Morgunblaðið - 24.11.1964, Blaðsíða 28

28
MORGU N BLAÐIÐ
Þriðjudagur 24. nóv. 1964
f---------------
JENNIFER AMES:
"N
Hættuleg forvitni
<________________J
Brett beið herrnar fyrir utan
stofnunina þegar hún kom út í
kvöldsólina daginn eftir.
Hann flýtti sér til hennar: —
Þú ert vonandi ekki reið við mig
út af því að ég fór til húsbónda
þíns, elskan min? Mér datt í hug
að ef við töluðum saman eins
og tveir skynsamir menn, þá
mundi hann gefa eftir loforðið.
Ég held líka að mér hafi tekizt
að láta hann skilja, hve eigin-
gjarn hann hefði verið, að taka
svona loforð af ungri stúlku.
Enda lét hann undan áður en
lauk, og mér finnst að við verð-
um að gera okkur dagamun út
af því. Ég hef patnað borð á
Peninsular Hotel í Kowloon. Þar
er ágætur matur og það verður
gaman að sitja þar og horfa yfir
höfnina.
Ódýrasta og falleg-
asta jóla- og nýárs-
kveðjan til vina og
kunningja erlendis

lceland
Review
Græsilegt rit á ensku um fslond
og íslendinga. Kostar oðeins 50
krónur. Fæst ■ bókaverzlunum.
— En ég er þreytt, Brett, sagði
hún og færðist undan. — Ég
vildi miklu heldur fara beint
heim og leggja mig.
En Brett var ósveigjanlegur og
loks lét hún undan, með því skil
yrði að hún gæti fyrst farið
heim og haft fataskifti.
Mildred var líkia að hafa fata-
skiftL
— Ætlar þú út? spurði Mild-
red með talsverðu yfirlæti. Hér
sérðu stúlku, sem ætlar líka út
að viðra sig í kvöld.
28 '
— Það var gaman, sagði Gail.
Hana langaði til að spyrja hvort
hún ætlaði út með Grant, en
gat ekki komið sér að þvL
Brett kom eftir hálftíma að
sækja hana. Þau óku niður að
höfninni, og fóru svo með ferj-
unni yfir sundið og létu kvöld-
goluna, kæla sig eftir heitan og
erfiðan dag. Þau töluðu mikið
saman á leiðinni — reyndar var
það aðallega Brett, sem hafði
orðið, og smámsaman tókst hon
uon með glensi sínu og gamni að
koma Gail til, svo að loks hreifst
hún með og skemmti sér vel.
Þau fóru beint í veitingahúsið er
þau stigu á land úr ferjUnni.
Járnbrautarstöðin var fyrir
handan götuna. Þaðan fóru lest
ir inn í Rauða-Kína á hverjum
klukkutíma — hurfu bak við
járntjaldið.
I
Blaðburðafólk
óskcist til blaðburðar í eftirtalin hverfi]
H jarðarhagi
Skúlagata
frá 50-80
Fi'Jkagata
Sörlaskjól
Túngata

Sími 22-4-80
I
1 Þau fóru inn í stóra salinn og
þar sat fólk við smáborð og var
að drekka te eða kaffi, eða svala
drykki. Þau héldu áfram að barn
um inn í horninu. Það var rétt-
nefni að kalla hann alþjóðlegan
samkomustað — þar voru Bret-
ar, Ameríkumenn, Frakkar, Kín
verjar og allskonar kynblend-
ingar við bogamyndaðan disk-
inn, sitjandi á háum kollustól
um masandi og hlæjandi. Þama
var glaumur, sem virtist endur-
spegla gjálífið og ólguna í Hong
Kong. Það var erfitt að sitja al-
varlegur og þegjandi í þessu
umhverfi innanum öll hlátra-
sköllin. Gail samlagaðist fljótt
umhverfinu. Brett bað um tvo
þurra Martini, og þau settust á
tvo háu kollustólana. Og síðan
fóru þau í lyftunni upp í borð-
salinn, sem vissi út að höfninni.
