Morgunblaðið - 25.03.1970, Blaðsíða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 25. MARZ 1970
Þorvaldur Jacobsen
skipstjóri — Minning
Fæddur 8. sept. 1896.
Dáinn 16. marz 1970.
í DAG eir til m.oldar bcnriinin Þor-
vailduT Jacobsen, sem lézt að
heimili síiniu, mámiuidag'iinin 16. þ.
m. Bar amdlót hane bréitt að, þótt
hamn haíi aS vísiu kenn.t sér
mieins áðuir.
ÞorvaMur fæddist í Eski.firðii,
8. september 1696, soniuir hjón-
amina Lovísu f. Maknquist og
Carls Anitons Jacobsens, últgerð-
armamins þar.
1918 fkuttist Þorva/idiur til
Reykjavítour, og hióf nám, fynst
Konan mín
Þóra Jónsdóttir
Öldugötu 22A, Hafnarfirði,
amdaðdst 24. marz í Lamda-
kotsspíitala.
Kristján Benediktsson.
Ég og bömin món þökkum
inmilega vinarhuig og saimúð
við amdlát og útför eigin-
manns míns,
Gests Jóhannssonar
frá Seyðisfirði.
Hólmfriður Jónsdóttir.
Þötokum innilega auðsýnda
samnúð við fráfall og jarðar-
för móður otokar, tengdamóð-
ur og ömmu,
Guðríðar Kristinsdóttur,
Skúlaskeiði 22, Hafnarfirði.
Börn, tengdabörn
og bamaböm.
Þökkuim inmilega auðsýnda
samúð og vinarhutg við frá-
fall og jarðarför eiginmanns,
föður, tengdaföður og afa,
Kristjáns Jónssonar
frá Einarsióni.
Megi páskaisólin lýsa ykkur
öllum.
Jóney Jónsdóttir,
Ingileif Kristjánsdóttir,
Jóhannes Björnsson,
Friðbjörg Kristjánsdóttir,
Matthías Guðmundsson,
Þórheiður KrLstjánsdóttir,
Jerry Hemminger
og baraabörn.
í Verzluiniansikólaniuim, en síðam - í
StýrdmannaskióiL'ainiuim, og lauik
þaðan prófi 1921. Réðist h-ann þá
til Eimskipasféliagis ísíLands, og
var á síkipuim félagsúna um sikeið,
unz hann hótf útigerð Wmiurveiðair-
arninia „Aldimis“ og „Jaiflisinis", og
hafði þair á heindd slkiipstjóim.
Síðam réðisit harnrn til Skipaiút-
gerðair ríkisins, og var stýrdimiað-
uir á e.s. „Esju' og „Súðiinnii", og
k>ks á varðskipumiuim. Seiimiuistu
áæám, og aiilit fnaim á síðaista ævi-
dag, starfaðd hanm á sfcrifetofu
Sjófcortagerðar Landheligisgæzl-
ummiair.
Þamm 2. júíM 1927 tovæmitliiSt Þor-
vadduir eftir.lifandi komu simmi,
Daigmar Guðniadóitftiuir, Egilisson-
ar, múrainaimeiigbaira. Hófiu þau
bú að Rámatngötu 26, þair sem
þau bjuiggu æ síðan. Dagmaair
neynidist Þorvaldi tmúir og trygg-
uir lífsfönuiniaiutuir, og var hjómia-
bamd þeimra til fynirinyndiair, og
eimtoenmdisit atf gagnfcvænmrá ást
og virðdmigu, firá fymsta degi tifl
þesa síðasiba.
Þau eilgniuiðust tvö börn, Sig-
ríði, gdífiba Svemrd Bergmainm, úit-
varpsviirkjameisibama, og ®ýndi
hún fiöðúr sín/uim ætíð milklia ást
Innilegar þakikir fyrir au'ð-
sýnda samúð við andlát og
útför bróður okikar,
Brynjólfs Bech.
