Morgunblaðið - 31.12.1963, Blaðsíða 14

14
MORGUNBLAÐIÐ
Þriðjudagur 31. des. 1963
- ANNÁLL
Framh. af. bls. 12
land rikisstjórninni þakkir
sínar í stólræðum. Brezkuim
útflytjendum var heimilað að
selja stálrör til Rússlands, þvi
Rússarnir geta eklki notað sín
eigin en flytja þau út. Nú
kom mikil tollalækkun og
bairst það víða um átfur, að
vöruverð færi lækkandi á ís-
landi — og þóttu stórtíðindi.
Ekki síður það, að engin
meiriháttar verkföll höfðu þá
verið hér í nokkrar vikur
fyrir utan þetta hjá verkfræð
ingum og öðrum, en þeir gera
Ihvort sem er aldrei neitt.
Tíminn kvartaði yfir vinnu-
þrælkun ;— og kom þessi
þrælkun niður á Tímamönn-
uu sem öðrum. Jafnvei svo,
að Þórarinn komst ekki í 5
bíó nema endrum og eins og
varð að taka að sér ýmis ný
störf á Tímanum. Hann sagði,
að ríkisstjórnin væri aðalóvin
ur arnarstofnsins á íslandi og
varð það eitt aðaláfaLl við-
reisnarstj ómairihnar.
Miklar jarðhræringar urðu
á íslandi, sultukrukkur hrutu
úr hillum Kaupfélagsins á
Blönduósi og Evúsjenko ját-
aði mistök sín.
Þegar apríl hófst voru fær-
eyskir skútukarlar í fisk-
vinnu í Vestmannaeyjum og
48 hestar fóru flugleiðis til
Sviss. Á alþingi var rætt um
framkvæmdaáætlun til stöðv
unar flóttanum frá Vestfjörð-
um og var lagt til, að þing-
xnenn Vestfirðinga létu reisa
múr fyrir vestan að hætti U1
brichts hins a-þýzka til að
stöðva fólksflóttann. Var
ákveðið að stöðva allar sam-
göngur milli Vestfjarða og
annarra landa frá og með
næstu áramótum, en ákvörð-
un þessi. náði þó hvorki til
fjárskipta né dúnflutninga
úr Vigur.
Þegar hér var komið sögu
var Lúðvík víttur fyrir aga-
brot á fundi komma og nýjar
kartöflugeymslur voru áform
aðar í Reykjavík. Þá höfðu
2200 heiðursmenn verið tekn-
ir 6600 sinnum vegna ölvunar
frá áramótum. Hér var aðeins
um Reykjavík að ræða og
þótti góður árangur miðað
við fólksfjölda.
Erfiðlega gekk að selja
Sigló síldina úr landi, þrátt-
fyrir að helmingur mann-
kyns sylti, eins og páfinn
segir. Er allt útlit fyrir að
við verðum að éta okkar síld
sjálfir og þykir flestum það
harður kostur. Þórunn og
Askenazy fóru með leynd um
Bretland, en Eggert kom
kom heim á Sigurpáli með
nýja kraftblökk. Var þá talað
um, að hann ætlaði að klára
síldina í sjónum — Þar fyrir
utan var apríl ómerkileg'ur
mánuður og fremur tíðinda-
lítill, þótt margt ágætisfólk
ætti þá afmæli. En flest af-
mælisbörnin voru að heiman
á afmælisdaginn eins og geng
ur — til þess að losna við að
gefa kunningjunum í staup-
inu. Ekki lækkar dropinn í
verði eins og sementið. Það
var ekki fyrr en um mánaða-
mótin apríl-maí að fyrst fór
að færast líf í tuskurnar. Þá
var það, að togarinn Milv/ood
kom að varðskipinu Óðni í
landhelgi. Var Óðinn að svip-
ast um eftir Sævaldi SU 2 og
var að gefast upp. Notaði
hann samt tækifærið og sigldi
á Milwood — rétt til þess að
fá beiglu á stefnið og sýna
þar með, að ekki hefði verið
legið inni á einhverjum firð-
inum fyrir vestan eða austan,
eins og annars er siður þeirra
í landhelgisgæzlunni.
