Morgunblaðið - 02.03.1968, Blaðsíða 25

MORGtnSTBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 2. MARZ 19&8
25
Skyldurækni og náungans-
kærleikur sem þjóðarverðmæti
M'ÖR.GUM finnst án efa ein-
bennilegt, að þeir (hluitir, sem
hér eru nefndir að crfan í sam-
einingu eigi nokkuð skylt sam-
an. Að andlegir eiginileikar eins
og kaerleikur við náungann og
skyldurækni séu setítir í sam-
band við fjármál fþjóðarinnar eða
framleiðsluverðmæti. Aðalatrðið
í dag sé sjálfstojangarviðleitnin
og dugnaður tovers og ekvs að
brjótast áfram í kapphlaupinu
um verðmætin, þar sé aðeins eitt
lögmlál, að duga og verða ekki
undir í baráttunni, beita kjafti
oig klóm og láta ekki sinn (hluf í
rneinu, vera toarður og gefa ekki
sinn hlut fyrir náunganum.
í Iþessu blinda kaipptolaupi
verður mörgum á að gleyma þvi,
að á þ*ví hvernig við leikum
okkar leik í samskiptum við ná-
ungann byggist einnig það Ihvaða
árangur leikurinn færir okfcur
sjáifum. Sé átvallt og eingöngu
touigsað um eigin toag, getur orðið
hætta á að allt annað gleymist,
eins og t.d. réttur náunigans til
að leita einnig árangurs fyrir
sig í þessum lífsins leik. — Þeg-
ar hagsmunir rekast á verði
skiortur skilnings á þörfum og
rétti náungans. Afleiðingin verði
síða.n sú að úlfúð og iþungur hug-
ut verði að ráðandi afli í hug-
skoti manna og valdi þarflaus-
um örðugleikum í samskiptum
þeirra og framlíomu (h'vers við'
annan.
í dag sjáum við þess, því mið-
ur, óræk merki í íslenzku þjóð-
lífi, að hugarfarinu gé þannig
varið. 'Hér hafa þróazt ýmsar
tiíhneigingar, sem ekki verður
um villzt að stefna í þveröfuga
átt við almemn velfarnaðarsjón-
armið. Birtist þetta í ýmsum
Jöstum í þ'jóðláfinu, sem öllum
væru fyrir beztu að þaðan yrðu
á brott numdir. Hkki er ástæða
til að telja allan þann fjölda af
neikvæðum hegðunareinkennum
upp, sem sést hefir örla á, enda
óþarft, því þegar þetta er nefut
verður ílestum létt um, að setja
:sér ýmislegt af slíku taigi fyrir
sjónir, því margt af þessum
ófögnuði blasir við sjónum hugs-
andi fólks.
Einn er þó sá samnefnari
margra þessara lasta, sem skapa
allskonar vankanta, en, það er
skonturinn á umtoyggju fyrir vel-
ferð þeirra, sem í kringum okk-
ur eru — Skorturinn á skilningi
á viðleitni þeirra og erfiðleikum
og jafnvel það fylgir að ætla
þeim illan tilgang og ólhreinar
hvatir, að óreyndu, þegar þeir í
erfiðleikum og óvis'su lffstoarátt-
unnar eru aðeins að gera það
•sama og við öll hin, að reyna að
iþjarga sér.
Eitt af því sem þetta hugar-
far dkilningsleysis og blindu hef
ir leitt af sér, er skortur á vilja
til að gera náuinganum vel til.
Hitt og þetta er talið „fj........
nóigu 'gott" fyrir hann, þar sem
hægt er að koma við undan-
■brögðum í samskiptum. Illur
vilji og umlhyggju'leysi er í
ógáti látið ráða afstöðunni, og
lestir eins og kæruleysi í verk-
um, vinnu'svik og allskyns hirðu
leysi, verða ráðandi í samskipit-
um manna í milli. Tillitsleysi í
fjárníálum sigla í kjölfar þess-
arar afstöðu, og menn valda þann
ig hver öðrum örðugleikum, hug
ararugri og beinu fjjládhagslegu
tjóni.
