Morgunblaðið - 26.06.1930, Blaðsíða 38

MORGUNBLAÐIÐ
Rlþingismenn 1930.
Tryggvi pórhallsson
forsætisráðherra
þm. Strandamanna.
Jónas Jónsson
dóms.- og kirkjum.ráðh.
1. landkjörinn þm.
Einar Árnason
fjármálaráðherra
1. þm. Eyfirðinga.
Ásgeir Ásgeirsson
forseti sameinaðs þings.
þm. V.-ísfirðinga.
Benedikt Sveinsson
forseti neðri deildar.
þm. N.-pingeyinga.
Gtnðmundnr Ólafsson
forseti efri deildar.
þm. A.-Hánvetninga.
porleifnr Jónsson
varaforseti í sam. þingi.
þm. A.-Skaftfellinga.
Bemhard Stefánesoe
2. varaforseti Nd.
2. þm. Eyfirðinga.
Jörnndur Brynjólfseon
1. varaforseti Nd.
,1. þm. Ároesinga.
Jón Baldvinsson
1. varaforseti Ed.
4. landkjörinn þm.
Ingvar Pálmason
2. varaforseti Ed.
2. þm. Sunnmýlinga.
Bjarni Ásgeirsson
þm. Mýramanna.
Björn Kristjánsson
L þm. Gnllbr.- og Kjós-
areýalu.
Einar Jénsson
1. þm. Bangæinga.
Erlingur Friðjónsson
þm, Akureyrar.
Gnnnar Sigurðsson
2. þm. Bangæinga.
Haildór Steinsson
þm. Snæfellinga.
HaJIdór Stefánsson
1. þm. Norðmýlinga.
Hannes Jónsson
þm. V.-Húnvetninga.
Haraldur Gnðmundsson
þm. ísfirðinga.
Hákon Kristófersson
þm. Barðstrendinga. -
Fi Rlþingi 930.
Hrafn Hœngs5on tekur lögsögu.
Á AlþingishátííSinni fer fram
sýning á þinghaldi árið 930, er
Úlfljótur segir af sjer, en Hrafn
Hængsson tekur við lögsögu. —
Hafa þeir prófessoramir Sigurð-
ur Nordal og ólafur Lárusson
samið ræður þær, er þar eru
fluttar.
Hinir 36 landsmenn, sem þá
eru látnir skipa lögberg og lög-
rjettu, eru þessir: Þorsteinn hvíti
Ölvisson að Hofi í Vopnafirði.
Lýtingur Ásbjarnarson í Krossa-
vík, Hrafnkell Hrafnsson Freys-
goði á Aðalbóli, Þiðrandi Ketils-
son í Njarðvík, Brynjólfur Þor-
geirsson hinn gamli úr Fljóts-
dal, Böðvar Þorleifsson hinn
hvíti að Hofi í Álftafirði, össur
keiliselgur Hrollaugsson úr Suð-
ursveit, össur Ásbjarnarson að
Svínafelli í öræfum, Leiðólfur
kappi að Á í Skógahverfi, Jör-
undur Hrafnsson í Stóradal und-
ir Eyjafjöllum, Mörður Sig-
hvatsson gígja á Velli á Rangár-
völlum, Hrafn Hængsson að
Hofi á Rangárvöllum, Loftur
Ormsson í Gaulverjabæ, Teitur
Ketilbjarnarson að Mosfelli í
Grímsnesi, Eyvindur Þorgríms-
son að Gnúpum í ölfusi, Hafur-
Björn Molda-Gnúpsson úr
Grindavík, Þorsteinn Ingólfsson
allsherjargoði í Reykjavík, Val-
þjófur örlygsson að Meðalfelli í
Kjós, önundur Oddsson breið-
skeggur á Breiðabólsstað í Reykj
ardal nyrðra, Gunnlaugur orms-
tunga Hrómundarson á Gunn-
laugsstöðum, Skalla-Grímur
Kveld-Úlfsson að Borg, Sel-Þór-
ir Grímsson að Rauðamel ytra,
Þorsteinn Þórólfsson þorskabít-
ur á Hofstöðum í Þórsnesi, Ól-
afur Þorsteinsson feilan í
Hvammi, Atli Úlfsson hinn rauði
á Reykjahólum, Þorkell Þórð-
arson hinn auðgi í Alviðru í
Dýrafirði, Hólmsteinn Snæ-
bjamarson í Vatnsfirði, Ásgeir
Auðunnarson að Ásgeirsá, Þor-
steinn Ingimundarson að Hofi í
Vatnsdal, Vjefröður Ævarsson
að Móbergi í Langadal, Eiríkur
Hróaldsson í Goðdölum, Hjalti
Þórðarson að Hofi í Hjaltadal,
Þórður Bjamarson að Höfða,
Ingjaldur Helgason að Þverá,
Þórir Hámundarson á Espihóli.
