Morgunblaðið - 11.08.1967, Blaðsíða 24

24
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 11. ÁGÚST 1967
Alan Williams:
PLATSKEGGUR
um eftirmiðdaginn, án þess að
gera ketti mein, voru myrtir
með köldu blóði. Haldið þið raun
verulega, að þið getið frelsað
landið ykkar á þennan hátt?
Sherrif greip höndum um eyr
un og andvarpaði: — Þér kallið
mig morðingja! Allir kalla mig
herra minn, alls ekki! Hann
morðingja! En það er ég ekki
starði á Neil með þessu dauða
brosi sínu, og Neil starði á móti
og einkennilegur hryllingur fór
um hann. Þessi maður var Ali
La Joconde!
— Ef þér berið ábyrgð á því,
sem gerðist í Casino de la Plage,
sagði Neil með dirfsku, sem
hann undraðist sjálfur meðan
hann var að tala, — þá eruð þér
morðingi, hr. Sherrif.
Hann hallaði sér aftur og hélt
um tebollann og beið átekta.
Þessi kurteislegi formáli, þetta
austræna slúður um allt og ekk-
ert, var af staðið. Það varð dauða
þögn. Loks var hún rofin af
snöktinu í Ali La Joconde. Neil
fannst þetta viðbjóðslegt hljóð.
Loksins sneri hann sér að Mar-
ouf. — Segið mér, doktor, til
hvers var ég boðaður hingað?
Þessi afdráttarlausa spurning
kom Marouf út úr jafnvægi,
hann leit vandræðalega á hend-
urnar á sér og hóstaði ofurlítið.
Það var rétt eins og Harleys-
strætis sérfræðingur hefði verið
beðinn að framkvæma fóstur-
eyðingu.
Það var Boussid, sem svaraði:
Hann gaut augunum gegn um
tvöföldu gleraugun sín og sagði:
— Síðustu þrjá dagana höfum
við misst 240, sem hafa farizt —
verið myrtir af fasistadólgum á
götunum á leið til vinnu, eða í
matarferð fyrir fjölskyldur sín-
ar. Þetta er tilgangslaust morð,
herra minn. Leyniherinn er vit-
laus. Hann skilur ekki, að barátta
hans er ekki við Arabaherinn —
heldur við frönsku stjórnina. Til
hvers senda þeir hermdarverka-
menn sína gegn okkur ,til þess
að drepa saklaust fólk, þegar
hinir raunverulegu óvinir þeirra
eru í Paris, í aðalstöðvum og há
um embættum?
Neil svaraði: — Ég get ekki
svarað fyrir Leyniherinn. En
mér finnst, að hann trúi á hermd
arverk af sömu ástæðu eins og
þið — til þess að draga kjark
úr þjóðinni og eyða lögum og
reglu.
— Það er svo, sagði Boussid,
— Arabaherinn er ekki lög né
reglur. Við erum friðsamt fólk,
og viljum lifa í friði við alla,
þar nieð talda Evrópumennina í
landinu. Við viljum ekki halda
áfram að drepa þá, ef þeir bara
viljia hætta að drepa okkur.
Hann talaði liðugt, en ekki
með sama ákafa og Ali La Jo-
conde. Meira te kom á borðið,
og bunan stóð út úr Boussid, eins
og atvinnupólitíkusi. Neil horfði
í litlu þorskaugun, á sviplaust
andlitið á dr. Marouf og dapur-
lega brosið á Mohammed
Sherrif. — Skil ég það rétt, herr
ar mínir, að þið viljið hætta öll-
um ofbeldisverkum?
Enginn mannanna kring um
borðið svaraði og ekkert heyrð-
ist, en Sherrif skalf ofurlítið.
Boussid hélt áfram, rétt eins og
Neil hefði ekkert sagt: — Leyni
herinn er ekki vandamál okkar,
heldur er hann franskt innan-
ríkismál, sem Frakkar verða að
útkljá. Fíanska stjórnin kann að
gefa okkur sjálfstæði okkar inn-
an skamms. Og þá verður engin
deila framar við Fra.kka. Alit,
sem við heimtum er friður og
frelsi. Við skulum hafa frið við
Leyniherinn og svo getur leyni-
herinn útkljáð sín mál við yfir-
stjórnina og París.
— Svo að þið viljið þá gera
vopnahlé við Leyniherinn? sagði
Neil.
Boussid þagði. Dr. Marouf
lagði saman fingurgómana og
kinkaði kolli. En Ali La Joconde
hélt áfram að stara niður í borð
ið og skjálfa.
— Veit Leyniherinn af þessu?
spurði Neil.
— Nei, sagði Marouf.
— Veit franska stjórnin það?
— Við eigum ekkert samband
við frönsku stjórnina, sagði
Marouf, og það er þessvegna,
sem við höfum beðið yður að
koma hingað í dag.
31
Neil þagnaði og reyndi að
stilla æsinguna, sem hann var
í. Boussid tók til máls, lágt en
með ákafa: — Herra minn, oss
hefur verið tjáð, að þér séuð mik
ilvæg persóna. Þér eruð brezk-
ur og standið utan við það, sem
hér er að gerast. Þér getið talað
við Leyniherinn og þér getið tal
að við okkur. Ef þér getið kom-
izt í samband við yfirmenn
Leynihersins, talað við þá, þreif
að eftir skoðunum hans, sagt
honum, að við viljum gjarna
þyrma saklausu fólki, þá getum
við kannski losnað við endurtekn
ingu á því, sem gerðist í gær í