Við ástímið urðu skozku
karlarnir óttaslegnir og lögðu
á flótta í ofboði minnugir
þorskastríðsins. Þótti Óðins-
mönnum þessi hegðun togar-
ans undraleg og var þá farið
að taka staðarákvörðun. Kom
í ljós, að togarinn hafði verið
að veiða öðru hvoru megin
við landhelgislínuna. Hinn
frækni sægarpur John Smith
á Milwood hótaði að stiniga
sér fyrir borð ef Óðinsmenn
reyndu að nálgast togarann
meira en góðu hófi gegndi og
héldu varðskipsmenn sig því
í hæfilegri fjarlægð. Þeir
vildu sízt af öllu fá hinn óða
Smith um borð trl sín. Það
varð landhelgisgæzlunni mik-
ill léttir, er Smith slapp til
Bretlands og þeir gátu tekið
togarann eins og hvert annað
rekald og fært til hafnar.
Lengi eftir það var Milwood
ei-tt aðalpuntið í Reykjavíkur
höfn. Hópur lögregluþjóna
gætti skipsins dag og nótt og
var mikið teflt um borð í Mil-
wood. Síðsumars var efnt til
skákmóts um borð í Mil-
wood og tóku þátt í því þrá-
tíu sveitir lögregluþjóna en
lögreglukórinn söng.
Castro fór þá til Rússlands
og Spartacus var sýndur í Há
skólabíói. Listamainnalaunum
var úthlutað og sögðu þá
sumar, að „sprænt“ hefði ver
ið yfir þjóðina — og er málið
enn óútkljáð. íslendingar
kröfðust þess, að John Smith
yrði framseldur, en þá slitn-
aði sæsíminn að vanda og
heyrðist ekkert frekar um
málið. Strætisvagnarnir gáf-
ust upp á að halda biðskýlum
við vegna óþrifr. og skríl-
kom það engum á óvart sem
lesið hefur fornsögurnar og
kann að meta menningu vora.
John Wood útgerðarmaður
og eigandi Milwood kom til
Reykjavíkiur til að tefla við
lögregluna um borð í Miil-
wood. Don Williaims frá V-Ind
íum söng í Glaumbæ og Ask-
inazy fékk vegabréfsáritun
inn og út úr föðurlandi sínú.
Þótti slíkt tíðindum sæta og
voru Þjóðviljamenn á báðum
áttum um það hvort þetta
væri gott eða slæmt. Alþjóða
matvælastofnunin birti árs-
skýrslu þar sem sagði, að ís-
lenzki fiskiflotinn væri sá
sterkasti í heimi — og kom
það engum á óvart hér heima.
Sagði ennfremur, að meiri
fjárfesting væri að baki hverj
um íslenzikum sjómanni en
sjómönnum allra annarra
þjóða. Sýndi þetta, að nauð-
synlegt er að útgerðin verði
rekin áfram með halla —
þegar öllu er á botninn
hvolft. Engin venjuleg útgerð
þolir slíka fjárfestingu — og
til þess að öruggt yrði, að
útlendingar kæmust ekki með
tærnar þar sem við höfuim
hælana í fjárfestingunni, var
samin ný reglugerð sem mælti
svo fyrir um, að allir bátar
skyldu hafa kamra ur tekki.
. Brezkur togari sigldi þá 12
metra inn í Oddeyrarbryggj-
una á Akureyri. Mánafoss
bom þar hvergi nærri. Anda-
flutningur fór fram í Hljóm-
skálagarðinum og var slökkvi
stöðin lokuð í tvo daga vegna
anna. Halldór Laxness kom
þá heim með Selfossi.