Guðrún Bech,
Svala Beeh,
Simon Bech.
Þökkum innilega aiuðsýnda
samúð við andlát og jarðarför
Einars Kr. Vilhjálmssonar,
Hólmgarði 6.
Þorgerður Bjömsdóttir
og böra.
Alúðair'þakkir færum við öll-
um þeim, er auðsýndu okkur
samúð og hluttefcnimgu við
fráfall og jarðarför
FriðJeifs Ingvars
Friðrikssonar.
Sérstaklega viljum við þakka
samstarfsmönnuim og félöguir,
hans hjá vöruibílastöðinni
Þróttd, málfundafélaginu Óðni
og verkalýðtsráði Sjálfstæðis-
floktosdns.
Halldóra K. Eyjólfsdóttir,
böm, tengdaböra
og bamabörn.
Þökkum hjartanlega auðsýnda samúð og vináttu við andlát
og útför eiginmanns mins, föður okkar, tengdaföður og afa
HAFLIÐA S. BJARNASONAR
sútunarmeistara.
Sigriður Backmann Jónsdóttir,
Lilja Hafliðadóttir, Jón Elíasson,
Egill B. Hafliðason, Guðrún Ragnarsdóttir,
Halldór B. Haflíðason, Auður Einarsdóttir
og bamaböm.
og uirruhygigjiu, og var mjög kænt
með þeim, og Egiil, lætonii, er
sem stenduir sitarfair við sjúikria-
'húis í Hairtford í B'andarilkjiuinium.
Koma hans er Katirfn Jóhanins-
dlóttir.
Mi/kið orð fór aif myndar- og
rauiamaríjkap þainra Jacobsens-
hjóima, á Eskifiirði, og bar Þor-
vafldiuir svip þess heimáliis, og
rmemminigairb(rag, tmeð sér tiil fram
tíðarheimnillisims við Rámarigöibu.
Síðustu æviárán dvöfldiust fóreldr
ar Þorvallds á hieirmifld sonar og
temgdadóttur, og miuitu ástríkis
þeinna og umihyggju. Þá dvadd-
ist Sigríðiur Fimmsdóttir, terugda-
móðir Þorvállds, að 'heimiilii hiams,
efitir að hún mdissti rrnanin sinn,
unz 'hún lézt þar í hánri eflili.
Mdikill ástúð mífcti mieð þeim
feðguim, Þorvaldi og Agli, og er
það mákið áfiaflil, að Þorvalduir
skyldi' efcki fldifia það, að soruuir
hams, og fjölskyllda hans, kæmnd
heim frá Bandaríkj'unum, nú
mieð sumiri, einis og hanin, og þaiu
öflL, höfðlu beðáð með svo mifcillli
eftdirvænitíiimgu. Til sdðuisfbu stund-
ar var tilihlliöktouimin um sairmfumd
ima efst í 'hiuiga Þorvalds.
Við hjómin höfum áitit því llámii
að fagna að viera mágr-ainimar
þeáinna hjóma, Þorvaflds og Dag-
miairs, um lamgt áralbil. Þau
kynintí uirðu bæðli 'lærdómisrák og
ámægjullieg. Læirdómisrík aif því,
að það er m’itoill ávimin/iinigur aið
kyramaist Slíku saimifierðaifóllki, þar
sem prúð'rmenimska, 'góðvildim og
tryggðdm eru í hásæti, og aflfllt
heimilisMtf er 1141 fytrármyimdar.
Þorvafldiur var fæddur hötfðdmgi
og prúðrmammi, dtnemgliyradiur og
'brauistiur. Snyrtirmenimskiu hainis
og regkisemi var við bruigðiið.
Urrahyigigja hains fyrir eiiginkorau,
bönmuim og barmalbarniuim var
aðdáumairverð, og glaðflyimdi haras
varpaði Ijósd og hlýju á heiimifliið,
svo að öliuim leið vefl í návist
hains.
