Vísir - 24.12.1953, Blaðsíða 29

29
JÓLABLAÐ VÍSIS
Bréfaskóli S.Í.S.
Námsgreinar:
íslenzk réttritun.,
íslenzk bragfræði,
Danska fyrir byrjendur,
Danska, framhaldsflokkur,
Enska fyrir byrjendur,
Enska, framhaidsflokkur,
Franska,
Þýzka,
Esperantó,
Sáíarfræði,
SkipuL og starfsh. samvinnufélaga,
Fundarsíjórn og fundarreglur,
Búreikningar,
Bókfærsla í tveimur flokkum,
Reikningur,
Álgebra,
Eðlisfræði,
Mótorfræði í tveim flokkum,
Landbúnaðarvélar og verfæri,
Siglingafræði,
Skák í tveim flokkum.
Bréfaskóli S.Í.S.
eftir hjá okkur. HúsiS var
mannlaust. Allt í einu þeysti
ríðandi maður fyrir hornið á
húsinu. Við ávörpuðum hann
og reyndum við hann ensku,
þýzku og frönsku, en hann
skildi ekkert. Svo gripum við
íslenzku málfræðina okkar og
létu dynja á honum öll orð
sem við fundum yfir rúm, mat,
mjólk, smjör, brauð og ost.
Þetta hafði þau áhrif, að mað-
urinn sneri hestinum og reið
frá okkur á harðastökki. Það
voru víst einhver álög á okkur.
Dani kemur
til aðstoðar.
Við vorum farnir að hugleiða
hvort nauðsynlegt yrði að grípa
til ísaxarinnar og krefjast
nauðþurfta okkar með ofbeldi,
þegar maðurinn kom aftur, og
var hermannlega búinn maður
í fylgd með honum. Hann á-
varpaði okkur á mjög bjagaðn
ensku, sem hann breytti fljótt
í þýzku. Hann reyndist .\ era
undirforingi í flokki danskra
mælingamanna, er voru þarna
við landmælingar. Hann út-
sicyrði þarfir okkar fyrir hús-
ráðanda, sem nú hafði birzt á
■ dutrænan hátt einhversstaðar
;-.ð, pg spurði af miklum áhuga
: ferðal ag okkar. Hann reið
svo í burtu með óskorað þakk-
ii'oti-'okknr'. ÖkkUr var nú boðið
iini og vísað mn í iitla stofu
'iheð gólf, loft og veggi úr hvít-
þvegnu timbri, og okkur bor-
ríflegur matur: :njólk,
í rauð, smjör og ostur, með á-
:,:atu kaffi á eftir. Endurminn-
ingav okkar frá því sem eftir
var dagsins eru mjög óljósar,
, Einhvenitínia 'kvöldsins vár
buið um .okkur í flatsæng á
gólfinu, sem var mjög þægileg,
þótt hún væri í þrengra lagi.
Og á tveggja tíma fresti eða
svo vorum við nærðir á soðnu
kindakjöti og kartöflum, mjólk,
pönnukökum og kaffi. Við átum
og sváfum og sváfum og átum,
og svo um morguninn stóð hin
ágæta húsfreyja við sæng okk-
ar með heitt kaffi og háan
hlaða af pönnukökum!
Um hádegisbilið lagði veður-
fræðingurinn af stað með
bóndanum og kunningja hans
og fimm hesta, til að flytja
farangur okkar ofan frá jökl-
inum. Einn hesturinn var með
tveggja manna tjald, poka með
tveim rúgbrauðum og nærri
heilum kindarskrokk, og stóran
kút með köldu kaffi. Þeir fóru
leið sem lá að mestu fram hjá
giljunum, og komust um dag-
setur upp að tjaldinu, þrátt
fyrir stöðugan storm og rign-
ingu.
Konjakið
var til bóta.
Báðir íslendingarnir virt-
ust alveg ókunnugir síðari hluta
leiðarinnar að tjaldinu; var
það að vonum, þar sem ekkert
haglendi var í nálægð þess.