Áskell Eyvindarson á Helgastöð-
um.
Allir þessir menn sitja í lög-
rjettu ásamt lögsögumanni. Rís
Úlfljótur upp í sæti sínu og seg-
ir af sér lögsögumannsstörfum.
Þvi næst tekur allsherjargoði til
máls, og mælir á þessa leið:
RÆÐA
ÞORSTEINS INGÓLFSSONAR.
Það er öllum yður kunnugt,
að bygð norrænna manna hófst
á landi hjer, þá er þeir fóst-
bræður, Ingólfur Araarson, fað-
ir minn, og Hjorleifur Hróð-
marsson, mágur han», fluttu
hingað búferlum, og eru nú síð-
an liðnir sex Vigir vetra. En áð-
Þorsieinn Ingólfsson.
ur höfðu komið hjer víkingar
og átt þó skamma dvöl. Þeir
fóstbræður fóm af þerm sökum
úr Noregi, að þeir máttu eigi
þola ójafnað Atla jarls á Gaul-
um og sona hans. Gerðu jarls-
synir atför að þeim fyrir Bak-
leysi; en er þeir vörðu hendur
sínar, tóku þeir jarl og Hall-
steinn sonur hans, af þeim eign-
ir þeirra og óðöl. Faðir minn
undi því illa að vera leigumaður
og landbúi ríkra manna, en þótti
hins vegar ófýsilegt að gerast
víkingur og útilegumaður, því
að hann var búhöldur góður, hóf-
samur og óáleitinn. Hann hafði
spumir nokkurar af eylandi því
inu mikla, er Flóki Vilgerðar-
son hafði kallað Island, og hjelt
hann skipi sínu út hingað og
kannaði landskosti. Leitst honum
landið allbyggilegt og þótti, sem
þeir fóstbræður myndi hjer
verða frjálsir af ágangi konunga
og illræðismanna. En er þeir
Hjörleifur fóru hingað að byggja
landið, skiptu nornir ójafnt ör-
lögum þeirra. Hjörleifur trúði á
mátt sinn og megin og: vildi
aldrei blóta. Ýfðust landvættir
við honum, en þrælar hans urðu
honum að bana, og lagðist þar
lítið fyrír góðan dreng. En ö
ur mínum vísuðu goðin til bú-
staðar í Reykjarvík, og var sa
bær fyrstur bygður á þvísa
landí. Þá er þeir förunautar fóru
austan með ströndum, hittu þeir
fyrir þá menn, er þeir kölluðu
papa og hugðu komna vera af
Irlandi. Varð þar Bkjótt ríkis-
munur með goðum vorum og
þeirra, því að þeir urðu mjög
felmtsfullir, er þeir sáu ina nor-
rænu menn, og ljetu bústaði
sína, en flýðu sjálfir úr landi og
komu hjer aldrei síðan. En fað-
ir minn na'm hjer vitt land og
gaf förunautum sínum góða ból-
staði, og þróaðist sú bygS vel.
Og því trúum vjer, að gifta hans
og goða hylli vaki enn yfir örn-
um vomm og véum.
En þess varð skamt að bíða,
þá er faðir minn var kominn út
hingað,^ að til stórra tíðinda
drægi í Noregi. Haraldur kon-
ungur lúfa kom úr Vík austan
og braut alla smákonunga og
jarla og gervallan landslýð til
hlýðni við sig, og var þá harður
rjettur þeirra, er reisa "vildu
rönd við honum og ófúsir voru
að selja af hendi óðöl sín og
forn rjettindi. En það þótti mörg-
um höldbornum mönnum og
hersbornum og þeim, er töldu
ættir sínar til konunga og jarla,
ilt að heita konungs þrælar, því
að eigi voru gvo feður þeirra.
Leituðu þá margir hinir ágæt-
— 38 —