Mikiil hairmiuir er kveðiran að
ástvimum haras, og málkið muimu
banmaSbömiin fjöguir salkna aifa
síms, en þau voru ymdi hams og
auigaisteiirura.
Við hjónin vottum ástvinum
Þorvaflds sarraúð, og þöfckum hon
um samverustuindiinntar.
Blessuð sé máimmimg göfuigs
rnanims.
Ingólfur Ámason.
Blaö allra landsmanna
Briet Þórólfsdóttir
húsfreyja frá Iðu í Biskupstungum
ÞEGAR ævinni tefkur að halla
og maður lítur yfir farinn veg,
verður manni ljóst, að hinir
veigaminni atburðir liðinna
tíma eru að mestu horfnir í
móðu minninganna og hafa lítil,
eða engin, áhrif lengur. Manni
skilst, að þeir hafi raunverulega
aðeins verið „dægurflugur“,
sem hurfu út í tómleika og til-
gangsleysi. Hins vegar eru sum-
ar minningar sígildar og óaf-
máanlegar úr vitundinni, rísa
eins og glöggt afmarkaðar hæðir
yfir flatneSkju hversdagsleikans.
Slíkar minningar, sem svo mjög
orka á hugann, eru venjulega á
einhvern hátt tengdar horfnum
ættinigjuim og vinum, sem voru
manni — og verða ævinlega —
svo kærir, að áraraðir fá þar
engiu um breytt.
Líklega er það jafnan svo, að
þær persónur, sem einstakling-
urinn hefur haft nánust kynni af
á vordögum ævi sinnar, verður
honum minnisstæðastar ævina
út. Svo er að minnsta kosti um
sjálfan mig. Barnssálin er svo
næm fyrir öllum utanaðtoom-
andi áhrifum, að samferðamenn-
irnir eiga næsta auðvelt með að
móta hana að eigin geðþótta,
og fer það þá að sjálfsögðu mjög
eftir þeirra manntoostum, hversu
til tekst í þeim efnuim.
Ein af þeirn konum, sem ég
minnist jafnan með miklum hlý-
hug, allt frá bernskuárum mín-
um, er frú Bríet Þórólfsdóttir
frá Iðu í Biákupstungum, en hún
lézt að Vífilsstaðahæli hinn 28.
febrúar s.l. og var lögð í móður-
skaut jarðar í Torfastaðakirkju-
garði 7. dag marzmánaðar, að
viðstöddu miklu fjölmenni.
Kynni mín af þessari sæmdar-
konu hófust mjög snemima, því
að foreldrar mínir bjuggu um
langt árabil í nábýli við hana
og hennar ágæta eiginmann,
Jóhann Kristinn Guðmundsson.
Kom það oft fyrir á þessum ár-
um. að ég var sendur ýmissa er-
inda til þeirra hjóna. og einatt
var þá aðalerindið við húsfrevj-
una sjálfa. Stoildist mér þá fljót-
lega, hve heilsteypt persóna
hún var að öllu leyti. Ævinlega
fann ég til einhvers öryggis í
nálægð þessarar konu, og var
slíkt eigi lítils virði litlum. hié-
drægum dreng, sem svo oft óx
verkefni sitt óþarflega mikið í
augum. Og engu máli Skipti.
hvnrs eðlís erindið var. hvort að
bað gæt.i talizt mikilvægt eða
ekfci bví að ávallt var því sinnt
af slíkum velvilja og hjálofýsi,
að ekki varð á betra kosið. Nær-
gætni þessarar konu var slífc,
að aldrei hefði það getað komið
fyrir að hún hagaði orðum sín-
um ba.nnig. að þau særðu hina
viðlkvæmu barnssál. Þvert á
móti einkenndist viðmót hennar
alltaf af djúpum skiiningi og
samúðarkennd.
