Morgunblaðið - 16.08.1972, Blaðsíða 23

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 16. ÁGÚST 1972
23
SUMARSPÁ
þá vil ég inú votta þessiari góðu
'kon/u og göfgi' sá! mitt hjairbane
þakiklæti, sem með stakri hjarta-
hlýju ávanin sér óskipta vináttu-
hugi svo imargra, að húin verður
þeim ógleynianlleg. Ég veit með
vissu að þar mœli ég fyrir munin
margra.
Oft reikaði hugur herunar til
æskustöðvanna í Þýzkalandi og
varð henmi þá gjartniain skraf-
drjúgt uim land sitt og þjóð. Þeg-
air þetta bar á góma duldizt enig-
um, að ósfciptuir hugur fylgdi
máli, því þessar mmnínigair voru
hanni kærastar alLra og áttu djúp
ar raetur og sterk ítök í gálu henm
ar. Bn örilögin höguðu því svo
til að leið henwair lá til ókuninugs
og framandi lands, þar sem hún
að vi.su undi hag síinium hið
bezta, enda unmi húm íslandi og
hinini sérstæðu, tigmu fegurð
þess, og eignaðist. hér marga
Viini, vítt og breitt, ekki sízt í
hjúlkrunarstarfi sínu. Margt var
henmi til liista lagt, m.a. var húin
útlærður stkrautsfkrifari og bar
hamdbragð henmiar vott stakrar
snilli. Því miður er vitmeskja
mín um eimistök æviatriði í lífi
henmiar mjög af ökormum
^kammti og í molum, en þar sem
ég hef stairfað erlendis um skeið,
gafst mér eklci kostur á að ráða
bragarbót þar á, en ég vildi ekki
láta það eitt verða í vegi þess,
að ég minmtist henmiar ndkkuð
að verðleikum.
Hún valdi að ævistarfi sínu
að simma sjúkum og þjóna guði,
og hvtaið fer eimmitt betur saman
en þetta tvenmit, trúarþelifð og
það að lifa trú ðína. Heimurinm
þarfnast slíkra mainmivera, sem
leggja svo mikið af mörkurn og
eru þammig öðrum faguint for-
dærni til eftirhreytnii. En hveirmdig
svo sem unnt er að lýsa eimni
maninveru, eimu yfirlætisiausu
guðsbairmi, þá er hitt mest um
vert að verkim tala sínu máli
og góðar hugsanir eru gulis
ígildi, því bær græða sár þeirra
er þjást og lyfta hugum þeirra
á himnieskri þroskabraut.
Á barmadeild Landakotsspítala
var systir María mesti aufúsu-
gestur, því húm var einkar
barmelsk. Þar var hún daglegur
gestur og bömin þyrptuist gjarn-
am utam um hama og má með
samni segja aS hvergi hafi hún
átt betur heiraa en í glöðum hópi
þesisara vina sinma.
Að endimgu vii ég votta systur
Maríu himzta þakklæti mitt og
leyfi mér þar að talia fyrir munm
oíkkar allra, sem störfuðum með
henni og kynntust af eigim raun.
Ég veit, er þess raunar fullviss,
að hún raun áfram starfa ótrauð
á ij óssims vegum, og finma simm
helg-a óslkareit.
Þökk sé þár.
Björgvin Þ. Jóhannsson.
sjúkraliði.
Framhaid af bls. 11
Ef hanm hieldur ekki áformum
.síniuim vamdiieiga lieyndium, verð-
ur hann svikinn, og það af nán-
uim saimstarfsmanni. Ýrnsir undir
menn hams vinna igtegm homum og
kumma að komia horoum í slæma
kflípu.
Skoðanamismuniur hans og
„toppannia“ í eigin st.j órnmála-
.flofcki gæti verið hættuilieigrar
stöðu hans og jafnvel ffifi.
. Hamn ætti ekki að skrifa nieitt,
a.m.k. ókkert mjög mikilvægt,
vegma þess áð ég skynja hamn
sem fórnarflamb í einihverju sam
særi, siem viðkemur föflsum, og
sem einhverjir starfsmenn hams
eiga upptökin að og sök á.
