Morgunblaðið - 05.04.1968, Síða 4

4
MORGUNBLAÐIÐ," FÖSTUDAGUR 5. APRÍL 1968
✓
'BILAH/SJUf
'O/ &&
Rauðarárstig 31
Simi 22-0-22
MÁGIMÚSAR
SKIPHOLTI21 símar21190
éftir lokun simi 40381
siM11-44-44
mmm
Hverfisgötu 103.
Sími eftir lokun 31160.
LITLA
BÍLALEIGAN
Ingólfsstræti 11.
Hagstætt leigugjald
Sími 14970
Eftir lokun 14970 eða 81748
Sigurour Jónsson.
BÍLALEIGAN
- VAKUR -
Sundlaugavegi 12. Sími 35135.
Eftir lokun 34936 og 36217.
BÍLALEIGAN
AKBRAUT
NÝIR VW 1300
SENDUM
SÍMI 82347
Brjóstahaldarar
Sokkabelti
Buxnabelti, 3 gerðir
Foldur s.i.
Háaleitisbraut 68
Klessumálverk og
rangsnúinn skáld-
skapur
Jóhann skrifar:
Kæri Velvakan-di.
Mig langar til að biðja þig
að koma á framfæri fyrir mig
athugasemdum við grein sem
birtist í Lesbók Morgunblaðs-
ins 31. marz sl. Þar skrifar
Kr. Jóhannsson um hornfirzk-
an hagleiksmann, Ragnar Ims-
land. Mér fannst þessi grein
mjög fróðleg og skemmtileg og
er ánægjulegt þegar menn eins
og Ragnar Imsland eru kynntir
og þeim komið á framfæTÍ við
alþjóð. Myndimar, sem grein-
inni fylgdu, voru einnig til þess
fallnar að vekja áhuga á þess-
um unga efnismanni og verk-
um hans. A'.lt var þetta þakkar
vert.
Kr. Jóhannsson víkur að því
í greininni, að Ragnar Imsland
hafi ekki aðstöðu til að gefa
sig að listaverkum sínum
óskiptur, því að hann þurfi að
vinna fulla dagvinnu utan heim
ilis, „og getur því ekki eytt
miklum tíma við hugðarefni
sín, og ekki eru þeir á lista-
mannalaunum, sem ekki fram-
leiða klessumálverk eða rang-
snúinn skáldskap“, segir í
greininni orðrétt.
Það var þessi athugasemd
greinarhöfundar, sem ég hefði
gjaman viljað fá nánari skýr-
ingu á. Er það hans skoðun, að
engir fái listamannalaun nema
þeir, sem framleiða klessumál-
verk eða rangsnúinn skáld-
skap? Fljótt á litið gæti maður
ályktað að klessumálverk
væru léleg málverk og rang-
snúinn skáldskapur, lélegur
skáldskapur. f framhaldi af
því mætti svo álykta af orðum
Kr. Jóhannssonar, að eingöngu
lélegir listamenn fengju lisba-
Fyrir fermingarnar
Ileimamyndatökur, Correct colour á stofu, correet
colour eru vönduðustu myndatökurnar á markað-
inum í dag. 7 stillingar og stækkun.
Einkaréttur á íslandi. Ódýrasta stofan í bænum.
Pantið með fyrirvara.
STJÖRNULJÓSMYNDIB,
Flókagötu 45. — Sími 23414.
VERNDIÐ SJÓNINA
MEÐ GÓÐRI LÝSINGU
NYTSAMASTA FERMINGARGJÖFIN ER
LUXO 1001
Varizt eftirlíkingar.
Abyrgðarskírteini fylgir hverjum lampa.
mannalaun. Nú veit ég ekki
hvort þetta er rétt skilið, en
gjarna vildi ég, með þinni að-
stoð, Velvakandi, koma þeirri
fyrirspurn á framfæri við Kr.
Jóhannsson, hvort það sé þetta,
sem hann á við, eða eitthvað
annað. Mér finnst menn eigi
að tala skýrt og rökstyðja mál
sitt í opiniberri umræSu.
Með þökk fyrir birtinguna.
Jóhann.
•Ar Ekki keðjur að
ástæðulausu
Ingvar Jóhannsson skrif-
ar:
Kæri Velvakandi.
Laugardaginn 30. marz kl.
-úmlega 8 um kvöldið ók ég
fram á tvo veghefla á kaflan-
um milli Straumsvíbur og
Hafnarfjarðar. Vegheflar þess-
ir voru á snjókeðjum, þótt ekki
væri snjókorn til á veginum.
Óku þeir á fullri ferð og var
slátturinn í keðjunum, sem eru
engin smásmiíði, vægast sagt
„ferlegur“.
Hjól á vegheflum eru stærri,
en á flestum öðrum farartækj-
um og keðjurnar þungar eftir
því. Maður skildi ætla að starfs
mönnum vegagerðarinnar væri
ljóst hvers konar vegaskemmd
um þetta veldur og gengju á
undan almenningi með góðu
fordæmi og tækju keðjurnar af
þegar þeirra væri ekki þörf.
Það eru nógu margir samt, sem
hafa gerzt skemmdarvargar á
þessu sviði.
Ég vil beina þeirri fyrirspurn
til viðkomandi ráðamanna
hvort innheimtumenn vega-
gjalds og vegalögreglan geti
ekkj stöðvað farartæki og kraf
izt þess að keðjur séu ekki
notaðar að ástæðulausu.
