Morgunblaðið - 27.11.1965, Blaðsíða 3

T,augnf-aagur 27. nðv. 1965
MORGUNBLADID

INNI á Miálverkasýningu hjá
Baltazar í Bogasalnum íyllist
hestamaðurinm hrifningu. Við
spyrjum listamarminn hvernig
standi á því, að hann, útlend-
ingur, sem aðeins hefur verið
hér í 4 ár, skuli hafa valið
íslenzka hef4inn svo oít að
fyrirmyndum sónum.
— Jú, segir hann á sinni
sérkennilegu íslenzku. - Sjáðu
til. íslenzki hesturinn er allt
öðru vísi en þeir hestar, sem
ég kynntist í hernum á Spáni.

Hvorki konan né íslenzki hesturinn
veröa tamin til algerrar hlýðni
tslenzki hesturinn hefur sál og
hann iðar í skinninu. Hann er
eins og kona, verður aldrei
taminn til algerrar hlýðni.
Þannig var skoðun lista-
mannsins. Hversu margir ís-
lenzkir hestamenn geta ekki
tekið undir þessa skoðun.
Nú geng ég milli myndanna.
Mér finnst þær raunar allar
fallegar, en ég er svo heppinn
að ég hef ekkert vit á list, en
hesta hef ég dáð frá þvi ég
man eftir mér. Þess vegna læt
ég hugann reika til þeirra
er ég horfi á iþessar myndir.
Myndirnair hafa líka þann
stóra kost að þær heita ekki
neitt. >ú getur gefið þeim það
nafn sem þér sjálfum líkar.
Ég staðnæmist fyrst framan
við þrjá liggjandi hesta. Þeir
minna mig á langferð á hest-
um, þar sem þeir að loknu
löngu erfiði, hvílast á sléttum
bala. Einn þeirrá sefur gireini-
lega vært og lætur ekkert
trufla sig, en sá í miðjunni
gefur listamanninum gaum,
sperrir eyrun, en stendur þó
ekki á fætur. Sá lengst til
vinstri virðist hnálegur lítill
hestur, sennilega viljugur og
lipur töltari, en klárgengur.
Á veggnum hinum megin
eru tveir hestar að velta sér.
Þetta mótív hef ég aldrei fyrr
séð á mynd og raunar ekki
þegar kalt er. Hann lyftir fót
unum eins lítið og hægt er og
allar hreyfingar vu hægair og
silalegar.
í miðjum boganum er stór
og glæsileg mynd af hestum
sem etja sér. Þeir eru með
gapandi granir og maður
heyrir þá blátt áfram frýsa:
Þetta eru sýnilega stríðaldir
gaéðingar með þrótt í hverri
hreyfingu. Ég gæti vel trúað
að þessir hestar myndu bregða
á leik þótt búlð væri að ríða
þeim í langfeirð allan daginn.
Á öðrum stað eru hestar bak
við hlið. Maðurinn hefur
hneppt þá í fjötra girðingar-
innar, en hestarnir bíta með
sömu róseminni, sáttir við ör-
lög sin.
í morgunljómanum standa
hestar á beit úti á nesi. Fyrstu
geislar sólarinnar gera þá sam
iita jörðinni.
'■•'’í .. ,.v., ..
komið auga á það fyrr hve
skemmtilegt það er.
Hversu oft hefurðu ekki séð
klárana þína velta sér, iða
í moldarflaginu, teygja sig og
sperra alla anga út í loftið,
hrista af sér okið, sem á þá
hefur verið lagt á löngum
spretti.
Og þarna er lítil mynd af
tryppum og tveimur fullorðn-
um hrossum á hjarnbreiðu.
Einkenniiegt hve listamaður-
■ inn nær hinni fullkomnu ró,
sem hvílir yfir hverri hreyf-
ingu hestanna í kuldanum.
Hesturinn er vitur og hann
eyðir ekki orkunni til ónýtis
Á enn einni mynd er hest-
urinn í aftanskini, svo daufu,
að aðeins mótar fyrir honum.
Líklega hefur lítil mynd
hrifið mig mest. Kvöldsólin
kastar geísi | n á fjall í bak-
sýn, .forgrunnurinn er svart