Daley borgarstjóri kanm að
Lenda á sj úkrahúsi vagma sjúk-
dóms, sem á upptöik sím í streitu,
og hann léttist mjög mikið.
Þetta á allt rætur símiar að rekja
til st j órnmá'labarátt'umnar-
þeiinra lyótu slúðursiaigma, sem á
toneik komast um hann í hienni.
Borg-arstjórinn hiuiglleiðir að
setjiaisit í hiefligan steim, en tetour
siamt virkam þátt í stjómmálLuim
aflfla ævi. Mieð támamium toemst
hann í aðra virðinigarstöðu,
stöðu sem nær út fyrir Chicago-
borg og Il'linoisríki, en á þeim
tíma mumu blóðheitir franir þar
hafa lært mikið, bæði af um-
burðarflyndi og hjartaigæzku.
ADLAI E. STEVENSON, III
Staða þessa uinga þingimamins
frá ILMnois v-efldur homium vom-
brigðum, það sem eftir er ársins
1972, en áberandi breytingar hiefj
ast hjá honiuim 1974. Hann verður
endurkjörinn öldumgadeiidarþimg
maður og nýtur áflflts í sivaxiamdi
mæli, sem fuflfltrúi fósturjarðar-
inniar erliemdis. Hamn teygir sig
inm á svið mamnúðarmála, og þá
ekki sízt þeirra, er snierta van-
gefin böm. í júná 1974 fiinn ég, að
harnn mun hfljóta verðugit verk-
efni og verður hann þá á ein-
hvern hátt í nániu samstarfi við
forsetamm á árumum 1974—’78.
og ’78 verðuir hiamm á fierðalög-
um erliendiis fyrir ríkisstjórnina,
toamnisiki sem semdiherra.
Hamn fær ekki um hríð til um-
ráða dágóðam arf, sam honum
ber, en úr því rætist með tírnan-
um og ætti hamn þvi ekki að hafa
nieinar áhyggjur af honum.
Þingmaðurinn verður að -gæta
vel að ölium sínum fjármálium,
þvi að ráðgjiatfi, sem hanm ber
mitoið traust til, skapar honrum
mikirm fij árhagfliegam vanda,
riema varúðarráðstafanir sóu
gerðar, og það strax.
Ég skynjia, að hanm fái bréf,
með beiðni um -greiðslu. Það gæti
tapazt, og ef svo væri, myndu
skapast igífurlagir örðugilieikar í
flaigastappi, sem hamn á sj áifur í.
Hann ætti því að kemba póstinn
'simn vandlagá frá septemberbyrj-
um.
Hann verður fyrir óverðskuld-
aðri árás í þingimu, og vænidur
um slælega frammistöðu þar.
Hann verður að fiara varlega, því
að allra augu hvila á honuim,
jafnt vina, sem óvina. Hann ætti
etoki að láta þetta fá öþarflega
mikið á si-g, því að sm-emma í
ágúst 1973 tooma vinir hams ti-1
hjá'lpar honum. Hánn hefur tifl
að bera pólitís'ka hæfmi og ber
gætfu til að fjaflia uim öll sín verk-
efni ög einikamál þannig að sómi
sé að.
Og ei-tt enn: Hann verður að
beita ýtruistu víðsýni varðandi
f j ármálatillögur, sem hanm á
frumlkvæði að, vegna þeirrar
gagnrýni, sem h-ann get-ur átt á
hættu, ef ekki er vel á haldið.
Frægð, frami og gæf usemi eru
fraimiumdan til handa þeissum
metnaðargjama manni, sem lœt-
ur sitt hvergi efitir liggja — ef
hamn gætir siín sérstaklaga giaign-
vart ráðgjöfium sinuim í fjármál-
um.
OBSON WELLES
Hann er dyntóttur og skap-
mifldll heili, og á enn eiftir að fá
siina stærstu umibun frá fólikinu,
því að hann á enmiþá efitir að
skrifa, toenma, og stjóm-a erlendis
með svo mitoilli sni'Lld, að honum
verða veittar mestu heiðursvið-
urkemninigar leiksviðisins. Leik-
hús verður líka nefnt eftir hon-
um. Hann er nú heilsuveili, en
hamn leggur hart að sér við að
ná bata, og lánaist það, ef hanm
gætir að sér í tætoa tíð.
