Morgunblaðið - 13.02.1966, Blaðsíða 18

18
MORGUNBLAÐIÐ
Sunnudagur 13. febrúar 1961
AMERÍSKI
ROSE 'X
þvottabláminn
og línsterkjan
■ þvottinn
SKÚLAGOTU 51, SIMI 23570
Bezt að augíýsa í Morgunblaðinu
Akureyri
6, Pdts' pi|f t({
JtfífFa ttiutt ðuðítoe wetía þueríum mfic/fiffa & cirmn f fjtna
©ntt bu þefur repnf mttm £círöom/mttm íÖarta/ntittð ^rprcr aíían/nifwt Sru/ntftf ísg*
íunbarstcs/nifnn ^faríctfa/mfna po(fnm«öe/mft?ar ^Dfforítcr / mfitar þrá£ni«g«r/ ý>«r cö
itn'er fflftelDíu j 3ínftod?fflZ 3conia/j Cfjíran/ þucría'oýýptm/eg lcfö Jiar/og of afeliuni t)cfur
íDDííD/SSÍD? mfg frelfaf. JOg aíícrþcir fm 0u5ífga otím Iffa j <£f)nf?o3efu/]ocir l)Uo*
ta Dfftfn at> Itjöa* (ínn þiner wonöu rncnn z ©uitarar framlctCa/f«ífl £in$ t?erra/|f þcit
»fKa z oeröa ofUícr- , _ . , _. .
gn bu ocrf fíaöfajf: j }>ut frn jm íkfur í«rfJt |?ter cr ftí fruaö/Qff jjut pu vcir afr;uer:'um
bu bcfur lcerf/SDW) þui j?fcr cr fuiutug ý5efl0g Oíffnfng aílf j fra 23rtrnöomc/ grefur þu fial*
furJcförfefffprerþier/íil:S?iáIpr«öefin$/fprerSrunaa/jefutu<2!f)rfjiin puiaöeílOvftmng
3ífcffI«ftnu/fo aö öuös maö? pc oígmr/ítl aUs goöj vctH þ«þíig:*
ini»
$D vifrtð cg mt fprer ©uöc/og ÍDDCD2/S/D?/? 2jefu Qf§rtffo/fa 3 aö fomð
fk tf( aö öcema ítfenöt z S)auöa/mj ftfte auglpftng/z m? fmu íXijTc/prcöt#
fa þu orbit/þaUf aö/l?uerf þ jlieöur j fjaglfgan ffma cöa oþagíigaii/fíraffac
ogna/amfnn mj aUre j?oífnm«öe/z ^fcmtfngu, £>uiaö fa ffinc ntun loma/
j? þr munu ecft (fjöa Slctlfufamlfgan £«röom/ þellöur munu £r cpfcr ftnum
cfgcnlfgum fpfnum/faman^ruga fier ftaífum larenöt/eptcr pni þni '@j>ruit
GUÐBRANDS BIBLÍA. — Kafli úr síðara bréfi Páts til Xímóteusar, 3. kap. v. 10 til 17. Tölusett
versaskipting var í 2. útgáfu íslenzku Biblíunnar, Þorláks Bibílu 1644. — Og hér er tækifæri til að
spreyta sig á Iestri brotaleturs Hólaprentsmiðju hinnar fornu.
>
- Biblían
Framhald af bls. 12
hinnar miklu sögu Biblíunnar.
íslendingar voru meðal fyrstu
þjóða á Vesturlöndum er sneru
Biblíunni á móðurmál sitt. Og
þeir gerðu það á þann veg að
orðið hefur þeim til ævarandi
sóma.
Saga íslenzku Biblíunnar hef-
ur ekki verið samantekin öðru-
vísi en í stuttum útdrætti og
sundurlausum köflum.
Liðin eru 382 ár síðan Guð-
brands Biblía kom út, en 426 ár
síðan Nýja testamenti Odds
Gottskálkssonar var prentað í
Kaupmannahöfn. Um þá bók
segir Jón biskup Heigason í
kirkjusögu sinni: „Með henni er
ekki aðeins lögð undirstaðan að
öllum síðari þýðingum Nýja
testamentisins á íslenzka tungu,
heldur og undir bókmál og let-
urgerð ... “
Nýja testamenti Odds var, eins
og kunnugt er, prentað fyrst ís-
lenzkra bóka.
Fyrstu þrjár útgáfur íslenzku
Biblíunnar önnuðust biskupar
Hólastóls og eru þær við þá
kenndar, — Guðbrands Biblía
1584, — Þorláks Biblía 1644, —
Steins Biblía 1728.
Danskur biskup, Harboe að
nafni, - hinn mætasti maður,
kynnti sér kirkju og trúarlíf hér
á landinu árin 1741 til 1745.
Hann kom því til vegar af
brýnni nauðsyn að farið var að
prenta íslenzku Biblíuna í Kaup
mannahofn, — fyrst 1747. En 70
árum síðar tekur Brezka og er-
AXHUGID
að borjð saman við útbreiðslu
er langtum ódýrara að auglýsa
I Morgunbiaðinu en öðrum
blöðum.
Magnús Thorlacius
hæstaréttarlögmaður.
Málflutningsskrifstofa.
Aðalstræti 9. — Sími 1-1875.
lenda Biblíufélagið að sér út-
gáfuna og annast hana að mestu
leyti í því sem næst heila öld.
Allan undirbúning til prent-
unar, þýðingar og endurskoðun
þýðinga, kostaði hverju sinni
Hið íslenzka Biblíufélag.