Hertogafrúin af Argyll
vakti heimsathygli fyrir eitt
og annað, en Hermann sást
dorga í Grímsá um þær mund
ir. Beitti hann ýmist maðki
eða brögðum. Fangageymsla
lögreglunnar var þá full og
varð að hleypa gestum út
áður en runnið var af þeim
till þess að fá rúm fyrir nýja,
sem áttu pantað pláss. Mai
Zetterling sýndi þá kvikmynd
sýna um ísland í BBC-sjón-
varpinu. Wood hvatti Jóhn
Smith til að taka sér far til
íslands, en sá fór hvergí sem
fyrr. Hafnarverkamenn
misstu 24 bjórkassa í höfn-
ina og mun veiðiskapur aldrei
hafa verið stundaður af meiri
áfergju við íslandsstrendur
en einmitt þá. Margs konar
veiðitæki voru notuð með
góðum árangri.
Brezikir oe þýzkir togara-
menn tannbrutu veitinga-
mann á ísafirði og varð sá
heimsfrægur fyrir. Vildu tog-
aramenn sitja inni á veitinga-
stofunni að sumibli en gerðust
yfirgangssamir og sló þá í
brýnu — með fyrrgreindum
afleiðingum. Eftir það voru
brezkir togaramenn bann-
færðir á ísafirði. Þeir fá
hvergi að koma inn fyrir dyr
Og ski'lja ísfirðingar tann-
garða sína eftir heima til ör-
yggis, þegar brezkur togari
kemur til hafnar.
Sovézk k'vikmyndavika var
haldin á fslandi til að hjálpa
upp á kommana í væntanleg-
um kosningum, en Didda
Sveins söng í Þjóðleikhúss-
kjallaranum. Þá stjórnaði
Helgi Eysteins gömlu diönsun-
um í Búðinni og Nilfisk ryk-
suga var meðal vinninga I
Lído-Bingó. .Cooper fór út í
geiminn og kom aftur, tollar
voru lækkaðir á landbúnaðar
vélum og V-íslendingar voru
ráðnir hingað til starfa í
frystiihúsunum. Klerkur einn
var sendur vestur um haf tiíl
þess að kenna roðflettingu
og flökun. Hélt hann nám-
skeið víða í íslendingabyggð-
um og sýndi á hverjum stað
kvikmynd af næturlífi í París,
sem hann sagði vera frá Vest-
mannaeyjum. Fengu færri
pláss en vildu .
Þá var barinn á Borginni
opnaður á ný og Arnór Hanni
balsson reit um guðinn, sem
var Glæpon og féll þá mörg-
um allur ketill í eld. Jón Þ.
fór létt yfir tvo metrana og
furðuljós sátfot yfir Vestur-
bænum. Hringdi fólk í of-
boði til Morgunblaðsins og
spurði hvað hér væri um að
ræða. Dæmdist sökin á Kanl-
inn í tunglinu.
Baðfatasýning fór fram í
Hótel Sögu og þótti merkur
viðburður í menningarlífi
höfuðstaðarins. Ýmsir Þjóð-
varnarmenn voru andvígir
bræðingi með kommum. Fjór
ir gengu úr flokknum í mót-
mælaskyni og eftir voru þrír.
Meðal komma var líika ólga
þar eð mönnum kom ekki
saman um hvernig setja ætti
saman þá naglasúpu, sem Al-
þýðubandalagið var þá orðið.
Þá auglýsti Margeir J. Magn
ússon peningalán, en hann
er áður kunnur fyrir útvarps
fyrirelstra sína. Þá höfðu 27
hvalir veiðst og nýkjörin
fegurðardrottning íslands
sagðist í blaðaviðtali safna
fiðrildum og forngripum.