Hann vinmur miálatferli, sem
hann á í. Bók, sem hann vinnur
að núma, verður ekki fulligerð,
fyrr en hann er allur, en verður
þá mjög mikUs mietin.
JOHN D. BOCKEFELLEB, IV.
Hamn fier hægt af stað, en á
stórfienglega framntið. Um ára-
mótin sé ég vonbrigði hjá honum
og jaifnvel möguleika á afturkipp
i starfinu, en ég skynja að þeflta
mótlæti verði aðeins tifl að herða
manninn un-dir frekari á-tök
framtiðarinnar. Áramigurinn verð-
Beagan
ur sá, að árið 1974 standa dyr
gæfummar homuim galopnar.
Hann er mjög startfsamur, og
er gjam á að taka skjótar
ákvarðaniir en verður að fara
vairleiga í máli, sem kemur upp á
tenimgimn í nóvember eða des-
ember 1973, en ég vara hanm við
að hafasit nötokuð að fyrr e-n í
jan-úar 1974. Það er a-lltaf na-uð-
synlegt að viðhaía nátovæm-ni
varðandi tímasetningu, en otf
slcjóitar ákvarðanir geta þýtt
hrun.
Ég skynja lílka, að han-n verði
að viðlhafa ýtrustu varkárni ef
hann fer á stoemmtistaði (utam-
dyra) og ótoumna staði seint á
árimu 1973, en ógætni gæti orðið
tll alvarflegra atbuirða. Slys, sem
er yfirvofandi 1973 gæti vel verið
áform illra afla.
Roötoefieller á það tU að breyta
stefinu sinmi, og 1982, verður ger-
bylting í Lífi hans, sem kemur
a'lveg á réttu-m tíma og verður
honuim til mikifll'ar gæfu.
MIA FABBOW
ELtthvað verður til að koma
róti á einkalif hennar, en hún
er bæði raunsæ og fær toona, ef
því er að skipta, og getur náð
tökum á öUu nægiflega, tU að vel
fari. Hún kemiur etoki til með að
eiga mjög rólegt lítf. Hún verður
stórstj-ama, og natfn henmar verð-
uir ávallt skráð í leiklistarsög-
unmi, sem eitt hinn-a stærstu þar.
Eimhverjar gróusögur verða á
kreiki um hama í september, sem
hún kveður niður og fram-
u-mdan er bjart.
Hún hefur mikinn áhuga fyrir
stjömuspeki og mun ná langt
á þeirri braut.
, -7/
GEOBGE MEANY
Stórliætta votfir yfiæ forlmgja
verkalýðsfélaganna og námu-
mainna, og hanm er í mjög þung-
um þömtoum. Hann snýst í stjórm-
máilumum á siðustu stundu. Mikl-
ir erfiðleitoar eru fra-mumdan
fyrir hann og aðra leiðtoga, sem
með homum starfa, eintoum frá
miðjum september, fram að
mámaðamótum. Hann er enn í
fiulflu fjöri, en aldurinn fer að
segja til sín, senn hvað Mður, og
kringum afimælið sitt 1974 ákveð-
ur hann að fa-ra að hafa hægt
um s-iig.
GEOBGE C. WALLACE,
BÍKISSTJÓBI
1 aprfll sfl. spáði ég tiiræði hon-
um sýnd-u, en að hann myndi ná
sér til að hafa forystu fyrir nýju
afflfl stjómmála í Bandarikjumum.
1 mörgum útigáf-uim spádóma
mimna hvatti ég til varúðairráð-
stafana.
Hann mun aldrei oftar gan-ga
eðlilega, en han-n getur gengið
með hjálp. Ég trúi því að honum
sé ætlað að ljútoa hlutverki sínu
á jörðinni og tooma sdðsemi og
heiðarleika inn í stjórnmálin.
Sem hann nær heilsu, nær hann
eimmig m-eiri tötouim í stjómmál-
um. Fólkið skil-ur hann betur og
mynd hanis úti í heimi breytist.