Það var ljóta aðkoman! Storm-
urimi chafði svift tjaldinu um
kóll óg feykt öllu því sem fokið
gat út um hvippinn og hvapp-
inn, en það sem inni í tjaldinu
var, fatnaður, svefnpokar og
ailt annað, var rennblaut. Við
höfðum farið frá FáskrúSsfirði
með um tvo peia af .kor.jaki ;
stórri flösku. Helming þess
höfð'um við notað á lciCinni, og'
hinn helmingurirm föjÉnú íljótt
sömu leið. Veðuriræðingurinn
hrésstist svo við þetta, aö hann
gat sofið um nóttina í íjaldinu
án þess að kæmi að meini að
öðru leyti en því, að hann sofn-
aði frá logandi kerti og kveikti
með því í tjaldinu. Strax i
birtingu vakti hann mennina,
og þegar búið var að koma far-
angri okkar, sem nijög hafði
gengið úr sér, á hestana, fór
hersingin af stað og reið greitt
niður til byggða og komst
snemma dags niður að Núps-
stað.
Ferðalag okkar frá Núpstað
til Reykjavíkur, meðfram súð-
urströndinni, um 350 km. vega-
lengd, Var tíðindalítið. Við
kvöddum hina ágætu húsfreyju
okkár í skyndi. Hún setti upp
1 shillirig og 9 pence (2 krón-
ur) á dag fyrir hvorn okkar
fyrir fæði og gistingu, og grét
nærri því af leiða yfir. því að
við skildum einu sinni af mis-
gáningi eftir eina pönnuköku á
aiskinum! Eftir sex klukku-
stunda harða reið, án viðdvalar
nokkursstaðar, komum við að
Kirkjubæ(jarklaustri); þar
vorum við boðnir velkomnir af
sýslumanninum.*) Hann talaði
ágæta þýzku, og einnig ensku
og frönsku. en hélt mest upp á
þýzkuna. — Hann gaf okkur
margar ágætar leiðbeiningar
um áframhald ferðarinnar.
Þarna nutum við í fyrsta sinn
eftir að við fórum frá Fáskrúðs-
firði fullkomins beina með sið-
menningarsniði og sváfum í á-
gætum rúmum. Við héldum
áfram ferð okkar ríðandi í tvo
daga, með fylgd Núpsstaðar-
bóndans, gistivinar okkar, Jóns
Steingrímssonar, en einn hest-
ur nægði undir farangurinn.
Landið var marflatt og yfir-
borðið ýmist sandur eða hraun
með haglendisblettum á stangli.
Lengra uppi í landinu voru
voldug eldfjöll, snæviþakin nú,
en til í allt, ef því var að skipta,
ef dæma má af fyrri afrekum.
Síðdegis þann 10. sept. komum
við til Víkur, sem er allstórt
þorp með tuttugu húsum, að
minnsta kosti, og síðast en ekki
sízt, — tveim verzlunum!
Haldið
vestur á bóginn.
Daginn eftir var enn sunnu-
dagur. Okkur hafði verið sagt,
að við mundum fá gistingu hjá
ríkum bónda, svo við sögðum
Jóni að við ætluðum að hvila
okkur. En ennþá urðum við
fyrir vonbrigðum. Ríki bóndinn
reyndist vera versti nirfill og
þótt hann vissi, að við mundum
greiða fyrir okkur, fór hann
lúalega með okkur. Við fengum
litla mjólk, aðeins tvisvar sinn-
um kaffi, kaldan morgun- og
kvöldverð og stöðugan straum
af komufólki á laugardags-
kvöldið, sem lét okkur ekki í
friði með stöðugu þvaðri á
afbökuðu og óskiljanlegu
blaðri, sem átti að vera enska.
Alla leiðina með ströndinni
var ekkert sem vakti eins
athygli okkar og árnar. Til
allrar hamingju voru þær aldrei
dýpri á vöðunum en þrjú til
fjögur fet, en allar ákaflega
breiðar og straumharðar — í
éinni þeirra var fimmtán mílna
straumhraði — og ollu þær
okkur alltaf nokkurs óróa.
Tvisvar sinnum urðum við að
fá sérstakan fylgdarmann, því
vöðin breytast svo að segja
@ 9
HUSGOGN
Eftirtalin húsgögn eru yfirleitt fyrirliggjandi
í verzlun vorri, öll smíðuð á eigin verkstæði.
