Morgunblaðið - 17.09.1970, Blaðsíða 22

r
22
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 17. SEPTEMBER 1970
Jakob Sigurðsson
frá Hömrum - Kveðja
REYKHOLTSDALURINN skart-
aði sínu fegursta um hásumar-
tíð þegar Jakob Sigurðsson frá
Hömrum kom heim í sina síð-
ustu ferð. Það átti vel við, því
hann, sonur dalsina, var gleð-
innar og sólarbarn; unni öllu
lífi í jörðu og allar minningar
mínar um hann og dalinn eru
tengdar saman.
Ég var 17 ára unglingur, þegar
ég átti því láni að fagna að
kynnast Hamraheimilinu og
dvelja i dalnum í tvö sumur.
Ég var úr suður Borgarfirði,
fannst þröngt um mig í sveit-
inni heima og langaði til að sjá
mig um og fá mér vinnu.
Þá var ekki um margt að velja
með atvinnu fyrir unglings-
stúlku og þá flugu unglingarnir
ekki landshorna á milli, á ein-
um degi, eins og nú. Foreldrar
Maðurinn minn, faðir okkar
og sonur,
Kristinn Jón
Engilbertsson,
lézt í Ríkjsspítalanium í Kaup-
mannahöfn 15. sept.
Nína Guðleifsdóttir og börn,
Hulða Jónsdóttir og
Engilbert Valdimarsson.
mínir létu það eftir mér að ég
réð mig sem kaupakonu að
Hömrum í Reykholtsdal, til
sæmdarhjónanna Sigurðar Helga
sonar og Guðrúnar Guðmunds-
dóttur, en móðir mín og Guðrún
voru kunnugar. Sigurður var þá
orðinn 75 ára en Guðrún nokkru
yngri. Var hún síðari kona Sig-
urðar og Jakob þeirra eina barn.
Var hann þá eina stoð þeirra og
stytta við búskapinn.
Þar dvaldist einnig Páll hálf-
bróðir Jakobs, sem ekki gekk
heill til skógar. Hann var talandi
skáld í rúminu, sem og lagði gott
til allra mála. Ég á margar vís-
ur í huga mínum, sem hann
orti um okkur stúlkurnair.
Sigurður var traustur dugnað-
armaður, sem hafði reglu á öll-
um hlutum. Vinnutími, matar-
tími, hvíldartími og frístunda-
tími, allt var vel skipulagt. Guð-
rún stórgáfuð, hagmælt, kát og
skemmtileg, sem unni syni sín-
um mjög.
Jakob var drengur góður.
Hann hafði komizt í snertingu
við íþróttahreyfinguna; var hann
í íþróttaskólanum í Haukadal.
Hann var sérstaklega léttur í
lund, sí-glaður og reifur og lét
grín og glettni fjúka á hraðþergi
alla tíð. Enn þa-nm dag í dag
verður mér létt í skapi, bara að
hugsa um þá gömlu góðu daga.
Þetta eiga ekki að vera nein
eftirmæli, aðeins nokkur minn-
Bróðir okkar,
Jakob Erlendsson,
Hátúni 8,
amdaðist á Borgarspítalanum
15. þ.m.
Systkin.
Faðir okkar,
Steindór Jóhannsson,
fiskmatsmaður, Akureyri,
i
lézt 16. september.
Hrafnhildur Steindórsdóttir,
Hákon Steindórsson,
Jón R. Steindórsson.
t Konan mín
JAKOBlNA GUÐRlÐUR BJARNADÓTTIR
lézt aðfaranótt 16. september.
Hlynur Sigtryggsson.
Maðurinn minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi
Aki pétursson
verður jarðsettur föstudaginn 18. september kl. 1,30 frá
Dómkirkjunni. — Bólm afþökkuð.
Kristín Grímsdóttir,
Guðrún Ákadóttir, Áskell Gunnarsson,
Soffía Ákadóttjr, Jón Þóroddur Jónsson,
og bamaböm.
Jarðarför móður okkar
PÁLÍNU ÞORSTEINSDÖTTUR
Ljósvallagötu 12,
fer fram frá Neskirkju föstudaginn 18. september og hefst
kl. 10,30 f.h.
Unnur Þórarinsdóttir,
Sigríöur Þórarinsdóttir,
Guðgeir Þórarinsson,
Kristinn Þórarinsson.
ingarorð, sem koma í hug minn,
þegar Jakob er farin.n á fund
feðra sinna. Ekki get ég gert að
því, að um leið og Jakobs og
Hamrafólksins er minnzt, finnst
mér ég ekki geta látið hjá líða
að minnast á gæðingana á Hömr-
um. Þar voru til úrvalsgæðing-
ar. Þá voru ekki bílarnir, en
unga fólkið fór oftast um helgar
á einhverjar skemmtanir í nær-
liggjandi sveitum.