VABHUGAVEBÐ ATBIÐI
í MOSKVU
Þau eru: 1) Sammingar um
SS-13 og SS-16, sem geta borið
64 megaton-na riisaspremgjumar,
2) hið full'komnaða gagnflauga-
toerfi Rússanma og 3) fullkommað
gagn-igeirvihnattatoerfi þeirra. —
Vegna gítfunlegs styrkleika
þeirra, geta Bandarikin ekki haif-
ið friðarsamnimga. Og aðeims
þegar Sovétriíkin eru reiðubúin
að hefja samninga, geta Banda-
ríkjamenm fenigið striðsfanga
sína lausa.
SKÓLABNIB
Námsmennimir okkar verða
friðsamari, og þeirn er eitthvað
hugsa, er ljóst, að ofbeldi er nei-
ikvæitt, og etotoert fæs't með því.
Síðam örlar á þeim friði, sem
við þráum, og sveitfla og breyting
til batnaðar er sjáanleg á þvl
sviði.
LOKAOBÐ
Forsætisráðlherrarnir, Indira
Gandhi og Gölda Meir, verða
áfram í valdasessi.
Eitthvað dimmir yfir stjóm-
málaflerM Leonids Brezhnevis og
W'iflfly Brandts.
Joihn Lindsay borgartstjóri hetf-
ur hægara um sig, er líður á
áttunda áratuginn.
Jón Sveinsson:
Bjart yfir Lárósstöðinni
Enn er Jatoob Hafstein kom-
inn á kreik með rangfærslur sín
ar um Lárósstöðina, eins og les-
endur Morgunblaðsins urðu var-
ir við nýflega í greininni „Lár-
ósstöðin — eru blikur á lofti?“
er birtist 26. júflí s.l. Tiiefnið var
sýni-lega matsstörf dómkvaddra
manna, Gautos Jörundsson-
ar, prófessors og SLgurjónis Rist,
vatnamædingamann, um hvar
talkmörk ósasvæðis vatnakerfis
Lárósstöðvarinnar væru.
Tiiganigur Jalcobs var augljás,
að hafa áhrif á nið-urstöður mats
nefndarinnar, en um slítot til-
tæki má segja að það sé eins-
dseimi hér á landi; að fara í fjöl-
miðla með slíífct, enda engum öðr
um trúamdi táfl þess nerna Jafcobd
Hafstein. Er það í fuliu samræmi
við öflfl hans ódrengilegu aí-
skipti atf fiskræflctarstarfsemi
ofctoar í Lárósi siðustu mánuði.
NIBUBSTAÐA MATSINS
Efcki er úr vegi að slcýra frá
því, að nú Iiggja fyrir n-iður-
sitöður matsins. Faflia þær að
ölflu leyti að því, sem við Lárós-
menn höfum haldið fram um ósa-
svæðið og þar með falla ómerk-
ar niður allar rangfærslur og
ósannindi Jakobs í þessu máli.
Eintoennandi er að við vett-
vangsgöngu mætti ekki Jakob
Hafstein upphafsmaðurinn að
árásum á oktour. Er líklegt að
kjarkurinn hafi þegar verið far-
inn að bila og hann hafi etoki
kært sig um að sjá með eigin
augum sannleikann um ósasvæði
okkar, enda skipta staðreyndir
hann litflu máli, eins og reynsla
hefur sýnt. Hins veg-ar hefur
hiomtum þótt óhætt að senda tón-
inn í dagblaði, vegna starfa hinn
ar dómfcvöddu matsnefndar, og
minnir það á götustrákinn, sem
fær kjarkinn, þegar hann hefir
komizt í hæfilega fjarlægð. Mál-
tæflcið segir: „Það reynir etoki á
kappann fyrr en á hólminn er
!toomið.“
Það væri að æra óstöðugan
ef efl-ta ætti uppi allar ranigfærsl-
ur og ósannindi Jakobs Hafistein
vegna þessa máfls. Þvi verður
etoki farið út í það ítarlega, líka
af ti'llitssemi við lesend-ur blaðs-
ins. Shal vísa/ð tifl þeirra uipplýs-
inga um Lárósstöðina og starf-
semim-a þair, sem ég hefi áður sett
fram hér í blaðinu, að gefnu til-
efni, fyirr á þessu ári. Rétt er
þó að draga fram eitt eða tvö
sýnishom um það, hve líitið er
að marka staðlhætfingar Jatoobs.