íslendingar eiga einn (1) veg.
Hamn liggur milli Hafnarfjarð-
ar og Njarðvíkur. Þurfum við
endilega að flýta eyðileggingu
hans?
Ytri-Njarðvík, 1. apríl 1968.
Ingvar Jóhannsson,
Hlíðarvegi 3.
YtTÍ-Njarðvík.
★ Kornastærð ofan-
íburðar sé tekin til
athugunar
Hafnarmaður segir í bréfi
á þessa leið:
Kæri Velvakandi.
Ég skrifa þér eins og allir
aðrir sem vantar útrás. Það var
um hægri-umferð og fleira sem
ég vildi tala. Þá er það fyrst
ánægja mín með skiptingu
blindhæða. En það er fleira í
ástandi vsganna, sem athuga
þarf og tel ég þar hvað brýn-
ast að ekki séu skildar eftir
grjótrastir á vegi þegar heflað
er.
Sumpart stafar þetta af kunn
áttuleysi þeirra manna, sem
með heflana fara, sem bezt sést
á því að bera saman Hafna-
veginn þegar íslenzkir Aðal-
verktakar láta hefla, því að þá
sést varla steinn á veginum.
Svo skulum við líta á veginn
þegar vegagerðin hefur látið
hefla hann. Það er ekki nóg
með það að þá séu grjótrastir
á veginum. sem skemma bæði
dekk og stýrisenda, heldur eru
svo stórir steinar að fólksbílar,
fljóta ekki yfir þá langt inni
á akbrautinni.
Mér virðist það lágmarks-
krafa okkar til vegagerðarinn-
ar að hún kenni sínum mönn-
um viðhlítandi yinnubrögð. —
Skaðabótaskylda Vegagerðar-
innar mun vera mjög takmörk-
uð og er þar kannski orsökin.
Til þess vildi ég mælast af
Hægri-umferðarnefnd að hún
taka þetta til athugunar og
jafnvel beiti sér fyrir lagasetn-
ingu um kornastærð ofaníburð
ar, er mér þá efst í huga veg-
urinn, sem vegagerðin lagði í
gegnum þorpið í Höfnunum, en
sá vegur er svo stórgrýttur að
hann er illfær bílum, já Guð
hjálpi drengjunum með hjólin
sín.
Að lokum skal þess getið að
ég er ekki sérstaklega hrifinn
af hægri umferð, en breytingin
verður til frambúðar.
Höfnum, 15. marz 1968.
Hafnamaður.
+ „Engill horfðu
heim“
Ég varð furðu lostin við lest-
ur fréttagreinar, er birtist i
dagblaðinu Vísi þ. 1. apríl sl.
og greindi frá hópi drengja á
aldrinum 13—16 ára, sem 1
næstum heilt ár hafa haft að-
setur í nýbygginu Iðnskólans.
Þar hafa þeir andað að sér
þynni til þess að komast „1
rús“. en slíkt athæfi er, eins
og segir í greininni, stór-
hættulegt andlegri og líkam-
legri heilsu þeirra, er það
stunda, og getur jafnvel leitt
til dauða. f lok greinarinnar
stendur orðrétt: „Bæði lög-
regla og fulltrúar barnavernd-
arnefndaT hafa margoft rætt
við drengina og foreldra þeirra,
en árangur þeirra viðræðna
virðist hafa orðið næsta lítill,
því að þeir hafa flestir sótt
alltaf í sama farið- aftur. Úr-
ræði eru næsta fá, því að heim-
ili fyrir svona drengi er ekkert,
nema ef vera skyldi vistheim-
ili drengja í Breiðuvík, sem
ávallt er fullskipað og tekur
ekki nema 16—17 pilta.**
Milli línanna má lesa úrræða
leysið og uppgjöfina. Við fs-
lendingar þykjumst vera ákaf-
lega góðir. Við fordæmum
styrjaldir, lýsum sambúð okk-
ar með undirokuðum blökku-
mönnum, söfnum fé handa
bágstöddu fólki úti í heimi o.
s.frv.. en svo gerst annað eins
og þetta við okkar eigin bæj-
ardyr án þess að gerðar séu
nokkrar raunhæfar aðgerðir til
hjálpar hinum bágstöddu
drengjum og aðstandendum
þeirra, sem sýnilega standa
ráðalausir gagnvart vandanum.
Frá mínu sjónarmiði séð er
það skýlaus skylda rikis og
borgar að gera nú þegar ráð-
stafanir til þess að koma fyrr-
nefndum drengjum undir lækn
ishendi og eftirlit. Hér koma
ekki að gagni tuttugu ára boMa
leggingar eða lanffar skeggræð
ur á Alþingi. Hér er börf
skiótra aðgerða, svo að hiálp-
in komi ekk; of seint. Það hlýt-
ur að vera hægt að kaupa eða
leigia hús og koma upp heim-
ili fyrir þessa drengi. f annað
eins hefur nú verið ráðizt. Að
tala um kreopu og sparnað i
sambandi við þetta er tómt mál
því að bað er einmitt soarnað-
ur í því fólginn að hiáloa
drengjunum til >ess að verða
að nvtum bjóðfélagsbegnum f
stað þess að sjá þeim fyrir hæl
um, þegaT þeir eru orðnir að
aumingjum til líkama og sálar.
Sigríður Jónsdóttir.