Ef hægt væri að gera alistoerj-
ar átak til að breyta slíkri af-
stöðu manna í milli, í það horf
að meiri umfhyggja og skilning-
ur yrðu hið ráðandi afl, er hins-
vegar möguleiki á, að hægt sé að
gera þá andlegu eiginleika, sem
nefndir eru í fyrirsögnnni, að
■beinum hagrænum þáttum um,
sem ’gætu haft ómetanlega verð-
mætamyndun í för með sér fyr-
ir íslenzkt þjóðlíf.
í stuttri grein sem birtist í
erlendu blaði fyrir skömmu, var
sagt frá þeirri staðreynd, að
Svissléndingar væru Iheimsþekkit
SVAR MITT
EFTIR BILLY GRAHAM
ÉG sæki kirkju. En er að gefast upp á þessum ömurlegu
guðsþjónustum og þessu trúaða fólki, sem er svo ósam-
kvæmt sjálfu sér. Við erum sannarlega komin langt í burtu
frá kristindómi Nýja testamentisins. Stundum er mér
skapi næst að hverfa frá þessu öllu saman. Eruð þér sam-
mála mér?
ÉG er á öndverðum meiði!
Allir geta tekið neikvæða afstöðu, og það er
miklu auðveldara að fljóta sofandi að feigðarósi
heldur en slást í för með þeim, sem berjast á móti
straumnum. Það er rétt, að margt er öfugsnúið í
kirkjunni, og margir eru ófullkomnir í hópi krist-
inna manna. Það hefur aðeins einn verið fullkom-
inn, og það var Drotinn Jesús Kristur. Söfnuðurinn
.er ófullkominn, af því að hann samanstendur af fólki
eins og yður. Ef þér yrðuð svo heppinn, að finna
söfnuð, sem þér telduð vera fullkominn, þá yrði
hann ófullkominn á þeirri stundu, sem þér gengjuð
í hann.
Það kann vel að vera, að við séum komnir í óra-
fjarðlægð frá kristindómi Nýja testamentisins. En ef
þér trúið því í raun og veru og yður stendur ekki
á sama, þá skuluð þér gera eitthvað! Haldið ekki að
yður höndum í ráðaleysi! tJr því að þér sjáið bresti
í kirkjunni og meðal kristinna manna, má vera, að
Drottinn geti notað yður, ef þér leggið yður í hans
hendur, til þess að betrumbæta það, sem miður fer.
Ekki var allt eins og vera átti í musterinu og í sam-
kunduhúsunum á dögum Jesú. En Jesús vandi kom-
ur sínar þangað og gaf okkur eftirdæmi.
j
ir fyrir vissa eiginleilka, 'Sie.m þjóS
in hefir í gegnum langa og erf-
iða skólun tileinkað sér. Þessi
þjóð er þekkt fyrir nákvæmni
og árvekni í störfum. Svisslend-
ingar eru viðurkenndir beztu úr
smiðir í heimi, og þar er úrsimíði
og ýmis önnur nákvæmnis smíði
heimilisiðnaðuT, að nokikru, O'g
verksmdðjuiðnaður einnig og
vinna heimilin og ver'ksmiðjur
oft saroan að ýmiskonar fram-
leiðslu af þessu tagi. — Þá eru
Svisslendingar slíkir nákvæmn-
is Oig heiðarleikamenn í fjálmál-
um, að þeir eru öruggustu pen-
inigavörzlumenn í hekni taldir.