1 upphaifi tfuflllyrðir hann að
brotim hafi verið veiðillögigjöfm
með því að undanþágutuimsókm
otókair hafi etóki verið lögð fyr-
ir Veiðiimálamefnd. VeiðiimiáLa-
n-etfnd fétók þetta mál til uimsiaign
air frtá landbúmaðarráðuneytinu
í vetur og í svarl metfhdarimn-
air lýsiir hún þvi yfir, að 'leyfilð
tffl ád-rát-fiair hafi verið -gefiið í
samræmi við lög og þess vegna
hafi verið óþarft að Ieita álits
Veiðimálanefndar. Á hin-n bóg-
inn talidi nefindin rétt, til að
korna í veg fyrir frekairi mis-
slkilnmg í fnaimtiðinmi, að mat
færi flnam á ósl í sjó. Það heifur
nú verið gert, eins og slkýrtt var
frá í upphaifi þessanar greimiair.
Og þess má geta tifl við'bóitar,
að ef-tiir að úrskurðuir matisin'efnd
ar lá fyrir, féllist Veiðimála-
nefnd á að Látnavikiuinfélaginu
værl veitt sams kon-ar umidian-
þága í sumar og það fétók sium-
arið 1971. Hvað segir Jakob nú?
MISTÖK JAKOBS
Jaikob seglr í greám sinni, að
svo virðist seim fisitóræk-tartil-
raumi-r Otók-ar í Lárósi hafi mis-
fiekizt. Sl'ííkt er óstóhyggja hans.
Ég verð að hryggja Jaitoob rneð
þvi að benda á þá staðreynd, að
útsetning 2,5 milljón 1-axasaiða,
auik bleikjuseiða s.l. sex ár, sé
vottuir uim þó notokra fisknækt-
arstarfsemi og árLega vaxandi
enidurheimitur á laxi og blleikju
séu auglijós vitnisbuirður um áir-
a-n-gur af -þvi starfi. Nú þegar eru
gengnir i Lárósstöðina rúmlega
eitt þúsund laxar og bezti görngu
timinn etftir, miðað við reynslu
fyirri ára. 1 laxageymsíluþróm
stöðvarinnar eru nú á áttunda
h-undrað iköatóiaxar. Væri rétt að
Jalkob velti þeirr-i spumiingu fyr
iir sér, hvort nokkurs staðair sé
að finna slitóan ánanguir, nokk-
•uir staðar erlendis hjá stöð hliíð-
Stæðri Lárósstöðinni; fistóhaflds-
sböð mieð AtLanitshafisilax.
SÁLABHEILL —
SPOBTVEIÐI
Til þess að gleðja Jaflcob Haif-
stein v-il ég skýra frá því að um
eins mánaðar Skeið befur stanga
veiði verið stunduð í Láir-
vafini, en inn í það hefuir þeg-
ar verið silieppt um 200 löxurn,
aulk þeirra fi'ska, sam ótaMir
hafa farið inn í vatníð. Veiðin
hefur gengið eðfllitega og farið
mjög vaxanidi upp á síðtóasitið.
Veiðzt hafa bæði laxar og bleikj-
ur í vaitni-nu og þess eru dæmi
-að stangaveflðiimenn hatfi fleng-
:ð 16—20 bleilkjur hliuita úr
degi, t.d. að kvöMiniu.
Vairðandi fyrmefnt mistaflca
hjal Jatoobs má sagja að herterð
hans gegn Lárósstöðinni hiatfi
svo sannairlega mistekizt. Kem-ur
það ektoi þeirn á óvart, sem kunn
uigir eru ferli hanis: þessa óhappa
maininis. Rauðuir þráður í miáL-
fliultninigi hans hetfuir verið þekk
ingarleysíi og fiordómar. Til þess
nú að stuðla að bættri sálar-
hieill hans, er honiuim hér með
boðiið að tooma i heimsúitón tii
Látravíkur-Jóns og ítóynnasit Lár
ósstöðinni og starfseminni þar,
og stóafl hainin fá að renna fyrir
fisðc í Lárvatni án greiðslu.
Lábnarvúk 3.8. ’72-