Man ég, að ævinlega lagði
Jakob gott til allra mála, því
við þurftum stúlkurnax að vera
upp á húsbóndann komniar, með
að fá hesta til fararininar. Þegar
líða fór á vikuna, fórum við
unga fólkið að tala um, hvert
væri æskilegt að reyna að kom-
ast um helgina. Þá var spurn-
inigin. Fáum við hest hjá Sig-
urði? Þá sagði Jakob alltaf: „Þú
þarft ekki að hafa áhyggjur af
því, því pabbi lánar þér alltaf
hann Rauð. Þú ert svo dugleg að
slá“.
Það urðu líka orð að sörtnu,
ég hafði varla orðað það fyrr en
han.n sagði: „Þú mátt fá hamn
Rauð“. Þó fylgdi böggull skamm
rifi. Kvenmaður gat ekki riðið
Rauð, svo ólmur var hann í
samreið. Enginn gat riðið hon-
tiffl n-ema Jakob. Nú varð ég að
fara til Jakobs og segja: „Ég
má fá Rauð. Viltu skipta við
mig og ég fái Frosta þinn í stað-
inn?“ Það fékk ég og þá var ég
viss um að ég skemmti mér vel,
því á allri minni ævi, hef ég
ekki átt betiri stundir en á baki
Frosta. Það er sá dásamlegasti
hestur, sem ég hef komið á bak.
Ég þorði alveg hiklaust að hleypa
honum í kargaþýfi í niðamyrkri,
svo fótviiss vax hann og það var
eins og ég sæti í sófa. Rauður
var taumstífur og hljóp oft með
Jakob upp úr götu í samreið og
út um alla mela. Það var galsi
í báðum.
Á Hömrum var oft stillt á
stremgi létta. Jakob var hrókur
alls fagnaðar og mamma hans
tók undir með honum. Þar var
hlegið dátt, en einnig unnið vel.
Seinna sumarið, sem ég var á
Hömrum hét Sigurður á mig að
ef vel gengi heyskapurinn,
skyldi hann skila mér heim að
honum loknum og ég skyldi þá
ríða Rauð, því það vair hægt
með eiinium öðrum hesti. Það
varð skemmtileg ferð, en það
man ég, að undir Hafnarfjalli
tók Rauðurinn tauminin og
geystist með mig langa leið, þar
til ég gat loks snúið honum út
úr götunni, til að bíða eftir með-
reiðarsveininum, sem var á jörp-
um ágætishesiti, en hann var þá
hvergi í augsýn.
Framhald á' bls. 11
Útför móðnr okkar, tengda-
móður, ömmiu og langömmiu,
Sigurlínar Ragnhildar
Bjarnadóttur,
fer fr-am frá DómWrkjunini
föstud aginn 18. sept. kl. 3.
Fyrir mína hönd, sysitkiima
mánma og anwarra vamda-
manna.
Eiríkur Þorláksson.
75 ára:
Óli Omundsen
ÓLI Omundsen er fæddur í Nor-
egi 17. sept. 1895. Foreldrar Elín
Soffía og Omund Olsen. Hanm
kom til íslands 1925, skipstjóri
á 100 lesta skipi er hann átti
ásamt öðrum manni. Dvaldi
hann um hríð á ísafirði og seldu
þeir þar skipið. — Óli fluttist til
Höfðakaupstaðar 1929, en þaðan
til Kópavogs 1968. Má nærri geta
að þau mörgu ár, sem hann var
búsettur í Höfðakaupstað hafi
fylgt margar minnimgar, sem
eigi verður gerð skii í lítilli
blaðagrein, en ég vil mú, á þess-
um tímamótum ævi hans minn-
ast vimsamlegrar kynniingar við
hann um áratugaskeið með
nokkrum orðum.
Þótt Óli væri nú hættur sigl-
ingum og skipstjórn, var hugur
hans bundimn sjómum. Hóf hann
því brátt útgerð, keypti tvo báta
er hamn gerði út frá Höíðakaup-
stað og hann gaf nöfnin Hind-
enburg og Ludemdorff og
heppmaðiist útgerð vel, enda
hafði hann ávallt góðan mann-
skap á bátama og valdi dugnaðar
formemm. Voni sjómemn ávallt
fúsir til að róa á hans útveg, þar
sem Óli vair vel kynnitur og
vildi vanda til útgerðar. — Ég
spurði eátt siran Óla hvers vegna
hann hefði valið bátum sínum
nöfn hlnina þýzka hershöfðingja,
og sagði hamn ástæðu til þesis
vera, að sig hefði dreymt —
áður en hann eignaðist bátana —
að hiann ætti báta með þessum
nöfnium.
