Morgunblaðið - 04.11.1971, Side 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 4. NÓVEMBER 1971
hvort sem framtíð min yrði
þannig, að ég yrði að lúta að
hvaða starfi sem byðist.
En Hank hafði stillt sig og
■reyndi nú að láta eins og
manneskja.
— Þetta er ágœtt núna, ságði
hann næstum vingjarnlega, þeg
ar ég var að stíga upp á pali-
in. — Við verðum enga stund
að þessu. Segðu mér, hvað finnst
þér um þetta morð? Hann hafði
tvo pensla krosslagða mild
tannanna og var að reyna að
tala þrátt fyrir þá.
Ég setti mig í stellingar með
aðra hönd á síðu, en hin hönd-
in greip um einhverja ímyndaða
segldruslu eða staf, eða „eitt-
hvert andskotans sjóaramál",
eins og Hank sagði mér að gera.
— Það var hræðilegt, sagði ég.
Ég trúi þvi varla enn, að það
hafi gerzt.
— Eins er hún Marcella, sagði
Hank og glotti neyðarlega til
konu sinnar. Hún hélt áfram að
horfa niður á götuna, en nú var
höndin á hné hennar orðin að
krepptum hnefa. Hank hló. —
Jæja, Liz, hver heldur þú að
hafi gert það?
— Æ, guð minn góður, það hef
ég enga hugmynd um. Hvernig
getur nokkur maður framið
morð — og það með blóðsúthell-
ingu. Og ég hugsaði: ég ska]
veðja, að þú hefur gert það.
Ég var þegar búin að fá ríg i
hálsinn og setutiminn dragnað-
ist áfram óendanlegur. Mig
langaði afskaplega til að vera
komin eitthvað langt burt og
liggja til eilífðar i fjörusandin
um, með ekkert kring um mig
nema sand, brim og kókoshnet-
ur. Þetta hafði verið óbærilegt
þegar, en mitt hlutverk í því
varla byrjað. Sjáum nú til: ef
þessari setu yrði nokkurn tima
lokið, þá yrði klukkan orðin um
tvö áður en ég kæmist burt. Þá
gæti ég verið komin heim til
Melchiors um hálfþrjú. En
hvernig kæmist ég þar inn? Það
væri fullerfitt að næturlagi, en

^fUohnson '
Skee-Horse
EIGUM FYRIRLIGGJANDI
NOKKRA
Johnson vélsleða.
Leitið upplýsinga
Gerið pantanir.
Meðan birgðir endast.
Reynslan sýnir, að Johnson
vélsleðínn hentar- vel staðhátt-
um okkar. Það staðfestir
mikil notkun við erfiðar
aðstæður.
/
emaaí Sfygúmon kf.
Suðurlandsbr. 16, sínii 35200.
um hábjartan daginn sæist áreið
anlega til mín. En það var nú
sama. Ég skyldi fara heim til
Melchiors og treysta heppn-
inni, að ég kæmist inn. Ég yrði
að komast inn.
Hank greip fram í þessar hug-
leiðingar mínar.
— Ef þeir halda, að Lochte
hafi gert það, eru þeir band-
vitlausir, sagði hann með
áherzlu, strauk aftur á sér hár-
ið og skildi eftir stórar rendur
á enninu. — Aðeins vegna þess,
að hann er horfinn, ætla þeir að
klína þvi á hann. En hann gerði
það ekki. Enginn karlmaður hef
ur gert það. Þetta var kven-
mannsverk, óþrifalegt og
óhemjulegt. Var það ekki kven
mannsverk, Marcy? Hann leit
um öxl til konu sinnar og saup
enn á konjaksflöskunni. — Nú,
hún svarar mér ekki. Á hvað
ertu að glápa út um gluggann?
Drauga?
Hann setti flöskuna aftur á
hilluna og deplaði augum að
málverkinu, tautaði eitthvað og
var sýnilega að verða drukk-
inn.
— Þetta er furðu gott, þeg-
ar á ailt er litið, sagði hann um
verk sitt. Svo glotti hann ská-
hallt til Marceliu: — Vertu ekki
svona niðurdregin, Marcy. Enn
hefurðu mig. Þetta var ekki svo
mjög drykkjuraus, fremur bein
illkvittni.
