæmi það vel eður illa að fresta
borguninni um þann tíma, sem
þér nefnið. En nú skal ég yður
til fróunar láta yður vita, að
gjaldfi'estui'inn drepur mig
ekki, og er your því velkomið
að halda á fénu eins og þér haf-
ið sjálfur stungið upp á.
Hvað bxask yðar snertir vildi
óg aðeins óska, að þvi fylgdi
sarna hamingja að ofan eins og
ég veit að áhugi fylgir því inn •
an að frá yður. Ég þykist viss
um að Ijáirnir munu verða arð-
samt „patent“, því þeir hafa
verið í-eyndir og hafa gefizt
vel; en það er einmitt skilyrði
fyrir að „patent“ beri og borgi
sig. — Um sláttuvélina er ég
nokkuð annars hugar. Þaö er
dagsanna, að „mechanisk“ öfl
verða að koma oss til liðs í
stað hinna lötu vínnumanna
vorra, er slæpast nú brottu til
Ameríku; og ég skal verða
manna glaðastur að sjá
„praktisk11 og ,,mechanisk“
6i
SKÚLATÚNI G. — SÍMI 5753.
Smiðuvi alls konar varahluti fyrír
IIRÁ'RAHtVÉLAH .
JáðSÐÝTtlK
^ÍKliSKÓFLIJM
SBiO§tN»ilÖS'i'g|
Gcrum upp benzín- og diéselmótóra.
*
Höfum varahluti fvrir Ncw England tog-
vindur, og tökum að oss viðgerðir á þeim.
Framleiðunx vclar, hitara og gufukatla fyrir
saltfiskþurrkhús.
Öll vinna framkvœmd með fullkomnustu vélum.

'attilejA
znrii
a-áeo®'©©© e9®s鮩«0ae®®®é#ose®(a©e©:e®®#®o»»*ó*oo©©« ee©®é@©.e@»
Ö
•
4»
4»
©
m
o
m
m