Til þeirra er leitað fremur öll-
uim öðrum þegar öryggis og
passasemi er þörf í geymslu pen
inga. Þeirra gjaMmiðill er talinn
sá bezti og öruggasti í heimin-
urn, og svo gtöðugur, að þegar
jafnvel gjaldmiðill 'heimsveld-
anna stendur 'höllum fæti, þá
■haiggast ekki svissneski frank-
inn. Fleiri dæmi um nákvæmni
og kost'gæfni þessarar tiltölu-
íega litlu þjóðar mætti nefna, en
þess gerizt ékki þörf, því þessi
þjóð oig þessi séreinkenni henn-
ar eru svo heimsiþelkkt, að slíkt
er með öllu óþarfit.
Orsök þess að þetta er dregið
'hér fram sérstaklega, er sú, að
full ástæða er til að allir tougs-
andi menn í okkar litla þjóð-
fiéla-gi g'eri sér, og leitast við að
gera öðrum það ljóst, að hér
er um að ræða möguleilka á því,
að ræktun ákveðinna eiginleika
með okkar litlu, duigmiklu og
gáfuðu þjóð geti orðið til að
a-uka gildi hennar ekki eirngön'gu
í andlegum skilningi, sem er að
sjálfsögðu 'vegamest, heldur
einnig í veraldlegum og afkomu
legum efnum.
Iðkun skyldurækni og kost
gæfni í störfum, sem er um leið
iðkun náungans á k-ærleika, er
þannig líkleg til að geta fært
þjóðinni aukna efnalega vel-
sæld, og það er þannig vel þess
vert, að allir leggist í eitt um
að stuðla að slíkri hugnækit með-
al þjóðarinnar. Ber að tovetja
kennimenn og andl'ega leið-
toga þjóðarinnar til að táka upp
merkið, og vinna að því stöðug-
lega og án afíáts, að innprenta
þjóðinni hver gagrasemi og nauð-
syn toér er á ferð, til að tryggja
'bæði aradlega og efnislega vel-
ferð fólksins í lan'dinu í fram-
tíðinni.
Sem betur fer til'heyrir Sá vís-
dómur liðnum tíma, „að bókvit-
ið verði ékki sett í askana", því
ölluim er nú ljóst að menntun
er eitt óbrotgjarnasta verðmæt-
ið, sem hver maður (og kona)
geta eignast. Menn Skyldu samt
ekki gleynva því, að menntun,
toversu góð sem hún er, getur
orðið til mikillar óhamingju ef
ékki fylgir manngö'fgi, gem
toyggð er á grun'dVelli
dyiggðugs hugarfars: hófsam-
legri heigðun í ölluim efnum,
skilningsríkri samúð Qg skyldu-
rækni og kostgæfni í öllum gtörf
um, stórum sem sTniáum. Með því
að hver einstaklingur leitist við
að leggja sinn skerf til'saimfélags
starísins, byggir hann upp eigin
velferð, um leið og hann veitir
öðrum af 'gæzku huigaras; þannig
fellur blessun í gkaut allra í
samskiptum sín í milli, og ís-
lenzk þjóð verður ríkari af ver-
aldlegu'm, sem og andlegum
gæðum.
Sveinn Ólafsson.