Svo hann vissi þá um Melchi-
or og konuna sína. Kannski
hafði hann alltaf vitað það.
Kannski hafði hann fyrst kom-
izt að því eftir að morðið hafði
verið framið, þegar sorg henn-
ar var svo djúp, að hún gat
ekki leynt henni fyrir honum.
Sorg! Út af þessari mann-
leysu! Veslings konan. Fyrst og
fremst að eiga þessa fyllibyttu
fyrir mann, og svo Melchior fyr
ir viðhald! Mig langaði mest til
að segja henni, að Melchior
væri ekki þess virði að syrgja
hann, þvi að hann hafði ekki
sótzt eftir öðru en aurun-
um hennar. Það var allt
og sumt, sem svona maður hefði
sótzt eftir hjá konu, sem var
miklu eldri en hann sjálfur. Já,
Marcella, hann var nú lika að
dingla við Evelyn Breamer. Viss
irðu það ekki? Jú, spurðu mig.
Ég vissi aiveg hvernig Melchior
Thews var. Það væri nú annað
hvort. Þú skalt ekki sjá mig
eyða neinum tárum á hann.
Ekki lengur. Ég er fegin og
það ættir þú líka að vera. Sama
er mér, hvernig hann dó. Og mér
er líka sama, hver stytti honum
aldur.
En til hvers væri að fara að
segja henni þetta? Það er ekki
hægt að rökræða við tilfinning-
arnar.
— Jæja, timinn er kominn,
sagði Hank, með flöskuna
í hendinni. Ég steig niður af pali
inum og gekk að konunni, sem
sat í keng við gluggann, og
velti því fyrir mér, hvað ég gæti
sagt við hana sem gagn væri í.
Hún leit upp og reyndi
að brosa, en varirnar skulfu.
— Láttu þér á sama standa,
Marcella, hvíslaði ég. Þegar
þessu máli er lokið, skaltu fara
eitthvað. Farðu til Mexíkó eða
Brasilíu — hvert sem er. Og
gleymdu því bara.
Hún studdi fingrunum fast á

Hrúturinn, 21. marz — 19. apríl.
I»ú ættir að greta fengið einhverja aðstoð framan af í dag.
Nautið, 20. april — 20. maí.
Beyndu að endurheimta það, sem þú hefur léð öðrum,
Tvíburarnir, 21. niai — 20. júní.
Nú er eftir að s.iú, hve iuugt þú getur grngið án þess að Uoma
róti á þann, sem þú ert að fást við. T.áttu allar ráðgátur bíða um
sinn.
Krabhinn, 21. júní — 22. júlí.
Hafðu forgang I einhverju máli, sem þér er umhuigað um, og
settu huemyndir þínar fram skýrt oir skilmerkileea.
Ljúnið, 23. júlí — 22. ágúst,
I»ú skalt hvorkl telja eftir þér að taka til hendinni eða að fara
á fætur á kristileeum tíma til þess. Sumt er ekki hægt að láta a#ra
srera.
Mærin, 23. ágúst — 22. scptt-nilicr.
Draumlyndið er þin aðalhvati í dae, hvað sem þú kannt að segin
öðrum.
Vogin, 23. septcnibcr — 22. október.
Ef þú ert í eltinearleík við ástina, þarftu að hlaupa I mariga
hrinei, Og útkoman líkleea tviræð.
Sporðdrekinn, 23. október — 21. núvember.
I»ér fellur í skaut að vinna langt verk og: vandasamt, «g nú er
um að gera að skipuieggja það vel.
Bogmaðurinn, 22. núvember — 21. desember.
Spurningar þinar eru ekki merkari en þau svör, sem þú getur
sjáifur fundið við þeim í flýti. Segðu ekki meininBU þina nokkrum
lifandi manni.
Steingeitin, 22. desember — 19. janúar.
Ef smáatriði fer fram hjá þér, kemst það upp. Vertu bæði eftir-
tektarsamur og iðinn, ef þú vilt að allt Bangi vel.
Vatnsberinn, 20. janúar — 18. fcbrúar.
Tilviljun cða eitthvað þviumlikt á sterkan þátt i tilvern þinni.
Fiskarnir, 19. fehrúar — 20. marz.