Ljós var á öllum skipunum, ferj
urnar runnu fram og aftur eins
og ævintýrafleytur, en bak við
sáust milljónir ljósa í Hong
Kong. Gail starði á þetta fagra
sumarkvöld eins og hún hefði
verið lögð í læðing. Hún var
svo ung, að hún gat hrist af
sér áhyggjumar. Brett sá að fjör
ið í henni var vaknað aftur, og
þegar hann heyrði hve dillandi
hún hló, hélt hann að hann hefði
unnið leikinn. En hann hafði vit
á að vera ekki of veiðibráður,
fyrst um sinn.
Hann varð að játa, að hann
hafði orðið dálítið hissa á, hve
fóstri han var áfram um að hann
giftist Gail hið allra fyrsta. Um
sjálfan hann var ekki annað en
það að segja, að hann var alvar
lega ástfanginn af henni, og um
leið var hann boðinn og búinn til
að þóknast gamla manninum,
sem hafði verið honum svo góð-
ur og sem var honum svo hjart-
fólginn. En samt átti hann bágt
með að skilja hversvegná þessu
lá svona mikið á.
Þeim hafði komið saman um
að borða Evrópumat um kvöldið,
og hann var mjög ljúffengur:
ostur, steiktur urriði, kjúkling-
ur með allskonar sælgæti og loks
ískaka. Meðan þáu vom að
borða silunginn leit Gail kring-
um sig og kom auga á Mildred.
Hún kom inn með Kalavitch, for
stöðumanni stofnunarinnar, sem
Gail hafði aðeins einu sinni tal-
að við, skömmu eftir að hún
kom. Henni kom á óvart að sjá
hann þarna með Mildred. Kala-
vitch var prúðbúinn og það sóp
aði að honum, hæruskotnum með
djúpu, brúnu'augun. En hvern-
ig gat staðið á því, að hann hafði
farið með Mildred hingað Að
vísu var það í almælL að hann
væri kvenhollur. Mildred brosti
til hans með ástleitni og virtist
ekki kunna sér læti. Gail féll
ekki sem bezt að sjá þau saman,
því að henni hafði alls ekki get
izt að þessum forstöðumanni
stofnunarinnar þessa stuttu
stund, sem þau höfðu talað sam-
an.
Hún hélt áfram að skima, og
nú kom hún auga á Wong, sem
sat aleinn við borð skammt frá
dyrunum. Hann var í svörtum
silkifötum með löngum, víðum
ermum.
Meðan þau voru að bíða eftir
kaffinu bað Gail Brett um að
afsaka sig, því að hún þyrfti að
— Þetta er bara mamma. Hún er að mtnna mig á að ég a
trúlofuð Jóni.
skreppa í kvenna-fatageymsl-
una. Hún varð að ganga fram
hjá borði Wongs á leiðinni þang-
að. Hann stóð upp þegar hann sá
hana og heilsaði mjög vingjarn-
lega. Þakkaði henni fyrir að húji
hefði sýnt sér þann sóma að
líta inn til sín nokkru áður. Hún
ætlaði að halda áfram, eftir að
hún hafði svarað honum hæ-
verskulega, én allt í einu studdi
hann á handlegginn á henni og
stöðvaði hana.
— Afsakið þér, ungfrú Ste-
wart, sagði hann. — Ég á tals-
vert af fallegum smíðisgripum
úr kínversku jade og fílabeini,
sem ég hefði gaman af að sýna
yður. Það er áríðandi að þér fáið
að sjá þetta safn, sagði hann
lágt. — Vilduð þér sýna mér
þann heiður að heimsækja mig
annað kvöld Jú, gerið þér það
fyrir mig. Gætum við ekki borð
að miðdegisverð saman? Þér meg
ið ekki segja nei, ég segi yður
það satt, að þér hefðuð gaman
af að sjá þetta.
Það fór titringur um hana, efl
irvænting og ótti í senn. Átti
Wong við, að hann hefði eitt-
hvað að segja henni?
— Já, þakka yður fyrir, mig
langar mikið til að koma, sagði
hún. — Hvenær dagsins er yður
hentugast?
Hann stakk uppá klukkan hálf
átta, og hún sagðist áreiðanlega
skyldu koma.
Þegar Gail kom að borðinu
aftur spurði Brett hvað Wong
hefði viljað henni. Hvernig nú
sem á því stóð kynokaði Gail
sér við að segja honum að Wong
hefði boðið henni heim, en vit-
anlega var þetta ekiki annað en
bábylja. Og svo sagði hún að
Wong hefði stungið upp á, að
hún kæmi og skoðaði listmunina
hans. Brett hló:
— Ojæja, ég ætti líklega ekki
að þurfa að vera hræddur um
þig fyrir gömlum sérvitringi.