EMMESS
EM <
ESS
MIX

S *.
WMHS
'einni Is/ÍYK flösku erallt sem tilþarf i IS*MIlL(ice cream
soda), nema EMMESS isinn, en hann fœst i nœstu búð.
EINFAl
4
(T)IIdliá lögg af MlXístártglas (Tjhrœrid eina sJceið af EMMESSís saman mð (3)fylliágLasidad3/i hlutum með MIX Qfsetjið Œmatsk. af EMMESSis í MIXIÐ (ð)hrærið lítilsháttar
— Ég færi heldur slæmar fréttir. Þeir eru að steypa portið þar
sem við grófum peningana.
Casino de la Plags. Við getum
ekki framkvæmt þetta sjálfir.
Frakkar vilja ekki gera það fyrir
okkur. Einhver á borð við yður
verður að gera það.
Neil sötraði teið og hugsaði
um hlutverk friðstillisins Ingle-
bys. Það fullnægði flestum þrám
hans og sumum draumunum.
Innst með sjálfum sér hafði
hann alltaf þráð frægðina, enda
þótt sú frægð, sem flestar opin-
berar persónur nutu ylli honum
hryllings. Hann langaði til að
verða séður í fjarska eins og
einhver rómantísk persóna, án
allrar auglýsingastarfsemi, en
þekktur í sögunni, sem einhver
einmana kraftur, sem kæfði nið-
ur skemmdarverk og morð.
Það hlutverk kunni hann vel
við. Eina áhyggjuefni hans var
hlutur Pols í þessu verki, en
á það minntist hann ekki nú við
Marouf og Boussid. Það vanda-
mál var hægt að taka til með-
ferðar seinna meir. Klukkan var
11.52. Hann var búinn að vera
þarna í Cabash í um það bil
klukkustund .Hann mundi nú eft
ir bílnum úti og sagði: — Þið
viljið þá að ég setji mig í sam-
band við Leyniherinn og segi
honum, að þið séuð reiðubúnir
til að gera vopnahié? Og hvað
I svo?
— Þér skuluð heyra frá okk-
ur, sagði Marouf.
Neil dró upp pakka af Chester
field, sem hann hafði kejrpt af
myrta Arabanum við hótelið, og
bauð öllum. Þeir hikuðu. Marouf
sagði: -— Þetta eru ekta amerísk
ar sígarettur! Svo tók hann eina,
feimnislega, og Boussid fór að
dæmi hans. Ali La Joconde
hristi höfuðið og horfði niður á
borðið brosandi með tárvotu
augunum sínum.
— Við höfum ekki séð
amerískar sígarettur hér í ein
fjögur ár, sagði Marouf og tók
upp Zippo-kveikjara.
Mikið úrvat
aí GOOD YEAR gólfflísum og NEODON og DLW
gólfteppum. — Gott verð.
LITAVER S.F., Símar 30280, 32262.
Nauðim«aruppIioð
sem auglýst var í 20., 23. og 27. tbl. Lögbirtinga-
blaðsins 1967 á hluta í Bólstaðarhlíð 52. hér í borg,
talinn eign Þóris Hall, fer fram eftir kröfu Kristins
Sigurjónssonar hrl., Hákonar H. Kristjónssonar
hrl. og Friðjóns Guðröðarsonar hdl., á eigninni
sjálfri, mánudaginn 14. ágúst 1967, kl. 3 síðdegis.
Borgarfógetaembættið í Beykjavík.
NITTO
Japönsku hjólbarð-
arnir vinsælu, af-
greiddir beint úr
tollvörugeymsla, á
innkaupsverði.
Mjög fljót afgreiðsla.
DRANGAFELL HF.
Skipholti 35. — Sími 30360.