Eitthvað óefni verður þess valdandi, að þú verður að endur-
sknða stöðu þína strax og sama er að segja um viðnámið.
varirnar og hristi höfuðdð. — Ég
get aldrei gleymt því, hvislaði
hún loks á móti, og greip hönd-
ina á mér. — Ekkert getur feng-
ið mig til að gleyrna því. Og ég
get ekki komizt burt fyrr en ég
veit, hver gerði það.
— Hvað eruð þið kvensurnar
að hvíslast á? spurði Hank og
gekk að okkur með sollin augu.
— Eruð þið að bugga hvor
aðra? Já, hver andskotinn! —
Og þú varst svo djörf að fara
að tala við mig um eitthvert
stolt!
— Æ, hættu þess-u, Hank,
sagði ég, er ég fann hönd henn-
ar skjálfandi í minni hendi. —-
Henni líður ekki vel. Vertu
ekki að tala við hana. Við skul-
um halda áfram að vinna. Þú
vilt klára þetta í dag, er það
ekki ? Og ég viddi lika klára
það.
Hann leit snöggvast á mig og
hleypti brúnum. — Komdu þá,
sagði hann, mér tii mestu furðu.
— Hún jafnar sig fljótlega,
skaltu sanna til. Svo hélt
hann áfram að mála, stundar-
korn og ekkert heyrðist nema
skrjáfið í penslinum og tíður
andardráttur hans. — Þú veizt,
Liz, að ef lögreglan hefði nokk-
urt vit í sínum haus, gæti hún
fundið morðingjann á hálftima.
Það eina, sem hún þarf að gera
hann saup á . . . er að leita
í íbúðinni hans Thews og finna
út, hver hjákona hans var.
Bréf, og kannski skartgripir,
MA- og sRyrtistofa
Astu Baldvinsdóttur Kópavogi
HRAUNTUNGU 85 — SlMI 40609.
Tyrknesk böð
Megrunarnudd
Partanudd
Húðhreinsuri
Handsnyrting
Fótsnyrting
Augnabrúnalitanir
Kvöldsnyrting
vill sérstaklega vekja athygli á 10
tíma megrunartímum með mæling-
sem þessi veslings bjáni kann
að hafa gefið honum — þessum
bölvuðum melludólg! Ég segi
þér enn, að það er kvenmaður,
sem hefur gert þetta.
— Já-á, en þeir eru búnir að
leita í íbúðinni hans! stamaði ég
og kuldi færðist neðan úr tám
og upp eftir mér allri. — Og
þeir fundu ekkert, eða það
sagði hr. Pa. . . — maðurinn frá
rannsóknarlögreglunni, mér i
gær.
— Er það? Houm virtist ekk-
ert verða bilt við þetta. —- Jæja
ef þeir hefðu nokkurt vit í koll
inum, ættu þeir að leita betur.
Það h'lýtur að finnast eitthvað
þess háttar — hjá svona manni.
Kannski hefur hann líka átt
bankahólf, eða leyniskáp í
veggnum eða hvað gengur að
þér?
Hann var að horfa á Marc-
eiiu.
Og hún horfði iáika á han.n, En
sá hann ekki. Það voru .táraperl
ur i augunum, og nú stóð hún
upp úr sætinu við gluggann.
— Hvað gengur að þér? spurði
Hank aftur.
Hún hneig niður aftur. -—
Ekkert, sagði hún. En húm var
ókyrr og með augun úti um
allt, og var áreiðar.lega með ein
hverja ráðagerð í huga þóttist
ég viss um. Mareella ætlaði í
íbúðina hans Melchiors og gera
þar leit. Vissi hún um litla leyni
hólfið í skrifborðinu. Hafði hún
kannski lika legið hálfdofin á
legubekknum með hálfiiufct
augu og horft á þessa elskuðu
hönd Melchiors snúa látúns-
typpinu og opna hólfið, þar sem
ég vissi, að bréfið mitt var fai-
ið? „Ég get ekki komizt að heim
an fyrr en ég veit hver gerði
það,“ hafði hún sagt. Hún
mundi opna skrifborðið og finna
bréfið mitt. Og þá mundi hún
vita að ég hefði gert það — að
ég hefði drepið manninn, sem
hún elskaði. Og hún mundi
segja lögreglunni frá þvi og
LESIfl
DnGLEcn