Morgunblaðið - 11.08.1967, Blaðsíða 4

4
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 11. ÁGÚST 1967
BÍLALEIGAN
~ FERÐ ■
Daggjald kí. 350,-
og pr. km kr. 3,S0.
SÍMI 34406
SENDUM
MAGMÚSAR
SKIPHOITJ2} símap 21190
eftrrlokuirsimi 40381
S,M' 1-44-44
mfíiF/m
Hverflsgötu 103.
Sími eftir tokun 31100.
LITLA
BÍLALEIGAN
Ingólfsstraeti 1L
Hagstætt ieigugjaid.
Bensín innifalið < leigngjaldl
Sími 14970
BÍLALEIGAlXi
- VAKUR -
Sundlaugaveg 13. Síml 35135.
Eftir lokun 34936 og 36317.
LP/&{L/vng?
RAUDARARSTÍG 31 SlMl 22022
Flest til raflagna:
Bafmagnsvörur
Heimilstæki
Útvarps- og sjónvarpstæki
Suðurlandsbraut 12.
Simi 81670 (næg bílastæði).
HAIR STOP
NO HAIR
OG VAX
SIUYRTIHIJSIÐ s.í.
Austurstræti 9, uppi.
Sími 15766.
'A Erfið Langadalsleið
Guðmundur Dlugason sendir
eftirfarandi bréf með ofan-
greindri fyrirsögn:
„Vegna lýlegra skrifa um
hina alkunnu vísu „Ætti ég
ekki, vífavad“, þykir mér rétt
að taka það fram, að ég tel
mestar líkur til þess, að hún sé
eftir Árna Böðvarsson, sem
kenndur var við Akra á Mýr-
um, enda hefir hún lengst af
verið honum eignuð. Vísan er
eldri en svo, að hún geti verið
eftir Guðmund Einarsson á
Hofsósi (f. 1823, d. 1865). Mik-
ið af kveðskap hans er til,
bæði prentað og í handriti, en
þar er þessa vísu ekki að finna.
Ég hefi líka nokknð örugga
vissu fyrir því, að vísa þessi
var kunn í Stafholtstungum í
Mýrasýslu snemma á 19. öld,
eða áður en Guðmundur var
farinn að yrkja ástarvísur.
Langidalur, sem vísuhöfund-
ur telur erfiða leið til ásta-
funda, er trúlega Langidalur á
Skógarströnd, enda hefi ég oft
ast heyrt, að svo væri. Þó hefi
ég líka heyrt nefndan Langa-
vatnsdal í sambandi við vísu
þessa, en hann var nokkuð fjöl
farin leið milli Mýra Qg Dala
á fyrri timum.
Árni Böðvarsson, f. 1713, d.
1776, var stúdent að lærdómi.
Hann bjó fýrst úti á Snæfells-
nesi, líklega bæði í Helgafells-
sveit og Eyrarsveit. Síðar mun
hann hafa verið bæði á Narf-
eyri og Ósi á Skógarströnd, en
þeir bæir eni sVo að segja
sinn hvoru megin við mynni
Langadals. Fyrir eða um 1750
varð hann bóndi á Ökrum á
Mýrum, þar sem hann var síð-
an til dauðadags.
Lítið er nú vitáð um vinkon-
ur eða ástkonur Árna, en þó
er vitað, að 1742 átti hann
harn fram hjá konu sinni með
giftri konu á Narfeyri, og olli
það skilnaði við fyrri konu
hans, Helgu Sigurðardóttur frá
Saurum í Helgafellssveit, auk
þess sem slíkt útilokaði hann
frá embættisveitingu. Hann
fékk þó, — eftir sektargreiðsl-
ur og nokkurn málarekstur, að
kvænast aftur árið 1748 og
kvæntist þá Ingveldi, dóttur
Gísla Þórðarsonar, lögréttu-
manns í Vogi á Mýrum. Með
henni fékk hann nokkurn hl-uta
Akra, sem hann bjó á síðan.
