Morgunblaðið - 27.11.1965, Blaðsíða 19

Laugardagur 27. nóv. 7955
MORGUNBLADID
19
Janus Gíslason
Minning
Fæðdur 5. janúar 1899.
Dáinn 22. november 1965
JANUS Gíslason var fæ-ddur í
Keflavík 5. janúar 1809, vom for-
eldrar hans Gísli Vigfússon og
Steinunn JóhannsdióltJtir. Noíkk-
urra daiga gamaU var hann tek-
inn til fóstaurs af hjónunum
Halldóri Sigurðssyni og Pálínu
Pálsdóttur, Merkinesi í Höfn.um.
Ólst hann þar upp til ársins 1008,
að fjölskyldan flutti til Hafnar-
fjarðar.
Árið 1914 tóku fósturforeldrar
Janusar dótturdóttur sína Pál'ínu
ával'lt hressilegf viðmót og greið-
vikni.
Síðastliðin 20 ár starfaði Jan-
us hjá h.f. VENUSI, Hafnarfirði,
og gat sér þar sem annarsstaðar
gatt orð fyrir dugnað, samvizlku-
semi og trúmennsku. Var honum
falin m.a. stafa gæzla fisikiþurrk-
unarhúss um nætur, krefst það
starf mikillar natni og samvizku-
semi, og er mikið í húfi, að þar
sé sýnd fyllsta trúmennsika.
Nú þegar ég kveð þennan vin
minn, þá minnist ég þess hve
ljúfur hann var í aillri umgengni,
vinnuglaður, og vinnufús, trúr í
sitarfi og hið mesta tryggðatröll.
Minnist ég hans með þakklæti
í huga.
Að endingu sendi ég fóstur-
systur hans og dóttur hennar,
innilegustu samúðarkveðjur.
Loftur Bjarnason.
í DAG verður til molidar horinn
Janus Gíslason, sem var til beim
ilis á Krosseyrarveg 5 Hafnar-
firði _hjá uppeldissytir sinni, Pál-
ínu Árnadóttur. Hér verður eigi
til hlítar rakin hans æviferill.
Það verður ábyggilega betur
gert af öðrum. En mig langar
með örfáum orðum að minnast
hans og þalkka þann þó stutta
tíma, sem leiðir okkar lágu sam-
an.
Það var fyrir sex árum að ég
réðist sem verkstjóri tiil Fisk-
veiðihlutafélagsins Venus. Þar
var Janus þá starfsmaður og
hafði verið undangengin ár, eða
frá því að Loftur Bjarnason hóf
sinn sómakæra útvegsmannaferil,
fyrst í samvinnu við Geir Zoega,
síðan aðra góða menn eins og
Vilhjáim Árnason skipstjóra, þá
undir beitinu Fiskveiðdfélagið
Venus h.f. Þá var það svo, að
mér þótti vænt um að leita til
hans, annars sem var öllu gamal
kunnugur og ég vissi, að vildi
gera sínum húsbændum svo mik-
ið gagn er hann mátti. Já, Janus
var allur þar sem hann tók því,
því var það þannig, að ég sem
margir aðrir menn töiuðum um
Janus og Venus í sömu persónu
Minnist ég glaðværar og oft
háværar raddar hans, sem seiddi
fram kátínu og spaug, hvar sem
hann fór. Já, starfið varð oflt
ánægjulegt með honum, sem
kappsamur og oft ýitnn, vildi
láta undan sér ganga. Nú vil ég
Janus minn góði vinur, reyna
að segja það, sem ég veit að þú
vildir sagt geta:
Ég þakka þér Pálína, mín góða
uppeldissystir, fyrir aila þá um-
önnun, sem þú hefur mér sýnt.
Ekki hvað sízt nú þessa síðustu
mánuði. er ég var sjúkur. Og
þú stúlkan mín Dóra, megi guð
leiða þig veg hagsældar og ham-
ingju.
Og við ýkfcur mæðgur, vanda-
menn og aðrir vinir, minningin
um góðan dreng er oss buggun í
harmi.
Með vinarkveðju
Magnús Þórðarson.
Ámadóttur þá 3ja ára til fósturs.