Nú var júni að hefjast og
unga fólkið var farið að leita
út í náttúruna. Þrjátíu ung-
lingar á leið í Þórsmörk voru
stöðvaðir af lögreglunnL
Voru teknar 60 áfengisflösk-
ur af unga fólikinu, eða nærri
helmingurinn af því sem haft
var meðferðis. Sætti þetta at-
hæfi lögreglunnar mikilli
gagnrýni af hálfu foreldra,
sem höfðu nestað börn sín
vel — og keypt það dýrasta
sem fáanlegt var. Bindindis-
mót var haldið í Þjórsárdal
og fór það vel fram. Þurfti
ekki nema 15 eða 20 lögreglu
þjóna til að halda uppi lögum
og reglu á staðnum. Þá var
stofnað félaff barþjóna. Öm
Clausen fékk réttindi til mál-
flutnings fyrir Hæstarétti.
Skipakomur voru þá tíðar
til Akraness eh menn hættir
að slást út af kríueggjum í
Akrafjalli. Tíminn sagði enn
að skortur væri á atvinnu-
leysisvöntun og Fram náði
jafntefli við þýzkt atvinnu-
lið. Hafði verið farið með
Þjóðverjana í Þjórsárdal dag-
inn áður.
Nú hófst flugmannaverk-
fall, því tilfinnanlegur skort-
ur hafði þá verið á verkföll-
um um skeið — og farið að
spyrjast út fyrir landstein-
anna, að einhver lognmolla
væri yfir Íslendingum. Þetta
verkfall stóð ekki nema viku,
en flugmenn hétu því að
stræka bráðlega aftur og
undu menn vel við það Ragn-
ar Gunnarsson sagði í blaða-
viðtali, að Einar Olgeirsson
liti á sig sem Messías flokks-
ins og þrætti Einar ekkert
fyrir það. Var sagt, að Gils
liti þá orðið á sig sem „sjar-
mör“ flokksins og töldu marg
ir hann líklegan til að kom-
asit í kvikmyndir.
Þau tíðindi bárust frá út-
löndum, að ísland væri meðal
6 ríkja af 111 í Sameinuðu
þjóðunum, sem skuldilaus
væru við samtökin. Hneyksl-
aði þétta marga, sem töldu
rílkisstjórninni nær að greiða
niður kartöflurnar. Kosninga-
baráttan var nú komin í al-
gleyming og foringjar Fram-
sóknar skrifuðu vistmönnum
á Elliheimilinu Grund hjart-
næm bréf. Annars var ekkl
rætt mikið um kosningarnar
í dagiblöðunum fremur venju
og fóru þær því fram hjá ým«
um, sem gjarnan hefðu viljað
vita af þeim — þó ekki hefði
verig nema til að kjósa.
Margir muna sjálfsagt eftir
úrslitunum, a.m.k. gerir
Hannibal það, því hann boð-
aði stórstyrjöld strax og hon-
um varð Ijóst, að hann hafðl
náð kosningu. Hafði hann þá
ekið í jeppa sínum að vestaa
og var komin í Borgarnes, otð
inn benzínlaus — og var sagt
það við benzíntankinn, að
hann hefði náð .kosningu.
Hófst þá háreisti mikil, og
söng í öUum símalínum, þegar
'hann talaði við útvarpið og
birti stríðsyfirlýsingu sina.
Nú er Hannibal benzínlaus
á ný.
Var Profumo-málið í Bret-
landi á allra vörum og ung-
frú Keeler í allra hugum. Eft-
ir mikið þras og yfirheyrslur
varð niðurstaðan sú, að mann
leg náttúra hefði hér átt sök-
ina en ekki Rússinn Ivanov.
Keeler varð auðug og tók sér
níu mánaða hvíld frá störfum,
og var sannarlega kominn
tími til stuttrar hvíldar eftir
jafngóða þjónustu við móður
náttúru og raun bar vitni. ■
Gullfoss kom nú heim úir
eldinum í Kaupmannahöfn og
sögðu skipsmenn í blaðavið-
tölum við heimkomuna, að
skipið hefði herzt í eldinum
og batnað til muna. Var á.kveð
ið að herða og bæta önnur
skip flotans á sama hátt við
fyrsta tækifæri og hefur Bur
meister og Wain verið falið
að hafa umsjón með verkinu.