RITSTJÓRN • PRENTSMIÐJA
AFGREIOSLA • SKRIFSTOFA
SÍIVII IQ.IOQ
UMFERÐARNEFND
REYKJAViKUR
LÖGREGLAN í
REYKJAViK
Hafið hæfilegt
bil milli ökutækja
iÁRIÐ 1967 onsökuðust 14,1%
árekstra og ism'ferðai'slysa í
iReykj'avík af því að of sbutt
toil var m'illi ökutiækja, en
'1966 var Bamia orsök 13,7%
allra árekstra og utmferðar-
slysa í Réyikjavík. Tjnitöliuilega
mikil'l hluti þessara árekstra
og uiriferðanslyha eigta sér
stað á götum, þar sem umlfeirð
er mikjd. Ökumen.n þek'kja
þær löngu raðir bifreiða, getn
myndaist á mikluim umferðar-
æ9um, iþeigar umferðin er
dívað þéttust, t.d. rétt fyrir og
eftir hádtegis. Þá freiöt'ast öku
menn oft til að atka óeðlilega
nálægt þeirri bifreið, sem á
•undan er ekið. Með því aS
aka of nærri því ökutæki
sem á undan er, lokast útsýn-
ið fram á veginn að veru-
Jegu leyti. Ökuimiaður, sem
etóki hefur fu'll'k'omið útsýni
ýfir veginn framiundaji, er
Oft ökki í viðfbragðBstöðu, er
(skyndiiega hættu ber að, sem
krefst þess að ökutækið sé
stöðvað. Við að aka of nærri
næsfcu bifreið á undan, gl'afcast
Oft einnig taakifæri til lög-
Jegls framúra'ksturs. Vegurinn
iframundan veorður ökumann-
Inum sem lokuð bók. í þessiu
isamibandi verða ökuim'ejin að
toa'fa í Ihugta hin iriargvislegu
akstursiskilyrði, einlkum álhrif
toálku af völdu'm fsingar og
toleiýtu á heml'unarvegatengd-
ina. ísing eða bleyta á ak-
braut, stórauka hemlunar-
vegalengd bifreáðar, og lflrefj-
ast þess, að sérstök varúð sé
sýnd.
i
Reinið athyglinni að akstrin-
um.
Of oft beinist attoygli öku-
miannia að öðrum hlritum en
þeim sem varða öryggi við
aksturinn, svo sieim gamgandi
vegfarendum á 'gangstéttum,
verzilaraagluggum eða ferþeg-
lum í bifreiðinni sjálfri. Þeg-
ar atthyglinni er síðan beint
,að akstrinum á ný, er oft .u*n
■seinan að 'stöð'va ökubækið og
koma í veg fyrir að aka á
næstu bi'freið á ■un'dan, sem
þurft heíur að draga úr toraða
ieð.a hemla. Elkið toefur verið
of nærri benni. Góður öku-
miaður miðar akstur sinn allt-
.af við þáð, að hann geti
stöðvað bifreið sina á þriðj-
ungi þetrrar vegalengdar,
sem auð er og hindrunarlaus
Jramundan.
Góður ökiumaður hefur
ávaillt hugfast, að bifreið, sem
ekið er .á undan, geitur snögg-
heimlað, jafnvel þó hann sjái
ekki ástæðuna til toiemlunar-
„Samband arabiskra fursta-
dæma“ stofnað 30. marz nk.
Dubai borg, 27. feíbr.
AP — NTB.
LEIÐTOGAR níu arabískra
furstadæma við Persaflóa, sem
verið hafa verndarríki Breta,
sjö þeirra í um það toil hálfa
öld, hafa ákveðið að mynda með
sér samband, er fjalli um ýmis
málefni þeirra sameiginlega,
eftir að Bretar hverfa frá þess-
um Nlóðum árið 1971, eins og
þeir hafa ákveðið. Er m.a. gert
ráð fyrir, að þau toafi sameigin-
legar varnir og sameiginlega
stefnu í utanríkismálum, m.a.
sameiginlega utanríkisþjónustu.
Ríkin níu eru Abu, Dtoabi,
ÍDuibai, Stoarjato, Ajman, Unn al
Qauwan, Ras al Khaimap, Fuj-
airah og Bahrain, en hinn 30.
marz næstkomandi rraunu þau
lýsa ýfir stofnun ríkjasaimbands,
er nefnast á „Sarriband aratoískra
furstadæma".
Sam'band’smyndun þessi var
átóveðin á þriggja daga fundi
leiðtoga ríkjanna í Dulbai City,
en þeir hafa lengi haít álhyggjur
aJ því, h'ver verða munu örlög
rfkjanna litlu efitir að Bretar
toverfa á brott. Ríkin níu telja
saimtals um þrjú hundruð þús-
und íbúa og þau hafa aldrei haft
eigin her.
Óskum eftir að ráða
nokkra röska sendla á skellinöðrum.
Upplýsingar í síma 82300.