Fósturfaðir þeirra dó 1920, og
varð Janus þá fyrirvinna heim-
ilisins. Hafði Haildór þá nýlega
Oókið við að byggja húsið að
Krosseyrarvegi 5, sem byggt var
í bæjarstíl.
Fósturmóðir hans dó árið
1926, og bjuggiu þá fóstursystkin-
in áfram í bænum, þar tii Pálína
giftist Pétri Halibergi Péturssyni
árið 1930. Þau hjónin byggðu
nýtt íbúðaihiús 1953 þar sem
gamli bærinn hafði staðið, og
fluttist Janus í hið nýja hús
þeirra, og bjó þar til dauðadags.
Pálína mlssti mann sinn 1960, og
veitti Janus henni þá mikinn
irtuðning, m.a. með því að styrkja
Dóru dóttur hennar til náms.
f tíu ár var Janus faatur starfs-
maður hjá „Jóni og Gísla“, höfðu
þeir sem höndum verkstjórn
Ésamt Siguxgeir Gíslasyni Westra
þeirra framkvæmda sem nokkuð
kvað að í Hafnarfirði. Þeir sáu
wm flutninga með hestvögnum
mitli Hafnarfjarðar og Reykjavik
wr, upp og útskipun flestra
Bkipa, sem komu til Hafnarfjarð-
ar, og voru afgreidd við hafskipa-
bryggjuna, einnig sáu iþeir um
vegagerð í nágrenni Hafnarfjarð-
ar. Við ödl þessi störf vann Janus
hjá þeim, og rómuðu þeir mjög
hvað hann væri dugilegur og
kappsamur, alltaf kátur og upp-
örfandi á vinnustað. Þó átti hann
*il að vera snögigur upp á lagið,
og láta gaminn geysa, ef honum
þótti þess við þurfa.
Þegar saltfiski var skipað upp
úr togurum vann einn maður í
hverri lestarstíu. Heyrði ég talað
uan að Janus hefði verið. svo
kappsamur, að hann hefði alitaf
verið fyrstur með sína stíu, og
unnu þó marigir harðduglegir
menn við uppskipun úr togurum
í þá daga.
Þegar ég fluttist til Hafnar-
(jarðar vorið 1926, vírtist mér
ellir Hafnfirðingar þefckja Janus
Gíslason. Hafði hann þá fyrir
nakkru hætt störfum hjá „Jóni
og Gisla“, ók hann nú sínum
eigin vörulbíl, og vann hann m.a.
við fiskverkunarstöð Geirs
Zoega, og var jafnan fyrst leitað
til hans um aikstur.
Ég kynntist Janusi vel, sem
framkvæmdarstjóri þessa fyrir-
tækis, og lágu leiðir okkar saman
uim nærféllt 40 ár, við þetta og
önnur útgerðarfyrirtæki í Hafn-
arfirði. Um 10 ára skeið hjuggum
við í sama húsi, og fylgdi Janusi
Aðventukvöld
Langholtssafnaðar
NÆSTKOMANDI sunnudags-
kvöld verður hátíðasamkoma í
Safnaðarheimili Langholtssafn-
aðar.
Það er nokkurs konar afmælis-
hátíð safnaðarins. Starf hans
hófst 1. sunnudag í aðventu fyrir
13 árum, 3. desember 1952.
Og alltaf hefur þessa atburðar
verið minnzt á þessum nýársdegi
kirkjunnar með einhverju móti
árlega, þó að oft hafi verið þar
annmarkar á sökum húsnæðis-
leysis,-
En nú hefur söfnuðurinn eign-
ast eitt hið bezta safnaðarheim-
ili, sem til er á landinu. Og er
það nær fullgert til góðra nota,
þótt enn sé kirkjusalurinn sjálf-
ur óbyggður.
Að þessu sinni verður hátíða-
messa þennan dag, nk. sunnu-
dag, kl. 2, og mun sr. Sig. Hauk-
ur Guðjónsson þá prédika, en
sr. Árelíus Níelsson annast altar-
isþjónustu. Kirkjukórinn syngur
undir stjóm Jóns Stefánssonar,
hins unga og, snjalla organleik-
ara, og ungir trompetleikarar
munu aðstoða við sönginn.
