Morgunblaðið - 16.08.1972, Blaðsíða 10

10
MORGUN’BLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 16. ÁGÚST 1972
„Spasský teflir fyrir
neðan styrkleika sinn“
Viðtal við Guðlaugu Þorsteins-
dóttur, sem hefur vakið athygli
fyrir góða frammistöðu í skák
Gnðlaug: Þorsteinsdóttlr
Hún á etoki nema tvö áhuga
— Ég hef teflt síðan ég var
5 ára, segir Guðlaug Þorsteins
dóttir, sem hefur vakið mikla
athyg-li fyrir frammistöðu sína
frá því hún gerði jafntefli við
stórmeistarann Hort frá
Tékkóslóvakiu siðastliðið vor.
Guðlaug er 11 ára gömul, nem
andi í Hársnesskóla og hefur
skák að aðaláhugaefni.
— Palbbi ke<nndi mér að
tefla. Hann oig bróður minn
tefld'U o£t samian og ég fyigd-
ist með. Þá fór pabbi að kenna
mér mannganiginn og mér
þótti strax gaman að tefla.
Ég fékik mikinm áhuga, fór að
tefia medira oð æfði miig af
kappi. Síðan heif ég aiMitajf teiflit
bæði á slkáikmótum og við
pabba og bróður minn.
— Ég vair 6 ára þetgasr ég
tók fynst þátit í mótd. Það var
páslkamót í Kánsnieisskóla og
ég vair á 15. borði. Síðan hef
ég tekið þátt í miffli 15 og 20
mótum og srvo er ég 'iiílka í
Taiflifélaigi Kópavogis.
Guðlaugu heifur farið mikið
fram sliðan hún var á 15. borði
á páskaimótinu. Nú er hún
komim á 1. borð, hefur fært
sig uim 14 borð, og teflir rnilk-
ið bæði til sfoemmtumar og
æfingiar. Hún varð urngfliinga-
meisitairi í skák í Kópavogi í
íebrúar s.i. þótt ung sé, og
fylgiisit aif áhuiga með slkák-
fréttum.
— Ég á tvær ékákbsefcur,
Lærið að tefla og Teffliið bet-
ur. Þær heif ég liesið, en nú
er ég að hugsa um að kaupa
mér ffleiri isfoáfcbæfour. Mér
filninist ég lökuist í byrjumar-
taiffld og þess vegma ætla ég
að kaiuipa mér Skákbækur um
byrjanir og æfia mdig betur i
þeim. Ég les lífoa slkálkfiróttir
vegna heiimsmiedisitaraieinvigte-
ims og fier alltaif yfiir sikáksitöð
una í bllöðunum.
Vaninn er að sfoákmenn noti
Símar sénsltöku aðferðir við
að teiflia. Guðlaug notar oft
drotitnáinga.rbyrjun og kónigs-
giamibít, en kórngisgambiti eða
kóngsbragði var mikið beiitt á
19. öldinni, en niú er það lítið
sem efobert notað, neima hvað
hedmsmeáistariinn í slkák Boris
Spassfoy notar það öðru
hverju.
„HELD MEÐ SPASSKY“
Milkið er riitað og ræfit um
steák þeesa dagania og Isftand
hefur aOldrtei í sögu sinnd verið
eimis mikið í svdðsíljósinu og
einmitt nú meðan á heimis-
meistaraeinvíginiu i Skák stend
ur. Þvl er efoki úr vegí að
spyrja GuðQiaiugu um hennar
álit á heiimsmeiistainaieinvíginu.
— Ég hef farið á niotókrar
umÆerðir. Ég held með
Spaisisfoy, þó ég telji hann og
Ptecher mofokuð jafna slkák-
menn, en í þetasu eimivíigi
finnst mér Spaissfoy tefla fyri.r
neðan styríkleiika sinn. Hann
teflir nofokiuð veifct á tímalbili
og gerdr of möng mtetöte, en
hann teffldi fyrstu sfoáfcina
mjög vel. Ftedher er lífoa mjög
’góður skáfomaður, og ég hugsa
að hann verði mæstii heims-
meistaini'. En mér llteaði efoki
hverndg hann foom firaim í
fyrstu, heimitaðd baira peninga
og tom allfcaif af seint eða
mætfti efoki. Ég held að
Spasslky nái sér efoki á stinilk
eftir það sem á hefur gengið.