Sé svo, sem oftast hefur ver
ið talið, að vísa.n sé eftir Árna
Böðvarsson, er ekki ólíklegt að
ætla. að þá hafi hann ort hana
á meðan hann átti heima á
Skógarströnd, en vinkonan,
sem hann var að fin.na, hafi
þá verið sunnan fjalls. „Leíð-
in eftir Langadal“ er allmiklu
erfiðari inn og upp dalinn held
ur en niður han.n. Þessi leið
milli Skógarstrandar og
Hnappadals, er nefnd að fara
inn Flatir eða suður Flatir, —
var þjóðleið á fyrri tímum og
sannaxlega eðlilegasta og
stytzta leiðin af utanverðri
Skógarströnd suður á Mýrar.
Má því ætla, að „vífaval", sem
nefnt er í visunni, hafi verið
Ingveldur í Vogi, sem hann
lagði allmikið kapp á að ná i
og fékk eftir alknikið amstur
og erfiði.
Annars er erfitt að fullyrða
neitt um höfundia gamalla og
landfleygra vísna, en þassar
skýringar mínar og athuganir
styðja nokkuð líkurnar fyrir
því, að Árni Böðvarsson sé
réttilega talinn höfundur þess-
arar alkunnu vísu.
Guðmundur Illugason".
★ Danir sagðir engu
kurteisari en við
„Ein íslenzk í Höfn“ svar-ar
hér bréfi húsmóðurinnar, sem
kvartaði sáran hér í dálkunum
undan ókurteisi íslendinga og
bar þá saman við Dani, er hún
hafði kynnzt í Ka-upmannahöfn
upp úr fyrri heimsstyrjöldinni.
„Kæri Velvakandi!
Það er ekki af því að mér
finnist bréf húsmóðurinnar í
Hlíðunuim svaravert, að ég
sendj þessar línur. Ég aðeins
furða mig á því, að nokkur
manneskja láti svona nokkuð
frá sér fára.
Ég veit vel, að íslendingar
mega margt gott af öðrum þjóð
um læra, en að bera okkur
saman við Dani í þessum mál-
um er hlægilegt. Ef „Húsmóð-
irin“ hefur ekki komið til Dan
merkur síðan í fyrra stríði,
ætti hún að bregða sér þang-
að hið fljótasta og vara sig á
að ganga ekki ofan í spýjuna
og hundaskítinn á gangstéttun-
um, en það er kannski heilsu-
samlegra en íslenzkur hráki.
Satt er það, að íslendingar
kunna ekki að bíða í biðröð,
sem betur fer þurfa Danir það
minna nú en í fyrri heims-
styrjöld.
Það hefUT löngum þótt
íslenzk kurteisi, að karlmaður
stæði upp fyrir konu í strætis-
vagni. Það hef ég aldrei séð
í dönskum strætisvagni. Og síð
an ég kom til Danmerkur hef
ég vaknað kl. hálf-sjö á hverj-
um morgni við skóspark og
hurðaskelli. Sjálfsagt hefur
„Húsm“ átt við, að fólk sé að
koma heim á þeim tíma, en
ég sé engan mun á að vakna
við skóhljóð fólks, sem er að
koma heim eða fólks, sem er
að fara að heiman.
Aldrei hef ég heyrt, að flasa
væri þjóðarsjúkdómur fslend-
inga, en ef til vill hafa Dan-
ir smitast af okkur.
Og að Danir séu ekki fyrir
að klæmast kemur mér til að
hlæja, sá er bara munurinn,
að þeir þurfa ekki vín til þess,
— þeir tala um svoleiðis hluti
eins og við um veðrið.
Þó fáir fslendingar kunni að
þéra, er hægt að vera kurteis
án þess. Ég sé engan merking-
armun á því að segja: Haltu
kjafti eða haldið þér kjafti,
eins og Danir eru ósparir á.
Og ekki get ég betur séð en
Danir þurfi að klóra sér í
höfði og iiefi, eins og aðrir.
„Húsm.‘ hefur kannski bara
fengið sér gleraugu eftir að hún
kom heim.
Það er áreiðanlegt, að „Hús-
móðirin“ er íslenzk því að eng-
um Dana myndi nokkru sinni
detta í hug að gagnrýna land®
sína svona þeir eru of danskir
til þess.
Að öðru leyti læt ég þessu
ósvarað.
Með þökk fyrir birtinguna.
Ein íslenzk í Höfn".