Þau sátu nokkuð lengi yfir
kaffinu eftir miðdegisverðinn og
horfðu á umferðina á höfninni.
Mildred og Kalavitch doktor
fór út á undan þeim, og á leið-
inni út rak Mildred tærnar í
eitthvað. Það var næstum að sjá,
að hún hefði fengið sér full mik
ið neðan í því. Hvað var það
sem förunautur hafði gefið
henni, — og hversvegna hafði
hann gert það? Gail hafði ör-
uggt hugboð um, að Kalavitch
gerði aldrei neitt nema í ákveða
um tilgangi.
Gail og Brett voru 1 bezta
skapi það sem eftir var kvölds-
ins. Þegar bíllinn nam staðar við
matsöluna, sem Gail átti heima
í, sagði Brett að fóstra sínum
þætti vænt um, ef hún vildi
koma til miðdegisverðar ein-
hvern daginn, og svo nefndi hana
ákveðinn dag seinna í vikunnL
Gail var þreytt og hún svaf
fast og rólega. En henni fannst
hún jafn þreytt þegar hún vakn-
aði morguninn eftir, og hún
hlakkaði ekkert til að eiga að
fara að vinna.
Grant var mjög fálátur, og
þau töluðust ekki mikið við um
daginn. En svo urðu þau ein sam
an í rannsóknarstofunni síðdeg-
is, og þá spurði hann hvort
hann mætti óska henni til ham-
ingju.
— Nei, ég er ekkl trúlofuð,
sagði hún.
— En mér skildist á Dyson, að
bæði þú og hann vilduð komast
í hjónabandið, sem allra fyrst.
— Ef satt skal segja þá langar
mig ekkert til að giftast núna.
sagði hún með talsverðri ákefð,
— Hver svo sem í hlut ætti!
En Grant lét ekki standa upp
á sig. — Hversvegna var hann
þá að kioma hingað og tefja mig?
sagði hann samstundis.
— Það hefur kannske verið
mér að kenna, sagði Gail hik-
andi. — Ég sagði honum nefni.
lega, að ég væri bundin við lof-
orð mitt næstu tvö árin. Það
kæmi ekki til mála að ég gæti
breytt nokkuð til næstu tvö árin
sagði ég.
— En nú hef ég gert hon-
um ljóst, að þú ert alveg frjála
að því, hvernig þú hagar fram-
tíðinni, svaraði Grant. — Ég geri
engar kröfur til þín eða vinn-
unnar þinnar, umfrarn það sera
þú vilt sjálf.
KALLI KÚREKI ->f- --K- — ->f— Teiknari: J. MORA
(^OMVIMCED THATIT WAS FRAtiKIB
WHO PUT THE STOHE UMDER H/S SADDLE,
CEC/L CAAJ TH/MK OFOMLY OMEMY
TO SHOW H/S FEEUMS-S
1. Þar eð Kalli er alveg viss um
að það hafi verið Frikki, sem setti
steininn undir hnakkinn á hestinum
getur hann aðeins sýnl tilfinnmg-
ar sínar á einn hátt.
2. Nú er nóg komið Keli. Teldu i
þér tennurnar meðan þú hefur pær
því ég ætla að losa þig við þær.
3. Berðu hann Frikki. Náðu þér nú
niðri á honum, Keli. Þið hafið verið
að drepast úr leiðindum... Nú getið
þið lífgað hlutina við.
AKUREYRI
t Afgreiðsla Morgunblaðs- I
t ins er að Hafnarstræti 92, 1
l sími 1905. I
/ Auk þess að annast þjón- (
l ustu blaðsins við kaupend-
t ur þess í bænum, er Akur-
í eyrar-afgreiðslan mikilvæg- |
/ ur hlekkur í dreifingarkerfi j
i Morgunblaðsins fyrir Norð-
\ urland allt. Þaðan er blaðið 1
t sent með fyrstu beinu ferð- I
/ um til nokkurra helztu kaup t
/ staða og kauptúna á Norður- ^
l landi, svo og til fjölda ein-
t staklinga um allan Eyjaf jörð 1'
t og víðar. !