„MIG LANGAR TIL
JÚGÓSLAVÍU"
Júgóslavneslka skáfokonan
Milunlka Lazarevic, aJIþjóðiieig
ur slkálkmeiistiairi og sjöfaldur
J úigósliaviuimetetanl, sem er
hér vagna heiimsmeistarae in-
vígilsdnis, saigði uim Guðlauigu;
að hún hefði þá stióríkostliegu
hæfilleiika, sem hún hefði fyTnir
hitt hjá sivo unigri stúllku og
að hún heifði allt sem til síkák
lilsbaininnaír þanf, bæðii ímyind
unainafl og einbeitdinigu, Sfoák
konan sagði einnig að hún
hefði í hyiggju að bjóða Guð-
laugu til Júgóslllaviu tái að
tefla við beztu umglimgasfcáfc-
mann þar.
Það væri mjög gaman að
tafoa þátt d slkáfomóti úti í
Júgósfliaivdu, seglr Guðllauig um
þetta. Lazanevic hefur efoki tal
að við mdlg ennþá, og ég er á
báðuim áttum hvort ég á að
fiama eða efoki. Pabbi segir að
ég sé eddki nógu sterik, tíl að
tefla við júgósflavnesíka umgll-
irugaimeistara, og held það
Idka. Samit langar mig til að
fana, en tid þess verð ég að
kaupa mér fleiri sfoáfobæfour
og æfia mig miiklliu beftur. Ann
ans finnist mér ætfllazt tffl of
mdfoilte af mér og foannslki er
bara tefoið eftdr már af þvd að
óg er stelpa.
Guðflaiuig er mjög hógvær
stúilka. Hún er í raiumámni
mjög steifo, filjjót að huigsa
við taifiiborðið og sér alda mögu
íieilka d hendi sér.
miál, sltóák og 'tónMsrtairnám.
— Ég leeri á píamiö hjá Krisitni
Gestssyni d Tónlistarslkóla
Kópavogs, og mér 'finnst það
sénstiafolega gaman.
Hún á ákveðinn framtíðar-
draum, en það er að verða
læfonlir, en efoki ffliuiglfneyja eða
hjútenunarlkona eins og svo
mangar atúfflkur á hennar alkiri.
Þormóður Runólfsson;
Þankabrot
Snillingarnir
Svo sem kunnugt er hækkuðu f jár-
lög fyrir árið 1972 um hvorki meira
né minna en 50%, miðað við næstu
fjárlög á undan, eða um kr. 5.526.279.
000.— Og sjálfsagt rekur marga enn
minni til þess, að við umræðu um
fjárlögin héldu fjármálasndllingarnir
ólafísku þvd hiklaust fram, að slík
hækkun fjárlaga þyrftd alls ekki að
hafa í för með sér auknar álögúr á
landsmenn; þvert á móti yrðu held-
ur um skattalækkun að ræða, al-
mennt séð!
Eitthvað munu þó sumir af stuðn-
ingsmönn'um Ólafiu hafa verið
blendnir í trúnni á þetta einstæða
fjármálaafrek, svo sem m. a. fjár-
lagaræða framsóknarþingmannsins
Bjöms Pálssonar frá Löngumýri bar
vott um. Bjöm sagði að vísu, að slík
hækkun fjárlaga samhliða skatta-
lækkun bæri gleggstan vott um ein-
stæða snilli núverandl stjómenda;
slíkt hefði Viðreisnarstjómirmi aldrei
tekizt Þó taldi Bjöm réttara að hafa
vaðið fyrir neðan sig með því að
hnýta þvd við í lokin, að hann ætlaði
að greiða fjárlögimum atkvæðd sitt
í þetta sinn, hvað vitlaus sem þau
væru!
Snilli Ólafíu kemur fram á margan
hátt. Eitt snffldarverkið var fram-
kvæmdin við niðurfeUingu nefskatt-
anna, sem fól'ki var óspart tadið trú
um að kæimi fram sem bein minnk-
un á útgjöldum. Þar sem nefskatt-
arnir hins vegar stóðu í beinu sam-
bandi við kauþgjaídsvisitöluna, sáu
ráðherramir sér ieik á borðd að
lækfoa niðurgreiðslur á landbúnaðar-
vörum og iinnheimta þannig strax
þessi gjöld til rikisins i hækkuðu
vöruverði. Almenningur borgaði brús
ann. 1 öðru lagi voru svo þessi sömu
gjöld innheimt með hækkuðum tekju
skattá, og þá var þess auðvitað vand-
lega gætt að halda honum fyrir ut-
an kaupgjaldsvisitöluna. 1 þriðja lagi
ber svo þess að gæta, að þar sem
alm.tr.gjald og sjúkrasamiag hafa að
fullu verið frádráttarbær frá skatt-
skildum tekjum, borgaði hið opin-
bera raunveruiega drjúgan hluta af
þessum gjöldum fyriir fólk í formi
lækkunar á skattii og útsvari. Það
er þvi óhætt að fullyrða, að Ólafía
hefur séð til þess að fólk fær að
borga aftur margfaldlega þau gjöld
sem af þvi var létt með afnámi nef-
skattanna.