★ Nefdropar ekki til
„Reið frænka skrifar:
„Kæri Velvakandi!
Ég er svo rasandi vond, að
ég get varla haldið á penna.
Við þurftum að sækja næt-
urlækni handa 6 vikna gömlu
barni, sem var með hálsbólgu
og nefkvef. Barnið fékk lyf-
seðill upp á nefdropa. Það var
farið strax í næturapótekið í
Stórholti, og það er ótrúlegt að
segja frá því. en þjónustan var
svo fín, að þeir fengust ekki,
— jafnsjálfsagt meðal og nef-
dropar fengust ekki í sjálíu
apótekinu.
Gangi maður um Miðbæinn
kemst maður varla hjá því að
fyrirhitta einhvem vesalinginn
útúr drukkinn af eiturlyfjum,
sem er algjörlega forboðin af-
greiðsla á — en það virðist
vera í lagi þótt ekki fáist nef-
dropar handa lítilli veikri
stúlku.
Hver hefur eftirlit með þess-
um hl-utum.
Reið frænka".
★ fslenzkur gaullisti
mótmælir Morgun-
blaðsleiðara
„Gaullisti“ skrifar Velvak-
anda og segist vilja láta í ljós
furðu sína „vegna dóms, sem
Morgunblaðið felldi yfir de
Gaulle, Frakklandsforseta, I
leiðara sínum 27. júlí. Þykir
mér gárungslegt að kalla rétt-
lætanlegan málstað gaullista
(þ.e.a.s. de Gaulles) hlægilega
endaleysu . . . Getur hugsazt
að Morgunblaðsmönrvum finnist
stjórnmála-taktik de Gaulles
Mægileg? Hefur Morguniblaðið
gleymt þeim orðum dr. Aden-
aiuers sáluga að gaullisminn
einn geti hindrað valdatöku
„alþýðufylkingar" eða vinstri
haftastjórnar í Frakklandi?
Þrátt fyrir leikbrellur de Gaull
es í refskák stjórnmálarma,
kom greinilega í ljós (eins og
vænta mátti) í síðustu kosning
um og forleik þeirra í Frakk-
landi, að þar í landi er fylk-
ing Gaullista „Fiimmta lýðveld
ið“, hægra aflið.......“. Síðar
í bréfinu segir, að vissulega
hafi Bandaríkjamenn frelsað
Frakkland og komið höfðing-
lega fram við Frakka, eins og
af bandarísku þjóðinni hafi
mátt búast, en þeir beri þó að
miklu leyti ábyrgð á skiptingu
Evrópu. „Þykir mér gott til
þess að vita, að de Gaulle skuli
ekki fella sig við skiptingu
Evrópu um járntjaldið, þótt í
gegnum Berlín liggi en ekki
París“.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 70. og 72. tbl. Lögbirtingablaðs-
ins 1966 og 4. tbl. þess 1967, á hluta í Bústaðavegi
61, efri hæð, talinn eign Magnúsar Jóhannssonar,
fer fram eftir kröfu Þorvaldar Þórarinssonar hrl.,
á eigninni sjálfri, þriðjudaginn 15. ágúst 1967, kl.
10.30 árdegis.
Borgarfógetaembættið í Reykjavík.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 70. og 72. tbl. Lögbirtingablaðs-
ins 1966 og 4. tbl. þess 1967 á hluta í Ásenda 14,
efri hæð, þingl. eign Guðbjargar Sumarliðadótt-
ur, fer fram eftir kröfu Sveins Snorrasonar hrL,
og Veðdeildar Landsbankans á eigninni sjálfri,
mánudaginn 14. ágúst 1967, kl. 10.30 árdegis.
Borgarfógetaembættið í Reykjavík.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 20., 23. og 27. tbl. Lögbirtinga-
blaðsins 1967 á hluta í Fellsmúla 12, hér í borg,
þingl. eign Guðmundar Guðmundssonar, fer fram
eftir kröfu Jóns Ólafssonar hdl. og Hafþórs Guð-
mundssonar hdl., á eigninni sjálfri, þriðjudaginn
15. ágúst 1967, kl. 2 síðdegis.
Borgarfógetaembættið í Beykjavík.