Óld byggði sér íbúðarhús í
Hofðakaupstað, er hann nefndi
Lund og stofreaði hesmili með
Margréti Jóhannesdóttur, frið-
sælt og gott heimili. Hafa þau
boiúð sameiginlega erfiðleika og
gleði lífsimis með tryggð og vin-
áttu, sem hefir fært þeim þirtu
og yl, ekki sízt á efri árum.
Það er sem ég sjái Óla Omund-
sen skipstjóna á stjórmpalli,
glæsiíegan mann á bezta mann-
dómsskeiðh Báran hjalar sak-
leysislega við skip hans og sól-
in merlar lognværain hafflötinn.
Norslki fániinn dreginn að hún,
blár kross innan í hvítum á
rauðum feldi, blaktir lítið eitt
í hlýrri golunni. — Ein sjómaður
kynnist einraig öðrum ólíkum
aðstæðum. — Hugsa ég mér sama
skipstjórann, hann Óla Omund-
sen á stjónnpalli, í baráttu við
vind og sjó. Með hendur á stýr-
ishjóli — því nú má engu muna
— því hamfarir veðuns og hvít-
fextar freyðamdi hnaninir gáfu
eigi grið. Hann gefur skipverj-
um sínum fyrirskipanir, sem
bera vott um kjark, gætni og
hyggindi hinis reyndg og athug-
ula stjórnainda. Uppi á sigluhún
berst norski fániinn í stórviðri —
sædrifinn. En Óli ber gæfu til
að leiða skip sitt í örugga höfn.
í Höfðakaupstað gegndi Óli
ýmsum opinherum störfum um
laragt skeið. Hann var í hafnar-
nefnd Höfðakaupstaðar, í stjórn
útgerðairfélagsins, fiiskimatsmað-
ur, fulltrúi í stjóm kaupfélags-
inis, varalóss o.fl. — Lifrar-
bræðslu rak hainn í mörg ár, en
lagði hana niður, og hafði um-
Hjartans þakkir til ykkar allra sem auðsýndu samúð og vin-
arhug við andlát og útför okkar ástkæra eiginmanns, föður,
tengdaföður og afa
RfKARÐS KRISTMUNDSSONAR
kaupmanns.
Guðrún Helgadóttir,
Anna Ríkarðsdóttir,
Guðrún Ríkarðsdóttir, Bragi Guðmundsson,
Ríkey Ríkarðsdóttir, Bragi Steinarsson,
Hafdís Ríkarðsdóttir, Óskar Benediktsson,
Guðbjörn Helgi Ríkarðsson,
og barnaböm.
sjón með brennsluolíu víða um
kauptúnið og til skipa.
Óli Qmundsen var karlmemni
að burðum. Til gamans vil ég
geta um einra atburð, því til
sönnunar. Aðkomumenra á fiski-
bát eru staddir í Höfðakaupstað.
Þeir koma á fund Óla. Þeim
verður sundurorða við harara,
sem Ieiðir til þess að hendur eru
látnar skipta, því einis og sjó-
maðurinm finnur ánægju í bar-
áttu við vind og sjó, er honum
geðfellt, ekki sízt ef hann er lít-
ið eitt undir áhrifum vínis, að
nota krafta sína á öðrum svið-
um. Hér eru 3 á móti einum,
leikurinin virðist ójafn, en lyktair
þannig, að þá þremennimgarnir
fara til skips, er þeim vægast
sagt, allmikið ábótavant í klæða-
burði og reynslu þess að Óli hafi
ekki farið höndum um þá með
snyrtimenmsku skreðarana.
Ég veit að fjölmargir minnast
Óla í dag með hlýjum huga, því
haran er straragheiðarlegur mað-
ur, má ekki vam-m sitt viita, vin-
fastur, kurteiis í framkomu, glað
ur og skemmtilegur í vinahóp,
greiðvikinra og góðgjam.
Ég óska honum til hamimgju á
þessum tímamótum ævi baras,
og enda orð mín með vísu:
Þér veiti gleði, gæfu og trú
Guð frá veldi símu
sjötdu og fimim ára, nú
á afmælinu þínu.
Lárus G. Guðmundsson,
HöfðakaupstaS.
Kæru virair og varadiamenra,
niær oig fj-ær.
Oklkar beztu þalklkir send-
um við ykfour, fyrir vinsemd
og hlýhiuig oktour sýndara mieð
ýmsu mórtd á 75 ára afmælum
okikar, 21/8 og 13/9 sL
Magndís og Jón Pétur,
Alfheimum 6, Rvík.
Inniileigiuistu kveðjuir og þatoikir
til allra sem -miniratust mín og
glödjdu mig mieð góðum gjöf-
um, blómiuim, sfoieytum og
ljóðum á 80 ára afmœli mírau
8. sept. sL
Drottimn blejssi yktouir öll.
Jón Sigurgeirsson,
Hafnarfirði.
Hugheilar þatokir fyrir öll
sýnd vina-rihót á sextugsiaf-
mœli míniu.
Óskar Halldórssou.