Sem dærni nr. 2 um einstætt fjár-
mádavit vinstri manna mætti nefna
viðskipti þeirra við trygginigafélögin.
Þegar tryggingafélögin fóru fram á
hækkim á ábyrgðartryggingu bif-
reiða í apríl sl. var þeirri beiðni
synjíið, þar sem slík hækkun hefði
verkað á kaupgjaldsvtedtöluna og þar
með vaddið kauphækkun yfir heilu
línuna. Hins vegar voru nú góð ráð
dýr, því tap tryggingafélaganna á
þessari tegund trygginga var slikt,
að ekki mátti við svo búið standa.
Og Ólafíu brást ekki sniHdin frekar
en endranær. Ráðherramir skipuðu
trygginigafélögunum einfaldlega að
láta hinn almenna biieigamda borga
fyrstu 7.500.— krónumar af því
tjóni sem hann kynni að valda. Þetta
hafði engin áhrif á kaupgjaldsvisi-
töluna, tryggingafélögin fengu sitt
og bifreiðaeigendur borguðu brús-
ann. — Nefndi einhver vteitöluföls-
un?
Dæmi nir. 3: Hin almenna eign Is-
lendinga á íbúðarhúsnæði hefur löng-
um verið hinum svokölluðu „vinstri
mönnum" þymir i augum, og hefur
harður áróður verið rekinn til að
sannfæra fólk um dásemdir þess að
búa I lei'guhjöllum í eigu rikisins,
svipað og gerist í Rússlandi og raun-
ar víða í V-Evrópu. Það kom því sízt
á óvart, að Ólaffla gerði nokkrar ráð-
stafanir til að hamia á móti bjálfa-
legri löngun fólks tffl að koma sér
upp þaki yfiir höfuðið, enda stóð ekki
á þvi. í byrjun febrúar í vetur voru
settar reglur, sem fólu m. a. í sér
bann við erlendum gfieiðslufresti
byggingavara. Þessar reglur þýddu
stórlega aukna erfiðleika fyrir hina
efnaminni húsbyggjendur, þar sem
þær torvelduðu byggingavöruverzlun
um mjög að stunda lánsviðskiptí. En
slik lánsviðskipti fátækra húsbyggj-
enda við bygginigavöruverzlanir hafa
löngum verið algjör forsenda þess,
að þeir gætu haldið áfram bygginga-
framkvæmdum milli lánsúthlutana. I
sama knérunn var vegið með hinum
alræmdu riktesjóðsvíxlum, sem
nefndir hafa verið „Halladórar". Með
þeim komu „snffllingamir" á grímu-
lausri samkeppni rífoisvaldsins við
hinn almenna borgara um lánsfé
bankanna, sem áreiðanlega þyngir
róðurinn fyrir fátæka húsbyggjend-
ur öðrum fremur, þar sem þessar
ráðstafanir koma á svipuðum tíma
og útlánamöguleikar byggingavöru-
verzlana eru sfoertir.
Dæmi nir. 4: Á sama hátt og nú-
verandi ráðherfiar hafa jafnan séð
ofsjónum yfir aimennri húsnæðiseign
íslenzku þjóðarinnar, hefur þeim
þótt bifreiðaeign landsmanna keyra
úr hófi fram, enda stóð ekfoi á nýj-
um innfLutninigsskatiti á bifreiðar
þegar Ólafía tók við stjórnartaum-
unum. 1 fljótu bragði kann þessi
nýi sfoattur að virðast tiitölulega hóf-
legur efitir þvi sem við veir að búast
úr þessari átt. En sé betur að gáð
geta 20—30 þús. forónur I mörgum
tilvikum hafit úrsditaáhrif á getu lág-
launamannsins til að kaupa sér sinn
fjöl'skyldubíi. óg þar sem stór hlutí
telenzku þjóðarinnar telst, samkv.
nútima skilgreiningu, tii láglauna-
fólks, sá Ólafía sér leik á borði að
draga verulega úr bifredðakaupum
landsmanna með þessu „hóflega"
inn'flutningsgjaldi, án þess þó að hún
yrði vænd um bein innflutningshöft.
Þessi dæmi um „sniMi“ Ólaifiu, þeg-
ar hún viffl sýna vinarþel sitt í garð
láglauna'fólks, munu hér látín nægja,
þó af miklu sé að taka. Hiniu skai
ósvarað látið, hvort það var þessi
tegund af snffli sem teienzk alþýða
sóttist eftiir þegar hún lyfti Ólafíu tíl
valda í síðustu kosnimgum.