Um kvöldið klukkan 8.30 hefst
svo hátíðasamkoma, svokallað að-
ventukvöld. Verður þá kirkjan
eða safnaðarsalurinn skreyttur
aðventukransi og ljósum. Áðal-
atriði dagskrár verða: Ávarp, sem
sr. Árelíus flytur í tilefni dags-
ins. Þá syngur kirkjukórinn, en
Páll Kolka læknir flytur aðal-
ræðu kvöldsins lun samstarf
presta og lækna. Þá verður sam-
leikur á trompet, Stephensens-
bræður leika, en Guðmundur
Guðjónsson óperusöngvari syng-
ur nokkur lög með aðstoð organ-
leikara safnaðarins. Gerður Hjör-
Síldarsöltun á
Akranesi
Akranesi, 25. nóvember: —
VÉLBÁTURINN Ólafur Sigurðs
son kom í gærkvöldi hingað að
austan með 1600 tunnur af síld.
Sumt af síldinni veiddi hann á
Austfjarðamiðum, 900 tunnur,
en hitt á Breiðamerkurdýpi.
Vélbáturinn Haraldur kemur
í fyrramálið með 1700 tunnur af
Breiðamerkurdýpi.
Afli línubátanna var í gær allt
að 5 tonn á bát. Aflahæstur var
Höfrungur I með 5 tonn, Ver 4,8
tonn, Haförn 4.7 tonn og Rán 3,6
tonn.
Strax og Ólafur Sigurðsson
kom var byrjað að salta síld á
stöð Sigurðar Hallbjarnarsonar
h.f. og verður saltað það sem
hægt er af síldinni. — Oddur.
leifsdóttir les upp og síðast mun
koma fram nýr, tvöfaldur kvart-
ett, sem stofnaður hefur verið
innan Bræðrafélags safnaðarins.
Lokaorð flytur svo sr. Haukur
Guðjónsson.
Að lokinni samkomu aðventu-
kvöldsins verða kaffiveitingar
safnaðarheimilinu.
Það er Bræörafélagið, sem
undirbýr og annast þetta að-
ventukvöld og aðgangur verður
ókeypis. En hins vegar má minna
fólk á það, að gjarnan mætti það
minnast afmælisbarnsins, kirkju
sinnar. Og nú er einmitt staðið
í stórræðum með því að setja
upp klukkuturn, þar eð þrjár for-
kunnar góðar kirkjuklukkur eru
nú þegar komnar frá Þýzkalandi
og verða til sýnis við hátíðahöld
dagsins. Ennfremur er nú verið
að setja upp stafn eða framhlið
heimilisins og ganga frá forsaln-
um eins og hann á að vera
framtíðinni eftir teikningum
húsameistara ríkisins. Verður
það listræn smíði og sviphrein.
Þessum framkvæmdum við
stafn og klukkur á að verða lok-
ið á jólum. Og er nú heitið á safn
aðarfólk að leggja þessum mál-
um lið með gjöfum sínum næst
komandi sunnudag, fjölmenna
bæði til messunnar og hátíða-
halda aðventukvöldsins.
Árelíus Níelsson.
Ræðast Shastri
og Khan við í
Rússlandi • • • ?
Moskvu, 2i5. nóv NTB-AP
• Zulfikar Ali Bhutto. utanrík
isráðherra Pakistan, er um þessar
mundir staddur í Moskvu. í dag
ræddi hann við Alexei Kosygin.
forsætisráðherra, og sagði, að
þeim fundi loknum, að hann
teldi líklegt, að stjómir Pakist
ans og Indlands myndu þekkj
ast boð Sovétstjómarinnar um að
halda leiðtogafund um deilur
sínar á rússnesku landi, senni
lega í lok þessa árs eða ársbyrj
un 1966.
Kosygin, forsætisráðherra
lagði til við þá Ayulb Khan, for
seta Pakistans og Lal Bahadur
Shastri, forsætisráðherra Ind-
lands, þegar bardagarnir á landa
mærunum stóðu sem hæst, að
þeir hittust í Rússlandi og rædd-
ust við um ágreiningsmál sín.
Bauðst hann jaifnframt til að ger-
ast sáttasemjari í málinu.