Með stifnun Hins brezk» og
erlenda Biblíufélags 1804 urðu
mestu tímahvörf í útbreiðslu
Biblíunnar, sem orðið höfðu síð-
an biblíuvakning siðabótarinnar
hófst með þýðingu og útgáfum
Lúthers".
Ebenezer Henderson, sá er
stofnaði Hið islenzka Biblíufélag
11. júlí 1815, var ferðafulltrúi
þessa félags. Um svipað leyti
voru Biblíufélög stofnuð í mörg-
um löndum, aðallega fyrir for-
göngu þess og stuðning,-
3
Biblían er bók hins kristna
safnaðar með því að hann á
upp-tök tilveru sinnar og viðhald
henni að þakka. „Kirkjan er
-oss kristnum móðir“, kvað sálma
skáldið. Jafn hiklaust má segja
að Biblían sé móðir kirkjunnar.
Því er og eðlilegt að útgáfa
hennar og útbreiðsla sé á veg-
um safnaðarins, kirkjunnar sjálfr
ar, já, sé hennar hugljúfasta
verkefni.
Nú eru söfnuðum landsins flutt
þau fagnaðartíðindi að útgáfa
Biblíunnar sé aftur í okkar hönd
um, íslendinga, eftir að aðrir
hafa séð um hana að verulegu
leyti, lengstaf síðan Vaisenhús
Biblían var prentuð í Kaup-
mannahöfn 1747. Ætla mætti að
það verði hverjum þjóðhollum
íslendingi metnaðarmál, að svo
vel takist til um sölu og útgáfu
Biblíunnar og Nýja testamentis-
ins hér á iandi, að sambærilegt
þyki hjá nágranna þjóðum okk-
ar.
Nú er sala þessara bóka beggja
öruggari ár frá ári en nokkurra
bóka annara. Hvernig stendur
þá á því — mundi margur spyrja
sem til þess þekkir — að orðið
„f j árskortur, vegna fjárskorts"
er viðkvæði síenduretkið í nær
því öllum fundargjörðum félags
ins frá upphafi og til þessa dags?
Ósjaldan er örbirgð og daufu
safnaðarlifi um að kenna. Þá
hafa og Bi'blíufélög haldið fast
við þá meginreglu að reikna með
frjálsum framlögum kristinna
áhugamanna og safnaða og hafa
verðlag bókanna lægra en nokk-
urum öðrum bókaútgefendum
mundi láta sér til hugar koma.
Hér stafaði fjárskortur af litlum
hagnaði af bókasölu og skilnings
leysi safnaða landsins á verk-
efni fiálagsins.
Forseti félags okkar, Sigur-
björn biskup, benti á það á síð-
asta aðalfundi hvílíkt nauðsynja-
mál það er að félagið eignist
miðstöð í Reykjavík, skipuiagi
verði breytt og unnið að því að
félagið nái til almennings. Bibl-
íufélög eru allstaðar fjöldafélög,
svo þyrfti að vera hér. Félagið
þarf á auknum skilningi kristins
fólks í landinu að halda“.
Skilningsskortur stafar einatt
af þekkingarleysi. Kynning góðs
málefnis glæðir kærleika og fórn
fýsi, sem og er grundvöllur hins
stórkostlega starfs að útgáfu og
útbreiðslu Biblíunnar og/eða
einstakra rita hennar á 1232
tungumálum. Um aðild Hins is-
lenzka Biblíufélags í Sameinuðu
Biblíufélögunum fórust biskupi
orð á þessa leið:
„Það þarf að verða virkari og
sterkari hlekkur í festi hins al-
þjóðlega sambands Biblíufélaga,
svo að kirkja íslands geti að
sínum hluta stuðlað að þv,í að
bók bókanna, Guðs orð, verði
ekki geigvænlega útundan á öld
hraðvaxandi lestrarkunnáttu".
Hið íslenzka Biblíufélag hefur
í hálfa aðra öld gengt mikilvægri
þjónustu í þágu alþjóðar. Enn
vinnur það að höfuðnauðsynja-
máli kirkju Krists í landinu.
Biblían er senn trúar og trú-
boðsbók kristinnar Kirkju og er
sem slík hennar dýrasta eign.
— „Þann arf vér beztan fengum“
Biblían er sameign allra er
sig vilja kristna kalla. Því mætti
ætla að útbreiðsla hennar og
aukin notkun sé þeim sameigin-
legt verkefni og kappsmál, —
hver kristilegur söfnuður og fé-
lagsskapur líti á það sem rétt
sinn og skyldu, að ljá starfi Bi-bl
íufélagsins lið.
nærsveitir
Ýmsir er viðstaddir voru krýn
ingarhátíð Elísabetar Bretadrotn
ingar töldu þar hafa orðið_ sér
ógleymanlegast, þegar biskup
Kantaraborgar afhenti henni
Biblíu og ávarpaði hana með svo-
felldum orðum:
I
SKYNDISALAN er í húsi Sjálfsbjargar á Akureyri. Nú hafa allar vörur horizt norður.
Mikið úrval af mjög ódýrum vörum.
ATHUGIÐ að skyndisalan er aðeins út þennan mánuð.
'‘WllllllHIIMMIMIIHNUIWMIHNMHMriHMHMm"^ *
„Vor náðuga drotning! Vér
gefum yður þessa bók, sem er
mesta gersemi heimsins, til þess
að yðar hátign gefi óaflátanlega
gaum að lögmáli og fagnaðar-
erindi Guðs, svo að við það mið-
ist gervöll breytni yðar oig stjórn
sem kristins þjóðhöfðingja“.
— Öll starfsemi Hins íslenzka
Biblíufélags hefur í 150 ár mið-
azt að því, að leggja Bibliuna í
hendur hverrar nýrrar kynslóð-
ar í landinu.