Þessi eðlisþáttur. samúðar-
kenndin. átti svo djúpar rætur
i öllu lífsviðhorfi Bríetar, að
hann náði til allra þeirra, sem
minni máttar voru í einhverjum
skilningi. Allir þcir, sem höllum
fæti stóðu í iífsbaráttunni, áttu
samúð hennar og visan mál-
svara, þar sem hún var. — Og
engum, sem kymntust hemni,
mun gleymast hve milkill dýra-
vinur hún var. Illa meðferð á
hinum mállausu smælingjum,
sem allt eiga undir náð mann-
anna, þoldi hún enguim. Hin
skilnimgsríka kona sá glögglega,
að þessir vinir hennar gátu eigi
borið hönd fyrir höfuð sér,
hversu miklu ranglæti, sem
beittir væru. Sjálf annaðist hún
síin húsdýr af frábærri um-
hyggju, sem vænta mátti..
Bríet Þórólfsdóttir var fædd
5. olct. 1891, að Efri-Gróf í Vill-
ingaholtshreppi í Flóa. Foreldr-
ar heranar voru Ingveldur Niku-
lásdóttir og Þórólfur Jónsson.
Sex voru hennar systkini og eru
þrjú þeirra enn á lífi, þ.e. Hall-
dóra, Ingvar og Vilborg. f for-
eldrahúsum dvaldist Bríet til 12
ára aldurs, en fluttist að þvl
búmu til Reykjavíkur og mun þá
hafa haft sterka löngun til þess
að afla sér góðrar menntunar.
Er eigi vafamál, að á þeirri
braut hefði henni vel vegnað,
því hún var mjög góðum gáfuim
gædd og með afbrigðum bók-
hneigð. En meiriháttar monntun
var á þessum árum var mumað-
ur, sem aðeins efnaðara manna
börnum gat hlotnazt, og voru all
ar slíkar leiðir lokaðar aimenn-
ingi að heita mátti. Víst var, að
þetta hlutskipti sitt, að fá lær-
dómisþrá simni eigi fullnægt, tóto
Bríet sér mjög nærri, og er trú-
legt, að þau vonbrigði hafi orðið
þess valdandi, að hún festi eigi
yndi í Reykjavík til lengdar, en
fluttist þaðan árið 1909. Lá þá
leið hennar austur í Biskupa-
tungur, þar sem hún dvaldist
síðan til æviloka. í fyrstu var
hún í vinnumennsku á ýmsuim
bæjum, lengst á Torfastöðum,
hjá séra Eiríki Þ. Stefánssyni og
Framhald á bls. 24
t Þökkum innilega auðsýnda samúð við andlát og jarðarför
móður okkar, tengdamóður og ömmu
SIGURBJARGAR SIGURÐARDÓTTUR,
Burstafelli, Vestmannaeyjum.
Sérstaklega þökkum við læknum og starfsfólki Sjúkrahúss
Vestmannaeyja fyrir veitta umönnun í veikindum hennar.
Guðfinna Einarsdóttir, Elias Sigfússon,
Sigríður Árnadóttir, Óskar Lárusson,
Aðalheiður Arnadóttir, Ágúst Bjamason,
Pálina Árnadóttir, Jónas Sigurðsson,
Lára Arnadóttir, Baldur Jónasson,
Helga Ámadóttir, Guðjón Jónsson,
Vilhjálmur Amason, Maria Gisladóttir,
og barnabörn.
Míraar innilegusitu þaikikir færi
ég öllum þeirn, er glöddu miig
með heimisótonum, gjöfum og
heillaóstoum á 70 ára afmæli
mímu 19. marz.
Markúsína Jónsdóttir,
Egilsstöðum.
Huglheilar þatotoir til allra,
sem glöddu miig á sjötugs-
afmiæli mínu 16. þ.m. með
heimsóknum, igjöfum og heilla
ósfcum.
Sigríður Guðmundsdóttir,
Öidugötu 2, Hafnarfirði.