Eiður Agústsson
Fæddur 11. des. 1932. — Dáinn 19. nóv. 1965.
Ljóðkveðja frá systrum hans og börnum þeirra.
Hugljúfi bróðir minn, hjartans þökk fyrir allt
hjálpsamur varstu í bölneimi hverfulla daga.
Stundum á veginum verður svo dapurt og kalt,
en verndandi höndu þú komst til að styðja og laga.
Nú þegar sól þín er hnigin, við sjáum það bezt,
hve sumarið brosti, er komstu með vonir í bæinn.
Þú allt vildir gefa og gleðja þá bágstöddu mes>t,
en gleymdir þér sjálfur í stritinu liðlangan daginn.
Við finnum að börnin þau blessa nú frænda sinn heitt
og biðja að himininn verði þér fagur og góður.
Og hendurnar sínar þau gætu um brár þínar breitt.
En brennheitu tárin þau verða þinn eilífðarsjóður.
Og biddu nú englana, bróðir minn góður og kær
að birtast í draumi og hugga nú aumingja mömmu.
Þeir ættu að veita henni sælu með söngljóðin skær
og syngja henni frið í sitt hjarta frá bústöðum ömrnu.
Vertu svo blessaður, vinur og bróðir í senn,
vonirnar lifa, þótt blómin í rökkrinu deyi.
Stjörnurnar brosa nú blítt yfir syrgjandi menn
og bera okkur ljósið á dauðans og harmanna vegi.
Á.
Sigurjón Guðlaugsson,
bifreiðastjóri — IVf inning
SIGURJÓN Guðlaugsson ailur.
Enn ein áminning um það,
hversu fljótt skipast veður í
iofti og skammt bilið er á mil'li
lífs og dauða. Við höfðum síðasit
sézit á sikemmtun á Heillisandi
laugardaginn 13. þ.m. Hann var
Iþá sem endranær glaður og reif-
ur með gamanyrði á vör og
fcennidi sér einskis meins. Tveim
dögum síðar berast mér þær
fregnir, þar sem óg er staddiur á
ferðalagi i Reykjavík, að Sigur-
jón heitkin hafi fengið heilablóð
fail, verið fluttur á sjúlkráhús,
en enginn mannlegur máttur gat
bjiargað lífi hans og hann lézt á
Landispítlanum 19. þ.m. Sigurjón
heitinn var rösklega fimmtugur
að aldri, hraustur og sterklþyggð-
ur og lífsifjörið og lífsorkan
gneistaði af honum. Gleði lífsins
var honurn sem ásköpuð og hann
hafði óvenjuilega .hæfileika til
þess að láta aðra njóta hennar
með sér.
Um þrettán ára skeið höfum
við Sigurjón sézt á hverjum
morgni, hafi báðir verið heima.
Þeim samifunduim er nú lokið og
vissuiega sakna ég hans og svo
mun fleirum farið. Hann hafði
óvenjúlega gott lag á því að láta
menn taka iþátt í þeim gaman-
yrðum, sem hann hafði ail'ltaf á
hraðbergi og ómögulegt var ann-
að, en smitast af hjartanlegum
hlátri hans.
Öðrum fremur var Sigurjón
heitinn laus við iþann mannlega
veilkleika, að vera rætinn í garð
náungans. Allar hans gamansög-
ur voru miðaðar við það eitt að
blægja að þeim og skapa
skemmtilegt andrúmsloft. Sigur-
jón var Suðurnesjamaður að aett,
kom hingað sem ungur maður
og var einn af frumlbyggjum
þessa byggðarlags. Hér kvæntist
hann eftirlifandi eiginkönu sinni,
Guðveigiu Þorleifsdóttur, hinni
ágætustu konu. Henni og einka-
syninum, Hirti, votta ég einlæga
samiúð mína. Við sem þekktum
Sigurjón heitinn, munum lengi
minnast glaðværs og góðs drengs.
Mér finnst litla byggðarlagið
okkar sýnu svipminna en áður.
En eitt sinn skal hver deyja og
Sigurjón kvaddi þennan heim
samkvæmt þeirri gömu kenningu
Hávamála að glaður skyldi
gumna hver, unz síns bíður
bana.
Blessuð sé minning hans.
Emil Magnússon.