Albólstruð sófasett, með 1. fl. áklæði.
Armstólasett, margar gerðir, mjög ódýr.
Svefnsófar, með póleruðum köntum, mjög fallegir.
Borðstofusett, þrjár gerðir.
Svefnherbergissett, úr birki, lægsta verð.
Klæðaskápar, bónað birki og málaðir.
Barnakojur, úr birki.
Barnarúm, fjórar gerðir.
Stofuskápar, póleraðir og málaðir.
Tauskápar og rúmfataskápar.
Kommóður, margar stærðir í fallegum litum.
Sófaborð, póleruð, margar gerðir.
Útvarpsborð og önnur smáborð, mjög ódýr.
Athugið verð og greiðsluskilmála
hjá okkur, áður en þér festið
kaup á húsgögnum.
Húsgagiiaverziem
Guðmundar
Gu&oiundssonar s.{.
Laugavegi 166. — Sími 81055.
*) Þao hefur verið Guðlaug-
ur Guðmundsson, síðar bæjar-
fógeti á Akureyri. Þýð.
daglega og aðeins kunnugur
maður á staðnum þekkir þetta
nægilega. Fylgdarmennirnir
fóru alltaf á undan með áburð-
arklárinn, en af kurteisi þótt-
ust þeir treysta reiðmennsku
okkar það vel, að við værum
einfærir á eftir. Þetta var þó
óverðskuldað traust, en við
létum reiðskjóta okkar ráða
ferðinni og hugsuðum aðeins
um það, að vökna sem minnst.
Okkur tókst það furðanlega,
með því að draga fæturna eins
langt upp og við gátum án þess
að missa jafnvægið. Við þjálf-
uðumst svo vel í þessu af stöð-
ugri æfingu, að við náðum med
tímanum talsverðri leikni.
Þann 14 komumst við á upp-
hafið eða endann á þjóðvegin-
um til Reykjavíkur og skröngl-
uðumst í fornfálegu ökutæki,
sem nefndist af kurteisi „póst-
vagninn“, til Reykjavíku.r, um
100 km. vegalengd. Þar fengum
við inni á ágætu gistihúsi,
Hótel ísland, og biðurii posí-
skipsins í tíu daga, og Iiöíðuai
ekkert fyrir stafni annað en
að hvílast, eta og fitna.
Olafiiv Sveinsson íslenzkaði
éftir The Wide World
Magazine.
.Frúin: Þér ei’uð fylliraftur
karl minn og væri eg í yðar
sporum myndi eg skjóta mig.
Sá fulli: Værið þér í mínum
sporum, frú mín góð, munduð
þér ekki hitta.
Ameríkumaður og Skoti hitt-
ust á bar í Lundúnaborg.
Frá hvaða landi ert þú?"
spurði Skotinn.
Eg er frá mesta landi í heimiy
sagði Ameríkaninn. |
Það er eg líka, sagði Skotinn.
En hvernig stendur þá á því,
maður, að þú tala rekki skozku?:
Ung kona var á gangi &
Champs Elysée síðdegis. Húut
tók sér sæti á bekk, sem þat
stóð. Skömmu síðar kom ung—
ur maður gangandi, gengur’
framlijá, en snýr jafnskjótt við’
og sezt á sama bekkimi. Lög-
regluþjónn er þarna á ferli„.
virðir hinn unga mann fyrir
sér með grunsemd í augumy
staðnæmist og segir síðan vi&
hina ungu konu: „Frú mín^
þurfið þér á aðtsoð minni a81
hadla? Ónáðar hann yður, þessií
ungi maður?“ „Nei, nei, sagðý
konan og hló lágt, „haldið þér
bara áfram för yðar. Hver veit
nema hann hætti þá á það... ? “'
Stína litla er uii göiu og
leiðir við hönd áer. ibróður sinn^
sem er yngri en hún. Gömuí
kona vingjarnleg ávarpar börn—
in og spyr hversu gamall dreng—
urinn sé.
„Hann er af árgangi ’49,“’
segir Stina.