og blátt hraunið, en eftir
hraunbrúninni gengur frjáls
og ákveðinn hestur að leita sér
betra haglendis. Hann lyftir
hátt fæti og makkinn ber vott
um að hann veit hvað hann
vill. Sjálfstæður og óháður
öllum á hann, og hann einn,
þetta hraunbrunna land.
— vig.
STAKSIFIWAR
Heimastílar
puntudreng j anna
í fyrradag var umræðum hald-
ið áfram á Alþingi um embætta-
veitingar og fleira, og stigu nú
puntudrengir I'ramsóknar, Jón
og Einar, aftur i pontu með vel
undirbúni heimastila, enda höfðu
þeir haft tvo sólarhringa til und-
irbúnings. Það er sem sagt það
allra minnsta, sem puntudreng-
irnir þurfa til þess að geta tekið
þátt í hörðum umræðum, að þeir
fái alltaf svo sem cinn eða tvo
daga til þess að undirbúa svör
sín við því, sem fram kemur
í umræðunum. Enda kom það í
ljós, þegar Bjarni Benediktsson,
forsætisráðherra, beindi til
þeirra ákveðnum fyrirspurnum í
umræðunum í fyrradag, að harla
Iítið varð um svör. Puntudreng-
imir þurfa nefnilega langan tíma
til þess að undirbúa sín svör.
Litlir karlar
Það sem tvímælalaust hefur
vakið mesta athygli í þeim um-
ræðum, sem fram hafa farið á
Alþingi undanfarna daga um
þessi mál er, að þeir af yngri
mönnum Framsóknarflokksins,
sem flokkurinn hefur bundið
mestar vonir við, menn eins og
Einar Ágústsson, Jón Skaftason
og Ingvar Gíslason hafa sýnt það
í þessum umræðum, að þeir duga
ekki þegar á reynir. Þeir hafa
ekki reynzt vera menn til þess
að standa í hörðum umræðum
og mikilli baráttu, og var dómur
allra sem á hlýddu á þá lund,
að Framsóknarmenn hefðu farið
algerlega halloka í þessum um-
ræðum. Auðvitað hlýtur þetta
að vera mörgum Framsóknar-
mönnum töluverð vonbrigði.
Þeir hafa margir talið, að úr
hópi þessara þriggja manna væri
hægt að velja næsta leiðtoga
flokksins og a.m.k. tveir af hin- v
um þremur puntudrengjum Fram
sóknarmanna hafa talið sig sjálf-
kjöraa til forustu. En öllum er
nú ljóst að til þess duga þessir
herramenn ekki, þeir duga ekki
þegar í harðbakka slær. Það er
sá lærdómur, sem Framsóknar-
menn geta dregið af þeim um-
ræðum, sem fram hafa farið á
Alþingi í þessari viku.
Eysteinn brögðóttur
Auðvitað hefur Eysteinn Jóns-
son, sem þekkir sína menn, vitað
ósköp vel að þessir þrír puntu-
drengir hans mundu ekki duga í
umræðunum. Eysteinn hefur svo
sem kunnugt er, verið mjög
valtur að undanförnu og á-
hrifarík öfl innan Framsóknar-
flokksins, vilja bola honum úr
formannsstöðu. Augu sömu
manna hafa beinzt ýmist að Ein-
ari Ágústssyni eða Jóni Skafta-
syni, sem eftirmanni Eysteins.
Þetta vissi Eysteinn og þess vegna
tefldi hann puntudrengjum sín-
um fram í þessum hörðu um-
ræðum, til þess að gera lýðum
ljóst, að þeir væru til einskis
nýtir og að hagur Framsóknar-
flokksins undir þeirra forustu
mundi ekki vænkast, nema síður "
væri. Þetta sýnir, að Eysteinn er
brögðóttur og séðtir í barátt-
j unni, og á þeim brögðum hans
j hafa þeir fallið Einar, Ingvar og
| Jón. Það tekur þá vafalaust
j langan tíma að bæta upp þá
■ útreið, sem þeir hafa fengið á
j Alþingi undanfarna daga, og
j vinna á ný tiltrú flokksmanna
sinna.